რა პრობლემები აქვს გურამ ლომიძეს ყოფილ ცოლთან ამერიკაში

მომღერალი გურამ ლომიძე ამერიკიდან საქართველოში დიდი იმედებით დაბრუნდა. ამბობს, რომ ჯგუფ "ქუჩის ბიჭების" ცხოვრებაში აქტიური და საინტერესო ეტაპი დგება, ახალ სიმღერებს წერენ, კლიპებს იღებენ და საქართველოში ტურნესთვის ემზადებიან. ეს – რაც შეეხება აქაურ გეგმებს, ოკეანის გაღმა კი პრობლემები დარჩა, რომლებიც მის მეორე ქორწინებას ეხება. თუ პირველ ცოლთან, ხატია შამუგიასთან, განქორწინებამ შედარებით მშვიდად ჩაიარა და მასთან ურთიერთობის მოგვარება არ გასჭირვებია, ამერიკელ ქალთან ყველაფერი სხვაგვარადაა. წინ სასამართლო პროცესი აქვს, რომელმაც მისი შვილის ლიამის, იგივე გიორგის, უფლებები უნდა განსაზღვროს.
გურამი საქართველოში რამდენიმე თვით დარჩება და მერე კი ისევ ამერიკაში გაემგზავრება.
– გურამ, თქვენი საქართველოში ჩამოსვლა რას უკავშირდება?
– კარიერულ წინსვლას. ახალ ალბომზე დავიწყეთ მუშაობა, ასევე იგეგმება ტურნე საქართველოს ქალაქებში, დაახლოებით 30 კონცერტს ჩავატარებთ. მოგვენატრა ერთმანეთი, კონცერტები და მსმენელი. ჩვენ იმიტომ გავაქტიურდით, რომ საქართველოში შოუბიზნესი წინ წავიდეს. მე 2006 წელს გავემგზავრე ამერიკაში, ზურაც (ხაჩიძე) მალევე წავიდა ჰოლანდიაში. კონცერტები, შემოთავაზებები არ გვქონდა, ჩვენ ზურგს უკან კი ოჯახები, შვილები იდგნენ, მათ რჩენა უნდოდათ. შემოქმედებითი პაუზის აღება სწორედ ამის გამო დაგვჭირდა, თუმცა მსმენელს პერიოდულად მაინც ვახსენებდით თავს. ახლა იმედი გვაქვს, რომ ეს ყველაფერი გამოსწორდება.
– ვინ დააფინანსებს თქვენს ტურნეს საქართველოში?
– ეს ყველაფერი დაწერილია პროექტის სახის, რომელიც ყველა სამინისტროში შევიტანეთ და მათგან გამოხმაურებას ველოდებით. ამის გამო ზუსტ ვადებზე საუბარი გამიჭირდება. ერთი დანამდვილებით შემიძლია გითხრათ, რომ 1 აგვისტოს ბათუმში, პიაცას მოედანზე, ბენდთან ერთად კონცერტს გავმართავთ. რეპერუტარი განვაახლეთ, ანი ღონღაძესთან ერთად დუეტი ჩავწერეთ და იმ სიმღერაზე კლიპიც გადავიღეთ. ასევე ჩავწერეთ ზაზა ხუბუკელაშვილის სიმღერაც, რომლის ტექსტიც ჯგუფის ბიჭებმა დავწერეთ. კლიპის გადაღებას ამ სიმღერაზეც ვგეგმავთ. გვინდა, ოქროს დისკი გამოვუშვათ, სადაც ჩვენი ძველი ჰიტების ნაკრები შევა. ასე რომ, ჩვენი განრიგი ძალიან დატვირთულია.
– ისევ ფინანსებზე უნდა გკითხოთ. ამდენი რამის გაკეთებას რა სახსრებით აპირებთ?
– ჩვენმა საზღვარგარეთულმა ცხოვრებამ ტყუილად არ ჩაიარა, საქმეები გავაკეთეთ. ამან კი იმის საშუალება მოგვცა, რომ ჩვენს საყვარელ საქმეში ფინანსები ჩაგვედო. დავიწყეთ და იმედი გვაქვს, სპონსორებიც გამოჩნდებიან და შემდეგ ეტაპებზე დაგვეხმარებიან.

– როგორ ფიქრობთ, მოენატრა ქართველ მსმენელს თქვენი სიმღერები?
– რასაკვირველია, მოენატრა, ეს ყოველ ფეხის ნაბიჯზე იგრძნობა. არ მეშინია, რომ ჩვენს კონცერტზე ხალხი არ მოვა, პირიქით, დარწმუნებული ვარ, ბევრი ჩვენი მსმენელი მოიყრის თავს. ვემზადებით, რეპეტიციებს გავდივართ. ეს ყველაფერი ძალიან დამღლელი, მაგრამ სასიამოვნო პროცესია.
– ამ ხნის განმავლობაში ჯგუფის წევრების ურთიერთობები არ შეცვლილა?
– არა, დღესაც ისეთივე ახლო მეგობრები და ნათესავები ვართ, როგორიც უწინ. უბრალოდ გავიზარდეთ, ცხოვრებას და საქმეს სხვანაირად ვუყურებთ. შვილები გვყავს და ჩვენს ოჯახებზე ვზრუნავთ.
– რადგან შვილები ახსენეთ, რომ თქვენი ორივე ვაჟი უმამოდ იზრდება?
– ძნელია მათ გარეშე ცხოვრება. როცა საქართველოში ვარ, მთელ დროს უფროს შვილთან ერთად ვატარებ, ამერიკაში – უმცროსთან. რასაკვირველია, მათ იმას ვერ მივცემ, რასაც სრულყოფილ ოჯახში მიიღებდნენ, მაგრამ ვფიქრობ, რომ ისინი გამიგებენ.
ჩემი ამერიკელი ბიჭი, ლიამი, იგივე გიორგი, ჩიკაგოში ცხოვრობს და 2 წლისაა. სიმართლე გითხრათ, ჩემთან მსგავსებას ვერ ვხედავ, თუმცა უკვე ეტყობა, რომ სიმღერა უყვარს. იმედი მაქვს, ჩემს გენებს გაჰყვება. უფროსი ვაჟი, ნიკუშა, დიდი კაცია, 11 წლისაა და თავის ასაკთან შედარებით საკმაოდ დამოუკიდებელია. ორივე შვილი მიყვარს და მენატრება.
– უფროსი ბიჭი იმ ასაკშია, როცა მშობლის, განსაკუთრებით კი მამის, გვერდში დგომა ძალიან სჭირდება. ამ მხრივ, ყურადღებიანი ხართ?
– აქამდე ძალიან რბილად ვექცეოდი, მაგრამ ახლა მკაცრი ვარ. მასში 100 პროცენტით ჩემს ბავშვობას ვხედავ. ზუსტად ისეთია, მის ასაკში მე რომ ვიყავი. როცა ვუყურებ, ხანდახან მეცინება. ორი ერთნაირი ადამიანის ურთიერთობა ხშირად ჩხუბშიც გადაიზრდება ხოლმე და ჩვენც ასე ვართ... (იცინის). ნიკუშასთან მომთხოვნიც ვარ და მკაცრიც.
– გაგიმართლათ, ორ კარგ ქალთან გყავთ შვილები?
– მესამეს ვეძებ... (იცინის)! ნამდვილად გამიმართლა, რომ ორი კარგი ვაჟკაცი მყავს, მაგრამ იმაში არ გამიმართლა, რომ ჩემ გვერდით ის ქალი არ დგას, ვინც მე მიყვარს.
– ისევ ცალმხრივად ხართ შეყვარებული?
– როგორ შეიძლება, რომ მე არ ვუყვარდე ადამიანს?! ის არსებობს ჩემს ცხოვრებაში, მაგრამ არის ხელისშემშლელი ფაქტორები, მაგალითად, ყურადღების ნაკლებობა.
– თქვენ ხართ უყურადღებო?
– ხშირად ვარ საზღვარგარეთ და ამის ფონზე ჩვენი ურთიერთობა ვერ ვითარდება. ქალს ყოველდღე სჭირდება ყურადღება.
– ორ კარგ ქალთან ოჯახი დაგენგრათ. როგორ ფიქრობთ, პრობლემა რაშია?
– ეს მაშინ ხდება, როცა სიყვარული ისეთი ჯანსაღი არ არის, როგორიც უნდა იყოს. ჩემი ორი ქორწინება ალბათ ამიტომაც დაირღვა.
– ამ ყველაფერს სინანული ახლავს თან?
– არაფერს ვნანობ, ორივე შემთხვევაში სწორი გადაწყვეტილება იყო. ჩვენი ოჯახური მდგომარეობა ისეთ ჩიხში შედიოდა, რომ ერთად ცხოვრება აღარ შეგვეძლო. ამიტომაც დავიშალეთ. ასე რომ არ მომხდარიყო, ისეთი მეგობრები ვეღარ ვიქნებოდით, როგორიც ახლა ვართ.
– როგორ აბალანსებთ ყოფილ ცოლებთან ურთიერთობას?
– პირველ ცოლთან ამ შედეგს ადვილად მივაღწიე, მეორესთან კი ახლა ვალაგებ ურთიერთობას.
– რა განსხვავება დაინახეთ ამერიკელ და ქართველ ცოლებს შორის?
– ბევრი განსხვავებაა, მათ შორის – ისიც, რომ ქართველ ცოლს მშობლიურ ენაზე ელაპარაკები. საქართველოში ძალიან შეგნებული ქალები არიან, ამერიკაში კი მათ დიდი უფლებები აქვთ და ამიტომაც ძალიან "ბლატაობენ"... (იცინის). ამერიკელი ქალები თავზეხელაღებულები არიან. ამ ბოლო დროს ეს ქართველ ქალშიც შეიმჩნევა და ძალიან არ მომწონს. ქალს ქალურობა უნდა ეტყობოდეს, კაცურ თვისებებს არ უნდა ამჟღავნებდეს.
– კაცურ თვისებებში რას გულისხმობთ?
– მაგალითად, ცოლი რომ დაგიჯდება და გეტყვის, იატაკია მოსაწმენდი და მოწმინდეო.
– თქვენი ამერიკელი ცოლი ასე გეუბნებოდათ?
– არა, ღმერთმა დამიფაროს! თუმცა არიან ასეთი ქალები, რომლებიც ქმრებზე მბრძანებლობენ, აბა, ჭურჭელია დასარეცხი და დარეცხეო.
– და ქართველი კაცი ამას ვერ იტანს...
– რასაკვირველია! წარმოიდგინეთ, ცოლს შეუძლია დარეკოს პოლიციაში და უთხრას, არ მომწონს, ჩემი ქმარი სახლში ხმამაღლა რომ ლაპარაკობსო. პოლიცია მივა და კაცს პირობებს წაუყენებს.
– თქვენ რა მიზეზის გამო დაგენგრათ ოჯახი ამერიკელ ცოლთან?
– ჩემმა მეორე ცოლმა ვერ გააცნობიერა, ვინ ჰყავდა გვერდით.
– მეორე ცოლთან პრობლემები გაქვთ?
– ერთ–ერთი პრობლემა ისაა, რომ ბავშვი ვერ ჩამომყავს საქართველოში. მან მხოლოდ რამდენიმე ქართული სიტყვა იცის – "მე შენ მიყვარხარ", "არა" და ცოტაოდენი გინება. სასამართლო მიმდინარეობს ალიმენტზე და ბავშვზე უფლებების საკითხი წყდება.
– მესამედ დაქორწინებასაც აპირებთ?
– ვაპირებ. კაცს გვერდით სჭირდება ქალი, ვინც ეყვარება და ვისთვისაც მთელი ცხოვრება იზრუნებს. აღარ მინდა, ოჯახი მესამედაც დამენგრეს, რადგან ამას დიდი ტკივილი მოაქვს. თუმცა ისიც უნდა ვთქვა, რომ თავისუფლება ყველაზე მაგარია. შეყვარებული ქალები სულ სხვანაირად იქცევიან, მერე, ცოლები რომ ხდებიან, რადიკალურად იცვლებიან. რა ვიცი, შეიძლება მე შემხვდნენ ასეთები.
– ალბათ ახლა მაინც ზუსტად გაქვთ ჩამოყალიბებული, როგორი ქალი გსურთ გვერდით.
– ეს არ ვიცი, მაგრამ ერთ რამეს ზუსტად გეტყვით, რომ ჩემ გვერდით ძალიან ბედნიერი იქნება. სანამ დავქორწინდები, ძალიან დავფიქრდები და არ დავუშვებ, რომ ოჯახი მესამედაც დამენგრეს.
– ახლა თქვენს ცხოვრებაში მხოლოდ ერთი ქალი არსებობს?
– მე სულ შეყვარებული ვარ და ჩემი სიყვარულის ობიექტი ყოველთვის ერთია. ერთდროულად რამდენიმე ქალთან ურთიერთობა არასოდეს მაქვს.
– ყველაზე დიდ წარმატებად რას მიიჩნევთ ცხოვრებაში?
– ჩემს ორ ბიჭს და ჯგუფს, რომელთანაც მთელი ჩემი შეგნებული ცხოვრება გავატარე.
– ინტერვიუს ბოლოს ისევ ჯგუფზე უნდა გკითხოთ, ქუჩის ბიჭებს ასაკი მოგემატათ, სახელის შეცვლას არ აპირებთ?
– რამდენიმე ადამიანმა იგივე გვითხრა, მაგრამ სახელის გადარქმევა სწორად არ მიმაჩნია. "ქუჩის ბიჭები" არის ბრენდი და დამთავრდა! სხვა თუ დაირქმევს ამ სახელს, თორემ ჩვენ გადარქმევას არ ვაპირებთ.
– თუ ჯგუფის ყველა გეგმა შესრულდება, თქვენ და ზურა ხაჩიძე საზღვარგარეთ აღარ გაემგზავრებით?
– ჩვენ საქართველოს გარეშე ცხოვრება არ შეგვიძლია, მაგრამ არ გამოვა, რომ უცხოეთში არ წავიდეთ, მით უმეტეს, რომ მე შორეულ ამერიკაში შვილი მყავს. ჯგუფს ახლა საინტერესო ეტაპი დაუდგა, გვინდა, რომ ჩვენს ქვეყანაში ამ საქმით შემოსავალი გვქონდეს.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე