რატომ ეცოდება ნინო მითაიშვილს თავისი ეკრანული შვილი

12 წლის რატი გოგატიშვილმა კარგად მოირგო ცელქი და ცუღლუტი ბიჭის როლი სერიალში "შუა ქალაქში", რადგან თავის გმირს, ნიკას, ბევრი რამით ჰგავს, ყველაზე მეტად კი იმით, რომ სწავლა ეზარება. ამის გამო სახლში ნამდვილი დედა უბრაზდება, ეკრანზე კი სერიალის დედა. სცენარი სახლშიც იგივეა, რაც სერიალში. კამათი ძირითადად გაკვეთილების მომზადებაზე, ხელების დაბანასა და ჭამაზეა.
სერიალში ნიკას დედას, ელენეს, მუსკომედიის მსახიობი ნინო მითაიშვილი თამაშობს. მისი გმირი გამუდმებით უიმედოდაა შეყვარებული და შვილზე ისე ვერ ზრუნავს, როგორც საჭიროა. რეალურ ცხოვრებაში კი მზრუნველი დედაა და რატისაც არ აკლებს ყურადღებას. მათ ეკრანის მიღმაც დედაშვილური ურთიერთობა აქვთ. თუ რას ფიქრობენ თავიანთ პერსონაჟებზე და როგორია მათი რეალური ცხოვრება, ეკრანული დედა–შვილი თავად გვიამბობენ.
– ნინო, სერიალში თქვენმა გმირმა მეორე ნახევარი ვერა და ვერ იპოვა. რეალურ ცხოვრებაში ამ მხრივ გაგიმართლათ?
ნინო: ჩემი პერსონაჟისგან განსხვავებით, უკვე 13 წელია ჩემი პირადი ცხოვრება იდეალურადაა აწყობილი და სტაბილური ოჯახი მაქვს. 12 წლის ელენე მყავს. ის რატიზე თვეებითაა პატარა, ამიტომ სერიალში ჩემი გმირის ხასიათი ადვილად მოვძებნე. მეუღლეს რაც შეეხება, ის სამართალმცოდნეა. ამჟამად უმუშევარია.
– რატი, როგორი დედაა სერიალში ელენე, როგორ დაახასიათებდი ამ გმირს?
რატი: ელენე დაბნეულია, შეყვარებულია და შეყვარებულის გარდა არაფერი აინტერესებს, ბავშვს კარგად არ უვლის.
ნინო: ჰო, მართლა ეგრეა.
რატი: და კიდევ, ძალიან ცუდი საჭმელები გამოსდის.
ნინო: პრინციპულიც ხომ ვარ?
რატი: კი. თაფლს მაჭმევ სულ, რომელსაც ხან სადღაც ვასხამ, ხან კიდევ ვჭამ. რეალურ ცხოვრებაშიც არ მიყვარს თაფლი. როგორც კი კარს შევაღებ, ელენე იწყებს, ნიკა, ხელები დაიბანე, საჭმელი ჭამე და იმეცადინეო. დედაჩემიც ზუსტად ასე მეუბნება ხოლმე. ამ ყველაფერზე სახლშიც იგივე რეაქცია მაქვს, რაც სერიალში. სწავლა არ მიყვარს და ვერც იმას ვიტყვი, რომ ძალიან კარგად ვსწავლობ.
– ნინო, თამაში ადვილია თუ რთული, როცა პარტნიორი ბავშვია?
ნინო: რატისთან თამაში კარგია. ბავშვები ძალიან გულწრფელები არიან, ამიტომ იმ მომენტში არარეალური სიტუაციის დაჯერება უფრო გიადვილდება. რატი თავისი ლამაზი, ბდღვიალა და გულწრფელი თვალებით რომ გამოგხედავს, შეუძლებელია, მასთან თამაში გაგიჭირდეს. ხანდახან რატი ძალიან მეცოდება, რადგან რთულ და დამღლელ რეჟიმში უწევს თამაში. ალბათ მაყურებელს ჰგონია, რომ მუშაობა ძალიან სახალისოა. რა თქმა უნდა, სახალისოც არის, მაგრამ ძალიან რთულიცაა, რადგან ფაქტობრივად ის სამი დღე, როცა გადაღებები გვაქვს, იქ ვცხოვრობთ და სერიოზული დატვირთვა გვაქვს. თან რატი სკოლაში დადის, მერე გადაღებებზე მოდის, სადაც სულ ჩხუბია, რატი, ტექსტი ისწავლეო.
რატი: ნინო ძალიან მიყვარს, ჩემი საყვარელი ადამიანია, მასში ყველაფერი მომწონს.
ნინო: სხვათა შორის, რატი ჭირვეული არ არის. ძალიან თავმდაბალი ბავშვია.
– გადაღებების დროს ალბათ ძალიან ხალისობთ.
რატი: კი. შეიძლება ტექსტიც კი დაგავიწყდეს, ენა დაგებას ან სხვის ტექსტზე გაგეცინოს. როცა სხვის ტექსტზე მეცინება, ზურგით ვდგები ხოლმე.
– თქვენს გმირებს რითი ჰგავხართ?
ნინო: ელენესნაირი დედა ნამდვილად არ ვარ. მეცადინეობაზე, ხელების დაბანასა და ჭამაზე სერიალშიც და ჩემს შვილთანაც იგივე ტექსტი მაქვს. სხვა დანარჩენით მასთან მსგავსებას ვერ ვხედავ. სხვათა შორის, არც ჩემს შვილს უყვარს თაფლი. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი შვილი გოგოა, რატი და ის ერთმანეთს ჰგვანან, ისიც ცელქია. ყურადღებიანი დედა ვარ და ცოტა ზედმეტად პანიკურიც კი.
რატი: ჩემს გმირს ვგავარ. მეც ცუდად ვსწავლობ და ისიც. ნიკაც ცელქია და მეც. ადრე სათამაშოებს ვაფუჭებდი, ახლა – აღარ.
– რატი, სერიალში დედას და ბიძას სხვადასხვა ოინით "ანებივრებ". სახლშიც ასეთი ონავარი ხარ?
რატი: კი, როგორ არა. მახსოვს, სკოლაში მოვიტყუე, ვითომ მუცელი მტკიოდა და გამომიშვეს. სახლშიც ვიტყუები ხოლმე, ცუდად ვარ, სკოლაში არ გამიშვათ–მეთქი. სკოლაში მეგობრების ნახვა მიხარია, გაკვეთილებზე ყოფნა კი არ მიყვარს და რა ვქნა!
– ელენესნაირი დედიკო მოგეწონებოდა?
რატი: არა. დაბნეულია და თავისი შეყვარებულის გარდა არაფერი აინტერესებს.
– და ცუდია შეყვარებული დედა?
რატი: რომ არ გივლის, ეგეც ხომ ცუდია? სხვათა შორის, ოჯახის წევრებიც მამსგავსებენ ნიკას, ეგეთი წუწუნა ხარო, მეუბნებიან.

– სკოლაში ძალიან პოპულარული იქნები.
რატი: გოგონები მესიჯებს მწერენ. ადრე კარში წერილები მხვდებოდა. გოგონები მწერენ, ძალიან მიყვარხარ, უშენოდ ვერ გავძლებო, მაგრამ ვბრაზდები და ასეთ რაღაცეებს ყურადღებას არ ვაქცევ.

– შეყვარებული ხომ არ ხარ და ამიტომ ხომ არ გაქვს ასეთი რეაქცია?
რატი: არა, შეყვარებული არ ვარ. ისე, ლამაზი და ჭკვიანი გოგონები მომწონს.
– ნინო, თქვენ და რატიმ ერთმანეთის ოჯახის წევრები გაიცანით?
ნინო: რატის ოჯახის წევრებს ვიცნობ, მაგრამ რატი ჩემებს არ იცნობს.
რატი: როგორ არა, გიორგის, შენს მეუღლეს ვიცნობ, კინოში ხომ ერთად ვიყავით.
ნინო: უი, მართალია, კინოში ერთად ვიყავით! სხვათა შორის, დღეს ელენეს წამოყვანა მინდოდა, მაგრამ რაღაც მოხდა და ვეღარ წამოვიყვანე. თუმცა რატის აუცილებლად გავაცნობ.
– ნინო, თქვენი ქმარი რას ფიქრობს სერიალსა და თქვენს პერსონაჟზე?
ნინო: მეუღლე საერთოდ არ უყურებს, სერიალები არ უყვარს. თუ მე ვუყურებ, ისიც უყურებს, შეიძლება შენიშვნა, შესწორება მომცეს და თავისი აზრი დააფიქსიროს, მაგრამ სერიალის დიდი მაყურებელი არ არის. ჩემს შვილს ეს სერიალი ძალიან უყვარს, ყველა პერსონაჟზე გიჟდება. ისეთი შეგრძნება აქვს, თითქოს რატის იცნობს. სახლში რომ მივდივარ, რატიზე ვუყვები, დღეს ასე გააკეთა, დღეს ეს თქვა–მეთქი. თავიდან, როცა სერიალში ამიყვანეს, ტექსტის დამახსოვრება ძალიან მიჭირდა და ელენე მეხმარებოდა, პარტნიორობას მიწევდა. დედა, რა ვერ დაიმახსოვრეო, მეჩხუბებოდა ხოლმე.
– გარდა პოპულარობისა, ამ სერიალმა რა შეგძინათ?
ნინო: გამოცდილება. სიტუაციური კომედია კინოსგან, სერიალისგან, თეატრისგან რადიკალურად განსხვავდება. ეს აბსოლუტურად სხვა სპეციფიკაა. სულ ვამბობ ხოლმე, იმ ადამიანისთვის უფრო მარტივი იქნება თამაში, რომელსაც სამსახიობო სკოლა არ გაუვლია, რადგან ჩვენ, მსახიობებს, მსახიობური ოსტატობის სტერეოტიპები, ფორმულა გვაქვს ჩამოყალიბებული და ამ ფორმულის დანგრევა გვიწევს. ამიტომ რაღაცეები ძალიან გამიჭირდა. ახლაც სისტემატურად სულ რაღაცას ვსწავლობ და ვცდილობ, ზედმეტი არ მომივიდეს.
რატი: როცა სერიალში პირველად მივედი, ისე ვინერვიულე, ოფლი მასხამდა. ახლა საერთოდ აღარ განვიცდი.
ნინო: ახლა აღარ ნერვიულობ ხოლმე? ყოჩაღ, შენ!
– ნინო, თქვენს გმირს სამზარეულოში თითქმის არაფერი გამოსდის. თქვენ როგორი დიასახლისი ხართ?

ნინო: ძალიან კარგი კულინარი ვარ–მეთქი, რომ ვთქვა, ტყუილი იქნება, მაგრამ რაც მე და ჩემი ოჯახის წევრებს გვიყვარს, ყველაფერს ვაკეთებ. ძალიან მინდა, კულინარიის კურსებზე ვიარო და ეგზოტიკური კერძები ვისწავლო. ჩვენს ოჯახში ყველა გურმანია.
სერიალის გადაღებების შემდეგ რეპეტიციები მაქვს და სახლში გვიან მივდივარ. ღამის 2 საათზე შემიძლია დავალაგო, სახლი მოვაწესრიგო, სადილი გავაკეთო და დავიძინო. დილით ისევ ავდგე და საქმეებს მივხედო. თუ საშუალება მაქვს, შეიძლება შუადღის 2 საათამდეც ვიძინო.
– თქვენი გმირი უიმედოდაა შეყვარებული. გეცნობათ ეს სიტუაცია?
ნინო: შეყვარებულის ამპლუაში ყოფნა ნაცნობია, მაგრამ ამ ფორმით – არა. ელენეს და მისი შეყვარებულის სასიყვარულო ისტორია ძალიან უცნაურია, თუმცა სახალისო. ამას სერიოზულად რომ შევხედოთ, ტრაგედია იქნება.
– თქვენი ოჯახი როგორ შეიქმნა?

ნინო: ჩვეულებრივად, როგორც ხდება ხოლმე. 3 წელი შეყვარებულები ვიყავით და დავქორწინდით. 18 წლის ვიყავი, როცა გავთხოვდი. ქმარი ჩემზე 1 წლითაა უფროსი.

– მსახიობი ცოლის რეჟიმი პრობლემას არ უქმნის?
ნინო: გიორგი გვერდში მიდგას, იცის, რომ ეს საქმე მიყვარს და პატივს სცემს ჩემს არჩევანს, მიუხედავად იმისა, რომ ის ბევრ დროს მოითხოვს. ალბათ ეს ყველაფერი ჩემი მეორე ნახევრისთვის ძალიან ძნელია, მაგრამ როცა ადამიანი გიყვარს, ამასაც ეგუები.
– რატი და თქვენ გადაღებების მერე დროის ერთად გატარებას ახერხებთ, ერთად სადმე ყოფილხართ?

ნინო: ვერა, მაგრამ ძალიან მინდა, სადმე ქალაქგარეთ, ბუნებაში ერთად წავიდეთ. როგორც კი ამინდი გამოკეთდება, მაშინვე წავალთ.
რატი: ამ სერიალმა ყველა დაგვამეგობრა.
ეკა ლემონჯავა