ნიკო ბერიძის გამო მისი ძმა დასაჯეს

მომღერალმა ნიკო ბერიძემ 4 წლით უმცროს ძმას, გიორგის, ბავშვობიდან შეაყვარა მუსიკა, თავის საყვარელ ჩანაწერებს ასმენინებდა, მუსიკაზე ესაუბრებოდა. მშობლიური ბათუმის ბავშვთა ოპერაში ერთად იდგნენ სცენაზე, ერთად მოიარეს ბევრი ქვეყანა.
ნიკო 25 წლის არის, გიორგი – 21–ის. ძმები საოცრად ჰგვანან ერთმანეთს – გარეგნობით, ხასიათით, ხმის ტემბრით და კიდევ – გემოვნებით. გოგონებიც კი ორივეს ერთნაირი მოსწონს. ახლა ძმების ცხოვრებაში მნიშვნელოვანი პერიოდია – გიორგი კონკურსანტია, რეალითი შოუ "მაგთიფანში" მონაწილეობს. ჩაკეტილ სივრცეში ყოფნას უადვილებს ნიკოს წერილები და შეყვარებულის თანადგომა. როცა ძმებ ბერიძეებთან ინტერვიუს ვწერდით, გიორგიმ შემთხვევით ისარგებლა და თავის რჩეულს ჩვენი ჟურნალიდან მნიშვნელოვანი შეტყობინებაც გაუგზავნა.
– გიორგი, რატომ გადაწყვიტეთ რეალითი შოუში მონაწილეობა?
გიორგი: ამ კონკურსში კასტინგის დამთავრებამდე 2 დღით ადრე დავრეგისტრირდი. მუსიკალური კონკურსები არასოდეს მხიბლავდა. ნიკოს დამსახურებაა, რომ პროექტში ვარ. "ჯეოსტარიდან" მისი გავარდნა ჩემთვის დიდი სტრესი იყო. იმ პერიოდში "ბატონები" მქონდა და ნერვიულობის გამო გამირთულდა. ამის მიუხედავად, თავს არ ვზოგავდი, ფანკლუბიც გავუკეთე და თბილისშიც ჩამოვდიოდი საგულშემატკივროდ.
ნიკო: გიორგი ძალიან ნიჭიერია და ამას იმიტომ არ ვამბობ, რომ ჩემი ძმაა. დიახაც, ჩემი დაჟინებული თხოვნა იყო, რომ პროექტში მიეღო მონაწილეობა. "მაგთიფანში" ვოკალის პროფესიონალი პედაგოგები მუშაობენ და, პირველ რიგში, ამის გამო მინდოდა, რომ ამ კონკურსში მოხვედრილიყო. გიორგი თავის საქმეს კარგად აკეთებს, მაგრამ მასწავლებლები პროფესიულ ზრდაში ისევე დაეხმარებიან, როგორც თავის დროზე მე დამიდგნენ გვერდით.
– თქვენი აზრით, გიორგი ამ კონკურსს თავს კარგად ართმევს, რეალითი შოუს სირთულეებს უძლებს?
ნიკო: ის პროექტში ძალიან ლაღი, მეგობრული, თავშეკავებულია, კონფლიქტური არაა. ისე, აჯობებს, გიორგი წყობიდან არ გამოვიდეს, თორემ შეიძლება მსოფლიო სკანდალი მოხდეს...
– სოციალურ ქსელებში დაიწერა, გიორგი ბერიძე ამ პროექტში იმიტომ მოხვდა, რომ ნიკო ბერიძის ძმა არისო, ანუ ხაზი გაესვა, რომ მაინც სახელმა და ცნობადობამ გაჭრა.
გიორგი: რა პრობლემაა, ნიკოს ძმა ვარ! მაგრამ ინდივიდუალურობა არ დამიკარგავს, გიორგი ვარ, ბერიძე! არანაირი პრივილეგიით არ მისარგებლია. პროექტში ალბათ იმიტომ დამტოვეს, რომ მოვეწონე.
ნიკო: მოუსმინეთ გიორგის ნამღერს და ნახავთ, რომ მე არაფერ შუაში ვარ. გიორგი რომ უნიჭო ყოფილიყო, სიმღერის ნებას არ მივცემდი. კასტინგის პირველ დღეს პედაგოგებმა არ იცოდნენ, რომ ჩემი ძმა იყო. მეორე ეტაპზე ჰკითხეს, შენ და ნიკოს ერთნაირი წარბები გაქვთ და შემთხვევით ძმები ხომ არ ხართო.
– გიორგი, რა რჩევებს გაძლევთ უფროსი ძმა?
გიორგი: ამ ეტაპზე მისგან რჩევებს ვერ ვიღებ, რადგან ჩაკეტილ სივრცეში ვარ. ნიკოსგან რამდენჯერმე მივიღე წერილი, სადაც ეწერა, მიყვარხარ, გაფასებ და საქმეს ბოლომდე მიაწექიო.
ნიკო: მხიარული და ამავე დროს უწმაწური წერილი მივწერე. გიორგი უცებ მოვიდა ხასიათზე და თვითონაც დაიწყო პროექტში უწმაწური სიტყვების თქმა, ამის გამო დასაჯეს და კონცერტის დღეს დარბაზში მისი გულშემატკივრები არ დაუშვეს. გიორგიმ კი იმდენი მოახერხა, რომ კონკურენტების გულშემატკივრები ფეხზე წამოაყენა.

– ძმებს სიმღერა ვინ შეგაყვარათ?
გიორგი: ოჯახში, ჩვენ გარდა, არავინ მღერის. ვოკალის პედაგოგთან პატარა ასაკიდან დავდივართ. ორივეს ერთი პედაგოგი გვყავდა. ბავშვთა ოპერაშიც ერთად ვიყავით და მაშინ მთელი ევროპა, ამერიკა მოვიარეთ, კრემლშიც კი ვიმღერეთ.
ნიკო: როცა ერთად ვმღეროდით, ყოველთვის ამბობდნენ, ორივე ძმა ნიჭიერიაო.
გიორგი: დღემდე გვადარებენ ერთმანეთს და მართლაც ვგავართ ხმის ტემბრით, ვიზუალურად. უბრალოდ ახლა წონაში მოვიმატე. ერთი პერიოდი გამხდარი ვიყავი და ერთმანეთისგან ვერ გვარჩევდნენ.
– ძმები სულ ჩხუბობენ ხოლმე, პატარაობიდან ექიშპებიან ერთმანეთს. თქვენ როგორი დედმამიშვილობა გაქვთ?
გიორგი: ნიკო ჩემზე 4 წლით უფროსია, ის ყოველთვის ზრუნავდა ჩემზე. არასოდეს არაფერზე გვიკამათია, თუ არ ჩავთვლით ერთ ჩხუბს, რომლის მიზეზსაც ვერ გაგიმხელთ... (იცინის).
ნიკო: მე მოვყვები. გიორგის და მის "სასტავს" საქეიფოდ არ წავყევი, რადგან საქმეს ვაკეთებდი. ჩემი ძმა გაბრაზდა. მე კი ვუპასუხე, შენი გასაკეთებელიც მე გავაკეთე–მეთქი. ასე შევყევით ერთმანეთს და კარგად ვიჩხუბეთ. ყველა გაკვირვებული გვიყურებდა, რადგან მანამდე ჩვენი ჩხუბი არასოდეს ენახათ. ორივეს ძალიან გვინდოდა, მუშტებით გვეჩხუბა, მაგრამ თავი გავაკონტროლეთ.
სპექტაკლში "რომეო და ჯულიეტა" ერთმანეთი დავასისხლიანეთ. სცენაზე ისე ვიხანჯლავეთ, კულისებში რომ გავედით, თითები სისხლით გვქონდა მოთხვრილი.
გამორჩეული ძმობა გვაქვს, ყოველთვის ყველაფერს ძმურად ვიყოფდით. ფეხბურთის თამაში გვიყვარდა, მუსიკას ერთად ვუსმენდით...
გიორგი: მე და ნიკო ბევრ მუსიკალურ საკრავზე ვუკრავთ, დუეტშიც ხშირად გვიმღერია. გვიყვარს გართობა. ჩვენი მეგობრებიდან ყველა მღერის, ცეკვავს. ჩვენთან არავინ არასოდეს მოიწყენს. მუსიკალური შვიდწლედი და მუსიკალური ტექნიკუმი დავამთავრეთ, კონსერვატორიაში ჩაბარება ძალიან მინდა და ვნახოთ.
– ხასიათითაც ჰგავხართ ერთმანეთს?
გიორგი: ჩემგან განსხვავებით, ნიკო მოწესრიგებული, პუნქტუალური პიროვნებაა. ჩვენ, პირველ რიგში, ძმაკაცები ვართ და მერე – ძმები. ორივეს ჯიუტი, ფეთქებადი ხასიათი გვაქვს, გვიყვარს ოპერა, როკი და ორივეს ერთნაირი გარეგნობის, შავგვრემანი გოგონები მოგვწონს, ერთი განსხვავებით – მე ჭორფლიანები უფრო მხიბლავს.
ნიკო: ჩემთვის მნიშვნელობა აღარ აქვს, ქერა იქნება თუ შავგვრემანი, მთავარია, ლამაზი შეხედულების იყოს და კარგი შინაგანი სამყარო ჰქონდეს. რაც შეეხება მუსიკას, თავიდანვე ორივე კლასიკას ვეზიარეთ. როკი ჩემი ძმის ცხოვრებაში მე შევიტანე და ამით მოვწამლე. მართალია, მასზე უფროსი ვარ, მაგრამ ამით არასოდეს მისარგებლია. ჩემს რჩევებს ითვალისწინებს. შეიძლება მაშინვე გააპროტესტოს, მაგრამ ცოტა ხანში რომ დაფიქრდება და მიხვდება, კარგი რჩევა მივეცი, მიჯერებს.
– გიორგი, ახლა, როცა რეალითი შოუში ახლობლებისგან მოწყვეტილი ხართ, ყველაზე ძალიან ვინ გენატრებათ?
გიორგი: ჩემი ოჯახი და ბათუმი მენატრება. მთელი "მაგთიფანი", ჩემი წყალობით, აჭარულად ლაპარაკობს. მენატრება ბებო, რომელმაც გამზარდა, მამა, რომელიც 8 წელი რუსეთში ცხოვრობდა, ახლახან ჩამოვიდა და მე პროექტში შემოვედი. კიდევ არის ერთი ადამიანი, რომელიც ყველაზე მეტად მენატრება.
– შეყვარებული?
გიორგი: დიახ, ჩვენი სიყვარულის ისტორია 4 თვის წინ დაიწყო. აქ რომ შემოვედი, სულ გავაფრინე და მივხვდი, უფრო მეტად მიყვარს. წინა კონცერტზე სიმღერის დროს დავინახე და კინაღამ ტექსტი დამავიწყდა. მას ხათო ჰქვია და პროფესიით მსახიობია. ბევრი სათქმელი დამიგროვდა და, როცა პროექტიდან გავალ, მერე საოცრებებს გავაკეთებ, სერენადებსაც ვუმღერებ, აბა, სხვა რისთვის მაქვს ყელი?! ჩემს ცხოვრებაში საუკეთესო პერიოდია, ხათო მგულშემატკივრობს, წერილებს მწერს, მაგრამ პროექტში დამსაჯეს და ბოლო წერილს არ მაძლევენ. როცა ხათო კონცერტებზე მოდის, დიდ ენერგიას ვგრძნობ. თქვენი ჟურნალის საშუალებით მას მივმართავ: "ხათო, ახლა უფრო მაგრად მიყვარხარ, ვიდრე აქამდე!".
ნიკო: ხათო ერთხელ მყავს ნანახი, გიორგიმ ჩემს სოლო კონცერტზე დაპატიჟა.
– როგორ აფასებთ შანსებს, კონკურსი უმცროსი ბერიძისთვის მაინც თუ აღმოჩნდება წარმატებული?
გიორგი: ეს ყველაფერი ჩემზეა დამოკიდებული და ვნახოთ. საკუთარი შესაძლებლობების მაქსიმუმს თუ გამოავლენ, ჟიურის მოეწონები და მაღალ ქულებს დაგიწერს, ესემესებზე დამოკიდებული აღარ იქნები.
ნიკო: პროექტში ყველაფერია მოსალოდნელი. გიორგი ფსიქოლოგიურად მოვამზადე, შოუში ყველაფერი ხდება, მაგრამ მას მოგების დიდი შანსი აქვს. ახლო მომავალში მის მხარდასაჭერ დიდ ღონისძიებას ვგეგმავთ.

ლანა კიკნაძე