გვანცა დარასელია: "ვცდილობ, მანქანა ქალივით არ ვატარო"

ტელესახე გვანცა დარასელია ისე ჩქარობდა მართვის მოწმობის აღებას, რომ გამოცდებზე ორსული გავიდა. ქმარმა კი "მიცუბიში პაჯეროთი" დაასაჩუქრა. მართალია, სულ რაღაც ორი წლის წინ მიუჯდა საჭეს, მაგრამ დარწმუნებულია, რომ კარგი მძღოლია და უკვე სხვა ქალ მძღოლებსაც აკრიტიკებს.
გვანცას მანქანის სალონში საპატიო ადგილი "ფერარის" კალათს უჭირავს, რომელშიც პატარა ერეკლე ზის. მშობლებმა იზრუნეს, რომ ბავშვი მანქანაში უსაფრთხოდ ყოფილიყო და ეს კალათი უცხოეთიდან სპეციალურად ჩამოუტანეს. ახლა დედა–შვილი ერთად მშვიდად მგზავრობენ.
– გვანცა, გაიხსენეთ ის პერიოდი, როცა მართვის მოწმობა აიღეთ და საჭეს მიუჯექით.
– ჩემმა მეუღლემ "მიცუბიში პაჯეროს" ჯიპი 2 წლის წინ მიყიდა. მართვის მოწმობის აღების დროს 4 თვის ფეხმძიმე ვიყავი. ორსულობის გარკვეულ ეტაპზე გამოცდაზე გასვლა დაუშვებელია და ამიტომ მუცელს ვმალავდი. აშკარად არ შეიმჩნიეს და გამოცდაც ჩამაბარებინეს.
– ასე რატომ ჩქარობდით მართვის მოწმობის აღებას?
– ბავშვს რომ გავაჩენდი, მერე დიდხანს ვეღარ ავიღებდი. მეორე მიზეზი კი ის იყო, რომ მანქანა უკვე ძალიან მჭირდებოდა.
– ავტომობილი თქვენთვის სიურპრიზი იყო?
– მანქანის შერჩევაში მეც მივიღე მონაწილეობა და, როგორიც მინდოდა, ჩემმა ქმარმა ისეთი მიყიდა.
– რატომ აირჩიეთ ასეთი დიდი ჯიპი?
– გაანალიზებული მქონდა, რომ ჯიპი ბევრად უსაფრთხოა, განსაკუთრებით – დამწყები მძღოლებისთვის, თან კონკრეტულად ეს მოდელი, რადგან ძალიან შეკრული მანქანაა. ორკარიანია და გვერდითა გადაბმის ნაწილი იმდენად განიერია, დარტყმის შემთხვევაში ჭერსაც კი იცავს. დედაჩემს ზუსტად ასეთი ჰყავს. ერთხელ საშინელ ავარიაში მოყვა და ექსპერტებმა თქვეს, რომ არა ეს მანქანა, გადარჩენის ძალიან ცოტა შანსი იქნებოდაო. მამიდაჩემსაც ასეთივე ჰყავს და მისგანაც ვიცოდი, რომ ძალიან პრაქტიკული და უსაფრთხოა.
ძვირადღირებულ ავტომობილებზე პრეტენზია არასოდეს მქონია. ჩემს სოციალურ სტატუსს და მატერიალურ მდგომარეობას ეს მანქანა შეეფერება. არ მინდა, დათო ტურაშვილის კრიტიკის ობიექტი გავხდე, რომელიც ხშირად ამბობს, ქართველები შავი ავტობუსებით დადიანო. ჩემი ავტომობილი 50 ათასი არ ღირს, თუმცა ძალიან კომფორტულია, რაც მჭირდება, ყველაფერი აქვს და დაცულად ვგრძნობ თავს. არც სიგრძეშია დიდი და პარკინგის პრობლემას არ მიქმნის.
ჩემს ქმარს ქალაქგარეთ ყოფნა ხშირად უწევს, ამიტომ ჰიპერმარკეტებში მე დავდივარ და ოჯახში პროდუქტები მიმაქვს. ჩემს ავტომობილს საკმაოდ მოხერხებული და ტევადი საბარგული აქვს.
– ავტომობილის ნაწილებში ერკვევით?
– ძირითადში ვერკვევი. "კალოდკები" თუ წუის, ამასაც ვხვდები. თუ მოძრაობის დროს საჭეს ხელს გავუშვებ და მანქანა რომელიმე მხარეს მიდის, ესე იგი ერთ–ერთ საბურავს ჰაერის დამატება უნდა და ვულკანიზაციაში მივდივარ, სულ 5 წუთის ამბავია. ჩემს ავტომობილს მშვენიერი პანელი აქვს, რომელიც ყველაფერს მანიშნებს, ზეთის გათავება იქნება თუ საწვავის.
– მანქანა პროფილაქტიკაშიც თქვენ დაგყავთ?
– არა, რადგან ეს ნამდვილად არ არის ჩემი საქმე, მეუღლე აგვარებს. ამ საქმის მოგვარება ძმისთვისაც მითხოვია და მამაჩემისთვისაც.
– მოძრაობის დროს სარკეში გაპრანჭვის მიზნით თუ გაგპარვიათ თვალი?
– სალონის სარკეს, რომელიც მოძრაობის დროს მჭირდება, ხელს არასოდეს ვკიდებ. გაჩერებული რომ ვარ, თუ დამჭირდება, მოძრავ სარკეს ვიყენებ. სხვათა შორის, როცა მანქანას ვყიდულობდი, სულ ვფიქრობდი, სარკეებს ალღოს როგორ ავუღებდი. ახლა კი მათ გარეშე მოძრაობა წარმოუდგენლად მიმაჩნია, უსაფრთხო მოძრაობაში ყველაზე მეტად ის მეხმარება.
– უკანა სავარძელზე ბავშვის კალათი შევნიშნე. ერეკლე ხშირად დაგყავთ თქვენი მანქანით?
– ერეკლე ჩემს ავტომობილში ძალიან უსაფრთხოდ ზის. "ფერარის" მოდური და კომფორტული სავარძელი მამიკომ საზღვარგარეთიდან ჩამოუტანა, ზომაშიც რეგულირდება და ძალიან პრაქტიკულია. ერეკლე სავარძელში ჯდომას პატარაობიდან მივაჩვიე, მარტოც მშვენივრად ვმგზავრობთ. ძალიან დიდი დანაშაულია, თუ შენი შვილი ჩვეულებრივ სავარძელში დაუცველად ზის და არა – თავის კალათში. უკანა სალონის დიდი ნაწილი ბავშვის კალათს უკავია, რის გამოც იქ ბევრ მეგობარს ვერ ვსვამ. ჩემი ერთი მეგობარი, ანუკა, ისეთი გამხდარია, ერეკლეს სკამშიც გადასარევად თავსდება.

– ქალები ძირითადად სულ გარეცხილ–გაპრიალებული მანქანებით დადიან. თქვენც დიდ დროს უთმობთ მანქანის მოვლას?
– ვერ ვიტყვი, რომ ძალიან პეწიანი მძღოლი ვარ, ავტომობილი ჩემთვის უბრალოდ საჭირო ნივთია. ხანდახან ისეთი დაღლილი ვარ, ერთი სული მაქვს, დანიშნულების ადგილამდე მივიდე. სწორედ უდროობის გამო საჭესთან რამდენჯერმე ტელეფონზე ლაპარაკიც მომიწია, რის გამოც ჯარიმებიც მივიღე.
– მხოლოდ ტელეფონზე საუბრისთვის გაჯარიმებენ ხოლმე?
– ერთხელ "სითი პარკისგან" მივიღე ჯარიმა და ორჯერ ტელეფონზე საუბრისთვის. მგონია, რომ კეთილსინდისიერი მძღოლი ვარ. პატრული რომ მაჩერებს და მეკითხება, ქალბატონო გვანცა, ხომ იცით, რისთვის გაგაჩერეთო, აბსოლუტურად ვეთანხმები.
– თქვენი ცნობადობა არ გშველით?
– არ მინდა, ძალოვნების წინაშე თავი დავიმცირო. როცა ვიმსახურებ, ჯარიმაც უნდა გადავიხადო. ვცდილობ, მოძრაობის წესები არ დავარღვიო. ნერვები მეშლება მათზე, ვინც წესებს არღვევს, არ აქვს მნიშვნელობა, მძღოლი იქნება თუ ფეხით მოსიარულე.
ვაღიარებ, რომ რამდენჯერმე მეც დავარღვიე, ოღონდ განსაკუთრებულ შემთხვევებში. ერთხელ ჩემმა შვილმა შუბლი გაიხეთქა და საავადმყოფოში წაიყვანეს. დამირეკეს და ისე ავნერვიულდი, მანქანა ძალიან ცუდ ადგილას მოვატრიალე. ზევით ავიხედე და ხუთასი კამერა მიღებდა, მაგრამ გადავრჩი, ვერ დამაფიქსირეს და არც ჯარიმა მიმიღია. ძალიან მიკვირს, მძღოლები შუქნიშანს რომ არ ემორჩილებიან. როცა შუქნიშანთან პირველი ვდგავარ, მწვანე ანთებული არ არის და უკნიდან მისიგნალებენ, ამაზე ძალიან მეშლება ნერვები. მეც ვუსიგნალებ ან გზას აუღელვებლად ვაგრძელებ.
– ავარიულ სიტუაციაში მოხვედრილხართ?
– ერთი ისტორია გამახსენდა. მაშინ ჯერ კიდევ ახალი მძღოლი მერქვა. ბევრ ადგილას ვიყავი მისასვლელი, მთელი დღე საჭესთან მომიწია ჯდომა. ორჯერ ავარიული სიტუაცია შევქმენი. ერთმა გოგომ ჩამიქროლა და ძალიან ცუდი რაღაც მომაძახა. ბოლოს მივხვდი, რომ უკვე ბნელოდა და მე ფარები არ მქონდა ანთებული. შეიძლება ითქვას, რომ გადავრჩი და ამისთვის ღმერთს მადლობა. ჩემი საქციელი მე თვითონაც გამიკვირდა, რადგან, როგორც მძღოლი, ყველასგან დადებით შეფასებებს ვიღებდი.
– თუ ქმარი გვერდით გიზით, მისგან შენიშვნებს არ იმსახურებთ?
– როცა მანქანაში ჩემ გვერდით ზის, ყოველთვის კრიტიკულად არის განწყობილი, მაგრამ იმასაც აღიარებს, რომ ძალიან მოკლე დროში შევძელი, კარგი მძღოლი გავმხდარიყავი. საერთოდ ჩემი ქმარი ძალიან კრიტიკულია და, მანქანაში როცა მიზის, მუდამ დაძაბული ვარ. როცა ნასვამია, მხოლოდ მაშინ უწევს ჩემ გვერდით ჯდომა. ერთადერთი შენიშვნა, რასაც ყველაზე ხშირად მაძლევს, დისტანციის დაცვაა.
– თქვენ რა შენიშვნები გაქვთ მეუღლესთან, როცა ის მართავს მანქანას?
– სისწრაფეზე ვაძლევ შენიშვნებს, მაგრამ უფრო უმატებს და ამიტომ ბოლო დროს აღარაფერს ვეუბნები. დიდი პლუსი აქვს, რომ საჭესთან ნასვამი არასოდეს ჯდება. მინდა, მისნაირი მძღოლი ვიყო, ძალიან მაგარია.
– მამაკაცები ქალ მძღოლებს არ სწყალობენ. მათგან აგრესია თქვენც ხომ არ გიგრძვნიათ?
– ქალი მძღოლების მიმართ მამაკაცები კი არა, მეც აგრესიულად ვარ განწყობილი. ხშირ შემთხვევაში მათ შორი მანძილიდან ვცნობ. მაქსიმალურად ვცდილობ, მანქანა ქალი მძღოლივით არ ვატარო. არ მინდა, თავის ქებაში ჩამეთვალოს, მაგრამ ოდნავ უფრო გაბედული ვარ, ვიდრე სხვა ქალი მძღოლები. შეიძლება რისკიანიც გახლავართ, რადგან თუ გადაწყვეტილებას სწრაფად არ მიიღებ და შეყოვნდები, ამ დროს ატყდება სიგნალები და ამას ვერიდები. თუ წინ მიმავალი სამარშრუტო ტაქსები სამ ხაზად დგანან და ადგილიდან არ იძვრიან, ვცდილობ, ისე გავძვრე, საცობი არ შევქმნა. ვერ ვიტყვი, რომ ნელა ვმოძრაობ. ზოგ გზატკეცილზე სიჩქარე 70 კმ–მდე შეამცირეს, ეს მე კი არა, ბევრ მძღოლს უქმნის დისკომფორტს, მაგრამ მაინც ვემორჩილები და არამხოლოდ იმიტომ, რომ ჯარიმის მეშინია. როცა ყველა დაშვებული სიჩქარით მოძრაობს, მეც სხვა გზა არ მრჩება. მაქსიმალური სიჩქარით 120–ით მივლია. ამ დროს ჩემი მანქანა "მეუბნება", რომ სწრაფად მივდივარ და სიჩქარეს ვუკლებ.
– არსებობს თბილისში რომელიმე გზის მონაკვეთი, სადაც მოძრაობას ჯერ კიდევ ვერ შეეგუეთ?
– თავიდან გმირთა მოედანზე ახალ ესტაკადებს, როგორც ყველამ, მეც სამი წრე დავარტყი და ისე მოვხვდი სასურველ გზაზე.
– ყველაზე შორს სად წასულხართ მანქანით?
– ბათუმში წავსულვარ ქმართან ერთად. ასეთ დიდ გზებზე ერთმანეთს ვეხიდებით ხოლმე. შარშან ზაფხულში საგურამოში ვისვენებდი და დილის 6 საათზე სამსახურში მარტო დავდიოდი. ძალიან დიდი ძალისხმევა მჭირდებოდა, რომ საჭესთან არ ჩამძინებოდა.
სოფიო ბოჭორიძე