მიშა ანდღულაძემ ცოლს კაცების მოსაგერიებელი ილეთი ასწავლა

"კომედი შოუს" მსახიობ მიშა ანდღულაძისა და მისი ცოლის, მარიამ უძილაურის ცხოვრებაში ამ ეტაპზე ყველაფერი თავის ადგილზეა დალაგებული. ქმარი მუშაობს, ცოლი ოჯახს უვლის, 3 წლის მოსეს ერთად ზრდიან და სხვა პასუხისმგებლობებსაც თანაბრად ინაწილებენ. მიშას შვილი ღამეებს არცთუ იშვიათად ათენებინებს, მაგრამ მამა მოთმინებით იტანს და სიცელქისთვის არ უბრაზდება, ხანდახან ამაყობს კიდეც მისი შემოქმედებითი უნარით და უხარია, რომ ბიჭი მას ძალიან ჰგავს.
– მარი, შვიდწლიანი ოჯახური ცხოვრების მანძილზე მიშას ხასიათში თქვენთვის უცნობი რა თვისებები აღმოაჩინეთ?
მარი: როგორიც გავიცანი, ისეთივე დარჩა...
მიშა: ბოლო სამი წელია ხალათით აღარ ვუნახივარ და მიხვდა, რომ მე მართლა მამაკაცი ვარ, ყველაფერი "ის" კი სამსახურია.
მარი: მხიარული ადამიანია და მასთან ბევრ თემაზე შეიძლება საუბარი...
მიშა: ოღონდ, როცა გამოძინებული ვარ. მინიმუმი, 10 საათი მაინც უნდა მეძინოს. პერიფერიიდან წამოსულ გენიოსებს მეტი სჭირდებათ. აინშტაინის ძილი მესაჭიროება. ერთი თვეა, რაც მოსე საბავშვო ბაღში მივიყვანეთ და მარის სახეზე ნელ–ნელა დაეტყო გამოძინება, თვალები ამოევსო და უფრო გალამაზდა.
– მარი, გამოუძინებელი მიშა როგორია?
მარი: უბრალოდ ჩუმად არის. თუ გაბრაზებულია, არც აფექტურია და არც ჭურჭელს ამტვრევს. "დასწყევლოს ეშმაკმა! ფუი ეშმაკს! ოხ, ეს აიდი ბარათები!" – ეს შეიძლება თქვას, მაგრამ ლანძღვა–გინებას არ მოჰყვება. მიშას მუდმივად გამოძინების პრობლემა აქვს, რადგან მოსე დილით ადრე იღვიძებს.
– თქვენი ქმარი შვილის აღზრდაში აქტიურად მონაწილეობს?
მარი: კი, მიშა კარგი მამაა და ეს მახარებს. საქართველოში ასეთი მამების დეფიციტია. მიშას შემიძლია ისე ვანდო მოსე, როგორც საკუთარ თავს. დაბანს, საჭმელსაც გაუკეთებს, გაასეირნებს, წიგნსაც წაუკითხავს და დააძინებს კიდეც.
მიშა: მარი რომ მოვა, მეორე ბავშვსაც დავახვედრებ გაკეთებულს... თავიდან ისიც არ ვიცოდი, შვილთან როგორ უნდა მეთამაშა. მაიმუნობა არ მიჭირს, მაგრამ ბავშვთან ბავშვურად როგორ უნდა მეთამაშა, ამას ვერ ვხვდებოდი. უმჯობესია, მშობლებმა შვილი მარტოებმა გაზარდონ, ეს ოჯახური იდილიისთვის ყველაზე კარგია.
– მოსეს ხშირად ტუქსავთ?
მიშა: მოსე ზუსტად ისეთია, როგორიც მე ვიყავი და როგორიც მინდოდა, ყოფილიყო. ახლა ვხვდები, რა მძიმე და ამავდროულად რა კარგი ბავშვი ვყოფილვარ. მოსე ჩემზე ორმაგად მოძრავი და მოუსვენარია, რაც ძალიან მახარებს. ბავშვობაში მე ჭაში "მასტიკა" ჩავასხი, მოსე უფრო შემოქმედებითად მოიქცა და თავისი პიჟამა უნიტაზში ჩარეცხა. ასე რომ, მჯობნის. ასეთი ბავშვები მშობლებს ძალიან ღლიან, მაგრამ უმოქმედო ბავშვის ატანა უფრო რთული იქნება. მოსესაც თუ ჩემსავით გიტარაზე დაკვრა ეყვარება, ძალიან გამიხარდება. მას დედის სილამაზე აქვს, სტრატეგიულობა და მიზანსწრაფულობა კი მამისა გამოჰყვა. უბრალოდ ფერი ვერ დავსვი.
– შვილისთვის იშვიათი სახელი დაგირქმევიათ. სახელი მოსე რატომ შეარჩიეთ?
მარი: მინდოდა, შვილისთვის იშვიათი სახელი დამერქმია და თან ისეთი, რომ უცნაურად არ გაჟღერებულიყო. სიმართლე გითხრათ, იცით, ეს იდეა საიდან მომივიდა? კრის მარტინი ჩემი საყვარელი მომღერალია და მოსე მის შვილს ჰქვია. მიშა ცოტა ორჭოფობდა, ფიქრობდა, ეს სახელი კულტურული კონტექსტიდან ამოვარდნილი არ იყოსო. ვინც გაიგო, ზოგს ძალიან უცნაური რეაქცია ჰქონდა, ზოგსაც მოეწონა. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მოსე ბიბლიური სახელია. მგონი, ეს სახელი მხოლოდ ბაბუაჩემს მოეწონა. ის მოძღვარი გახლავთ.
– მოძღვარი ბაბუა თქვენი მეუღლის საქმიანობას როგორ აფასებს?
მარი: მიუხედავად იმისა, რომ ბაბუა 87 წლისაა, სხვადასხვა საკითხისადმი ჯანსაღი დამოკიდებულება აქვს. შეიძლება მისთვის ბევრი რამ მისაღები არ იყოს, მაგრამ პატივს სცემს იმ ხალხს, ვისთვისაც ის საკითხი მნიშვნელოვანია.
მიშა: მამა ლეონტი ლიბერალური და ჯანსაღად მოაზროვნე ადამიანია. ის არ ფიქრობს, რომ თუ გოგოს ეკრანზე ან ქუჩაში ჭიპი უჩანს, ეს მართლმადიდებლობის შეურაცხყოფაა. არატრადიციული ორიენტაციის ადამიანს ან მსუბუქი ყოფაქცევის ქალს თუ განვასახიერებ, არ ფიქრობს, რომ ეს მათი პროპაგანდაა. არსებობენ მოძღვრები, რომლებსაც ჩემთვის ასეთი რაღაცეები დაუბრალებიათ – მომიტევეთ, რასაც გეუბნებით, მაგრამ მომივიდა ინფორმაცია, რომ თქვენ მამათმავლობას ავრცელებთო.
ჯანსაღი აზროვნება ძალიან ბევრ საკითხში გვაკლია. შეიძლება ვინმემ მითხრას, მეტალი სატანურია და კლასიკური მუსიკა ღმერთის მუსიკააო. ამას მე გაუნათლებლობას ვეძახი. ამის წინააღმდეგ პროტესტი რომ გამოთქვა, შეიძლება ეროვნული ფასეულობების დამგმობიც კი გიწოდონ.
– ოჯახში როგორი ტრადიციები გაქვთ, მშობლებს ხშირად ნახულობთ?
მიშა: მამაჩემი უფრო ხშირად მოდის. ძალიან მეგობრული მამა მყავს და მასთან ერთად სუფრასთან ჩაჯდომა მიყვარს. მარის მამამთილზე მზე ამოსდის.
მარი: მასთან ძალიან კარგი დამოკიდებულება მაქვს, ვმეგობრობთ, სხვადასხვა თემებზე ხშირად ვსაუბრობთ.
– მიშა, თქვენ როგორ მოგწონთ სიდედრი?
მიშა: არაჩვეულებრივი ქალია. როგორც მარის გაუმართლა ჩემში და მე – მასში, ასევე გამიმართლა სიდედრ–სიმამრში. შეიძლება სიდედრს დედას არ ვეძახი, მაგრამ ჩემდამი დამოკიდებულებით დედას უტოლდება.
მარი: დედამთილთან ძალიან კარგი ურთიერთობა მაქვს, მაგრამ დედას ნამდვილად არ ვეძახი.
მიშა: ამ თემაზე ინტენსიური დიალოგები მიდის და მარის დედაჩემისთვის დედას მალე დავაძახებინებ.
– მიშა, მარი როგორი მზარეულია?
მიშა: რასაც აკეთებს, ძალიან გემრიელი გამოსდის. დიდ მზარეულობას კი არც მე ვითხოვ მისგან. მარიმ სადილი რომც არ მოამზადოს, არ არის პრობლემა, მაგრამ მაინც ვახსენებ ხოლმე, დამახვედროს. არ მინდა, ეს ქართული ტრადიცია დაირღვეს. ერთადერთი პრობლემა მაწუხებს – ღიპი ვერ დავიდე.
მარი: მიშამ ღიპი რომ არ დაიდოს, ამაში ხელს მე ვუწყობ.
– თავისუფალ დროს როგორ ატარებთ?
მარი: შაბათ–კვირას ვცდილობთ, მიშა აინშტაინის რეჟიმში ჩაჯდეს და გამოიძინოს. ამ დღეებს მოსეს გართობას ვუთმობთ, ქალაქგარეთ გაგვყავს ან მთაწმინდის პარკში ვასეირნებთ. მიშას რთული გრაფიკისა და ბავშვის გამოც მე და მიშა ერთად გასვლას ხშირად ვერ ვახერხებთ.
მიშა: ხანდახან, როცა ბავშვს ვერ ვტოვებთ, ღამის კლუბში მარი მიდის დაქალებთან ერთად ან მე მივდივარ. არ ვარ აზიატი ქმარი. შემიძლია ცოლი ღამის კლუბში მარტოც გავუშვა. უბრალოდ ვაფრთხილებ ხოლმე, თუ ვინმე შენკენ წამოვიდა, წიხლი კუჭის თავში ჩაარტყი–მეთქი.
მარი: მიშა ისეთი ქმარია, ქალი უკეთესს ვერც ინატრებდა. პირველ რიგში, ის ჩემი მეგობარია. ერთმანეთთან ძალიან ჯანსაღი ურთიერთობა გვაქვს, პრობლემას არაფერში მიქმნის.
მიშა: ერთი პრობლემა გვაქვს, რამდენიმე თვე გადის და მერე გვახსენდება, რომ ამ ხნის განმავლობაში საერთოდ არ გვიჩხუბია. ეს გაგვახსენდება თუ არა, შეიძლება იმ დღესვე ძალიან უბრალო რაღაცაზე მოგვივიდეს კამათი.
მარი: იცით, ბოლოს რაზე ვიკამათეთ? მე მინდოდა, რომ ძილის წინ ჭურჭელი დამერეცხა და მიშა მეუბნებოდა, დილით გარეცხეო.
– მიშა, მარი ბუტია ცოლია?
მიშა: მე უფრო ბუტია ვარ.
მარი: გულში წყენის დიდხანს ჩადება არ შემიძლია, მალე ვივიწყებ. ჩვენი შეცდომების აღიარება არც ერთს გვიჭირს, მიშას ჩემ შემოსარიგებლად სამკაულების ჩუქება ნამდვილად არ სჭირდება.
მიშა: მთავარი სწორედ ესაა – აღიარებისა და თვითკრიტიკის უნარი ორივეს გვაქვს. ადამიანში და, მით უმეტეს, ქალში ამას ძალიან ვაფასებ. მარისთვის სიურპრიზების კეთება კი ძალიან მიყვარს, მაგრამ ყველაზე ხშირად მაინც სითბოსა და სიყვარულს ვჩუქნი.
– მარი, მიშას როლები მოგწონთ სკეტჩებში?
მარი: მიშა სკეტჩებში ძალიან სასაცილოა და როცა ვუყურებ, კარგ განწყობაზე ვდგები.
– ყველაზე მეტად რომელ როლში მოგწონთ?
მარი: ძალიან მომწონდა ციხეში მჯდომი სამართლიანობის მოყვარული რაული. მიშასა და ნიკა გრიგოლიას სკეტჩზე, სადაც ნიკა დავით აქუბარდიას ასახიერებდა და მიშა – გუბაზ სანიკიძეს, ძალიან მეცინებოდა. ერთად ხუმრობა კარგად გამოსდიოდათ. მიშა და თათია მეძავების როლშიც ძალიან სასაცილოები არიან.
მიშა: მარის ვეუბნები, "კომედი შოუს" სულ უყუროს. მაინც იცოდეს, რითი ჭამს პურს, რომ ყოველთვის ახსოვდეს, მის ქმარს რამხელა შრომა და ჯაფა უწევს. უყურე, იცინე, იმხიარულე და სიბრძნე დაინახე–მეთქი, ვეუბნები და მიჯერებს კიდეც.
– მარი, ქალის როლშიც მოგწონთ ქმარი?
მიშა: მთავარია, უკადრებელი არ ვიკადრო, თორემ...
მარი: ამ ყველაფერს ძალიან ჩვეულებრივად ვუყურებ. სხვათა შორის, მიშას ჯიმ კერის ვადარებ. ამ მსახიობს ქალის არაერთი როლი აქვს შესრულებული. ძველ საბერძნეთშიც კაცები ასრულებდნენ ქალის როლს.
მიშა: მეტი კომპლიმენტი რა გინდათ მეუღლისგან? ჯიმ კერის მადარებს!
– მიშა, თქვენი როლებისთვის საკუთარი ცოლისგან რაიმე თვისება მოგიპარავთ?
მიშა: ღმერთმა დამიფაროს, ამისთვის ცოლი დამჭირდეს! ჩემი პერსონაჟები შეიძლება ეკრანზე სასაცილოები არიან, მაგრამ ისინი ცხოვრებაში ძალიან მძიმე ასატანები იქნებიან. მაგალითად, ისეთი ქალი, როგორიც ნანული იყო თავისი ქცევებით, თუნდაც ისეთი პროვოკატორი კაცი, რომელიც ნებისმიერი მთავრობის უკმაყოფილოა და მუდმივად ვიღაცასთან კონფლიქტშია...
– ოჯახურ ცხოვრებაში რას გეგმავთ, მომავლისთვის რას ფიქრობთ?
მიშა: მეორე ბავშვს თუ გულისხმობთ, სამი წელი მაინც უნდა გამოვიძინოთ და მერე ალბათ გამოჩნდება რამე.
სოფიო ბოჭორიძე