გიორგი აფციაური მამა ხდება

გიორგი აფციაური და მისი ცოლი, სალიტა ჩუბინიძე, სასიხარულო მოლოდინში არიან – რამდენიმე თვეში მათ ახალგაზრდა ოჯახს მესამე წევრი შეემატება და მშობლები გახდებიან. გიორგი წინასწარ უკვე ადგენს ტექსტს, მომავალ შვილს როგორ მიმართავს, მაგალითად, სიყვარულით როგორ დაუძახებს: "მოდი აქ, შე მამაძაღლო!..". მომავალ დედას კი მაქსიმალურ ყურადღებას უთმობს და ანებივრებს. როგორი ორსულობა აქვს სალიტას, რას ითხოვს ქმრისგან და აცნობიერებს თუ არა ახალგაზრდა წყვილი, რა მნიშვნელოვანი მისია ეკისრებათ, ამის შესახებ "სარკეს" თავად უამბობენ.
შვილის მოლოდინთან ერთად გიორგი აფციაურის ცხოვრებაში სხვა ძვრებიც მოხდა. მას შემდეგ, რაც ტელეშოუს ჩამოსცილდა, ახალი საქმე წამოიწყო, თუმცა იუმორიდან შორს არ წასულა. მისი სამსახური ახალგაზრდებთან მუშაობას უკავშირდება. ამაზე უფრო კონკრეტულად ქვემოთ შეიტყობთ.
– არც ისე დიდიხანია, რაც ოჯახი შექმენით. როგორი აღმოჩნდა ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება? 
სალიტა: სირთულეები ნამდვილად არ გვქონია. ამ ხნის განმავლობაში ერთმანეთი უკეთ გავიცანით. საერთოდ, რომ გგონია, ადამიანს იცნობ, ერთად ცხოვრების დროს მაინც აღმოაჩენ სიახლეს მის ხასიათში, ქცევაში. აღმოვაჩინე, რომ გიორგი იმაზე მეტად მიყვარს, ვიდრე მეგონა. ძალიან საინტერესო, თბილი და მოსიყვარულე ადამიანია. მშვიდი, ბუნჩულა ბიჭია.
გიორგი: მანამდეც ვიცნობდით ერთმანეთის ხასიათს, ასე რომ, ერთ ჭერქვეშ ცხოვრება რთული ნამდვილად არ აღმოჩნდა. სალიტა ძალიან ყურადღებიანია. დღეს ბედნიერი ოჯახი გვაქვს და დარწმუნებული ვარ, ცხოვრების ბოლომდე ასე გაგრძელდება. სალიტა ძალიან კარგი დიასახლისია, გემრიელი საჭმელების კეთება იცის, არაჩვეულებრივ სალათებს, პიცას ამზადებს.
– გამოდის, რომ თქვენი ზედმეტი კილოგრამები სალიტას დამსახურება ყოფილა.
გიორგი: გამხდარი რომ ვიყავი, მაშინ უცოლოც გახლდით და ვიპრანჭებოდი. დაქორწინების შემდეგ ამ რაღაცეებზე აღარ ვფიქრობ.
სალიტა: სხვათა შორის, ბევრს საერთოდ არ ჭამს. უბრალოდ სწორი კვების რეჟიმზე ვერ გადმოვიყვანე. შინ გვიან ბრუნდება, ამიტომ ღამით ჭამას მიეჩვია.
– სალიტა, გიორგი ყოველთვის მშვიდი და, როგორც თქვენ ამბობთ, ბუნჩულაა?
სალიტა: არა, არის მომენტები, როცა ბრაზდება და მაშინ ძალიან მამაკაცურია.
– რაზე ბრაზდება ხოლმე?
გიორგი: შარვლის ჩაცმის უფლებას არ ვაძლევ. (იცინიან).
სალიტა: ბრაზდება იმაზე, რომ სათქმელს მოგვიანებით ვეუბნები.
– სალიტა, ქმარი მართლა გიწესებთ რაიმე აკრძალვებს?
სალიტა: გიორგი ძალიან თავისუფალი პიროვნებაა. ჩვენ შორის არანაირი აკრძალვა არ არსებობს.
– ოჯახში ვის რა გევალებათ?
სალიტა: ჩვენს ოჯახში ისე არ არის, რომ საჭმელი მაინცდამაინც ქალმა უნდა გააკეთოს. დილით გიორგი მშვენიერ საუზმეს მახვედრებს, მაგალითად, ბუტერბროდებს. ერბოკვერცხის და კარტოფილის შეწვაც იცის და ყველაფერი გემრიელი გამოსდის.
– მესამე წევრს როდის ელოდებით?
გიორგი: ოქტომბრის დასაწყისში მამა გავხდები!
სალიტა: ძალიან ბედნიერები ვართ, მაგრამ ექოსკოპიაზე რომ მივდივართ, ჩვენი შვილი იმალება და თავის ვინაობას არ გვიმხელს.
გიორგი: თუმცა ჩვენთვის სქესს მნიშვნელობა არ აქვს, მთავარია, ჯანმრთელი იყოს.
– სალიტა, როგორი ორსულობა გაქვთ?
სალიტა: არანაირი ახირება, მნიშვნელოვანი მოთხოვნა ან პრეტენზია არ გამაჩნია. უბრალოდ ახლა უფრო მეტად მიწევს მჟავე კიტრის ჭამა, ვიდრე ადრე. განსაკუთრებული არაფერი მინდება. გიორგის ისეთ აბსურდულ რამეებს არ ვთხოვ, რაც საგონებელში ჩააგდებს.
– რადგან სქესი არ იცით, ბიჭის და გოგოს სახელებზე ერთდროულად მოგიწევთ ფიქრი.
გიორგი: სახელის დარქმევის საკითხში სრული ავტონომია სალიტას აქვს. მითხრა, ბავშვი 9 თვე მუცლით მე უნდა ვატარო, ამიტომ სახელსაც თავად მოვიფიქრებო. ჩემს მოფიქრებულ სახელს, ენექტერს, რას უწუნებს, ვერ გავიგე.
სალიტა: ჩემი აზრით, ადამიანის მომავალს მისი სახელი და გვარი განსაზღვრავს, ამიტომ მინდა, ჩემს შვილს განსხვავებული სახელი ერქვას.

– გიორგი, კარგად აცნობიერებთ, რომ მამა უნდა გახდეთ?
გიორგი: სიმართლე გითხრათ, ვერ ვაცნობიერებ. უყურადღებო არც არასდროს ვყოფილვარ და ახლა, მით უმეტეს, ვერ ვიქნები. უკვე ვამუღამებ სიტყვებს – "მოდი, შე მამაძაღლო!". როგორც სერიალებშია, სალიტას ვეუბნები ხოლმე ხუმრობით, ბავშვი ჩემთან დარჩება, შენ აქედან გაეთრიე–მეთქი.
სალიტა: სიმართლე გითხრათ, ვერც მე ვაცნობიერებ, რომ დედა უნდა გავხდე. იმას კი ვხვდები, რომ სხვა ეტაპი დაიწყო... საღამოობით ბუნებაში ვსეირნობთ, დილაობით სახლში ვნებივრობთ. გიორგი პატარას ხშირად ელაპარაკება.
გიორგი: პატარას ველაპარაკები, ოღონდ ჩემი ხმით. სხვა ხმით ლაპარაკი ამიკრძალეს.
– გიორგი, მას შემდეგ, რაც იუმორისტულ გადაცემას აღარ აკეთებთ, რითი ხართ დაკავებული?
გიორგი: ახლა პროფკავშირის ახალგაზრდული განყოფილების ხელმძღვანელი ვარ. ყველა იმ ადამიანს, ვისაც სამსახურში დაჩაგრავენ და უსამართლოდ დაითხოვენ, კონსულტაციებს გავუწევთ, მათ ინტერესებს დავიცავთ.

– ასე რადიკალურად განსხვავებული საქმე რატომ აირჩიეთ?
გიორგი: საკუთარ თავზე გამოვცადე სამსახურში უსამართლოდ მოქცევა. ეს ის საქმეა, რომელიც იუმორისტულ კარიერაში ხელს არ შემიშლის. რაც უნდა დამიშალონ საკუთარი იუმორისტული გადაცემის კეთება, ამ საქმეს მაინც არ მოვეშვები. სახლში დავჯდები, დავწერ... 10 წელზე მეტია, ამ სფეროში ვარ. ამჟამად ახალგაზრდა იუმორისტებს ვხელმძღვანელობ, ჩემს გამოცდილებას მხიარულთა და საზრიანთა გუნდებს ვუზიარებ.
– სალიტა, თქვენ და გიორგი სამსახურშიც ერთად იყავით. ახლა თქვენ რას აკეთებთ?
სალიტა: სტუდენტი ვარ, ივანე ჯავახიშვილის სახელობის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ხელოვნებათმცოდნეობის ფაკულტეტის მეოთხე კურსზე ვსწავლობ. ხანდახან კონცერტებზე მეძახიან და ვმღერი, თუმცა ახლა მირჩევნია, მშვიდ გარემოში ვიყო და ნაკლებად ვიაქტიურო. სიწყნარე მსიამოვნებს. სულაც არ განვიცდი, რომ ერთად აღარ ვმუშაობთ. ძირითად დროს მაინც ერთად ვატარებთ.
– თქვენი ქმარი აპირებს, მშობიარობას დაესწროს?
სალიტა: გიორგი მშობიარობას არ დაესწრება! ახლა ჩვენს ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვანი ეტაპია, დღეებს, თვეებს ვითვლი, ერთი სული მაქვს, ჩვენი შვილი როდის დაიბადება.
გიორგი: მეც იგივე შემიძლია გავიმეორო. ველოდები, გავიგო, ბიჭია თუ გოგო და მამობისთვის მზადებას მერე უფრო დავიწყებ.
ლანა კიკნაძე