რამაზ ნოზაძემ ხატია სიჭინავას სილამაზის სალონი უყიდა
5 861 ნახვა
ოლიმპიური მედალოსანი რამაზ ნოზაძე სპორტულ ცხოვრებაში ტატამს კი გამოემშვიდობა, მაგრამ შინ მაინც უწევს "ჭიდაობა". სახლში მისულს 2 წლის გაბრიელა და 1 წლის ოლი კისერზე ეკონწიალებიან, ზოგჯერ კი ცოლის, ხატიას "მწარე" მუშტების მოგერიება უწევს.
თავის დროზე რამაზ ნოზაძემ და ყოფილმა ტელესახე ხატია სიჭინავამ ოჯახი მართლაც სპორტული ჟინით და მონდომებით შექმნეს. მიუხედავად იმისა, რომ მათ ურთიერთობას ბევრი წინააღმდეგობა ახლდა თან, სიყვარულმა ყველა ბარიერი დააძლევინათ. ხატიასთვის ახლა ყველაზე მთავარი გამოწვევა ორი გოგოს შემდეგ ბიჭის გაჩენაა, თუმცა რამაზისთვის შვილის სქესს დიდი მნიშვნელობა არ აქვს.
ხატია: ჩვენს ურთიერთობაში განსაცდელები, პრობლემები იყო, მაგრამ ახლა ის ყველაფერი კარგად გვახსენდება, ესეც საჭირო იყო. ახლა ორივე ვამბობთ, რომ არ არსებობს ჩვენი თანაცხოვრების პერიოდი, რომელსაც ცუდად გავიხსენებთ.
რამაზი: მე და ხატიას ერთნაირი ხასიათი გვაქვს, ერთნაირად ვფიქრობთ, ვაზროვნებთ, ორივეს ერთნაირი რაღაცეები მოგვწონს. ალბათ მომავალში კიდევ უფრო შევეწყობით, როგორც ცოლ–ქმარი.
– ყველაზე რთული პერიოდი თქვენს ურთიერთობაში რომელი იყო?
ხატია: როცა ერთმანეთს გაშორებულები ვიყავით. ორივე ცალ–ცალკე ვფიქრობდით, გვინდოდა თუ არა ერთად ყოფნა და ორივემ ერთდროულად დავასკვენით, რომ ერთმანეთისთვის ვიყავით შექმნილი. არსებობს ასეთი გამონათქვამი: "მეორე ნახევარი". ბევრი ამ სიტყვის მნიშვნელობას ვერ ხვდება. მეორე ნახევარი არის ადამიანი, რომელსაც ხმის ამოუღებლად ესმის შენი. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ზუსტად ჩემი მეორე ნახევარი აღმოვაჩინე.
რამაზი: სირთულეების დაძლევა, რა თქმა უნდა, სიყვარულმა შეგვაძლებინა. როცა მივხვდი, რომ ხატია მიყვარდა, ამის შემდეგ ისიც გავაცნობიერე, რომ ყველანაირ დაბრკოლებას დავძლევდი, მიუხედავად იმისა, ეს რა იქნებოდა – ხალხის ბოღმა, ჭორიკნობა თუ ასე შემდეგ. ამ ყველაფერს რომ ჩავწვდი, ჩემი ცხოვრება უკვე ხატიასთან ერთად გავიაზრე.
– მართლა ასე უსიტყვოდ გესმით ერთმანეთის?
რამაზი: მე ხატიასი მესმის და, აბა, ერთი მაგან არ გამიგოს, რა მოუვა! ამხელა მუშტები ტყუილად კი არ მაქვს!
ხატია: მეც მაქვს მუშტები, პატარაა, მაგრამ ძალიან მწარე!
– გიცდიათ ჭიდაობა?
რამაზი: ჭიდაობას ხატია ვერ ისწავლის და ხანდახან ხუმრობით კი ვჭიდაობთ.
– უკვე ორი შვილის მშობლები ხართ. რა შეცვალა ამ ფაქტმა თქვენს ურთიერთობაში?
რამაზი: ჩემი და ხატიას ურთიერთობამ ძალიან დიდი ნაყოფი გამოიღო. ჩვენი ორი ქალიშვილი, გაბრიელა და ოლი, ჩემი ცხოვრების ყველაზე დიდი სიყვარულია, რა თქმა უნდა, ჩემს მეუღლესთან ერთად.
– რა გამოცდილება დაგიგროვდათ ამ ორი წლის განმავლობაში?
ხატია: ჩვენი თანაცხოვრებით რაღაცეები ვისწავლე. ადრე ძალიან ფეთქებადი ხასიათი მქონდა. ყველაფერზე შემეძლო ძალიან დიდი აგრესია გამომეხატა. თუ რამე არ მომწონდა, ამას მაშინვე ხმამაღლა, უხეშად გამოვხატავდი და არ მაინტერესებდა, შემდეგში ამას რა მოჰყვებოდა. ოჯახური ცხოვრებით ჩემს ხასიათში ერთადერთი რამ შეიცვალა – დავბალანსდი. არავინ ცხოვრობს სულ ღიმილით და კისკისით. ვიცი, ჩემს ქმარს თუნდაც ელემენტარული შენიშვნა როდის ვუთხრა. როცა ცუდ ხასიათზეა, ყოველთვის ვცდილობ, ის ელემენტარულიც არ გავაკეთო, რაც მის განწყობაზე ცუდად იმოქმედებს. როცა ადამიანი გიყვარს, ალბათ თავისთავად მოდის ყველაფერი, თორემ აქამდე ეს ჩემს ხასიათში არ იჯდა.
ყოფილა შემთხვევა, როცა მეუღლეს ჩემთვის ისეთი რაღაც უთქვამს, რასაც არასდროს არავის მოვუთმენდი. ელემენტარულ შენიშვნაზე გეუბნებით. წყვილების უმრავლესობას უთანხმოება იმიტომ მოსდით, რომ ერთმანეთისთვის ხასიათის აწყობა უჭირთ. მე კი ჩემს ქმარზე მორგებული ვარ. ჩემი მეორე ნახევარია და იმიტომ.
– წყვილის ურთიერთობაში მატერიალური მხარე რა როლს თამაშობს?
ხატია: ვიღაცას შეიძლება ეგონოს, რომ უზრუნველად ვცხოვრობთ და ყველაფერი თავზე გვაყრია. არ არსებობს ოჯახი, სადაც ყოფითი პრობლემა არ არის. ფინანსური კრიზისიც გვქონია, მაგრამ ეს ჩვენ შორის ვერასდროს გამოიწვევს უთანხმოებას. ახალდაქორწინებულები ნაქირავებში ვცხოვრობდით. პირველი შვილიც ნაქირავებში გვეყოლა.
რამაზი: როცა ადამიანი გიყვარს, ყველაფერს აკეთებ უკვე შენი ოჯახის გამო, რომ ეს პრობლემები დაძლიო, მით უმეტეს, თუ მეუღლე გვერდში გიდგას. ღვთის წყალობით, მე და ხატია ავეწყვეთ, რაღაცეებს ერთად ვაკეთებთ და ჯერჯერობით ნორმალურად ვართ.
ხატია: როგორც ჩანს, ქალაქში გაზულუქებული წყვილის შთაბეჭდილებას ვტოვებთ. ბევრჯერ მსმენია, ამათ არაფერი აკლიათო. როცა ჯვარი დავიწერეთ, 8 თვის ორსული ვიყავი და "მინივენი" გვყავდა. 8 თვის ორსული, დიდი მუცლით "მინივენით" დავდიოდი, მაგრამ ეს ჩემთვის დიდი ბედნიერება იყო, რადგან საყვარელი ადამიანის გვერდით ვიყავი. ამ პერიოდს ყველაზე კარგად ვიხსენებ. დღეს "ჯიპი" მყავს, მაგრამ ეს გარეგნული სახეა და ჩემთვის ბედნიერებას არ წარმოადგენს.
– რამაზ, ხატიამ თქვა, რომ გათხოვების შემდეგ მის ხასიათს ცვლილებები დაეტყო. თქვენ თუ შეიტანეთ ცვლილებები საკუთარ ხასიათში?
რამაზი: უფრო დავკაცდი. ოჯახი რომ დამაწვა მხრებზე, ჩემი ცხოვრება სხვანაირი გახდა. სპორტს თავი დავანებე, ცხოვრებას გადავხედე და მივხვდი, რომ სხვანაირად იყო აწყობილი. ბიჭუშკასავით აღარ ვარ. ადრე მარტო უნდა მეჭიდავა, მომეგო, ახლა ცხოვრებას უფრო კაცურად ვუყურებ, მინდა, ბევრი ვისწავლო, რაღაცეებში ჩავერთო.
– ალბათ, მამობამაც შეგცვალათ.
რამაზი: ორი გოგონას მამობა ძალიან მაგარია. სახლში რომ მიხვალ და ორივე ერთად კისერზე გეკონწიალება, ამაზე კარგი არაფერია. ცუდი მამა ნამდვილად არ ვარ, ჩემს გოგონებზე ვგიჟდები, ვაფანატებ.
ხატია: საოცრად თბილი მამაა და თბილი ოჯახი გვაქვს, ამიტომ ჩემმა შვილებმა მარტო სიტყვა "მიყვარხარ" იციან. დედაზე და მამაზე ადრე ეს სიტყვა თქვეს. როცა დამინახავენ, დედიკო, მიყვარხარო, მეუბნებიან. მამიკოს მაკოკოს ეძახიან, მაკოკო, მიყვარხარო.
– საზოგადოების ყურადღება არც ერთს გაკლიათ. ერთმანეთზე არ ეჭვიანობთ?
ხატია: არასოდეს. ჩემი ქმარი მთელ საქართველოს უყვარს, ამას თავიდანვე შეჩვეული ვიყავი და ძალიან მეამაყება, რომ მხოლოდ მე ვუყვარვარ ადამიანს, რომელიც მთელი საქართველოს გოგონებს უყვართ.
რამაზი: მე და ხატიას ისეთი ურთიერთობა ჩამოგვიყალიბდა, ეჭვიანობის მიზეზი არც მაქვს და არც მექნება. ვიცი, რომ ხატიას ძალიან ვუყვარვარ და მეც ძალიან მიყვარს.
– ხატია, ბიჭის გაჩენას ისევ აპირებთ?
ხატია: მეორე ბავშვზე საკეისრო კვეთა გავიკეთე და ძალაუნებური პაუზა გამომივიდა. რა თქმა უნდა, ბიჭი პროექტშია.
რამაზი: ღმერთმა ქნას, კიდევ ბევრი შვილი მომეცეს, მაგრამ თუ ბიჭი არ მეყოლა, პრობლემა არაა. რა მნიშვნელობა აქვს, ბიჭია თუ გოგო, შვილი შვილია. იმის მანია ნამდვილად არ მჭირს, რომ მაინცდამაინც ვაჟი მყავდეს. ხატია უფრო "დაგრუზულია", ბიჭი უნდა. ბიჭის ყოლის მანია, მგონი, ცოტა არეული ტიპებისაა.
– შვილების აღზრდაში ვინმე გეხმარებათ?
ხატია: ძალიან ბევრი ვინმე. ჩემი უფროსი ქალიშვილი დღემდე ჩემს დასთან წევს. ძიძა მყავს, რომელიც ორივე შვილს მიზრდის და ძალიან კარგი გოგონაა. დედამთილი ხომ მეხმარება და მეხმარება. ბავშვები ნახევარი კვირა დედამთილ–მამამთილთან არიან. დედაჩემი, ფაქტობრივად, დასავლეთ–აღმოსავლეთის გზაზე ცხოვრობს, როგორც კი დამჭირდება, მაშინვე ჩემთანაა.
რამაზი: სიდედრო, როგორ შეგიძლია ამდენი სიარული–მეთქი, ვეუბნები. ძალიან კარგი, საყვარელი სიდედრი მყავს. სიტყვა არ მაქვს დამთავრებული, რომ ეგრევე მოფრინავს.
– ხატია, სილამაზის სალონი გაგიხსნიათ. ტელევიზიას დაემშვიდობეთ?
ხატია: ჩემს ქმარს ვუთხარი, რომ თბილისში სილამაზის სალონი იყიდებოდა და იყიდა ჩემთვის. მითხრა, რადგან ტელევიზიაში ვერ დაიწყე მუშაობა, მინდა, დაკავებული იყოო. ტელევიზიაში დაბრუნებას დიდი ხანია ვგეგმავ. რაღაც პროექტი მაქვს და ვეცდები, რომელიმე არხზე მივიტანო. ეს საბავშვო გადაცემა იქნება. გათხოვების შემდეგ მთლიანად შევიცვალე იმიჯი, შოუბიზნესი და ინტრიგები ღრმა წარსულში დარჩა.
– რამაზ, ბოლო დროს პოლიტიკაში აქტიურად იყავით ჩართული. თუ არ ვცდები, ეკა ბესელიას უჭერდით მხარს. თქვენი სამომავლო გეგმები ისევ პოლიტიკას ხომ არ უკავშირდება?
რამაზი: პოლიტიკაში იმიტომ ჩავერთე, რომ მებრძოლი ადამიანი ვარ, მნიშვნელობა არ აქვს, ქართველს ვინ დაჩაგრავს, ყოველთვის ქართველის გვერდით ვდგავარ და მთელი ცხოვრება ვიდგები. რაც შეეხება ქალბატონ ეკას, ის ძალიან კარგი ქალი და მეგობარია. ჩვენ ოჯახებით ვმეგობრობთ. პოლიტიკისკენ გული ნამდვილად არ მიმიწევს, ეს ჩემი სფერო არ არის. ჩემი ბიზნესები და გეგმები მაქვს. წინა მთავრობის დროს ბიზნესის კეთების საშუალება არ იყო, ახალი მთავრობა მოვიდა, ჩემს საქმეს ვაკეთებ, აბა, ვინმემ ხელი შემიშალოს, გამოვალ და ხმამაღლა განვაცხადებ, რომ მე ვარ ქართველი და ბიზნესმენობას მიშლიან!
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
თავის დროზე რამაზ ნოზაძემ და ყოფილმა ტელესახე ხატია სიჭინავამ ოჯახი მართლაც სპორტული ჟინით და მონდომებით შექმნეს. მიუხედავად იმისა, რომ მათ ურთიერთობას ბევრი წინააღმდეგობა ახლდა თან, სიყვარულმა ყველა ბარიერი დააძლევინათ. ხატიასთვის ახლა ყველაზე მთავარი გამოწვევა ორი გოგოს შემდეგ ბიჭის გაჩენაა, თუმცა რამაზისთვის შვილის სქესს დიდი მნიშვნელობა არ აქვს.
ხატია: ჩვენს ურთიერთობაში განსაცდელები, პრობლემები იყო, მაგრამ ახლა ის ყველაფერი კარგად გვახსენდება, ესეც საჭირო იყო. ახლა ორივე ვამბობთ, რომ არ არსებობს ჩვენი თანაცხოვრების პერიოდი, რომელსაც ცუდად გავიხსენებთ.
რამაზი: მე და ხატიას ერთნაირი ხასიათი გვაქვს, ერთნაირად ვფიქრობთ, ვაზროვნებთ, ორივეს ერთნაირი რაღაცეები მოგვწონს. ალბათ მომავალში კიდევ უფრო შევეწყობით, როგორც ცოლ–ქმარი.
– ყველაზე რთული პერიოდი თქვენს ურთიერთობაში რომელი იყო?
ხატია: როცა ერთმანეთს გაშორებულები ვიყავით. ორივე ცალ–ცალკე ვფიქრობდით, გვინდოდა თუ არა ერთად ყოფნა და ორივემ ერთდროულად დავასკვენით, რომ ერთმანეთისთვის ვიყავით შექმნილი. არსებობს ასეთი გამონათქვამი: "მეორე ნახევარი". ბევრი ამ სიტყვის მნიშვნელობას ვერ ხვდება. მეორე ნახევარი არის ადამიანი, რომელსაც ხმის ამოუღებლად ესმის შენი. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ზუსტად ჩემი მეორე ნახევარი აღმოვაჩინე.
რამაზი: სირთულეების დაძლევა, რა თქმა უნდა, სიყვარულმა შეგვაძლებინა. როცა მივხვდი, რომ ხატია მიყვარდა, ამის შემდეგ ისიც გავაცნობიერე, რომ ყველანაირ დაბრკოლებას დავძლევდი, მიუხედავად იმისა, ეს რა იქნებოდა – ხალხის ბოღმა, ჭორიკნობა თუ ასე შემდეგ. ამ ყველაფერს რომ ჩავწვდი, ჩემი ცხოვრება უკვე ხატიასთან ერთად გავიაზრე.
– მართლა ასე უსიტყვოდ გესმით ერთმანეთის?
რამაზი: მე ხატიასი მესმის და, აბა, ერთი მაგან არ გამიგოს, რა მოუვა! ამხელა მუშტები ტყუილად კი არ მაქვს!
ხატია: მეც მაქვს მუშტები, პატარაა, მაგრამ ძალიან მწარე!
– გიცდიათ ჭიდაობა?
რამაზი: ჭიდაობას ხატია ვერ ისწავლის და ხანდახან ხუმრობით კი ვჭიდაობთ.
– უკვე ორი შვილის მშობლები ხართ. რა შეცვალა ამ ფაქტმა თქვენს ურთიერთობაში?
რამაზი: ჩემი და ხატიას ურთიერთობამ ძალიან დიდი ნაყოფი გამოიღო. ჩვენი ორი ქალიშვილი, გაბრიელა და ოლი, ჩემი ცხოვრების ყველაზე დიდი სიყვარულია, რა თქმა უნდა, ჩემს მეუღლესთან ერთად.
– რა გამოცდილება დაგიგროვდათ ამ ორი წლის განმავლობაში?
ხატია: ჩვენი თანაცხოვრებით რაღაცეები ვისწავლე. ადრე ძალიან ფეთქებადი ხასიათი მქონდა. ყველაფერზე შემეძლო ძალიან დიდი აგრესია გამომეხატა. თუ რამე არ მომწონდა, ამას მაშინვე ხმამაღლა, უხეშად გამოვხატავდი და არ მაინტერესებდა, შემდეგში ამას რა მოჰყვებოდა. ოჯახური ცხოვრებით ჩემს ხასიათში ერთადერთი რამ შეიცვალა – დავბალანსდი. არავინ ცხოვრობს სულ ღიმილით და კისკისით. ვიცი, ჩემს ქმარს თუნდაც ელემენტარული შენიშვნა როდის ვუთხრა. როცა ცუდ ხასიათზეა, ყოველთვის ვცდილობ, ის ელემენტარულიც არ გავაკეთო, რაც მის განწყობაზე ცუდად იმოქმედებს. როცა ადამიანი გიყვარს, ალბათ თავისთავად მოდის ყველაფერი, თორემ აქამდე ეს ჩემს ხასიათში არ იჯდა.
ყოფილა შემთხვევა, როცა მეუღლეს ჩემთვის ისეთი რაღაც უთქვამს, რასაც არასდროს არავის მოვუთმენდი. ელემენტარულ შენიშვნაზე გეუბნებით. წყვილების უმრავლესობას უთანხმოება იმიტომ მოსდით, რომ ერთმანეთისთვის ხასიათის აწყობა უჭირთ. მე კი ჩემს ქმარზე მორგებული ვარ. ჩემი მეორე ნახევარია და იმიტომ.
– წყვილის ურთიერთობაში მატერიალური მხარე რა როლს თამაშობს?
ხატია: ვიღაცას შეიძლება ეგონოს, რომ უზრუნველად ვცხოვრობთ და ყველაფერი თავზე გვაყრია. არ არსებობს ოჯახი, სადაც ყოფითი პრობლემა არ არის. ფინანსური კრიზისიც გვქონია, მაგრამ ეს ჩვენ შორის ვერასდროს გამოიწვევს უთანხმოებას. ახალდაქორწინებულები ნაქირავებში ვცხოვრობდით. პირველი შვილიც ნაქირავებში გვეყოლა.
რამაზი: როცა ადამიანი გიყვარს, ყველაფერს აკეთებ უკვე შენი ოჯახის გამო, რომ ეს პრობლემები დაძლიო, მით უმეტეს, თუ მეუღლე გვერდში გიდგას. ღვთის წყალობით, მე და ხატია ავეწყვეთ, რაღაცეებს ერთად ვაკეთებთ და ჯერჯერობით ნორმალურად ვართ.
ხატია: როგორც ჩანს, ქალაქში გაზულუქებული წყვილის შთაბეჭდილებას ვტოვებთ. ბევრჯერ მსმენია, ამათ არაფერი აკლიათო. როცა ჯვარი დავიწერეთ, 8 თვის ორსული ვიყავი და "მინივენი" გვყავდა. 8 თვის ორსული, დიდი მუცლით "მინივენით" დავდიოდი, მაგრამ ეს ჩემთვის დიდი ბედნიერება იყო, რადგან საყვარელი ადამიანის გვერდით ვიყავი. ამ პერიოდს ყველაზე კარგად ვიხსენებ. დღეს "ჯიპი" მყავს, მაგრამ ეს გარეგნული სახეა და ჩემთვის ბედნიერებას არ წარმოადგენს.
– რამაზ, ხატიამ თქვა, რომ გათხოვების შემდეგ მის ხასიათს ცვლილებები დაეტყო. თქვენ თუ შეიტანეთ ცვლილებები საკუთარ ხასიათში?
რამაზი: უფრო დავკაცდი. ოჯახი რომ დამაწვა მხრებზე, ჩემი ცხოვრება სხვანაირი გახდა. სპორტს თავი დავანებე, ცხოვრებას გადავხედე და მივხვდი, რომ სხვანაირად იყო აწყობილი. ბიჭუშკასავით აღარ ვარ. ადრე მარტო უნდა მეჭიდავა, მომეგო, ახლა ცხოვრებას უფრო კაცურად ვუყურებ, მინდა, ბევრი ვისწავლო, რაღაცეებში ჩავერთო.
– ალბათ, მამობამაც შეგცვალათ.
რამაზი: ორი გოგონას მამობა ძალიან მაგარია. სახლში რომ მიხვალ და ორივე ერთად კისერზე გეკონწიალება, ამაზე კარგი არაფერია. ცუდი მამა ნამდვილად არ ვარ, ჩემს გოგონებზე ვგიჟდები, ვაფანატებ.
ხატია: საოცრად თბილი მამაა და თბილი ოჯახი გვაქვს, ამიტომ ჩემმა შვილებმა მარტო სიტყვა "მიყვარხარ" იციან. დედაზე და მამაზე ადრე ეს სიტყვა თქვეს. როცა დამინახავენ, დედიკო, მიყვარხარო, მეუბნებიან. მამიკოს მაკოკოს ეძახიან, მაკოკო, მიყვარხარო.
– საზოგადოების ყურადღება არც ერთს გაკლიათ. ერთმანეთზე არ ეჭვიანობთ?
ხატია: არასოდეს. ჩემი ქმარი მთელ საქართველოს უყვარს, ამას თავიდანვე შეჩვეული ვიყავი და ძალიან მეამაყება, რომ მხოლოდ მე ვუყვარვარ ადამიანს, რომელიც მთელი საქართველოს გოგონებს უყვართ.
რამაზი: მე და ხატიას ისეთი ურთიერთობა ჩამოგვიყალიბდა, ეჭვიანობის მიზეზი არც მაქვს და არც მექნება. ვიცი, რომ ხატიას ძალიან ვუყვარვარ და მეც ძალიან მიყვარს.
– ხატია, ბიჭის გაჩენას ისევ აპირებთ?
ხატია: მეორე ბავშვზე საკეისრო კვეთა გავიკეთე და ძალაუნებური პაუზა გამომივიდა. რა თქმა უნდა, ბიჭი პროექტშია.
რამაზი: ღმერთმა ქნას, კიდევ ბევრი შვილი მომეცეს, მაგრამ თუ ბიჭი არ მეყოლა, პრობლემა არაა. რა მნიშვნელობა აქვს, ბიჭია თუ გოგო, შვილი შვილია. იმის მანია ნამდვილად არ მჭირს, რომ მაინცდამაინც ვაჟი მყავდეს. ხატია უფრო "დაგრუზულია", ბიჭი უნდა. ბიჭის ყოლის მანია, მგონი, ცოტა არეული ტიპებისაა.
– შვილების აღზრდაში ვინმე გეხმარებათ?
ხატია: ძალიან ბევრი ვინმე. ჩემი უფროსი ქალიშვილი დღემდე ჩემს დასთან წევს. ძიძა მყავს, რომელიც ორივე შვილს მიზრდის და ძალიან კარგი გოგონაა. დედამთილი ხომ მეხმარება და მეხმარება. ბავშვები ნახევარი კვირა დედამთილ–მამამთილთან არიან. დედაჩემი, ფაქტობრივად, დასავლეთ–აღმოსავლეთის გზაზე ცხოვრობს, როგორც კი დამჭირდება, მაშინვე ჩემთანაა.
რამაზი: სიდედრო, როგორ შეგიძლია ამდენი სიარული–მეთქი, ვეუბნები. ძალიან კარგი, საყვარელი სიდედრი მყავს. სიტყვა არ მაქვს დამთავრებული, რომ ეგრევე მოფრინავს.
– ხატია, სილამაზის სალონი გაგიხსნიათ. ტელევიზიას დაემშვიდობეთ?
ხატია: ჩემს ქმარს ვუთხარი, რომ თბილისში სილამაზის სალონი იყიდებოდა და იყიდა ჩემთვის. მითხრა, რადგან ტელევიზიაში ვერ დაიწყე მუშაობა, მინდა, დაკავებული იყოო. ტელევიზიაში დაბრუნებას დიდი ხანია ვგეგმავ. რაღაც პროექტი მაქვს და ვეცდები, რომელიმე არხზე მივიტანო. ეს საბავშვო გადაცემა იქნება. გათხოვების შემდეგ მთლიანად შევიცვალე იმიჯი, შოუბიზნესი და ინტრიგები ღრმა წარსულში დარჩა.
– რამაზ, ბოლო დროს პოლიტიკაში აქტიურად იყავით ჩართული. თუ არ ვცდები, ეკა ბესელიას უჭერდით მხარს. თქვენი სამომავლო გეგმები ისევ პოლიტიკას ხომ არ უკავშირდება?
რამაზი: პოლიტიკაში იმიტომ ჩავერთე, რომ მებრძოლი ადამიანი ვარ, მნიშვნელობა არ აქვს, ქართველს ვინ დაჩაგრავს, ყოველთვის ქართველის გვერდით ვდგავარ და მთელი ცხოვრება ვიდგები. რაც შეეხება ქალბატონ ეკას, ის ძალიან კარგი ქალი და მეგობარია. ჩვენ ოჯახებით ვმეგობრობთ. პოლიტიკისკენ გული ნამდვილად არ მიმიწევს, ეს ჩემი სფერო არ არის. ჩემი ბიზნესები და გეგმები მაქვს. წინა მთავრობის დროს ბიზნესის კეთების საშუალება არ იყო, ახალი მთავრობა მოვიდა, ჩემს საქმეს ვაკეთებ, აბა, ვინმემ ხელი შემიშალოს, გამოვალ და ხმამაღლა განვაცხადებ, რომ მე ვარ ქართველი და ბიზნესმენობას მიშლიან!
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
