ვის კაბებში გრძნობს თავს დედოფლად თაკო ჩხეიძე

დიზაინერ გიორგი შაღაშვილის ცხოვრებაში ორი თამარი არსებობს და ორივე მისი მუზაა. ერთი – მისი შვილების დედა და ცხოვრების თანამგზავრია, მეორე კი მოდელი თაკო ჩხეიძე გახლავთ. თაკოს და გიორგის ბევრი საერთო აქვთ, მათ შორის ისიც, რომ ორივეს სამ–სამი შვილი ჰყავს და თან ბიჭები. რამდენიმე წლის წინ დამეგობრდნენ და ახლა ოჯახებითაც ახლოს არიან. ყველაფერი კი შპალერის კაბებით დაიწყო. ამაზე ქვემოთ თავად გვიამბობენ.
გიორგი დანიაში ცხოვრობს, მაგრამ მალე აფრიკაში წავა საცხოვრებლად. ბევრი ელოდება, რომ შავი ფერის სიყვარულით ცნობილი დიზაინერის კოლექცია აფრიკული გავლენის ქვეშ მოექცევა და ეგზოტიკური ფერებით გამდიდრდება, მაგრამ თავად გიორგი შაღაშვილი ასე სულაც არ ფიქრობს. ცოტა ხნის წინ ის თაკო ჩხეიძის მიერ ორგანიზებულ თბილისის მოდის კვირეულზე ჩამოვიდა საქართველოში.
თაკო: 2007 წლიდან ვმეგობრობთ. ჩემი სამოდელო სტუდიისთვის მჭირდებოდა ადამიანი, რომელიც მომავალ მოდელებს თანამედროვე მოდის ისტორიაზე ლექციებს წაუკითხავდა. გიორგის სამხატვრო აკადემიაში საერთო მეგობრის წყალობით მივაგენი. მას შემდეგ დავიწყეთ თანამშრომლობა და დავმეგობრდით კიდეც. გიორგიმ ისეთი იდეები გამანდო, მაშინ მივხვდი, რომ მართლაც გენიოსი იყო. ყველა პირღია ვისხედით და მის მოსაზრებებს ვისმენდით. პროექტს "ქაღალდის თოჯინები" დაარქვა. ყველა გოგონას დაავალა, ერთი რულონი შპალერი მოეტანათ, რისგანაც საღამოს კაბები გაუკეთა.

– გიორგი, მასალად შპალერი რატომ აირჩიეთ?

გიორგი: იმიტომ, რომ გოგონები სოციალურად გაგვეთანაბრებინა. ზოგიერთს შეეძლო, გოტიეს კაბა ჩაეცვა, ზოგს კი ამის საშუალება არ ჰქონდა. უხერხული სიტუაცია რომ არ ყოფილიყო, ეს მოვიფიქრე. გოგონებს დავავალე, მშვიდი ფერების შპალერი მოეტანათ და 54 მოდელს ქაღალდის კოქტეილის კაბები ჩავაცვი. 3 დღე იდეას ვხვეწდით, 7 დღე სამოსის შექმნას მოვანდომე.
თაკო: იცით, როგორი გამოვიდა? ზღაპრული! მაშინ ორსულად ვიყავი და რადგან საღამო მე უნდა წამეყვანა, გიორგიმ ქაღალდისგან ულამაზესი საორსულო კაბა შემიკერა. ჩვენების დასასრულს გოგონებს კაბები უნდა შემოეხიათ და ძირს დაეყარათ. მე კი დასახევად ძალიან მენანებოდა. გიორგის ბევრი ვეხვეწე, არ დახიონ–მეთქი, მაგრამ ჩემმა თხოვნამ არ გაჭრა. ასეთი გამოსაშვები საღამო არსად მინახავს, პატარა მოდელები გაოცებულები იყვნენ.
გიორგი: ამ პროექტით დაიწყო ჩემი და თაკოს ურთიერთობა. 2009 წელს დანიაში წავედი საცხოვრებლად. თაკო დამიკავშირდა და მოდის კვირეულში მონაწილეობა შემომთავაზა. მას სიამოვნებით დავთანხმდი. პირველ მოდის კვირეულზე თბილისში 46 კოსტიუმი ვაჩვენე.
თაკო: მაშინ გიორგი ჩვენი საზოგადოების წინაშე პირველად წარდგა და საოცარი მოწონება დაიმსახურა. წინა წელს თბილისის მოდის კვირეული კარავში გავაკეთეთ. გიორგის კოსტიუმებმა ისეთი ოვაციები დაიმსახურა, შემეშინდა, კარავი არ გამსკდარიყო.
– გიორგი, გარდა კარგი კოსტიუმებისა, კიდევ რა არის საჭირო, რომ ჩვენებაზე მაყურებელი დიზაინერს ოვაციებით შეხვდეს?
გიორგი: ოვაციები იმიტომ არის, რომ ჩემს ჩვენებას თაკო ჩხეიძე ხურავს და მაყურებული საღამოდან ამაღლებული განწყობით მიდის.
თაკო: მიუხედავად იმისა, რომ წლებია ამ სფეროში ვარ და პოდიუმზე სიარული ჩემთვის უცხო არ არის, გიორგის ჩვენების დროს ყოველთვის განსაკუთრებულად ვღელავ. ჯერ პირჯვარს ვიწერ და ისე გამოვდივარ ჩვენებაზე. საკუთარ თავს ვეკითხები: "რატომ კანკალებ? რა განერვიულებს, პირველად ხომ არ გადიხარ პოდიუმზე?". მისი ჩვენება ყოველთვის ემოციურია ჩემთვის.
– მოდის კვირეულის ორგანიზატორისთვის ცოტა უხერხული ხომ არ არის იმის ხმამაღლა თქმა, რომ დიზაინერებს შორის ფავორიტი გყავთ?
თაკო: ბუნებრივია, ჩემი ფავორიტები მყავს, მაგრამ ვცდილობ, პრესასთან ამაზე ხმამაღლა არ ვილაპარაკო. ვცდილობ, ყველას ერთნაირად მივაქციო ყურადღება. რამდენიმე დიზაინერთან მაინც განსაკუთრებული თანამშრომლობა და ურთიერთობა მაკავშირებს.
გიორგი: პრივილეგირებული მხოლოდ იმით ვარ, რომ თაკო ჩემს ჩვენებებზე გამოდის.
– თქვენ შეძელით, რომ ორსული თაკო ჩხეიძე პოდიუმზე გამოგეყვანათ.
გიორგი: კი და ეს იყო 2 წლის წინ, მაისში. თაკო 8 თვის ორსული იყო, დავიყოლიე და ჩვენებაზე გამოვიყვანე.
თაკო: გამიკვირდა, ჩვენების დახურვა რომ შემომთავაზა, მაგრამ უარი ვერ ვუთხარი.
– თაკო, რითი გამოარჩევთ გიორგის სხვა დიზაინერებისგან, რა არის მისი მთავარი "საფირმო ნიშანი"?
თაკო: მისი შემოქმედება ძალიან მდიდარი და ელეგანტურია. გიორგის კაბა რომ მაცვია, არ აქვს მნიშვნელობა, სად ვარ, თავს დედოფლად ვგრძნობ. მისი მთლიანი კოლექცია ხელოვნების ნიმუშია.
გიორგი: არ მინდა, ჩემი სამოსით თაკოს სილამაზე დავჩრდილო. კარგი დიზაინერი ქალს უნდა დაეხმაროს, გარეგნობა უკეთ წარმოაჩინოს და არ დაჩრდილოს.
თაკო: გარდა იმისა, რომ გიორგი პროფესიონალია, მის პიროვნებაში მომწონს ის, რომ ძალიან განათლებულია, ინტელექტუალია, რაც მის კოლექციებშიც ჩანს. მის კაბებში ადამიანის მთელი ფსიქოლოგია, ლიტერატურაა ჩაქსოვილი.
– თბილისის მოდის კვირეული რამდენიმე დღის წინ დასრულდა. გიორგი, კმაყოფილი ხართ თქვენი კოლექციით?
გიორგი: კი, რადგან ამ კვირეულისთვის განსაკუთრებულად მოვემზადე. მთელ მსოფლიოში დავდივარ და ვაგროვებ ძველ ფოტოებს, სადაც ადამიანებს მე–19 საუკუნის დასასრულის და მე–20 საუკუნის დასაწყისის მოდური სამოსი აცვიათ. იქიდან ბევრი დეტალი ავიღე და ჩემს ახალ კოლექციაში გამოვიყენე. ჩემი ჩვენება ამჯერადაც თაკომ დახურა. მისი დამსახურებაა, რომ თბილისის მოდის კვირეული საერთაშორისო კალენდარში ჩაეწერა.
თაკო: პარიზში არის ასეთი საიტი "მოდ ონლაინ", სადაც ყველა ქვეყნის მოდის კვირეულია შეტანილი. ამ ჩამონათვალში ახლა უკვე ყველას შეეძლება თბილისის მოდის კვირეულის მოძებნა თავისი ისტორიით.
– გიორგი, როგორ ფიქრობთ, ქართული მოდა, ქართველი დიზაინერების ნამუშევრები შეესაბამება მსოფლიო სტანდარტებს?
გიორგი: მოდას ნაციონალობა არ გააჩნია, ის არის გლობალური. სხვანაირად მსოფლიოს სხვადასხვა კუთხეში ვერ გაიყიდება. ქართველ დიზაინერებს ძალიან გემოვნებიანი მომხმარებელი გვყავს, რომლებიც ჩაცმით ევროპელებს ნამდვილად არ ჩამოუვარდებიან. ვფიქრობ, რომ ჩვენი დიზაინერები მათ გემოვნებას აკმაყოფილებენ, ინდივიდუალურები და კრეატიულები არიან.
– ყოველი კვირეულის დასრულების შემდეგ ამბობთ, რომ მოდის განვითარებისთვის აუცილებელია, არსებობდეს საწარმოები, სადაც სამოსი შეიკერება. ამისთვის თუ კეთდება რამე?
თაკო: ეს არის ძალიან დიდი პროექტი და კარგი იქნება, თუ სახელმწიფო მეტად ჩაერთვება ამ საქმეში. ვგულისხმობ კულტურის სამინისტროს, თბილისის მერიას. ეს იქნება ქვეყნის პრესტიჟი, ქალაქის პიარი. წელს გვყავდნენ სტუმრები ბაქოდან, ყაზახეთიდან, რუსეთიდან, პარიზიდან, მილანიდან. როცა უცხოელებს ვიწვევ, ბევრი მათგანი ვერ იგებს, თბილისი სად არის ან თბილისის მოდის კვირეული რა არის, მაგრამ რომ ჩამოდიან, შტერდებიან, აღფრთოვანებას ვერ მალავენ. ჩვენი დიზაინერებიც მოსწონთ, ქალაქიც და მასპინძლობაც. აქაურობა ისე მოსწონთ ხოლმე, რომ წასვლა აღარ უნდათ. წელს ყველაზე მეტად ყაზახი ბაიერები აქტიურობდნენ, კოლექციები რამდენიმე დიზაინერს შეუკვეთეს.
გიორგი: ქუთაისში არის მცირე საწარმო, სადაც ჩემი დიზაინით შექმნილი ჩექმები იკერება. საქართველოში არაჩვეულებრივი საწარმოებია და საუკეთესო შედეგსაც გვაჩვენებდნენ, მაგრამ თუ დიდი დაკვეთა არ აქვთ, საქმეს ხელს არ ჰკიდებენ.
– თაკო, გიორგი გჩუქნით თავისი კოლექციიდან სამოსს?
თაკო: რასაკვირველია. ბოლოს ორი არაჩვეულებრივი კაბა მაჩუქა. ერთი – ჩემს დაბადების დღეზე, 26 აპრილს, მოდის კვირეულის დახურვაზე მეცვა. გარდერობში მისი ოთხი კაბა მაქვს. გიორგიმ დიდი სიურპრიზი მომიწყო – 25 აპრილს, საღამოს, ერთ–ერთი საქმიანი ვახშმის დროს საათის ისრები 12–ს რომ გადასცდა, დარბაზში შუქი ჩაქრა და სანთლებიანი ტორტით მომილოცა დაბადების დღე. სიმართლე გითხრათ, ამ კვირეულის გამო ჩემი დაბადების დღე აღარც კი მახსოვდა.
– გიორგის დიზაინით შეკერილ კაბებს რა შემთხვევებისთვის ინახავთ?
თაკო: როცა უცხოეთში საქმიან მოლაპარაკებებზე მივდივარ, ყოველთვის ყურადღების ქვეშ ვექცევი. ამ ბოლო დროს ისეთი შავი კაბა მეცვა დიდი შლეიფით, რომ დამდევდნენ და მეკითხებოდნენ, ვისი კაბა გაცვიაო.
– გიორგი, ალბათ იშვიათია მოდელი, ჰყავდეს სამი შვილი და ისეთ კარგ ფორმაში იყოს, როგორც თაკოა.
გიორგი: თაკოსნაირი ლამაზი ქალი საქართველოში სხვა არ დადის. სამი შვილის დედამ კარგი ფორმა შეინარჩუნა, ამიტომაც ვერ ჩავანაცვლე სხვა მოდელით და ყველა ჩემს ჩვენებაში მონაწილეობს. თაკოს იქით ვერავის ვხედავ, მას დიდხანს ვერ ვუყურებ, რა ვქნა, კაცი ვარ!
თაკო: გიორგი, შენ ახლა მათ სათაურის ფრაზა მიეცი!.. (იცინიან).
– ორივე სამი ვაჟის მშობლები ხართ. ალბათ ესეც გაახლოებთ ერთმანეთთან.
თაკო: კი, ასეა. ყველა სიკეთესთან ერთად ერსაც ვამრავლებთ... გიორგი ერთადერთი დიზაინერია, რომლის ჩვენებაზე დასწრების სურვილსაც ჩემი უფროსი ვაჟი გამოთქვამს. სერგი ბოლო ჩვენებაზე იყო მოსული, ფოტოც გადამიღო, კულისებში შემოვიდა და მითხრა, დედა, შენით ვამაყობო. იქვე დაამატა, გიორგი მართლაც მაგარი დიზაინერიაო. სერგი 13 წლის ხდება, ალექსანდრე სამწლინახევრისაა, დათუნა – წლის და 8 თვის. პატარები ჯერჯერობით მხოლოდ თამაშით არიან დაკავებული, უფროსი ვაჟის ინტერესები კი პერიოდულად იცვლება. მოაზროვნე ბავშვია, ბევრ ინფორმაციას იღებს. სამი ბიჭი რომ მყავს, ჯერ მხოლოდ იმით ვხვდები, რომ შინ მისულს ფეხბურთის მოედანი მხვდება. გოგოები ხომ ითამაშებდნენ თოჯინებით?
გიორგი: ჩემი უფროსი შვილი ლუკა 10 წლისაა, მას დანიაში ლუკასს ეძახიან. შუათანას ნიკოლოზი ჰქვია და ნიკოლას ეძახიან, ის 8 წლისაა. ნაბოლარა, თომა კი 6 წლის არის და იქ თომასს ვეძახით. შვილებს ქართულად ვზრდით. მხოლოდ 4 წელია, რაც დანიაში ვცხოვრობთ. საქართველოდან უამრავი ნაციონალური ნივთი წავიღე – ხანჯლები, ძველი ფოტოები, თუნგები, სკივრები, ხევსურული სამოსი და მაწვნის ქილებიც კი, რომლებსაც ჩემი ცოლი საყვავილე ვაზად ხმარობს.
თაკო: გიორგის მეუღლე ძალიან კრეატიული ადამიანია.
გიორგი: ჩემი ცოლი პროფესიით ჟურნალისტი–ფილოლოგია. ის ლუთერანი იყო და მართლმადიდებლად მოინათლა, ლიქე გუეჰენენსენი გახდა თამარ გუეჰენენსენი. ჯვარი მართლმადიდებლურ ეკლესიაში დავიწერეთ, ჩემი სამივე შვილი მართლმადიდებელია. კოპენჰაგენის გარეუბანში ვცხოვრობთ, ბავშვები საჯარო სკოლაში სწავლობენ, უყვართ ლეგოთი გართობა და მოგზაურობა.
თაკო: თამარს საოცარი გარდერობი აქვს...
გიორგი: ყოველი კოლექციიდან რამდენიმე კაბა მისი საკუთრება ხდება.
– ცოლი შთაგონების წყაროა თქვენთვის?
გიორგი: კი და ის დღემდე ჩემს მუზად რჩება. მოდის სამყაროში კი ჩემი მუზა თაკო ჩხეიძეა.
– ოჯახებით მეგობრობთ?
გიორგი: თავისთავად, სხვანაირად ვერც ჩვენ ვიმეგობრებდით. თაკოს არაჩვეულებრივი მეორე ნახევარი ჰყავს.
თაკო: ჩემი ქმარი გიორგის შემოქმედების გულშემატკივარია.
– გიორგი, თაკოს ქმარი თუ იცვამს თქვენთან?
გიორგი: არა, ის კონსერვატორია.
– დაბოლოს, გიორგი, იმ ცვლილებაზე გვიამბეთ, რაც თქვენს ცხოვრებაში ხდება. აფრიკაში აპირებთ საცხოვრებლად წასვლას. ეს იმას ნიშნავს, რომ თქვენი საყვარელი შავი კოლექცია აფრიკული ფერებით აჭრელდება?
გიორგი: ორ თვეში აფრიკაში გადავდივართ საცხოვრებლად, სამი წელი ველოდი ამას. ყველა ელოდება, რომ ჩემი სამოსი აჭრელდება, მაგრამ აფრიკაში იმიტომ არ მივდივარ, რომ ფერების დეფიციტს განვიცდი, მინდა, მათ კულტურას ვეზიარო, კულტურული ხასიათი შემოვიტანო ჩემს აქსესუარებში, რომლებიც გეომეტრიული იქნება. ვნახოთ, რას მომიტანს ეს მორიგი ექსპერიმენტი. არა მგონია, იქ ყოფნა მალე მომბეზრდეს.
ლანა კიკნაძე