თაკო ჩხეიძე: "სუსტი სქესის მთავარი მისია მაინც შვილის გაჩენაა"

მიუხედავად იმისა, რომ ოჯახი ადრეულ ასაკში შექმნა და ამის გამო, ცხოვრების საუკეთესო წლებში რამდენიმე სერიოზულ კარიერულ გამოწვევაზე უარის თქმა მოუხდა, არასოდეს უნანია, ეს ნაბიჯი რომ გადადგა. ის უკვე 13 წელია - დედა გახლავთ... თაკო ჩხეიძე, შეიძლება ითქვას, რომ ის ბედნიერი გამონაკლისია, ვინც პირად ცხოვრებასა და კარიერაში ერთნაირად წარმატებული გახლავთ...

- პირველად დედა 19 წლისა გახდით. ამ დროს სამოდელო საქმიანობა უკვე დაწყებული გქონდათ...

- დიახ, 17 წლის გავთხოვდი და 2 წელიწადში სერგი გამიჩნდა. მაშინ პატარა ვიყავი და ბევრ რამეს ვერ ვაცნობიერებდი, მაგრამ დიდ პასუხისმგებლობას ვგრძნობდი. ეს გრძნობა, ზოგადად, ბავშვობიდან მომდევს. 2000 წელს ჩემთვის ორმაგად ბედნიერი იყო: დედაც გავხდი და კარიერაშიც წარმატება მქონდა. სერგი 5 თვის იყო, როცა საქართველოში გამართულ კონკურსზე გავიმარჯვე და წლის საუკეთესო მოდელი გავხდი. მოგვიანებით, ამავე წელს, სტამბოლში "მსოფლიოს საუკეთესო გრაციად" დამასახელეს. გაოცებული იყვნენ და არ სჯეროდათ, რომ 19 წლისას უკვე 6 თვის ბავშვი მყავდა. ეს უცხოელებს უკვირდათ, თორემ საქართველოში ნაადრევად გათხოვება უცხო ხილი არ არის: გარშემო ბევრ ჩემს მეგობარს ჰყავდა ამ ასაკის ბავშვი.

- კარიერაში რომ არ შეფერხდით, ეს ალბათ მეუღლის დამსახურებაა. კონკრეტულად რაში გამოიხატება მისი მხარში დგომა?

- ამის ორი სიტყვით გადმოცემა რთულია. პირველ რიგში, ალბათ ის უნდა აღვნიშნო, რომ ჩვენ პატივს ვცემთ ერთმანეთის პროფესიას და შეძლებისდაგვარად, ყოველთვის ხელს მიწყობდა, ჩემს საქმეს რომ არ ჩამოვშორებოდი.

- მეორე და მესამე შვილის გაჩენის შემდეგ დედობა "სხვანაირად" იგრძენით?

- სერგის გაჩენის შემდეგ, როგორც გითხარით, მის მიმართ პასუხისმგებლობას ვგრძნობდი და საკუთარ თავს ბევრი რამის უფლებას არ ვაძლევდი, მაგრამ როცა 9 წლის შემდეგ მეორე შვილი შემეძინა, ბევრად ადვილად გადავიტანე ყველაფერი - პირველი ფეხმძიმობის შემდეგ უძილო ღამეები თუ მთრგუნავდა, ალექსანდრეს შემთხვევაში, ყველაფერს სიხარულით ვაკეთებდი. ამ გრძნობით იმდენად გავგიჟდი, რომ მეორეს მესამეც მალე მივაყოლე (იცინის). სამივე ბუნებრივი კვებივით გავზარდე და შესაძლებლობების ფარგლებში, მათთვის არაფერი დამიკლია... საერთოდ, თოთო ბავშვზე "ჭკუა მეკეტება"...
ვფიქრობ, ე.წ. სუსტი სქესის მთავარი მისია მაინც, შვილის გაჩენაა, მაგრამ როცა პროფესიაშიც რეალიზებული ხარ - ეს იდეალური ვარიანტია. რა თქმა უნდა, გარშემო მყოფებზეც ბევრი რამ არის დამოკიდებული, მაგრამ მთავარი საკუთარი საქმის სიყვარულია! ზოგჯერ დინებასაც მივყვები... დიდი მნიშვნელობა აქვს დროის სწორად განაწილებასაც. მართალია, ზოგჯერ ძალიან დამღლელია ეს ყველაფერი, მაგრამ რა ვქნა, ვერც ოჯახის გარეშე ვიცხოვრებ და ვერც კარიერაზე ვიტყვი უარს...