გია ჯაჯანიძეს ტყუილი სინამდვილედ ექცა
2 511 ნახვა
პროფესიით ფსიქოლოგი ტელეწამყვანის, გია ჯაჯანიძის ცხოვრებაში "მზესუმზირების" პერიოდი კარგახნის წინ დასრულდა, მაგრამ მაყურებელს ატყუებდა, რომ ტელევიზიაში მალე დაბრუნდებოდა. მისდა გასაკვირად, ერთ–ერთ ტელეარხზე შემეცნებით–გასართობი გადაცემის წამყვანობა მართლაც შესთავაზეს. ასე რომ, სექტემბრიდან ეკრანზე ისევ გამოჩნდება (თუ ისევ არ გვატყუებს!). ფანტაზიორი და არა მატყუარა – ასე უწოდებს საკუთარ თავს და თვლის, რომ მისი უწყინარი ფანტაზიები ადამიანებისთვის სასიკეთოც კი იყო.
თუმცა ასაკში შესვლასთან ერთად სიმართლისა და არამოჩვენებითობის სურვილი გაუძლიერდა. ამჟამად ერთი ქალით ძალიან არის გატაცებული, მაგრამ ამ ურთიერთობას სიყვარულს არ არქმევს, რადგან უნდა, მასთანაც გულწრფელი იყოს.
– გია, სატელევიზიო გადაცემა აღარ მიგყავთ. ახლა რითი ხართ დაკავებული, გაქვთ რაიმე გეგმები?
– ტელეეკრანზე მალე გამოვჩნდები და საზოგადოებას ჩვეულ ამპლუაში მოვევლინები. სექტემბრიდან ახალ, ძალიან საინტერესო, ძალიან სკანდალურ რაუნდს დავიწყებ. კონფიდენციალურობას ვერ დავარღვევ, ამიტომ ვერ ვიტყვი, რომელ არხზე დავიწყებ მუშაობას. რაც შეეხება გადაცემას, ის ტოქ შოუ იქნება, რომელსაც ორი წამყვანი ეყოლება, მე და კიდევ ერთი გოგონა, რომელიც ძალიან ინტელექტუალური და ლამაზია. ორი განსხვავებული ტიპაჟი ვართ. გადაცემა შემეცნებით–გასართობი იქნება და კვირაში ორჯერ გავა ღამის ეთერში. ყოფით და აქტუალურ თემებზე ვილაპარაკებთ.
დღეს ხალხს პირადი ცხოვრების აწყობა აინტერესებს. "ფეისბუქზე" რა კითხვებსაც მისვამენ, ის ფურცელზე გადმომაქვს და ვამუშავებ. ყველა თინეიჯერს სურს, პოპულარული გახდეს და ამ თემაზეც ვილაპარაკებთ. რატომ უნდათ, რა ხიბლი აქვს ამ პოპულარობას ასეთი? მას ხომ შეზღუდვებიც ახლავს. ერთხელ ბაზარში მოხუც ქალს შევევაჭრე. მითხრა, ცნობილი ადამიანი ხარ და 50 თეთრზე მელაპარაკებიო. რადგან ცნობილი ვარ, ჰგონიათ, რომ ფულს ხეზე ვწყვეტ. მოკლედ, გადაცემაში სიყვარულზე, ოჯახზე, ურთიერთობებზე გვექნება თემები და აუცილებლად რჩევებსაც მივცემთ. ერთი პერიოდი მაყურებელს ვახალისებდი, ახლა კი მათ საჭირო ინფორმაციას მივცემ, რაც პირად ცხოვრებაში გამოადგებათ.
– ახლა ამ გადაცემისთვის ძალებს იკრებთ, ისვენებთ?
– კი, ვისვენებ, თუმცა კვირაში ერთი დღე რადიოში მიმყავს საავტორო გადაცემა "ადამიანი". საათნახევარი პირდაპირ ეთერში ვარ და რადიომსმენელებს საჭირბოროტო საკითხებზე ვესაუბრები. ამას გარდა, ერთ–ერთი ჟურნალის მთავარი რედაქტორი გახლავართ. იცით, რა? ასაკის მატებასთან ერთად იმის კეთებაზე გადავედი, რაც მინდა. დამთავრდა ის დრო, ვიღაცის სურვილს რომ ვასრულებდი და ვიღაცის შემოთავაზებაზე უარს ვერ ვამბობდი.
– რა ასაკში დაასკვენით, რომ ის უნდა აკეთოთ, რაც გსურთ?
– როცა 50 წლის გავხდი, მივხვდი, რომ ის უნდა ვაკეთო, რაც ჩემს გულს გაუხარდება. როცა ვამბობდი, მორცხვი ვარ–მეთქი, სასაცილოდ არ ჰყოფნიდათ. ყველაფრის მერიდებოდა, ყველა შეთავაზებაზე ვთანხმდებოდი. ადამიანი რომ მეტყოდა, ჩემთან სტუმრად მოდიო, მინდოდა თუ არა წასვლა, მივდიოდი. ახლა უკვე თუ არ მინდა, არ მივდივარ. ერთი სიტყვით, ნირვანა მოვიწყვე.
– თქვენს ახალ გადაცემას დავუბრუნდეთ. ეკრანზე ისევ ისეთი ეპატაჟური იქნებით, როგორსაც მაყურებელი გიცნობთ?
– მე შოუს წამყვანი ვიყავი. შოუ სანახაობას ნიშნავს, სანახაობა კი ვიზუალია. ხალხმა ეს ვერ გაიგო. ჯაჯანიძე როგორ იცვამს, როგორ დადის, სირცხვილიაო, ამბობდნენ. ჩემს ცხოვრებასა და შოუს აიგივებდნენ. ისეთი ჩაცმული, როგორიც შოუში ვიყავი, გარეთ ხომ არ დავდიოდი? ან იმას, რასაც შოუში ვაკეთებდი, გარეთ ხომ არ ვაკეთებდი? მაგრამ სულ მაინც ამაზე იყო ლაპარაკი. სინამდვილეში არ ვარ ეპატაჟური. მორცხვი, მორიდებული გახლავართ. სტატიებს ვაკეთებდი, წიგნი გამოვეცი, დისერტაცია დავიცავი, ჩემთვის ვიყავი, ოღონდ იმას ვლაპარაკობდი, რასაც ვფიქრობდი...
– თუმცა მაყურებელი მოგიტყუებიათ კიდეც.
– ტყუილი ძალიან მიყვარს. შემიძლია ისტორია შევთხზა. მეგობარმა მითხრა, ადრე ხომ სახალხო მთქმელები იყვნენ, შენ 21–ე საუკუნის სახალხო მწერალი ხარო. ადამიანის ბედზე არ უნდა ითამაშო, ისე არ უნდა მოატყუო, რომ მისთვის ეს საბედისწერო აღმოჩნდეს, თორემ რაღაც ისტორიას რომ შეთხზავ, ეს დიდი არაფერია. ისე, მე მატყუარა კი არა, ფანტაზიორი ვარ.
– ოდესმე გინანიათ ტყუილის თქმა?
– არ ყოფილა შემთხვევა, რომ ჩემს ტყუილს ჩემთვის ან ვინმესთვის რაიმე დაეშავებინა, მაგრამ ისეც მომხდარა, რომ რაღაცეები მინანია. უცნაური რაღაც უნდა გითხრათ: ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპი გავიარე და იცით, ტყუილს რატომ გადავეჩვიე? იმდენს ვიტყუებოდი, ღამეები აღარ მეძინა, ვაიმე, იმან ეს არ გაიგოს, იქ რომ ეს ვთქვი, ის არ მიხვდეს–მეთქი და მთელი ღამე კოშმარებში ვიყავი. ერთ მშვენიერ დღეს გადავწყვიტე, რომ ჩემი უძილობის წამალი სიმართლე იყო, ამიტომ ყველაფერი "დავიკიდე", ტყუილებს აღარ ვამბობდი და მივხვდი, ეს რა მაგარი იყო.
– როცა თქვენ გატყუებენ, მაშინ რა რეაქცია გაქვთ?
– რეაქცია მაქვს ნული! გინდა და მატყუებ, გიხარია და მატყუებ! ჩემი მოტყუება ძალიან რთულიც არის და ადვილიც. ადამიანები თავიანთ ისტორიებს რომ მიყვებიან, ყველაფერი მჯერა, რადგან ეს მათ უნდათ. რაც მე ტყუილებზე მიტირია!..
ახლავე გეტყვით, როდის ვიტყუებოდი. როცა "მზეზე" ჩვენი გადაცემა გაუქმდა, "ფეისბუქზე" მწერდნენ, სად ხარო. ვიტყუებოდი, მალე დავბრუნდები–მეთქი. სხვათა შორის, როცა ვიტყუები, მერე ის, რასაც ვამბობ, მისრულდება. იმდენჯერ ვიცრუე, სანამ ერთ–ერთმა ტელეკომპანიამ გადაცემის წამყვანობა არ შემომთავაზა.
– რატომ დაიხურა "მზესუმზირა"?
– "მზეზე" გადაცემები აღარ კეთდება. სხვათა შორის, გული არ დამწყვეტია. რაღაც რომ იწყება, ხომ უნდა დამთავრდეს? ზოგიერთი გადაცემა აღარ სრულდება, პროექტს დაიწყებენ და აღარ მთავრდება. რეიტინგი გვაქვსო, ამბობენ. რეიტინგი ინერციით აქვთ. კომუნისტების დროს იყო ეს მიდგომა, 30 წელი აქ ვმუშაობდიო. ასეთი დებილი როგორ ხარ, რომ სულ ერთი და იგივე ადგილზე მუშაობ 30 წელი?! აქედან გამომდინარე, სატელევიზიო გადაცემა, მაქსიმუმი, 2–3 წელი უნდა არსებობდეს. ჩვენი გადაცემა სამი სეზონი გადიოდა.
– თქვენს პირად ცხოვრებაშიც ხომ არ არის ცვლილებები?
– მუდმივად შეყვარებული ვარ და ეს სიყვარული ძალიან დიდ სტიმულს მაძლევს ჩაცმულობაში, მუშაობაში. ახლა, იცით, როგორ ვარ? არ ვიცი, ჩემს გრძნობას გზა მივცე თუ ასე დარჩეს. უკვე იმ ასაკში ვარ, საკუთარი თავის ფლობა შემიძლია და ვიცი, რა შეიძლება ერთ მშვენიერ დღეს დამთავრდეს ან წავიდეს, ან მე წავიდე.
– ეს გრძნობა სერიოზულია?
– მოდი, ამას გატაცება დავარქვათ.
– ისიც გატაცებულია თქვენით?
– ის ჩემით აღფრთოვანებულია, მე – გატაცებული.
– და ამას რომ წაიკითხავს, არ ეწყინება?
– მერე რა! მე კიდევ ვგიჟდები, ის რომ ჩემით აღტაცებულია. საერთოდ ტრაბახი მიყვარს. იმას კი არ ვამბობ, რომ მე მაგარი ვარ, უბრალოდ საკუთარი თავის წარმოჩინების სპეციალისტი ვარ. ერთხელ მას რაღაც დაუჯერებელი ამბავი მოვუყევი. მის თვალებში დავინახე, რომ არ დაიჯერა და ცოტა გული დამწყდა. მას ეს არ უთქვამს, პირიქით, აღფრთოვანდა, მაგრამ მივხვდი, რომ არ დაიჯერა. ერთი კვირის შემდეგ ჩემს მეგობართან წავიყვანე და ის ამბავი მეგობარმაც უამბო. მითხრა, მაშინ არ დაგიჯერეო და ბოდიში მომიხადა. ასეთი სიტუაციები ძალიან ხშირად მაქვს.
ჩემს სტუდენტებთან ვმეგობრობ. როცა მეკითხებიან, შენი ახალგაზრდობის საიდუმლო რა არისო, იცით, რას ვპასუხობ? სულ პატარებთან ვმეგობრობ–მეთქი. ახლა დასასვენებლად ვიყავი ბათუმში და ჩემს 4 სტუდენტს ლამაზი ქვედატანები ჩამოვუტანე.
– ისეთ ასაკში ხართ, დაქორწინებაზე კიდევ ერთხელ შეიძლება იფიქროთ.
– მე ახლა მოვლა მინდა. ვერც ერთ ქალს მივაყენებ შეურაცხყოფას, რომ მოსავლელად მოვიყვანო.
– თუკი შეგიყვარდებათ, მოუარეთ ერთმანეთს, რა არის ამაში ცუდი?
– უიმე, მე ისეთი შეიძლება შემიყვარდეს, არაფერი რომ არ იცის. ჩემი ერთ–ერთი ცოლი კარტოფილს რომ შეწვავდა, კარტოფილი იყო თუ ფაფა, ვერ მიხვდებოდით. ქალს იმის მიხედვით არ ვირჩევ, კერვა იცის, რეცხვა თუ საჭმელების კეთება. ეს შეიძლება მერე იკითხო. ახლა ვინმე ჩემი მოსავლელი რომ იყოს, ხომ გადავირიე! სიბერეში, თუ არ დავბრმავდი და არ გამოვჩერჩეტდი, სერიოზულ ურთიერთობაზე აღარ ვიფიქრებ.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
თუმცა ასაკში შესვლასთან ერთად სიმართლისა და არამოჩვენებითობის სურვილი გაუძლიერდა. ამჟამად ერთი ქალით ძალიან არის გატაცებული, მაგრამ ამ ურთიერთობას სიყვარულს არ არქმევს, რადგან უნდა, მასთანაც გულწრფელი იყოს.
– გია, სატელევიზიო გადაცემა აღარ მიგყავთ. ახლა რითი ხართ დაკავებული, გაქვთ რაიმე გეგმები?
– ტელეეკრანზე მალე გამოვჩნდები და საზოგადოებას ჩვეულ ამპლუაში მოვევლინები. სექტემბრიდან ახალ, ძალიან საინტერესო, ძალიან სკანდალურ რაუნდს დავიწყებ. კონფიდენციალურობას ვერ დავარღვევ, ამიტომ ვერ ვიტყვი, რომელ არხზე დავიწყებ მუშაობას. რაც შეეხება გადაცემას, ის ტოქ შოუ იქნება, რომელსაც ორი წამყვანი ეყოლება, მე და კიდევ ერთი გოგონა, რომელიც ძალიან ინტელექტუალური და ლამაზია. ორი განსხვავებული ტიპაჟი ვართ. გადაცემა შემეცნებით–გასართობი იქნება და კვირაში ორჯერ გავა ღამის ეთერში. ყოფით და აქტუალურ თემებზე ვილაპარაკებთ.
დღეს ხალხს პირადი ცხოვრების აწყობა აინტერესებს. "ფეისბუქზე" რა კითხვებსაც მისვამენ, ის ფურცელზე გადმომაქვს და ვამუშავებ. ყველა თინეიჯერს სურს, პოპულარული გახდეს და ამ თემაზეც ვილაპარაკებთ. რატომ უნდათ, რა ხიბლი აქვს ამ პოპულარობას ასეთი? მას ხომ შეზღუდვებიც ახლავს. ერთხელ ბაზარში მოხუც ქალს შევევაჭრე. მითხრა, ცნობილი ადამიანი ხარ და 50 თეთრზე მელაპარაკებიო. რადგან ცნობილი ვარ, ჰგონიათ, რომ ფულს ხეზე ვწყვეტ. მოკლედ, გადაცემაში სიყვარულზე, ოჯახზე, ურთიერთობებზე გვექნება თემები და აუცილებლად რჩევებსაც მივცემთ. ერთი პერიოდი მაყურებელს ვახალისებდი, ახლა კი მათ საჭირო ინფორმაციას მივცემ, რაც პირად ცხოვრებაში გამოადგებათ.
– ახლა ამ გადაცემისთვის ძალებს იკრებთ, ისვენებთ?
– კი, ვისვენებ, თუმცა კვირაში ერთი დღე რადიოში მიმყავს საავტორო გადაცემა "ადამიანი". საათნახევარი პირდაპირ ეთერში ვარ და რადიომსმენელებს საჭირბოროტო საკითხებზე ვესაუბრები. ამას გარდა, ერთ–ერთი ჟურნალის მთავარი რედაქტორი გახლავართ. იცით, რა? ასაკის მატებასთან ერთად იმის კეთებაზე გადავედი, რაც მინდა. დამთავრდა ის დრო, ვიღაცის სურვილს რომ ვასრულებდი და ვიღაცის შემოთავაზებაზე უარს ვერ ვამბობდი.
– რა ასაკში დაასკვენით, რომ ის უნდა აკეთოთ, რაც გსურთ?
– როცა 50 წლის გავხდი, მივხვდი, რომ ის უნდა ვაკეთო, რაც ჩემს გულს გაუხარდება. როცა ვამბობდი, მორცხვი ვარ–მეთქი, სასაცილოდ არ ჰყოფნიდათ. ყველაფრის მერიდებოდა, ყველა შეთავაზებაზე ვთანხმდებოდი. ადამიანი რომ მეტყოდა, ჩემთან სტუმრად მოდიო, მინდოდა თუ არა წასვლა, მივდიოდი. ახლა უკვე თუ არ მინდა, არ მივდივარ. ერთი სიტყვით, ნირვანა მოვიწყვე.
– თქვენს ახალ გადაცემას დავუბრუნდეთ. ეკრანზე ისევ ისეთი ეპატაჟური იქნებით, როგორსაც მაყურებელი გიცნობთ?
– მე შოუს წამყვანი ვიყავი. შოუ სანახაობას ნიშნავს, სანახაობა კი ვიზუალია. ხალხმა ეს ვერ გაიგო. ჯაჯანიძე როგორ იცვამს, როგორ დადის, სირცხვილიაო, ამბობდნენ. ჩემს ცხოვრებასა და შოუს აიგივებდნენ. ისეთი ჩაცმული, როგორიც შოუში ვიყავი, გარეთ ხომ არ დავდიოდი? ან იმას, რასაც შოუში ვაკეთებდი, გარეთ ხომ არ ვაკეთებდი? მაგრამ სულ მაინც ამაზე იყო ლაპარაკი. სინამდვილეში არ ვარ ეპატაჟური. მორცხვი, მორიდებული გახლავართ. სტატიებს ვაკეთებდი, წიგნი გამოვეცი, დისერტაცია დავიცავი, ჩემთვის ვიყავი, ოღონდ იმას ვლაპარაკობდი, რასაც ვფიქრობდი...
– თუმცა მაყურებელი მოგიტყუებიათ კიდეც.
– ტყუილი ძალიან მიყვარს. შემიძლია ისტორია შევთხზა. მეგობარმა მითხრა, ადრე ხომ სახალხო მთქმელები იყვნენ, შენ 21–ე საუკუნის სახალხო მწერალი ხარო. ადამიანის ბედზე არ უნდა ითამაშო, ისე არ უნდა მოატყუო, რომ მისთვის ეს საბედისწერო აღმოჩნდეს, თორემ რაღაც ისტორიას რომ შეთხზავ, ეს დიდი არაფერია. ისე, მე მატყუარა კი არა, ფანტაზიორი ვარ.
– ოდესმე გინანიათ ტყუილის თქმა?
– არ ყოფილა შემთხვევა, რომ ჩემს ტყუილს ჩემთვის ან ვინმესთვის რაიმე დაეშავებინა, მაგრამ ისეც მომხდარა, რომ რაღაცეები მინანია. უცნაური რაღაც უნდა გითხრათ: ცხოვრების სხვადასხვა ეტაპი გავიარე და იცით, ტყუილს რატომ გადავეჩვიე? იმდენს ვიტყუებოდი, ღამეები აღარ მეძინა, ვაიმე, იმან ეს არ გაიგოს, იქ რომ ეს ვთქვი, ის არ მიხვდეს–მეთქი და მთელი ღამე კოშმარებში ვიყავი. ერთ მშვენიერ დღეს გადავწყვიტე, რომ ჩემი უძილობის წამალი სიმართლე იყო, ამიტომ ყველაფერი "დავიკიდე", ტყუილებს აღარ ვამბობდი და მივხვდი, ეს რა მაგარი იყო.
– როცა თქვენ გატყუებენ, მაშინ რა რეაქცია გაქვთ?
– რეაქცია მაქვს ნული! გინდა და მატყუებ, გიხარია და მატყუებ! ჩემი მოტყუება ძალიან რთულიც არის და ადვილიც. ადამიანები თავიანთ ისტორიებს რომ მიყვებიან, ყველაფერი მჯერა, რადგან ეს მათ უნდათ. რაც მე ტყუილებზე მიტირია!..
ახლავე გეტყვით, როდის ვიტყუებოდი. როცა "მზეზე" ჩვენი გადაცემა გაუქმდა, "ფეისბუქზე" მწერდნენ, სად ხარო. ვიტყუებოდი, მალე დავბრუნდები–მეთქი. სხვათა შორის, როცა ვიტყუები, მერე ის, რასაც ვამბობ, მისრულდება. იმდენჯერ ვიცრუე, სანამ ერთ–ერთმა ტელეკომპანიამ გადაცემის წამყვანობა არ შემომთავაზა.
– რატომ დაიხურა "მზესუმზირა"?
– "მზეზე" გადაცემები აღარ კეთდება. სხვათა შორის, გული არ დამწყვეტია. რაღაც რომ იწყება, ხომ უნდა დამთავრდეს? ზოგიერთი გადაცემა აღარ სრულდება, პროექტს დაიწყებენ და აღარ მთავრდება. რეიტინგი გვაქვსო, ამბობენ. რეიტინგი ინერციით აქვთ. კომუნისტების დროს იყო ეს მიდგომა, 30 წელი აქ ვმუშაობდიო. ასეთი დებილი როგორ ხარ, რომ სულ ერთი და იგივე ადგილზე მუშაობ 30 წელი?! აქედან გამომდინარე, სატელევიზიო გადაცემა, მაქსიმუმი, 2–3 წელი უნდა არსებობდეს. ჩვენი გადაცემა სამი სეზონი გადიოდა.
– თქვენს პირად ცხოვრებაშიც ხომ არ არის ცვლილებები?
– მუდმივად შეყვარებული ვარ და ეს სიყვარული ძალიან დიდ სტიმულს მაძლევს ჩაცმულობაში, მუშაობაში. ახლა, იცით, როგორ ვარ? არ ვიცი, ჩემს გრძნობას გზა მივცე თუ ასე დარჩეს. უკვე იმ ასაკში ვარ, საკუთარი თავის ფლობა შემიძლია და ვიცი, რა შეიძლება ერთ მშვენიერ დღეს დამთავრდეს ან წავიდეს, ან მე წავიდე.
– ეს გრძნობა სერიოზულია?
– მოდი, ამას გატაცება დავარქვათ.
– ისიც გატაცებულია თქვენით?
– ის ჩემით აღფრთოვანებულია, მე – გატაცებული.
– და ამას რომ წაიკითხავს, არ ეწყინება?
– მერე რა! მე კიდევ ვგიჟდები, ის რომ ჩემით აღტაცებულია. საერთოდ ტრაბახი მიყვარს. იმას კი არ ვამბობ, რომ მე მაგარი ვარ, უბრალოდ საკუთარი თავის წარმოჩინების სპეციალისტი ვარ. ერთხელ მას რაღაც დაუჯერებელი ამბავი მოვუყევი. მის თვალებში დავინახე, რომ არ დაიჯერა და ცოტა გული დამწყდა. მას ეს არ უთქვამს, პირიქით, აღფრთოვანდა, მაგრამ მივხვდი, რომ არ დაიჯერა. ერთი კვირის შემდეგ ჩემს მეგობართან წავიყვანე და ის ამბავი მეგობარმაც უამბო. მითხრა, მაშინ არ დაგიჯერეო და ბოდიში მომიხადა. ასეთი სიტუაციები ძალიან ხშირად მაქვს.
ჩემს სტუდენტებთან ვმეგობრობ. როცა მეკითხებიან, შენი ახალგაზრდობის საიდუმლო რა არისო, იცით, რას ვპასუხობ? სულ პატარებთან ვმეგობრობ–მეთქი. ახლა დასასვენებლად ვიყავი ბათუმში და ჩემს 4 სტუდენტს ლამაზი ქვედატანები ჩამოვუტანე.
– ისეთ ასაკში ხართ, დაქორწინებაზე კიდევ ერთხელ შეიძლება იფიქროთ.
– მე ახლა მოვლა მინდა. ვერც ერთ ქალს მივაყენებ შეურაცხყოფას, რომ მოსავლელად მოვიყვანო.
– თუკი შეგიყვარდებათ, მოუარეთ ერთმანეთს, რა არის ამაში ცუდი?
– უიმე, მე ისეთი შეიძლება შემიყვარდეს, არაფერი რომ არ იცის. ჩემი ერთ–ერთი ცოლი კარტოფილს რომ შეწვავდა, კარტოფილი იყო თუ ფაფა, ვერ მიხვდებოდით. ქალს იმის მიხედვით არ ვირჩევ, კერვა იცის, რეცხვა თუ საჭმელების კეთება. ეს შეიძლება მერე იკითხო. ახლა ვინმე ჩემი მოსავლელი რომ იყოს, ხომ გადავირიე! სიბერეში, თუ არ დავბრმავდი და არ გამოვჩერჩეტდი, სერიოზულ ურთიერთობაზე აღარ ვიფიქრებ.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
