იუნა შაფათავას ერთლარიანმა კაბამ ბედნიერება მოუტანა
5 997 ნახვა
სკანდალური იმიჯის მქონე იუნა შაფათავა ბოლო დროს ცდილობს, თავისი ჩაცმულობით ხალხი არ გააღიზიანოს. ასე მას შემდეგ იქცევა, რაც "მეცხრე არხის" ეთერში გამოჩნდა, თუმცა ტყავის შარვალზე უარი მაინც არ თქვა. ჩვეულებრივ დღეებში თამამად ჩაცმას არასოდეს ერიდება. ქმართან, რომელთანაც 8 წელი იცხოვრა, შეეძლო გაუთავებლად ეკამათა იმის თაობაზე, რა უნდა ჩაეცვა და რა – არა. ერთი პერიოდი ძალიან ძვირფასი სამოსით დადიოდა, შანელის კაბები ეცვა, ძვირადღირებული სამკაულები ეკეთა, მაგრამ ეს წარსულში დარჩა. მიხვდა, რომ ბედნიერება ცხოვრებაში სხვა რამეს მოაქვს. ახლა მეორადი ტანსაცმლის მაღაზიებსაც სტუმრობს და გარდერობში ერთლარიანი კაბაც აქვს.
– იუნა, როგორია თქვენი ყოველდღიური და საქმიანი ჩაცმულობა?
– თუ საქმიან შეხვედრაზე არ მივდივარ, მოკლე შავ კაბასთან შავ ფეხსაცმელს ვიცვამ, ვიკეთებ შესაფერის საყურეებს, ზოგჯერ – მწვანე ლინზებს და შავ ჩანთას ვიჭერ. ჩემი ყოველდღიური ფორმა ესაა. როცა ოფიციალურ შეხვედრაზე მივდივარ, კაბას მუხლამდე ვაგრძელებ და პიჯაკს ვიცვამ. დღეს ცოტაა ისეთი ადამიანი, ვინც პროტოკოლურ ჩაცმას იმსახურებს, ამიტომ ვცდილობ, მეც ჩვეულებრივად გამოვიყურებოდე.
– ყოველთვის ასეთი სტილი გქონდათ თუ დროსთან და ასაკთან ერთად გემოვნება შეგეცვალათ?
– ჩემი სტილი ძალიან შეიცვალა. ადრე, როგორც თინეიჯერი, ისე ვიცვამდი. სტუდენტობის დროს მე და ჩემი და ოფიციალურად ჩაცმულები დავდიოდით, პიჯაკი ხან კაბაზე გვეცვა და ხან – ჯინსის შარვალზე. მაშინ ჩემი ყოველდღიური სტილი ეს იყო. მერე კი ნელ–ნელა შანელის შავ კაბებსა და მარგალიტებზე გადავედი. ადრე ბევრ აქსესუარს ვხმარობდი, ბეჭდების გაკეთება მიყვარდა. ოქროსა და ბრილიანტსაც ხშირად ვხმარობდი, მაგრამ შემდეგ ეს ყველაფერი ჩემი ყოველდღიურობიდან ამოვარდა. აღარც მაქვს ოქროს და ბრილიანტის სამკაულები.
მაქვს ბრიჯიტ ბარდოს ბეჭედი, ჩემთვის ეს ამ ქალის სიმბოლოა და ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს ძალას მაძლევს. მაქვს ძოწის ჯვარი, რომელიც მაშინ მიჭირავს ხელში, როდესაც ძალიან ცუდ ხასიათზე ვარ. ერთი საყურე მაქვს, რომელსაც ძალიან ვუფრთხილდები, ის რომ გაფუჭდეს, თავს მოვიკლავ. ისე, სამკაულების გარეშე ყოფნა უფრო მიყვარს, რადგან ნამდვილ სილამაზეს ბევრი ბიჟუტერია არ უხდება.
– რატომაა ის საყურე თქვენთვის ასეთი საყვარელი?
– ალბათ – იმიტომ, რომ ვარდისფერის და შავის შეხამებაა, ეს კი ჩემთვის იდეალურია. შავისა და თეთრის შეხამებაც ძალიან მაგარია. სამწუხაროა, რომ ჩვენ ნამდვილი ბომონდი არ გვყავს. ცოტა ხნის წინ ჩვენი პრემიერმინისტრის მეუღლეს მიღება ჰქონდა და მთელი დიპლომატიური კორპუსი ამაზრზენად ჩაცმული მივიდა. ჩვენთან ეკონომიკური დონე ძალიან დაბალი კი არის, მაგრამ ხალხის გარკვეული ნაწილი მაინც უნდა ხმარობდეს შანელის სამოსს, ბრილიანტის აქსესუარებს. მე არ ვარ იმდენად მდიდარი, რომ ეს ყველაფერი მქონდეს – ძვირფასი სამოსი, მანქანები, კარგი სახლი. ვიცი ისეთი ქალები, რომლებიც ბეჭდის თუ კაბის ყიდვის გამო შიმშილობენ. ჩემთვის ასეთი რამ მიუღებელია და ეს იქიდანაც კარგად ჩანს, რომ გარდერობში ერთლარიანი კაბაც მაქვს.
– ერთლარიანი კაბა სად იშოვეთ?
– ქუჩაში ეკიდა და ვიყიდე. სხვათა შორის, ეს კაბა კარგად დამებედა, მას შემდეგ კინოში გადამიღეს. მიშა აფხაზავამ ქუჩაში მნახა იმ კაბით, თეთრი ფეხსაცმელები მეცვა, თეთრი ჩანთა მეკავა და მარგალიტები მეკეთა. მოვეწონე და ერთ–ერთი ბანკის რეკლამაში გადამიღეს. ერთლარიანი უძახეთ, მაგრამ ჩემთვის ძალიან ბედნიერი კაბაა. არ მივეკუთვნები იმ ქალებს, ვინც საყიდლებზე პარიზში მიდიან. მაგიჟებენ ადამიანები, რომლებიც კომპიუტერთან სხედან და სხვადასხვა საიტიდან სამოსს იწერენ.
– თქვენ არ სარგებლობთ ინტერნეტშოპინგით?
– ჩემი ტყუპისცალი დაა ამის მანიაკი. დეას სხვადასხვა ბრენდის ბევრი სამოსი აქვს. ჰქონდა ძალიან ძვირადღირებული ფეხსაცმელი, რომელშიც 1000 ევროზე მეტი გადაიხადა. ერთხელ მივლინებაში იყო და ჩუმად ჩავიცვი. ქუჩაში მივდიოდი და ჩემთვის ვფიქრობდი, მერე რა, რომ ასეთი ძვირფასი ფეხსაცმელი გაცვია, ეს რას გმატებს–მეთქი. რა მომცა იმ ფეხსაცმლით სიარულმა? არაფერი. გოგონებს, ვისაც ასეთი ძვირადღირებული სამოსის ყიდვის საშუალება არ აქვთ, მინდა ვუთხრა, რომ გული არ დაგწყდეთ. ეს არაფერს მოგცემთ, გარდა იმისა, რომ ვიღაცის თვალში თითქოს იმ ფენის წარმომადგენლად იქცევით, ვისთვისაც ასეთი სამოსი იკერება, ამიტომ თავს ნუ მოიტყუებთ.
ის ქალებიც, რომლებიც ძვირადღირებული სამოსის გამო შიმშილობენ, თავს ნუ იტყუებენ, ტანსაცმელი ამად არ ღირს. არსებობს საკმაოდ ლიბერალური მაღაზიები, რომლებსაც არანაირი ბრენდის სახელი არ აქვთ, ჩაიცვით და ისიამოვნეთ!
– ძნელია არაა მიხვედრა, რომ ერთ ლარად კაბას მეორადი სამოსის მაღაზიაში იყიდდით. ასეთ ადგილებში ხშირად დადიხართ?
– კი, რატომაც არა? მახსოვს, პარიზში შევედი მაღაზიაში, მეგონა, ვინტაჟის მაღაზიაში მოვხვდი, მაგრამ სინამდვილეში მეორადი ტანსაცმლის მაღაზია ყოფილა. ამის წინააღმდეგი არ ვარ. ვიცი ცნობილი სახეები, ვისაც მეორადი სამოსი სახლში მიაქვთ და იქ არჩევენ სასურველ ტანსაცმელს, მაღაზიებში შესვლას კი არ კადრულობენ. სტუდენტობიდან მოყოლებული მშვენივრად ვსარგებლობდი ასეთი მაღაზიებით. ამაში ცუდი არაფერია, პირიქით. გამონაცვალ სამოსში ბავშვები იზრდებიან და ჩვენ რომ ჩავიცვათ, რა მოხდა? ზოგი ამბობს, სამოსი იმის აურას ატარებს, ვისაც აცვიაო, მაგრამ ტანსაცმელი, რომელიც ქიმიურად მუშავდება, რა აურას უნდა ატარებდეს?
– უნდა აღვნიშნო, რომ თქვენი ჩაცმულობით ყოველთვის ყურადღების ცენტრში ექცევით. არ ერიდებით დეკოლტეს, მინი კაბებს. ამ სტილში თავს ბუნებრივად და კომფორტულად გრძნობთ?
– რუსებს აქვთ ასეთი გამოთქმა – სოფლიდან გოგო კი წამოვა, მაგრამ გოგოდან სოფელი არასოდეს წავაო. რატომღაც ჩვენთან მიღებული არ არის მოკლე კაბების, დეკოლტეების ჩაცმა. მე იმიტომ განვსხვავდები სხვებისგან, რომ 50 პროცენტი რუსული სისხლი მაქვს. მოსკოვში ვცხოვრობდი, სადაც ქართველებისგან რადიკალურად განსხვავებულად იცვამენ. იქ ბომონდი სულ სხვა დონეზეა. სულ იმას ვჩივი, რომ ჩემმა ქვეყანამ, რომელსაც მე ყველაფერი მივეცი, მისთვის ბოლომდე დავიხარჯე, სამწუხაროდ, უკან ვერაფერი მომცა. კანონით, მე უნდა მყავდეს ბენტლი, მემსახურებოდეს მძღოლი, მქონდეს აგარაკი, ძვირფასი სამკაულები, გვერდს მიმშვენებდეს ჩემი რანგის მამაკაცი. როცა შეხვედრაზე მივდივარ, ჩემგან პიჯაკის ჩაცმას ითხოვენ, ასევე მე ვითხოვ მათგან, რომ საზოგადოება იყოს იმ დონეზე, ამისი საშუალება მქონდეს. იმედია, ადრე თუ გვიან ყველა ფენის წარმომადგენელი მიხვდება, რა ჩაიცვას.
ცოტა ხნის წინ ერთ–ერთ სამინისტროში ვიყავი, სადაც რიგით თანამშრომელს ნახევარკილოიანი ოქროს ჯაჭვი ეკეთა. ჩვენს მამაკაცებს ამ ჯაჭვების თუ ძვირფასი სამაჯურების მანია აქვთ. ძალიან მომწონს, როდესაც კაცები ბრენდებში ერკვევიან, ვგიჟდები ისეთებზე, რომლებსაც კარგი გემოვნება აქვთ. ასეთს კი მთელ საქართველოში მხოლოდ ორს ვიცნობ.
– ქართველი ტელეწამყვანების ჩაცმულობაზე რას იტყვით, გემოვნებით იცვამენ?
– ჩვენი რამდენიმე ქალბატონი ტელევიზორიდან სულ თვალებში მეჩრებიან თავიანთი შანელებით. მათ არც ის შანელი უხდებათ და არც ივ სენ ლორანი, რადგან ის სამოსი მათთვის არაა შეკერილი. ჯობია, ქართული ბრენდები ჩაიცვან და პარიზში რომ წავლენ, თქვან, ქართველი დიზაინერის ნაწარმი მაცვიაო. მოკლე ფეხებს ის უფრო მოუხდება, ვიდრე შანელის სამოსი. არავის ეწყინოს, ძალიან ბევრი ლამაზი ქალი გვყავს, რომლებსაც ხშირად ულამაზესს ეძახიან. ვუყურებ ამ ქალებს და ვფიქრობ, ახლა ამათ ლამაზი რა აქვთ–მეთქი და მათში ლამაზი მხოლოდ ის შანელის სამოსია, რაც ქართველებს ძალიან უკვირთ. მათ ფონზე კი მართლა ლამაზი გოგონები არ ჩანან. ეს საზოგადოების გაუნათლებლობის შედეგია.
ეს გამოცდილება ჩემმა ასაკმა და საჭირო ხალხთან ურთიერთობამ მომიტანა. მეც მქონდა პერიოდი, როდესაც ვერსაჩეს და ბულგარის ბეჭდები მეკეთა მაშინ, როცა საქართველოში ეს ყველაფერი არავის ჰქონდა. დახეული ჯინსებითაც დავდიოდი ჯერ კიდევ სკოლის ასაკში.
– ახლა აღარ იცვამთ დახეულ ჯინსებს?
– როგორ არ ვიცვამ, მაგრამ ისე გავსუქდი, რომ ცოტა ხნის წინ ჯინსის შარვალი შუა ქუჩაში შემომასკდა. ზაფხულში ძირითადად შორტებით დავდივარ, ზამთარში – ტყავის შარვლით. ეთერშიც ტყავის შარვალი მაცვია. გადაცემისთვის ისეთი სტილი შევარჩიე, რომელიც მაყურებელსაც არ მოხვდებოდა თვალში და მეც კმაყოფილი ვიქნებოდი.
– თქვენი ჩაცმულობა კრიტიკის ობიექტი გამხდარა?
– ძალიან ხშირად. გავუკრიტიკებივარ ქმარს, საყვარელ მამაკაცს. ბოლო დროს კრიტიკამ იმიტომ იმატა, რომ მცნობენ და თავს ჩემკენ ატრიალებენ. 37 წელია საკუთარ თავზე მესმის, რა ვულგარული, "პახაბნიაო". მხოლოდ ჭკვიანი ხალხისგან თუ გამიგია, რა სექსუალური და მიმზიდველიაო.
– ასეთი შეფასებები თქვენზე მოქმედებს?
– ზოგჯერ გული მწყდება, რომ ჩვენი საზოგადოება ძალიან ჩამორჩენილია. რუსულ ტელეარხებზე ყოველდღე ხედავენ მკერდგადმოგდებულ ლამაზ ქალებს. საქართველოში ძალიან უყვართ სლავური გარეგნობის ქალები, თუმცა ისიც უნდა ვთქვა, რომ ქართველი ქალები ძალიან სექსუალურები არიან. უკვე იმ ასაკში არ ვარ, რომ ვიღაცეების აზრს ყურადღება მივაქციო.
– ქართველი ქალებისგან ხშირად გამიგია, იმას არ ჩავიცვამ, რაც ჩემს ქმარს არ მოსწონსო. თქვენ თუ ითვალისწინებდით მეუღლის აზრს?
– ჩემს ქმარს ტრადიციული ოჯახი ჰქონდა, რომელმაც ვერ მიმიღო. არ მიმიღეს იმიტომ, რომ რუსი ვიყავი. მამამთილი კი ძალიან პროგრესული ადამიანი იყო, უხაროდა, რომ ასეთი ვიყავი. თეთრი, ვარდისფერი კაბები მიყვარდა. მოკლე კაბებსაც ვიცვამდი და ვიწროსაც. სამი საათიც დამიგვიანია სამსახურში მხოლოდ იმის გამო, რომ ძალიან მოკლე კაბა ჩამიცვამს და ქმარი მეუბნებოდა, ასე ჩაცმულს სამსახურში არ წაგიყვანო. ალბათ მართალი იყო, რადგან, როდესაც კაცები ქალს მოკლე კაბაში ხედავენ, ჰგონიათ, ადვილად დასაპყრობია. ეს კაცის თვისებაა, მაგრამ აქ რაღაც საძაგლობას მოგაძახებენ და თუ ყურადღებას არ მიაქცევ, გაგინებენ.
მამაკაცები ჩვენ რომ ფორმაში ყოფნას გვთხოვენ, ჯობს, თავიან ღიპებს მიხედონ! ამას რომ ვამბობ, ძალიან მწარდებიან, მაგრამ საშინელებაა, ორსულივით რომ დადიან. სირცხვილია, ჩვენი ბიჭები კიევში, მოლდოვაში რომ მირბიან, უკეთესია, თავიანთ ქალებს მიაქციონ ყურადღება. უკრაინელები იმიტომ არიან ასეთი მოვლილები, რომ კაცებისგან ყურადღებას ითხოვენ და იღებენ კიდეც, ჩვენც ვითხოვთ, მაგრამ ვერ ვიღებთ. ამას მხოლოდ მე არ ვამბობ, ძალიან ბევრი გოგოსგან გამიგია, ქართველმა კაცმა ყურადღების გამოჩენა არ იცისო.
– განსაკუთრებულად საყვარელი სამოსი თუ გაქვთ?
– შეიძლება სამოსი არ მიყვარდეს, მაგრამ, როცა ვიცვამ, შეიძლება იმ დღეს ისეთი რაღაც მოხდეს, რომ შემიყვარდეს. როცა ჩემი და თამაშს იგებს (იუნას უმცროსი და, სოფო, ჩოგბურთელია. ავტ.), იმ კაბით დავდივარ მთელი კვირა, რაც მისი გამარჯვების დღეს მეცვა. ერთი თეთრი კაბა მქონდა, რომელიც მის ოთხ თამაშზე მეცვა. ნახევარფინალის წინ ელვა გამიფუჭდა, ამოვკერე და მაინც ის კაბა ჩავიცვი. ცრურწმენაა, მაგრამ მაინც კარგად მაქვს დაცდილი.
– ფეხსაცმელებს რა ადგილი უკავიათ თქვენს გარდერობში?
– სიგიჟემდე მიყვარს, ოღონდ მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელები. ჩემმა ყოფილმა ქმარმა "მიანდერძა", ძალიან გთხოვ, დაბალქუსლიანები არასოდეს ჩაიცვაო. 1.80 სანტიმეტრი რომ ვყოფილიყავი, შეიძლებოდა მაშინაც არ ჩამეცვა დაბლები, რადგან ამ დროს ქალი "სექსი" არაა. ქალი უნდა იყოს ძალიან "სექსი", მოვლილი, მოქნილი.
– ქალს მხოლოდ ჩაცმა და მაღალი ქუსლები ხდის ასეთს?
– ქალი მაშინაა ყველაზე ქალური, როდესაც შეყვარებულია და იცის, რომ ვიღაცას უყვარს. როცა ბედნიერი ვარ, ყველაფერში მეტყობა და თუ არ ვარ ბედნიერი, ჩამქრალი დავდივარ. არის დღეები, როდესაც შემიძლია ერთი ჩვეულებრივი კაბით ყველგან წავიდე, მაგრამ ხანდახან საკუთარ თავს ვეუბნები, ახლა უნდა გაიპრანჭო, მაიკიაჟიც უნდა გაიკეთო–მეთქი.
ჩვენს ქალებზე ძალიან ვბრაზდები, რომლებიც ჩემზე ჩივიან, როგორ დადის, თმა მაინც დაივარცხნოსო, მაგრამ ახლა თქვენთანაც შეგნებულად დაუვარცხნელი მოვედი. ეს ჩვენთანაა, სალონიდან გამოვარდნილები ვარცხნილობით და მაკიაჟით აუზზე რომ მიდიან. ქალი მოვლილი უნდა იყოს, მაგრამ ვთვლი, რომ ჯობს ყოველთვის ისეთი იყო, როგორიც ხარ და საკუთარი თავი არ შეფუთო.
ქეთი დინოშვილი
– იუნა, როგორია თქვენი ყოველდღიური და საქმიანი ჩაცმულობა?
– თუ საქმიან შეხვედრაზე არ მივდივარ, მოკლე შავ კაბასთან შავ ფეხსაცმელს ვიცვამ, ვიკეთებ შესაფერის საყურეებს, ზოგჯერ – მწვანე ლინზებს და შავ ჩანთას ვიჭერ. ჩემი ყოველდღიური ფორმა ესაა. როცა ოფიციალურ შეხვედრაზე მივდივარ, კაბას მუხლამდე ვაგრძელებ და პიჯაკს ვიცვამ. დღეს ცოტაა ისეთი ადამიანი, ვინც პროტოკოლურ ჩაცმას იმსახურებს, ამიტომ ვცდილობ, მეც ჩვეულებრივად გამოვიყურებოდე.
– ყოველთვის ასეთი სტილი გქონდათ თუ დროსთან და ასაკთან ერთად გემოვნება შეგეცვალათ?
– ჩემი სტილი ძალიან შეიცვალა. ადრე, როგორც თინეიჯერი, ისე ვიცვამდი. სტუდენტობის დროს მე და ჩემი და ოფიციალურად ჩაცმულები დავდიოდით, პიჯაკი ხან კაბაზე გვეცვა და ხან – ჯინსის შარვალზე. მაშინ ჩემი ყოველდღიური სტილი ეს იყო. მერე კი ნელ–ნელა შანელის შავ კაბებსა და მარგალიტებზე გადავედი. ადრე ბევრ აქსესუარს ვხმარობდი, ბეჭდების გაკეთება მიყვარდა. ოქროსა და ბრილიანტსაც ხშირად ვხმარობდი, მაგრამ შემდეგ ეს ყველაფერი ჩემი ყოველდღიურობიდან ამოვარდა. აღარც მაქვს ოქროს და ბრილიანტის სამკაულები.
მაქვს ბრიჯიტ ბარდოს ბეჭედი, ჩემთვის ეს ამ ქალის სიმბოლოა და ისეთი შეგრძნება მაქვს, თითქოს ძალას მაძლევს. მაქვს ძოწის ჯვარი, რომელიც მაშინ მიჭირავს ხელში, როდესაც ძალიან ცუდ ხასიათზე ვარ. ერთი საყურე მაქვს, რომელსაც ძალიან ვუფრთხილდები, ის რომ გაფუჭდეს, თავს მოვიკლავ. ისე, სამკაულების გარეშე ყოფნა უფრო მიყვარს, რადგან ნამდვილ სილამაზეს ბევრი ბიჟუტერია არ უხდება.
– რატომაა ის საყურე თქვენთვის ასეთი საყვარელი?
– ალბათ – იმიტომ, რომ ვარდისფერის და შავის შეხამებაა, ეს კი ჩემთვის იდეალურია. შავისა და თეთრის შეხამებაც ძალიან მაგარია. სამწუხაროა, რომ ჩვენ ნამდვილი ბომონდი არ გვყავს. ცოტა ხნის წინ ჩვენი პრემიერმინისტრის მეუღლეს მიღება ჰქონდა და მთელი დიპლომატიური კორპუსი ამაზრზენად ჩაცმული მივიდა. ჩვენთან ეკონომიკური დონე ძალიან დაბალი კი არის, მაგრამ ხალხის გარკვეული ნაწილი მაინც უნდა ხმარობდეს შანელის სამოსს, ბრილიანტის აქსესუარებს. მე არ ვარ იმდენად მდიდარი, რომ ეს ყველაფერი მქონდეს – ძვირფასი სამოსი, მანქანები, კარგი სახლი. ვიცი ისეთი ქალები, რომლებიც ბეჭდის თუ კაბის ყიდვის გამო შიმშილობენ. ჩემთვის ასეთი რამ მიუღებელია და ეს იქიდანაც კარგად ჩანს, რომ გარდერობში ერთლარიანი კაბაც მაქვს.
– ერთლარიანი კაბა სად იშოვეთ?
– ქუჩაში ეკიდა და ვიყიდე. სხვათა შორის, ეს კაბა კარგად დამებედა, მას შემდეგ კინოში გადამიღეს. მიშა აფხაზავამ ქუჩაში მნახა იმ კაბით, თეთრი ფეხსაცმელები მეცვა, თეთრი ჩანთა მეკავა და მარგალიტები მეკეთა. მოვეწონე და ერთ–ერთი ბანკის რეკლამაში გადამიღეს. ერთლარიანი უძახეთ, მაგრამ ჩემთვის ძალიან ბედნიერი კაბაა. არ მივეკუთვნები იმ ქალებს, ვინც საყიდლებზე პარიზში მიდიან. მაგიჟებენ ადამიანები, რომლებიც კომპიუტერთან სხედან და სხვადასხვა საიტიდან სამოსს იწერენ.
– თქვენ არ სარგებლობთ ინტერნეტშოპინგით?
– ჩემი ტყუპისცალი დაა ამის მანიაკი. დეას სხვადასხვა ბრენდის ბევრი სამოსი აქვს. ჰქონდა ძალიან ძვირადღირებული ფეხსაცმელი, რომელშიც 1000 ევროზე მეტი გადაიხადა. ერთხელ მივლინებაში იყო და ჩუმად ჩავიცვი. ქუჩაში მივდიოდი და ჩემთვის ვფიქრობდი, მერე რა, რომ ასეთი ძვირფასი ფეხსაცმელი გაცვია, ეს რას გმატებს–მეთქი. რა მომცა იმ ფეხსაცმლით სიარულმა? არაფერი. გოგონებს, ვისაც ასეთი ძვირადღირებული სამოსის ყიდვის საშუალება არ აქვთ, მინდა ვუთხრა, რომ გული არ დაგწყდეთ. ეს არაფერს მოგცემთ, გარდა იმისა, რომ ვიღაცის თვალში თითქოს იმ ფენის წარმომადგენლად იქცევით, ვისთვისაც ასეთი სამოსი იკერება, ამიტომ თავს ნუ მოიტყუებთ.
ის ქალებიც, რომლებიც ძვირადღირებული სამოსის გამო შიმშილობენ, თავს ნუ იტყუებენ, ტანსაცმელი ამად არ ღირს. არსებობს საკმაოდ ლიბერალური მაღაზიები, რომლებსაც არანაირი ბრენდის სახელი არ აქვთ, ჩაიცვით და ისიამოვნეთ!
– ძნელია არაა მიხვედრა, რომ ერთ ლარად კაბას მეორადი სამოსის მაღაზიაში იყიდდით. ასეთ ადგილებში ხშირად დადიხართ?
– კი, რატომაც არა? მახსოვს, პარიზში შევედი მაღაზიაში, მეგონა, ვინტაჟის მაღაზიაში მოვხვდი, მაგრამ სინამდვილეში მეორადი ტანსაცმლის მაღაზია ყოფილა. ამის წინააღმდეგი არ ვარ. ვიცი ცნობილი სახეები, ვისაც მეორადი სამოსი სახლში მიაქვთ და იქ არჩევენ სასურველ ტანსაცმელს, მაღაზიებში შესვლას კი არ კადრულობენ. სტუდენტობიდან მოყოლებული მშვენივრად ვსარგებლობდი ასეთი მაღაზიებით. ამაში ცუდი არაფერია, პირიქით. გამონაცვალ სამოსში ბავშვები იზრდებიან და ჩვენ რომ ჩავიცვათ, რა მოხდა? ზოგი ამბობს, სამოსი იმის აურას ატარებს, ვისაც აცვიაო, მაგრამ ტანსაცმელი, რომელიც ქიმიურად მუშავდება, რა აურას უნდა ატარებდეს?
– უნდა აღვნიშნო, რომ თქვენი ჩაცმულობით ყოველთვის ყურადღების ცენტრში ექცევით. არ ერიდებით დეკოლტეს, მინი კაბებს. ამ სტილში თავს ბუნებრივად და კომფორტულად გრძნობთ?
– რუსებს აქვთ ასეთი გამოთქმა – სოფლიდან გოგო კი წამოვა, მაგრამ გოგოდან სოფელი არასოდეს წავაო. რატომღაც ჩვენთან მიღებული არ არის მოკლე კაბების, დეკოლტეების ჩაცმა. მე იმიტომ განვსხვავდები სხვებისგან, რომ 50 პროცენტი რუსული სისხლი მაქვს. მოსკოვში ვცხოვრობდი, სადაც ქართველებისგან რადიკალურად განსხვავებულად იცვამენ. იქ ბომონდი სულ სხვა დონეზეა. სულ იმას ვჩივი, რომ ჩემმა ქვეყანამ, რომელსაც მე ყველაფერი მივეცი, მისთვის ბოლომდე დავიხარჯე, სამწუხაროდ, უკან ვერაფერი მომცა. კანონით, მე უნდა მყავდეს ბენტლი, მემსახურებოდეს მძღოლი, მქონდეს აგარაკი, ძვირფასი სამკაულები, გვერდს მიმშვენებდეს ჩემი რანგის მამაკაცი. როცა შეხვედრაზე მივდივარ, ჩემგან პიჯაკის ჩაცმას ითხოვენ, ასევე მე ვითხოვ მათგან, რომ საზოგადოება იყოს იმ დონეზე, ამისი საშუალება მქონდეს. იმედია, ადრე თუ გვიან ყველა ფენის წარმომადგენელი მიხვდება, რა ჩაიცვას.
ცოტა ხნის წინ ერთ–ერთ სამინისტროში ვიყავი, სადაც რიგით თანამშრომელს ნახევარკილოიანი ოქროს ჯაჭვი ეკეთა. ჩვენს მამაკაცებს ამ ჯაჭვების თუ ძვირფასი სამაჯურების მანია აქვთ. ძალიან მომწონს, როდესაც კაცები ბრენდებში ერკვევიან, ვგიჟდები ისეთებზე, რომლებსაც კარგი გემოვნება აქვთ. ასეთს კი მთელ საქართველოში მხოლოდ ორს ვიცნობ.
– ქართველი ტელეწამყვანების ჩაცმულობაზე რას იტყვით, გემოვნებით იცვამენ?
– ჩვენი რამდენიმე ქალბატონი ტელევიზორიდან სულ თვალებში მეჩრებიან თავიანთი შანელებით. მათ არც ის შანელი უხდებათ და არც ივ სენ ლორანი, რადგან ის სამოსი მათთვის არაა შეკერილი. ჯობია, ქართული ბრენდები ჩაიცვან და პარიზში რომ წავლენ, თქვან, ქართველი დიზაინერის ნაწარმი მაცვიაო. მოკლე ფეხებს ის უფრო მოუხდება, ვიდრე შანელის სამოსი. არავის ეწყინოს, ძალიან ბევრი ლამაზი ქალი გვყავს, რომლებსაც ხშირად ულამაზესს ეძახიან. ვუყურებ ამ ქალებს და ვფიქრობ, ახლა ამათ ლამაზი რა აქვთ–მეთქი და მათში ლამაზი მხოლოდ ის შანელის სამოსია, რაც ქართველებს ძალიან უკვირთ. მათ ფონზე კი მართლა ლამაზი გოგონები არ ჩანან. ეს საზოგადოების გაუნათლებლობის შედეგია.
ეს გამოცდილება ჩემმა ასაკმა და საჭირო ხალხთან ურთიერთობამ მომიტანა. მეც მქონდა პერიოდი, როდესაც ვერსაჩეს და ბულგარის ბეჭდები მეკეთა მაშინ, როცა საქართველოში ეს ყველაფერი არავის ჰქონდა. დახეული ჯინსებითაც დავდიოდი ჯერ კიდევ სკოლის ასაკში.
– ახლა აღარ იცვამთ დახეულ ჯინსებს?
– როგორ არ ვიცვამ, მაგრამ ისე გავსუქდი, რომ ცოტა ხნის წინ ჯინსის შარვალი შუა ქუჩაში შემომასკდა. ზაფხულში ძირითადად შორტებით დავდივარ, ზამთარში – ტყავის შარვლით. ეთერშიც ტყავის შარვალი მაცვია. გადაცემისთვის ისეთი სტილი შევარჩიე, რომელიც მაყურებელსაც არ მოხვდებოდა თვალში და მეც კმაყოფილი ვიქნებოდი.
– თქვენი ჩაცმულობა კრიტიკის ობიექტი გამხდარა?
– ძალიან ხშირად. გავუკრიტიკებივარ ქმარს, საყვარელ მამაკაცს. ბოლო დროს კრიტიკამ იმიტომ იმატა, რომ მცნობენ და თავს ჩემკენ ატრიალებენ. 37 წელია საკუთარ თავზე მესმის, რა ვულგარული, "პახაბნიაო". მხოლოდ ჭკვიანი ხალხისგან თუ გამიგია, რა სექსუალური და მიმზიდველიაო.
– ასეთი შეფასებები თქვენზე მოქმედებს?
– ზოგჯერ გული მწყდება, რომ ჩვენი საზოგადოება ძალიან ჩამორჩენილია. რუსულ ტელეარხებზე ყოველდღე ხედავენ მკერდგადმოგდებულ ლამაზ ქალებს. საქართველოში ძალიან უყვართ სლავური გარეგნობის ქალები, თუმცა ისიც უნდა ვთქვა, რომ ქართველი ქალები ძალიან სექსუალურები არიან. უკვე იმ ასაკში არ ვარ, რომ ვიღაცეების აზრს ყურადღება მივაქციო.
– ქართველი ქალებისგან ხშირად გამიგია, იმას არ ჩავიცვამ, რაც ჩემს ქმარს არ მოსწონსო. თქვენ თუ ითვალისწინებდით მეუღლის აზრს?
– ჩემს ქმარს ტრადიციული ოჯახი ჰქონდა, რომელმაც ვერ მიმიღო. არ მიმიღეს იმიტომ, რომ რუსი ვიყავი. მამამთილი კი ძალიან პროგრესული ადამიანი იყო, უხაროდა, რომ ასეთი ვიყავი. თეთრი, ვარდისფერი კაბები მიყვარდა. მოკლე კაბებსაც ვიცვამდი და ვიწროსაც. სამი საათიც დამიგვიანია სამსახურში მხოლოდ იმის გამო, რომ ძალიან მოკლე კაბა ჩამიცვამს და ქმარი მეუბნებოდა, ასე ჩაცმულს სამსახურში არ წაგიყვანო. ალბათ მართალი იყო, რადგან, როდესაც კაცები ქალს მოკლე კაბაში ხედავენ, ჰგონიათ, ადვილად დასაპყრობია. ეს კაცის თვისებაა, მაგრამ აქ რაღაც საძაგლობას მოგაძახებენ და თუ ყურადღებას არ მიაქცევ, გაგინებენ.
მამაკაცები ჩვენ რომ ფორმაში ყოფნას გვთხოვენ, ჯობს, თავიან ღიპებს მიხედონ! ამას რომ ვამბობ, ძალიან მწარდებიან, მაგრამ საშინელებაა, ორსულივით რომ დადიან. სირცხვილია, ჩვენი ბიჭები კიევში, მოლდოვაში რომ მირბიან, უკეთესია, თავიანთ ქალებს მიაქციონ ყურადღება. უკრაინელები იმიტომ არიან ასეთი მოვლილები, რომ კაცებისგან ყურადღებას ითხოვენ და იღებენ კიდეც, ჩვენც ვითხოვთ, მაგრამ ვერ ვიღებთ. ამას მხოლოდ მე არ ვამბობ, ძალიან ბევრი გოგოსგან გამიგია, ქართველმა კაცმა ყურადღების გამოჩენა არ იცისო.
– განსაკუთრებულად საყვარელი სამოსი თუ გაქვთ?
– შეიძლება სამოსი არ მიყვარდეს, მაგრამ, როცა ვიცვამ, შეიძლება იმ დღეს ისეთი რაღაც მოხდეს, რომ შემიყვარდეს. როცა ჩემი და თამაშს იგებს (იუნას უმცროსი და, სოფო, ჩოგბურთელია. ავტ.), იმ კაბით დავდივარ მთელი კვირა, რაც მისი გამარჯვების დღეს მეცვა. ერთი თეთრი კაბა მქონდა, რომელიც მის ოთხ თამაშზე მეცვა. ნახევარფინალის წინ ელვა გამიფუჭდა, ამოვკერე და მაინც ის კაბა ჩავიცვი. ცრურწმენაა, მაგრამ მაინც კარგად მაქვს დაცდილი.
– ფეხსაცმელებს რა ადგილი უკავიათ თქვენს გარდერობში?
– სიგიჟემდე მიყვარს, ოღონდ მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელები. ჩემმა ყოფილმა ქმარმა "მიანდერძა", ძალიან გთხოვ, დაბალქუსლიანები არასოდეს ჩაიცვაო. 1.80 სანტიმეტრი რომ ვყოფილიყავი, შეიძლებოდა მაშინაც არ ჩამეცვა დაბლები, რადგან ამ დროს ქალი "სექსი" არაა. ქალი უნდა იყოს ძალიან "სექსი", მოვლილი, მოქნილი.
– ქალს მხოლოდ ჩაცმა და მაღალი ქუსლები ხდის ასეთს?
– ქალი მაშინაა ყველაზე ქალური, როდესაც შეყვარებულია და იცის, რომ ვიღაცას უყვარს. როცა ბედნიერი ვარ, ყველაფერში მეტყობა და თუ არ ვარ ბედნიერი, ჩამქრალი დავდივარ. არის დღეები, როდესაც შემიძლია ერთი ჩვეულებრივი კაბით ყველგან წავიდე, მაგრამ ხანდახან საკუთარ თავს ვეუბნები, ახლა უნდა გაიპრანჭო, მაიკიაჟიც უნდა გაიკეთო–მეთქი.
ჩვენს ქალებზე ძალიან ვბრაზდები, რომლებიც ჩემზე ჩივიან, როგორ დადის, თმა მაინც დაივარცხნოსო, მაგრამ ახლა თქვენთანაც შეგნებულად დაუვარცხნელი მოვედი. ეს ჩვენთანაა, სალონიდან გამოვარდნილები ვარცხნილობით და მაკიაჟით აუზზე რომ მიდიან. ქალი მოვლილი უნდა იყოს, მაგრამ ვთვლი, რომ ჯობს ყოველთვის ისეთი იყო, როგორიც ხარ და საკუთარი თავი არ შეფუთო.
ქეთი დინოშვილი
