მაკა ძაგანია: ”ცნობილი ლოთი ვარ”
6 594 ნახვა
მსახიობ მაკა ძაგანიას სრულფასოვანი სადილის მომზადება, თავისი პირველი–მეორე კერძებით და ზედ დესერტითაც საკმაოდ სწრაფად შეუძლია. ხელი ისე აქვს გაწაფული, ყველაფერს ერთმანეთის პარალელურად აკეთებს, ოღონდ ერთი პირობაა საჭირო – კარგ ხასიათზე უნდა იყოს.
ნამცხვრების ცხობა მოზარდობის ასაკში დაიწყო, სადილების კეთება კი – გათხოვების შემდეგ. რეცეპტებს ბიცოლასა და ბებიისგან იწერდა და ინგრედიენტების თანმიმდევრობას, დოზებს ზუსტად იცავდა. ახლაც ასე იქცევა, ყველაფერს გრამებში წონის, კერძს საჭირო პროდუქტს არავითარ შემთხვევაში დააკლებს, რომც არ ჰქონდეს, იშოვის.
მაკას მეგობრებთან ერთად მოლხენაც უყვარს, ამბობს, რომ ხშირად ქეიფობს და თამადობაც შეუძლია.
– მაკა, ვისგან გერგოთ კულინარიის ნიჭი და ინტერესი?
– ბავშვობაში ძალიან მიყვარდა ნამცხვრების კეთება, 14 წლიდან დავიწყე ცხობა. რეცეპტებს ბიცოლასგან ვიწერდი, დეტალებში მასწავლიდა, რა როგორ გამეკეთებინა. დედამ ცხობა კი არა, ჰაერღუმელის ანთებაც არ იცის, ამიტომ ნამცხვრების კეთება ჩვენს ოჯახში უცხო ხილი იყო. როცა შვილი მეყოლა, ოჯახი მქონდა, მივხვდი, რომ კერძების კეთება საჭირო იყო. საჭმელების მომზადება ტელეფონით ვისწავლე ბიცოლასგან, ბებიისგან.
– ადრე ამ რუბრიკაში თქვენი კოლეგა ანი ტყებუჩავაც, რომელმაც გვითხრა, ჩიზქეიქის გაკეთების პროცესში მაკა ძაგანია ვიდეოთი გადავიღეო. ჩიზქეიქი არცთუ მარტივი გასაკეთებელია. კარგად გამოგდით?
– ის ჩიზქეიქი კი არა, ხაჭოს საზაფხულო ნამცხვარი იყო, რომელიც ცივად უნდა ჭამო. ავიღებთ ერთ კილო ხაჭოს და 200 გრამ კარაქს. კარაქი კარგად უნდა აიდღვიბოს, მერე ხაჭოს შევურევთ და დიდხანს მოვურევთ. ჟელატინს ერთ ყავის ჭიქა წყალს დავასხამთ, ცეცხლზე დავდგამთ და ადუღებამდე მივიყვანთ. მერე ოდნავ გავაგრილებთ და ხაჭოს მასაში შევურევთ, ერთი კვერცხი და ვანილიც უნდა. მე კაკაოსაც ვუშვრები. ამ ყველაფერს ძალიან დიდხანს ვურევთ, რომ მასა კარგად გათხელდეს. ხაჭო პირში ნამცეცებად არ უნდა გხვდებოდეს. ფორმაში ჩავასხამთ და მაცივარში გასაყინად შევდგამთ.
ამასობაში ბლომანჟეს გავაკეთებთ: ერთ კილო არაჟანს ორ 200 გრამიან ჭიქა შაქარს ჩავაყრით. ორ სუფრის კოვზ ჟელატინს ერთ ყავის ჭიქა წყალში გავხსნით და ადუღებამდე მივიყვანთ. მერე ამას არაჟნის მასაში ჩავასხამთ და კარგად ავურევთ, რომ შაქარი ბოლომდე გაიხსნას. ორ ნაწილად გავყოფთ, ერთს ვანილს ვუზამთ, მეორეს – კაკაოს. კაკაოს ყოველთვის თვალის ზომით ვუშვრები, დაახლოებით ორი სუფრის კოვზი საკმარისია, ზედმეტს სიმწარისკენ მიჰყავს. ვანილიან ბლომანჟეს ხაჭოს მასაზე მოვასხამთ და ისევ მაცივარში შევდგამთ. რომ გაიყინება, მერე კაკაოიან ბლომანჟეს მოვასხამთ და მაცივარში დავაბრუნებთ. დაახლოებით ნახევარი საათი სჭირდება, რომ ბოლომდე გამკვრივდეს. ძალიან გემრიელია, ჰაეროვანი და კარგი საჭმელია. ვისაც გაუსინჯავს, ყველა გიჟდება, ისე მოსწონს.
– ასე თამამად ჭამთ ტკბილეულს?
– კი, აბა, რა!
– დიეტები თქვენთვის უცხოა?
– უცხო არ არის. როცა ქორეოგრაფიულ სასწავლებელში დავდიოდი, იქ სხვა სტანდარტები იყო საჭირო, ამიტომ ჭამაში ყოველთვის მზღუდავდნენ. ბებიაჩემი თავის სახლში რომ წამიყვანდა, ზუსტად ერთ კვირაში ვიმატებდი. შინ რომ ვბრუნდებოდი, დედა და მამა მეუბნებოდნენ, რაც იქ ჭამე, ახლა მოიკელიო. მკაცრ დიეტაზე არასოდეს ვყოფილვარ, მხოლოდ პურ–ფუნთუშეულს თუ შევზღუდავდი.
– ეკრანი ყოველთვის ფორმაში ყოფნას მოითხოვს და ერთი კილოს მომატებაც შესამჩნევი ხდება. ახლა თუ აკონტროლებთ წონას?
– შარშან, გაზაფხულზე, 5 კილო მოვიმატე, ოღონდ ვერ მივხვდი, რატომ, რადგან იგივე რეჟიმი მქონდა. ზედმეტი კილოგრამები საგრძნობლად შემეტყო. მერე ცოტა შევიზღუდე თავი, ღამის 3 საათზე აღარ ვჭამდი და მალე ჩავდექი ფორმაში.
– თქვენს სახლში ვინ არის მთავარი დიასახლისი?
– დედასაც ძალიან რთული სამუშაო რეჟიმი აქვს და მეც, ამიტომ ფუნქციებს ვიყოფთ. როცა მას სცალია, ის აკეთებს, როცა მე მცალია, მე ვამზადებ. დედას უფრო სადილების გაკეთება ეხება, ტკბილეულსა და ცომეულში ხელი არ უნდა ჩააყოფინო.
– დედისგან სამზარეულოში შენიშვნებს იღებთ?
– მე აქეთ ვაძლევ შენიშვნებს, ვეუბნები, ეს მწვანილი ასე მსხვილად რატომ დაჭერი, ბავშვი არ ჭამს–მეთქი. ვასწავლი, როგორ უნდა მწვანილის, ხახვის დაჭრა. დედა მსხვილად ჭრის, მე კი წვრილად დაჭრილი მიყვარს.
– სერიალში "ჩემი ცოლის დაქალები" თქვენი გმირი, თინა, დედაზეა ჭამის მხრივ დამოკიდებული, ჩაის და ყავასაც კი დედა უმზადებს, სადილზე ლაპარაკი ზედმეტია.
– ჩემს შემთხვევაში პირიქითაა. დილით თუ ერთდროულად ვიღვიძებთ, ყოველთვის ცდილობს, მასზე ადრე ავდგე და მერე კი მომაძახებს ხოლმე, მეც ვდგებიო. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ყავა უნდა გავუკეთო. არის შემთხვევები, როცა თავადაც აკეთებს ჩემთვის, მაგრამ ძირითადად მაინც მე მიწევს მოდუღება.
– თქვენი შვილი, ნუცა, პრეტენზიულია კვებაში?
– ძალიან პრეტენზიულია. ფანტაზია აღარ მყოფნის, რა შეიძლება, რომ ჭამოს. სახლში ყოველთვის მაქვს წვნიანი და მინდა, ჯანსაღად იკვებოს, მაგრამ უნდა ეჯუჯღუნო, რომ ცოტა მაინც შეჭამოს. ამ საკითხში ძალიან მტანჯავს. აჯაფსანდალს, მწვანე ლობიოს, ბორშჩს, მაწვნის და მჟაუნის სუპებს არ მიირთმევს. ლობიო ადრე უყვარდა, მაგრამ ახლა ეგეც აღარ მოსწონს. მე მაწვნის და მჟაუნის სუპებზე ვგიჟდები, მაგრამ არ ვაკეთებ. არ გამოვა, მე სუპები ვჭამო, ნუცამ კი სწრაფი კვების ობიექტებში მიირთვას.
– რა კერძი არ გიყვართ?
– ეს არის ხაში. სად არ ვცადე, როგორ ნაბახუსევზე აღარ გავსინჯე, მაგრამ არ შემიძლია, სუნიც კი ცუდად მხდის! საჭმელზე არ ამბობენ ამას, მაგრამ მართლა მეზიზღება! სხვა რომ ჭამს, ამის ყურებაც არ შემიძლია.
– იმ კერძებიდან, რომლებიც გიყვართ და ამზადებთ, რომელიმეს რეცეპტი გვითხარით.
– გასწავლით ქათმის ღვიძლს მაიონეზით, რომელიც ძალიან გემრიელია და ყველას მოსწონს. ვიღებთ ქათმის ღვიძლს (შეგიძლიათ საქონლისა გამოიყენოთ), გავრეცხავთ, დავჭრით, პილპილს, მარილს ვუზამთ და ტაფაზე დავყრით. მას წყალი შეჰყვება, რომელიც უნდა დაიშროს, მერე ზეთს დავასხამთ და შევბრაწავთ. ორივე მხარეს კარგად უნდა შეიწვას. მერე ამ ყველაფერს ქვაბში ჩავყრით და თავსახურს დავაფარებთ, რომ ცხელი დარჩეს. ამასობაში ალყა–ალყა დაჭრილ ხახვს (ორ კილო ღვიძლს 5–6 დიდი თავი ხახვი მაინც უნდა) ღვიძლის ნამწვავში ჩავყრით და ძალიან დაბალ ცეცხლზე მანამდე მოვშუშავთ, სანამ არ გავარდისფერდება. მერე ხახვს ღვიძლს დავასხამთ, ბოლოს კი მაიონეზს ვუზამთ. კარგად ავურევთ და კერძი მზადაა. ცივად უნდა მიირთვა და ღვინოს ძალიან უხდება.
– ღვინო გიყვართ?
– ალკოჰოლური სასმელებიდან ყველაზე მეტად ლუდი მიყვარს. ღვინოს ადრე ვსვამდი, მაგრამ ახლა ჩემი ორგანიზმი ვეღარ იღებს.
– ოდესმე დამთვრალხართ?
– რამდენჯერაც გინდათ. ცნობილი ლოთი ვარ. ისეთი სიმთვრალე არ მაქვს, რომ მეორე დღეს არ მახსოვდეს, წინა დღეს რას ვაკეთებდი. ყოველთვის ყველაფერი მახსოვს, არც ცუდად ვხდები, კარგი სიმთვრალე მაქვს. მაგ დროს ბედნიერი ვარ, მაგრამ ნაბახუსევი კი ცუდი მაქვს. მეორე დღეს აღარ ვვარგივარ.
– თამადობაც შეგიძლიათ?
– თუ დამჭირდება, შემიძლია, მაგრამ დედაჩემის შემხედვარე, არ ვთამადობ. ის კაცებს ართმევდა ხოლმე თამადობას, მე ახლოს ვერ მივედი მასთან.
– ქართული სუფრის ტრადიციები მოგწონთ? თქვენს გმირ თინას არ უყვარს სახლში გაშლილი სუფრები, სადღეგრძელოები, მთვრალი ხალხი...
– თინა ჩემგან აბსოლუტურად განსხვავებულია. მე ვარ მოქეიფე, მიყვარს ქართული სუფრები კარგი ქართული სიმღერების თანხლებით. ამას მინუსებიც აქვს – უსასრულო დამშვიდობება, პირზე კოცნები, აღარასოდეს რომ აღარ მიდიან, კარში დგახარ და არ გიშვებენ... ეს ყველაფერი ძალიან ძნელია, მაგრამ... სადღეგრძელო კარგი რამ არის. რომ გლოცავენ, მგონია, ეს დადებითი ენერგიით გმუხტავს. ქართულ სადღეგრძელოს ჩემთვის მისტიკური ძალა აქვს. კარგ ქართულ სუფრასთან კარგი მოლხენა ყველაფერს სჯობს, მშვენიერი განტვირთვაა.
– თავად შეგიძლიათ ოჯახში დიდი სუფრის გაშლა?
– როგორ არა და გამიშლია კიდეც. სწრაფი ხელი მაქვს. შემიძლია თან სალათი ვაკეთო, თან – სადილი და პარალელურად ნამცხვარიც გამოვაცხო.
– შეგიძლიათ, რომ იმ პროდუქტებისგან, რაც უცებ მოგხვდებათ ხელში, რაიმე კერძი გამოიგონოთ?
– კერძს ზუსტად იმდენი ინგრედიენტი უნდა ვუქნა, რამდენიც საჭიროა. ამისთვის წავალ მაღაზიაში, ყველაფერს მოვივლი, რომ კერძი ზუსტად ისე გავაკეთო, როგორც რეცეპტში მიწერია. ყველაფერს გრამებში ვწონი. ნამცხვარი აუცილებლად კარგი კარაქით უნდა გავაკეთო, მარგარინს საერთოდ არ ვხმარობ.
– ტორტებსაც აცხობთ?
– როგორ არა! ბისკვიტის გამოცხობა ძალიან მარტივია, ესეც ტელეფონით ვისწავლე.
– პირველივე ცდაზე კარგი გამოგივიდათ?
– თუ ერთხელ არ გამომივიდა, მეორედ ხელს აღარ ვკიდებ. არ მახსოვს, პირველ ცდაზე რამე გამფუჭებოდეს, მაგრამ არის ნამცხვრები, რომლებსაც არასოდეს გავაკეთებ, მაგალითად, ნაპოლეონს. ძალიან მიყვარს, მაგრამ მტანჯავს. ფენოვანი ცომის გაკეთება ჩემთვის ტრაგედიაა. არ შემიძლია – გააბრტყელე, კარაქი წაუსვი, დაკეცე, მაცივარში შედე, დაჯექი და ორი საათი ელოდე. ეს ლოდინი მაგიჟებს! ყველაფერს უცებ უნდა მოვრჩე. ტორტების ცხობასაც დიდხანს ვუნდები, მაგრამ ნაპოლეონთან რა შედარებაა! ჩემს შვილს ისეთ გემრიელ ტორტებს ვუცხობ, ნუცას ძალიან უყვარს.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
ნამცხვრების ცხობა მოზარდობის ასაკში დაიწყო, სადილების კეთება კი – გათხოვების შემდეგ. რეცეპტებს ბიცოლასა და ბებიისგან იწერდა და ინგრედიენტების თანმიმდევრობას, დოზებს ზუსტად იცავდა. ახლაც ასე იქცევა, ყველაფერს გრამებში წონის, კერძს საჭირო პროდუქტს არავითარ შემთხვევაში დააკლებს, რომც არ ჰქონდეს, იშოვის.
მაკას მეგობრებთან ერთად მოლხენაც უყვარს, ამბობს, რომ ხშირად ქეიფობს და თამადობაც შეუძლია.
– მაკა, ვისგან გერგოთ კულინარიის ნიჭი და ინტერესი?
– ბავშვობაში ძალიან მიყვარდა ნამცხვრების კეთება, 14 წლიდან დავიწყე ცხობა. რეცეპტებს ბიცოლასგან ვიწერდი, დეტალებში მასწავლიდა, რა როგორ გამეკეთებინა. დედამ ცხობა კი არა, ჰაერღუმელის ანთებაც არ იცის, ამიტომ ნამცხვრების კეთება ჩვენს ოჯახში უცხო ხილი იყო. როცა შვილი მეყოლა, ოჯახი მქონდა, მივხვდი, რომ კერძების კეთება საჭირო იყო. საჭმელების მომზადება ტელეფონით ვისწავლე ბიცოლასგან, ბებიისგან.
– ადრე ამ რუბრიკაში თქვენი კოლეგა ანი ტყებუჩავაც, რომელმაც გვითხრა, ჩიზქეიქის გაკეთების პროცესში მაკა ძაგანია ვიდეოთი გადავიღეო. ჩიზქეიქი არცთუ მარტივი გასაკეთებელია. კარგად გამოგდით?
– ის ჩიზქეიქი კი არა, ხაჭოს საზაფხულო ნამცხვარი იყო, რომელიც ცივად უნდა ჭამო. ავიღებთ ერთ კილო ხაჭოს და 200 გრამ კარაქს. კარაქი კარგად უნდა აიდღვიბოს, მერე ხაჭოს შევურევთ და დიდხანს მოვურევთ. ჟელატინს ერთ ყავის ჭიქა წყალს დავასხამთ, ცეცხლზე დავდგამთ და ადუღებამდე მივიყვანთ. მერე ოდნავ გავაგრილებთ და ხაჭოს მასაში შევურევთ, ერთი კვერცხი და ვანილიც უნდა. მე კაკაოსაც ვუშვრები. ამ ყველაფერს ძალიან დიდხანს ვურევთ, რომ მასა კარგად გათხელდეს. ხაჭო პირში ნამცეცებად არ უნდა გხვდებოდეს. ფორმაში ჩავასხამთ და მაცივარში გასაყინად შევდგამთ.
ამასობაში ბლომანჟეს გავაკეთებთ: ერთ კილო არაჟანს ორ 200 გრამიან ჭიქა შაქარს ჩავაყრით. ორ სუფრის კოვზ ჟელატინს ერთ ყავის ჭიქა წყალში გავხსნით და ადუღებამდე მივიყვანთ. მერე ამას არაჟნის მასაში ჩავასხამთ და კარგად ავურევთ, რომ შაქარი ბოლომდე გაიხსნას. ორ ნაწილად გავყოფთ, ერთს ვანილს ვუზამთ, მეორეს – კაკაოს. კაკაოს ყოველთვის თვალის ზომით ვუშვრები, დაახლოებით ორი სუფრის კოვზი საკმარისია, ზედმეტს სიმწარისკენ მიჰყავს. ვანილიან ბლომანჟეს ხაჭოს მასაზე მოვასხამთ და ისევ მაცივარში შევდგამთ. რომ გაიყინება, მერე კაკაოიან ბლომანჟეს მოვასხამთ და მაცივარში დავაბრუნებთ. დაახლოებით ნახევარი საათი სჭირდება, რომ ბოლომდე გამკვრივდეს. ძალიან გემრიელია, ჰაეროვანი და კარგი საჭმელია. ვისაც გაუსინჯავს, ყველა გიჟდება, ისე მოსწონს.
– ასე თამამად ჭამთ ტკბილეულს?
– კი, აბა, რა!
– დიეტები თქვენთვის უცხოა?
– უცხო არ არის. როცა ქორეოგრაფიულ სასწავლებელში დავდიოდი, იქ სხვა სტანდარტები იყო საჭირო, ამიტომ ჭამაში ყოველთვის მზღუდავდნენ. ბებიაჩემი თავის სახლში რომ წამიყვანდა, ზუსტად ერთ კვირაში ვიმატებდი. შინ რომ ვბრუნდებოდი, დედა და მამა მეუბნებოდნენ, რაც იქ ჭამე, ახლა მოიკელიო. მკაცრ დიეტაზე არასოდეს ვყოფილვარ, მხოლოდ პურ–ფუნთუშეულს თუ შევზღუდავდი.
– ეკრანი ყოველთვის ფორმაში ყოფნას მოითხოვს და ერთი კილოს მომატებაც შესამჩნევი ხდება. ახლა თუ აკონტროლებთ წონას?
– შარშან, გაზაფხულზე, 5 კილო მოვიმატე, ოღონდ ვერ მივხვდი, რატომ, რადგან იგივე რეჟიმი მქონდა. ზედმეტი კილოგრამები საგრძნობლად შემეტყო. მერე ცოტა შევიზღუდე თავი, ღამის 3 საათზე აღარ ვჭამდი და მალე ჩავდექი ფორმაში.
– თქვენს სახლში ვინ არის მთავარი დიასახლისი?
– დედასაც ძალიან რთული სამუშაო რეჟიმი აქვს და მეც, ამიტომ ფუნქციებს ვიყოფთ. როცა მას სცალია, ის აკეთებს, როცა მე მცალია, მე ვამზადებ. დედას უფრო სადილების გაკეთება ეხება, ტკბილეულსა და ცომეულში ხელი არ უნდა ჩააყოფინო.
– დედისგან სამზარეულოში შენიშვნებს იღებთ?
– მე აქეთ ვაძლევ შენიშვნებს, ვეუბნები, ეს მწვანილი ასე მსხვილად რატომ დაჭერი, ბავშვი არ ჭამს–მეთქი. ვასწავლი, როგორ უნდა მწვანილის, ხახვის დაჭრა. დედა მსხვილად ჭრის, მე კი წვრილად დაჭრილი მიყვარს.
– სერიალში "ჩემი ცოლის დაქალები" თქვენი გმირი, თინა, დედაზეა ჭამის მხრივ დამოკიდებული, ჩაის და ყავასაც კი დედა უმზადებს, სადილზე ლაპარაკი ზედმეტია.
– ჩემს შემთხვევაში პირიქითაა. დილით თუ ერთდროულად ვიღვიძებთ, ყოველთვის ცდილობს, მასზე ადრე ავდგე და მერე კი მომაძახებს ხოლმე, მეც ვდგებიო. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ ყავა უნდა გავუკეთო. არის შემთხვევები, როცა თავადაც აკეთებს ჩემთვის, მაგრამ ძირითადად მაინც მე მიწევს მოდუღება.
– თქვენი შვილი, ნუცა, პრეტენზიულია კვებაში?
– ძალიან პრეტენზიულია. ფანტაზია აღარ მყოფნის, რა შეიძლება, რომ ჭამოს. სახლში ყოველთვის მაქვს წვნიანი და მინდა, ჯანსაღად იკვებოს, მაგრამ უნდა ეჯუჯღუნო, რომ ცოტა მაინც შეჭამოს. ამ საკითხში ძალიან მტანჯავს. აჯაფსანდალს, მწვანე ლობიოს, ბორშჩს, მაწვნის და მჟაუნის სუპებს არ მიირთმევს. ლობიო ადრე უყვარდა, მაგრამ ახლა ეგეც აღარ მოსწონს. მე მაწვნის და მჟაუნის სუპებზე ვგიჟდები, მაგრამ არ ვაკეთებ. არ გამოვა, მე სუპები ვჭამო, ნუცამ კი სწრაფი კვების ობიექტებში მიირთვას.
– რა კერძი არ გიყვართ?
– ეს არის ხაში. სად არ ვცადე, როგორ ნაბახუსევზე აღარ გავსინჯე, მაგრამ არ შემიძლია, სუნიც კი ცუდად მხდის! საჭმელზე არ ამბობენ ამას, მაგრამ მართლა მეზიზღება! სხვა რომ ჭამს, ამის ყურებაც არ შემიძლია.
– იმ კერძებიდან, რომლებიც გიყვართ და ამზადებთ, რომელიმეს რეცეპტი გვითხარით.
– გასწავლით ქათმის ღვიძლს მაიონეზით, რომელიც ძალიან გემრიელია და ყველას მოსწონს. ვიღებთ ქათმის ღვიძლს (შეგიძლიათ საქონლისა გამოიყენოთ), გავრეცხავთ, დავჭრით, პილპილს, მარილს ვუზამთ და ტაფაზე დავყრით. მას წყალი შეჰყვება, რომელიც უნდა დაიშროს, მერე ზეთს დავასხამთ და შევბრაწავთ. ორივე მხარეს კარგად უნდა შეიწვას. მერე ამ ყველაფერს ქვაბში ჩავყრით და თავსახურს დავაფარებთ, რომ ცხელი დარჩეს. ამასობაში ალყა–ალყა დაჭრილ ხახვს (ორ კილო ღვიძლს 5–6 დიდი თავი ხახვი მაინც უნდა) ღვიძლის ნამწვავში ჩავყრით და ძალიან დაბალ ცეცხლზე მანამდე მოვშუშავთ, სანამ არ გავარდისფერდება. მერე ხახვს ღვიძლს დავასხამთ, ბოლოს კი მაიონეზს ვუზამთ. კარგად ავურევთ და კერძი მზადაა. ცივად უნდა მიირთვა და ღვინოს ძალიან უხდება.
– ღვინო გიყვართ?
– ალკოჰოლური სასმელებიდან ყველაზე მეტად ლუდი მიყვარს. ღვინოს ადრე ვსვამდი, მაგრამ ახლა ჩემი ორგანიზმი ვეღარ იღებს.
– ოდესმე დამთვრალხართ?
– რამდენჯერაც გინდათ. ცნობილი ლოთი ვარ. ისეთი სიმთვრალე არ მაქვს, რომ მეორე დღეს არ მახსოვდეს, წინა დღეს რას ვაკეთებდი. ყოველთვის ყველაფერი მახსოვს, არც ცუდად ვხდები, კარგი სიმთვრალე მაქვს. მაგ დროს ბედნიერი ვარ, მაგრამ ნაბახუსევი კი ცუდი მაქვს. მეორე დღეს აღარ ვვარგივარ.
– თამადობაც შეგიძლიათ?
– თუ დამჭირდება, შემიძლია, მაგრამ დედაჩემის შემხედვარე, არ ვთამადობ. ის კაცებს ართმევდა ხოლმე თამადობას, მე ახლოს ვერ მივედი მასთან.
– ქართული სუფრის ტრადიციები მოგწონთ? თქვენს გმირ თინას არ უყვარს სახლში გაშლილი სუფრები, სადღეგრძელოები, მთვრალი ხალხი...
– თინა ჩემგან აბსოლუტურად განსხვავებულია. მე ვარ მოქეიფე, მიყვარს ქართული სუფრები კარგი ქართული სიმღერების თანხლებით. ამას მინუსებიც აქვს – უსასრულო დამშვიდობება, პირზე კოცნები, აღარასოდეს რომ აღარ მიდიან, კარში დგახარ და არ გიშვებენ... ეს ყველაფერი ძალიან ძნელია, მაგრამ... სადღეგრძელო კარგი რამ არის. რომ გლოცავენ, მგონია, ეს დადებითი ენერგიით გმუხტავს. ქართულ სადღეგრძელოს ჩემთვის მისტიკური ძალა აქვს. კარგ ქართულ სუფრასთან კარგი მოლხენა ყველაფერს სჯობს, მშვენიერი განტვირთვაა.
– თავად შეგიძლიათ ოჯახში დიდი სუფრის გაშლა?
– როგორ არა და გამიშლია კიდეც. სწრაფი ხელი მაქვს. შემიძლია თან სალათი ვაკეთო, თან – სადილი და პარალელურად ნამცხვარიც გამოვაცხო.
– შეგიძლიათ, რომ იმ პროდუქტებისგან, რაც უცებ მოგხვდებათ ხელში, რაიმე კერძი გამოიგონოთ?
– კერძს ზუსტად იმდენი ინგრედიენტი უნდა ვუქნა, რამდენიც საჭიროა. ამისთვის წავალ მაღაზიაში, ყველაფერს მოვივლი, რომ კერძი ზუსტად ისე გავაკეთო, როგორც რეცეპტში მიწერია. ყველაფერს გრამებში ვწონი. ნამცხვარი აუცილებლად კარგი კარაქით უნდა გავაკეთო, მარგარინს საერთოდ არ ვხმარობ.
– ტორტებსაც აცხობთ?
– როგორ არა! ბისკვიტის გამოცხობა ძალიან მარტივია, ესეც ტელეფონით ვისწავლე.
– პირველივე ცდაზე კარგი გამოგივიდათ?
– თუ ერთხელ არ გამომივიდა, მეორედ ხელს აღარ ვკიდებ. არ მახსოვს, პირველ ცდაზე რამე გამფუჭებოდეს, მაგრამ არის ნამცხვრები, რომლებსაც არასოდეს გავაკეთებ, მაგალითად, ნაპოლეონს. ძალიან მიყვარს, მაგრამ მტანჯავს. ფენოვანი ცომის გაკეთება ჩემთვის ტრაგედიაა. არ შემიძლია – გააბრტყელე, კარაქი წაუსვი, დაკეცე, მაცივარში შედე, დაჯექი და ორი საათი ელოდე. ეს ლოდინი მაგიჟებს! ყველაფერს უცებ უნდა მოვრჩე. ტორტების ცხობასაც დიდხანს ვუნდები, მაგრამ ნაპოლეონთან რა შედარებაა! ჩემს შვილს ისეთ გემრიელ ტორტებს ვუცხობ, ნუცას ძალიან უყვარს.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
