ქართლოს ნატროშვილი: "დავშორდი გოგოს, რომელსაც იუმორის გრძნობა არ ჰქონდა"

პაროდისტი ქართლოს ნატროშვილი, რომელიც პრეზიდენტ მიხეილ სააკაშვილის იმიტაციით გახდა პოპულარული, გოგონების მოსახიბლადაც ამ ნიჭს იყენებს. სიყვარული ცხოვრებაში ორჯერ ეწვია და ერთმანეთისგან რადიკალურად განსხვავებული გოგონები შეუყვარდა. პირველ სიყვარულთან დღემდე მეგობრობს, მეორესთან – არა. ქალთან ურთიერთობას პატივისცემაზე აგებს. ამის დასტურად ერთი ისტორია გვიამბო, რომელიც მოსკოვში რუს გოგონასთან გადახდა თავს.
– ქართლოს, თქვენს პირად ცხოვრებაზე ბევრი არაფერი გვსმენია. შეყვარებული ყოფილხართ?
– კი. 2009 წლის შემოდგომაზე გოგო შემიყვარდა, ეს ჩემი პირველი სიყვარული იყო, მაგრამ ერთ წელიწადში ერთმანეთს დავშორდით. ეს არც დაკომპლექსებული ურთიერთობა იყო და არც ვალდებულებებზე დამყარებული. ძალიან ჰარმონიული რომანი გვქონდა.
– როგორ დაიწყო ეს ურთიერთობა?
– სამარშრუტო ტაქსში გავიცანი. მანქანა გამიფუჭდა და ძმაკაცებთან ერთად საზოგადოებრივი ტრანსპორტით ვმგზავრობდი. მომეწონა, ჩემი ტელეფონი მივაწოდე და თავისი ნომრის ჩაწერა ვთხოვე. მერე ერთმანეთს ვხვდებოდით. 3 თვის შემდეგ მეგობრებად დარჩენა შემომთავაზა. ვინმეს შეწუხება არ მახასიათებს, ამიტომ მას ავუხსენი, რომ ვერ ვიმეგობრებდით და დავშორდით. ათასში ერთხელ თავს მაინც ვახსენებდი, არ ვაწუხებდი, მაგრამ არც ვეკარგებოდი. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემს სახლთან ძალიან ახლოს ცხოვრობდა, მის ნახვას არც ვცდილობდი. ერთ ზაფხულს თითქოს შევრიგდით, მაგრამ ისევ მალე დავშორდით. 6 თვე ძალიან გამიჭირდა. ამ ადამიანს დღესაც დიდ პატივს ვცემ. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ის დღეს ჩემი მეგობარია. სიყვარულის შემდეგ თურმე მეგობრობაც შეიძლება.
– მას შემდეგ აღარავინ გყვარებიათ?

– ამ სიყვარულის მერე ცოტა ხნით გულთან არავის ვიკარებდი, მაგრამ 2011 წელს ერთი გოგო შემოვუშვი. მის მიმართ რასაც ვგრძნობდი, ამასაც შემიძლია სიყვარული ვუწოდო, მაგრამ მას რომ დავშორდი, მეორე დღეს უკვე ბედნიერი ვიყავი.
– რატომ, ამ სიყვარულს სირთულეები ახლდა?
– ძალიან ჩაკეტილი გოგო იყო. ათი ხუმრობიდან, მაქსიმუმი, ორჯერ თუ გავაცინებდი. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ მას იუმორი არ გააჩნდა. კარგად გადაფურცლოს ჟურნალი "სარკე" და რამდენჯერმე წაიკითხოს! მიშას პაროდიას რომ დავანებოთ თავი, ისედაც ვერ გააცინებდი. მოკლედ, გადაჭარბებულად ჩაკეტილი იყო. იცით, რა მითხრა? შენ ასეთი გახსნილი, კომუნიკაბელური, მხიარული ხარ და მე რატომ მიტანო. მიყვარდა და ვიტანდი! ურთიერთობა უკიდეგანო უნდა იყოს. მიუხედავად იმისა, რომ მის მიმართ გრძნობა მქონდა, დაშორების შემდეგ უბედნიერეს ადამიანად ვიქეცი. დღეს სადმე რომ შემხვდეს, რეაქცია არ მექნება, თუმცა სალამი ღვთისაა და მივესალმები. ჩემი პირველი სიყვარული კი შემიძლია მთელი გულით და ჩახუტებით მოვიკითხო. დღეს ის გათხოვილია, ბედნიერია და ამით მეც ბედნიერი ვარ.
მიხარია, რომ ორ რადიკალურად განსხვავებულ გოგოს გადავაწყდი ცხოვრებაში. ფეხბურთელი ორ კლუბს რომ გამოიცვლის, ისეა. მესამე კლუბში რომ გადავა, უკვე იცის, როგორი უნდა იყოს. ორივე გზის გავლა აუცილებელი იყო.

– როგორი ხართ, როცა გიყვართ?
– ერთგული ვარ. თუ მანქანაში შეყვარებული მიზის, როგორმა კარგმა გოგომაც უნდა დამირეკოს, საყვარელ ქალს არ მივატოვებ და მასთან არ წავალ.
– როგორი ქალი იქცევს თქვენს ყურადღებას?
– ჩამოწერილი კრიტერიუმები არ მაქვს. გოგო გახსნილი უნდა იყოს, იმას არ ვამბობ, რომ გამუდმებით სიცილით კვდებოდეს. იუმორს, შავი იქნება თუ თეთრი, უნდა მიმიხვდეს. თუ კაცმა მარტო ქალის გარეგნობას შეხედე, უკვე მაგარ შარში ხარ. ყველა ქალი უნდა იფასებდეს თავს, მაგრამ "ოქროს ჩარჩო" უნდა ჰქონდეს.
ჩემი აზრით, სიყვარული არ უნდა ეძებო, გარემოება მოიტანს. ოდესმე აუცილებლად გეწვევა და როდის მოვა, არც ეგ მანაღვლებს.
– ლამაზ გოგოს ყოველთვის ამჩნევთ, თვალს აყოლებთ?
– მთავარია, კარგი გოგოს დანახვაზე 90 გრადუსით არ შემოვბრუნდე, 30–40 გრადუსი დასაშვებია.
– როგორ ჩაცმულობაში მოგწონთ ქალი?
– მოკლე კაბის ჩაცმას არავის შევუზღუდავ. ნებისმიერ ქალს შეუძლია მკერდიც გამოაჩინოს და სხვა ლამაზი ადგილებიც. გოგოს ჩაცმულობაზე ვატყობ, რამდენად აფასებს თავის რესურსს. ზოგს ეს "რესურსი" არ აქვს და ჩაცმულობით უნდა, რომ შეიქმნას, მაგრამ რომ შეხედავ, ეგრევე ეტყობა. ჩემთვის ქალი ლამაზი ყურძნის მტევანია. რთველში რომ ჩაივლი, აღარ იცი, რომელი მოწყვიტო, ზოგის ქვევრში ჩაწურვა გენანება კიდეც. როცა გჯერა, ეს ისეთი ქალია, ენკენისთვეში ქვევრს თავს რომ მოხდი და იმ ღვინოს შესვამ, აუცილებლად დაგათრობს... მამაპაპურად რომ ვთქვათ, ქალს შაქრის დაყრა არ უნდა სჭირდებოდეს. შაქარდაყრილი ღვინო რა არის? არც არაფერი!
– რით არის ქართველი ქალი გამორჩეული?
– ქართველს აქვს ის, რაც არ აქვს ფრანგს, იტალიელს, უკრაინელს და რუსს. სექსუალურობა, სილამაზე და ეშხი ყველა ეროვნების ქალს აქვს. ქართველები კი ვნებიანობით გამოირჩევიან. ისინი სწორედ ამას უნდა გაუფრთხილდნენ და შეინარჩუნონ. ქართველი ქალი თავისი საქციელით სარწმუნოებას არ უნდა დაუპირისპირდეს. ეკლესიაში ისეთი კაბით არ უნდა შევიდეს, რომელშიც საცვლები უჩანს.
– ქალიშვილობის ინსტიტუტს როგორ უყურებთ, საჭიროა ამ ტრადიციის დაცვა?
– ჩვენს ქვეყანაში უკვე არსებობენ გოგონები, რომლებიც გათხოვებამდე ქალიშვილები აღარ არიან. მთავარია, ბიჭმა იცოდეს, გოგოს რა ვითარებაში დაუცდა ფეხი. შეიძლება ქალიშვილმა ისეთი უხამსობა ჩაიდინოს, რომ... როცა ქალი შემიყვარდება და მას ამოვიცნობ, არ დავიწყებ ჩხრეკას, ის ქალიშვილია თუ არა და არც ორჭოფობას, ცოლად მოვიყვანო თუ არა.
– თქვენს პაროდიის ნიჭს იყენებთ მშვენიერი სქესის მოსახიბლად?
– სხვათა შორის, გოგოსთან ურთიერთობაში მიშას პაროდიაც დამხმარებია. მაგალითად, შარშან ბათუმის პლაჟზე გოგო მომეწონა, მაშინ ცნობილი არ ვიყავი. მივედი და მიშას ხმით დავუწყე ლაპარაკი. ეს გოგოსთან ურთიერთობაში ყველანაირ კომპლექსს მიხსნის, თუმცა არც ისე ვარ კომპლექსებიანი. იმ გოგოს გაცნობა შევთავაზე. ბატონო პრეზიდენტო, თქვენი გაცნობა არ მინდა, დიდი მადლობაო, მითხრა. 9 წელია ნატო–სგან უარს ვიღებ და ვიცი, რა რთულია ეს. წყალში ჩავედი. ზღვიდან რომ ამოვედი, მისი ფიქრები ამოვიკითხე და მაინც გავიცანი.
– ქალის ფიქრების ამოკითხვა ასეთი იოლია?
– იმ წუთას რას ფიქრობს, შეიძლება მივხვდე. გოგო როცა პლაჟზეა, რთული მისახვედრი არაა, რომ ის ნერვიულობს, კარგად გაირუჯება თუ არა. არ ვფიქრობ, რომ ქალის გამოსაცნობად 3 თვიანი ურთიერთობაა საჭირო. 5 წუთით გავესაუბრები და უამრავ "ფუნქციას" ამოვუყრი, თუმცა ზოგადად ქალი ამოუცნობია და ფრთხილად უნდა მიუდგე. ყველა მამაკაცს კარგი გაგებით მოვუწოდებ: ნუ შეეცდებით ქალის ბოლომდე ამოცნობას, რადგან სიცრუის მორევში წახვალთ.
– თქვენც მოუტყუებიხართ?
– კი. მერე ამ ტყუილებზე ფეხი დაუცდათ და დღესაც კოჭლობენ. თუ კარგად იმკურნალებენ, გაივლიან კიდეც.
– ქალების ყურადღებით განებივრებული ხართ?
– უნივერსიტეტში ორ გოგოს სიგიჟემდე ვუყვარდი. მეგობრის გვერდით გადაწევა არ მჩვევია, ადამიანებს არასოდეს ვკარგავ. ამიტომ ორივეს ვხვდებოდი და ვარწმუნებდი, რომ უკეთესი იყო, ჩვენ შორის მეგობრობა ყოფილიყო. დღეს ისინი გათხოვილები არიან, მათთან ისევ მაგარი ურთიერთობა მაქვს. მეც რომ ანალოგიურ სიტუაციაში აღმოვჩენილიყავი, გოგოსგან ასეთი მიდგომა მესიამოვნებოდა, მით უმეტეს, თუ ის ჩემს დარწმუნებას შეძლებდა. საერთოდ, ყველა კაბიანს არ ვეკიდები და არც ისე ვცხოვრობ, რომ გამორჩენაზე ვიყო.
– როგორი წარმოგიდგენიათ თქვენი ოჯახური იდილია?
– ვგმობ სიტყვებს "ქალის ადგილი სამზარეულოშია". როცა დილით ავდგები და ქალს ვეტყვი, შარვალი დამიუთოვე–მეთქი, იმ შარვალში ბედნიერად ვერ ვიგრძნობ თავს. როცა დილით დაუთოებული დამხვდება, ის შარვალი ჩემთვის არასოდეს დაიჭმუჭნება. თუ ავდგები და ვიყვირებ, ჭურჭელი გარეცხე–მეთქი, ისეთ თეფშზე საჭმელს გემოს ვერასოდეს ჩავატან და თუ დასარეცხ ჭურჭელს ვერ დავინახავ, ის თეფში ჩემთვის არასოდეს დაისვრება.
იმასაც გეტყვით, რომ სიდედრების გინება ჩემთვის მიუღებელია. შეიყვარე ცოლის დედა მხოლოდ იმიტომ, რომ მისმა შვილმა გაგაგიჟა. თუ სიდედრი ცუდია, მაშინ გოგომაც უნდა იკაიფოს დედამთილზე. ცუდი დედამთილებისა და სიდედრებისთვის სპეციალური კაფე უნდა იყოს გახსნილი. გამოგიტყდებით და, იმ გოგოების დედებთან, რომლებიც მიყვარდა, ძალიან კარგი ურთიერთობა მქონდა.
– რომანტიკული ხართ?
– საგრძნობლად რომანტიკული ვარ. პოეზია ძალიან მიყვარს. "ქალი ნაზი არსებაა, დააშაოს თუნდაც, ქალი მაინც ქალია, მოფერება უნდა" – ეს ლექსი ბევრი გოგოსთვის წამიკითხავს. ქალი რომ მომეწონება, დიდგორის ბრძოლაზე ხომ არ დავუწყებ ლაპარაკს, ლექსი უნდა წავუკითხო. კომპლიმენტების თქმაც მჩვევია, მთავარია, ქათინაური საცერში არ გაატარო, უნდა მიაყარო და ვინც ჩამოიფერთხავს, ღირსეული კომპლიმენტი ზედ შერჩება.
– ქალის გამო მსხვერპლზე წასვლა შეგიძლიათ?
– 2007 წელს მოსკოვში ჩემს მშობლებთან ვიყავი ჩასული და ფანჯრიდან დაშა "შევკერე". ჩემები პეტერბურგში მიდიოდნენ და მოვიტყუე, ცუდად ვარ, ვერ წამოვალ–მეთქი. დაშას გარდა ნასტია, იულია და სხვა გოგოებიც შევნიშნე. ის ეზო ედემის ბაღს ჰგავდა, შვლები დარბოდნენ. ბიძაჩემი მაშინვე მიხვდა, რატომ ვრჩებოდი.
ყველამ სათითაოდ დამიტოვა ფული, მარტომ რა უნდა ქნაო. 500 დოლარი მქონდა. როგორც კი ისინი გავისტუმრე, გოგოების დასახვედრად მზადება დავიწყე. 19 წლის დაშას აივნიდან ხელებით ტელეფონის ნომერი ვანიშნე და დამირეკა. 15 წუთში ლუდის ბოთლებით ამომადგა. კარი გავუღე და, რომ გაიარა, ამოვყირავდი, რაღაც დამემართა. ლუდს ვსვამდით და მუსიკას ვუსმენდით. დაშას დარჩენის ჟამიც დადგა. გაიხადა და ტირილიც დაიწყო. არანაირ ძალადობას არ ჰქონია ადგილი. თუ ლაჩარი არ ხარ, უნდა გაიგო, გოგო რისთვის ტირის. თურმე ჩემი დაშუნია ერთი კვირით ადრე სომეხს და აზერბაიჯანელს ტყეში გაუუპატიურებიათ. ბუნებრივია, მასში რაღაც გრძნობებმა გაიღვიძა და ამიტომაც ატირდა. ვუთანაგრძნობდი, მთელი ღამის განმავლობაში ხელი არ დამიკარებია. დილით გაიღვიძა, ტანსაცმელი მივაწოდე და გავუშვი. მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან რთული იყო ნებისყოფის შენარჩუნება, მაინც ამაყი ვიყავი. იმ წუთებში დაშა ჩემთვის კახპა არ ყოფილა, პირველ რიგში, მანდილოსანი იყო, ქალის ღირსებას კი დიდად ვაფასებ.
– თქვენი მშობლები მოსკოვში ცხოვრობენ. იქიდან თქვენს გაკონტროლებას ცდილობენ?
– აქეთაც ჩამოდიან ხოლმე. დედაჩემი ძალიან დემოკრატი ადამიანია და ნაკლებად ერევა ჩემს ცხოვრებაში. როცა მირეკავს და ვეუბნები, რომ რესტორანში მივდივარ, არ მეტყვის, ბევრი არ დალიოო. იცის, რომ ბევრს არ დავლევ. არც იმას ჩამჩიჩინებს, ცოლი მოიყვანეო. უბრალოდ მეკითხება ხოლმე, შენს ცხოვრებაში გოგო არსებობს თუ არაო. სხვანაირი ამბიციები რომ ჰქონდეს, ალბათ ტვინსაც შემიჭამდა, ასეთი ან ასეთი ქალი მოძებნეო. ზუსტად ვიცი, ვისაც მივუყვან და საცოლედ გავაცნობ, დედაჩემი აუცილებლად მიიღებს.
სოფიო ბოჭორიძე