ლევან ჯიბღაშვილი: "გამორიცხულია, ქმრიან ქალთან რომანი გავაბა!"

პოპულარული მსახიობი ლევან ჯიბღაშვილი ჯერჯერობით თავის ბიზნესზე, გართობასა და კარიერაზეა გადართული. როლებს მხოლოდ პირადი შეხედულებების მიხედვით ირჩევს, რადგან ფინანსურად ამ პროფესიაზე არ არის დამოკიდებული. 25 წლის მსახიობის ცხოვრებაში ყველაფრის დროა, გარდა სიყვარულისა. მხოლოდ ერთხელ იყო სერიოზულად შეყვარებული, მაგრამ დღეს წარსულში დარჩენილ გრძნობაზე ლაპარაკი არ სურს.
– ლევან, რა ეტაპია თქვენს ცხოვრებაში, დიდი ხანია ეკრანზე აქტიურად აღარ ჩანხართ.
– სატელევიზიო სივრცეში ჯერჯერობით მნიშვნელოვანი არაფერი ხდება. ორი ფილმის გადაღებაზეა საუბარი, მაგრამ ჯერ ვერაფერს ვიტყვი, რადგან არ ვიცი, გამოვა თუ არა. სერიალში "ჩემი ცოლის დაქალები" ჩემი გმირი, ზუკა, ისევ გამოჩნდა. ბიზნესში ნორმალურად მიდის საქმეები. ბავშვთა გასართობი ცენტრების კომპლექსი მაქვს.
– ეკრანზე იშვიათად გამოჩენა თქვენს ფინანსებზე ცუდად არ აისახება?
– სამსახიობო კარიერაზე არ ვარ ფინანსურად დამოკიდებული. საქართველოში პოპულარობა ძალიან ადვილად მოსაპოვებელი და ასევე ადვილად დასაკარგია. იმასაც გააჩნია, წარმატებას რითი მიაღწევ. შენ თუ რაღაც უმსგავსობას ჩაიდენ და ამის გამო ტოქ შოუების გმირი გახდები, პოპულარობა მაშინაც მოვა, მაგრამ ცოტა ხნით – ერთი კვირის შემდეგ აღარავის გაახსენდები. პროფესიონალი მსახიობი კი, არა მგონია, ხალხმა უცებ მიივიწყოს. ვერ ვიტყვი, რომ ვინმეს დავავიწყდი. საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში ადამიანების სიყვარულს ყოველთვის ვგრძნობ, განსაკუთრებით, რეგიონებში.
საქართველოში მსახიობის ყველაზე დიდი მონაპოვარი ხალხის სიყვარულია. ქართველი მსახიობები, რა, არ ვჯობივართ ბრედ პიტს ან ტომ კრუზს? ისინი რომ საქართველოში დაბადებულიყვნენ, ასეთი სახელგანთქმულები არ იქნებოდნენ. მათ უბრალოდ გაუმართლათ, რომ ჰოლივუდში არიან. ისინი თუ იქ დაცვის თანხლებით დადიან, ჩვენ ქუჩაში ვხვდებით ხალხს, რომლებიც თავიანთ სიყვარულს გვიზიარებენ.
– როგორ როლებზე ამბობთ უარს?
– ისეთ როლებზე, რომლებიც არ მომიხდება. ცოტა ხნის წინ ღიპიანი კაცის როლი შემომთავაზეს, მაგრამ უარი ვთქვი. მადლობა ღმერთს, რომ სხვა შემოსავალიც მაქვს. ბევრი მსახიობი კი მხოლოდ ამით ცხოვრობს და ვიღაცეები მათი მდგომარეობით სარგებლობენ, 30 ან 50 ლარს უხდიან, ამ დროს თავად ბევრ ფულს შოულობენ. ჩვენ გარდა ამ სფეროში ყველა ფულს შოულობს. ჩვენი, მსახიობების ანაზღაურება კი ისეთი მიზერულია, სჯობს, საერთოდ არ გადაგვიხადონ. ბევრს არტისტობის გარდა არაფერი შეუძლია, ამ საქმიდან შემოსული ფულით უნდა შეინახოს ოჯახი, ამიტომ გულსატკენია, რომ თავიანთი საყვარელი პროფესია ამის საშუალებას არ აძლევთ.
– თავად როგორ შეძელით ბიზნესის აწყობა?
– პირადი კონტაქტების, ძალიან დიდი შრომის და მონდომების ფასად. ბიზნესი უყურადღებობას ვერ იტანს და თეატრში სწორედ ამის გამო არ ვარ. კინოში დროის შეთავსებას კარგად ვახერხებ და ამიტომაც კინოს ვამჯობინებ.
– თქვენთან პოპულარობა ადრეულ ასაკში მოვიდა. ამან თავბრუ არ დაგახვიათ?
– მაშინ მეორე კურსზე ვიყავი, 17 წლის და მართლაც თავბრუ დამახვია. ჩემზე ჟურნალებში დაიწერა, ტელევიზიებში დამპატიჟეს და ამ ყველაფერმა მაღლა ამაფრინა. თეატრალურში ძალიან მაღალი ქულებით ჩავირიცხე, კარგად ვსწავლობდი და სტიპენდიას 20 ლარს ვიღებდი. პოპულარობამ სწავლაში ხელი შემიშალა, ბავშვობის მეგობრებიც კი დამაკარგვინა. ყველა სადღაც მეპატიჟებოდა და ძველი მეგობრებისთვის დრო აღარ მრჩებოდა. პოპულარობამდე ეკლესიაში დავდიოდი, სტიქაროსანი ვიყავი, მაგრამ ვეღარც ამისთვის ვიცლიდი. დაახლოებით 6 თვე ასეთი აფრენები მჭირდა. მიხარია, რომ ის პერიოდი პატარა ასაკში გავიარე და დღეს ყველაფერს რეალურად ვუყურებ. ბევრი მეუბნება, უბრალო, კომუნიკაბელური და უშუალო ხარო და ეს მიხარია. გამარჯობის თქმას ვერავინ დამასწრებს.
– თქვენსა და თქვენს გმირს, ზუკას შორის არის რაიმე მსგავსება?
– პიროვნულად ასეთ ტიპებს ვერ ვიტან. ზუკა ოჯახის და ცოლის ბიზნესზეა დამოკიდებული. მის ქონებას კარგად ირგებს და არაფერს აფასებს. ცოლის ნათესავების კომპანიაში უფროსად დააწყებინეს მუშაობა და რეები იკადრა, ცოლს ყველა ქალთან ღალატობდა. ასეთ კაცებს ვერ ვიტან! ვინც მიცნობს, ყველამ იცის, რომ სულ სხვანაირი ვარ. საკუთარ შრომაზე ვარ დამოკიდებული, მიყვარს, როცა ყველაფერს ჩემით ვაღწევ.
– ზუკას მსგავსად, გააბამდით ქმრიან ქალთან რომანს?
– არა, ეს ძალიან ცუდი რაღაც არის და ამისგან თავს შორს ვიჭერ. ამ დროს სხვასაც ურევ ტვინს და შენც ირევი. ასეთ საქციელს არასოდეს ვამართლებ. თუ ქალი ქმარს გაშორებულია, მაშინ კი, ბატონო, მაგრამ, გამორიცხულია, გათხოვილთან გავაბა რომანი. საშინელებაა, ქალი რომ გეტყვის, ჩემი ქმარი შეხვედრაზეა და შენ გნახავო. ან თბილისში სად უნდა შეხვდე ისეთ ადგილზე, რომ ამ ამბავმა არ გაჟონოს.
– ისევ სასურველ სასიძოდ ითვლებით. რა ხდება თქვენს პირად ცხოვრებაში?
– არაფერი, მარტო ვარ. თუ გამოჩნდება კარგი ადამიანი, ვინც გვერდში დამიდგება და ჩემთვის ყველაფერს გააკეთებს, რა თქმა უნდა, მისთვის ორჯერ მეტად მე დავიხარჯები და მაშინ ალბათ სერიოზულად დავფიქრდები. წუნია არ ვარ, მაგრამ ჯერჯერობით არ არის ისეთი ადამიანი, ვისთანაც სერიოზული ურთიერთობა მექნება. რა თქმა უნდა, ასეთი გამოჩნდება, მაგრამ როდის, ეგ არ ვიცი. ჩემთვის მთავარია, ერთმანეთს გავუგოთ.
– ესე იგი ჯერ გართობის დროა?
– გართობის და საქმის!
– ძალიან სერიოზულად შეყვარებული ყოფილხართ?
– კი, ეს ადრე იყო.
– რატომ დამთავრდა თქვენი ურთიერთობა?
– რა ვიცი, დამთავრდა ის ყველაფერი.
– თქვენი მიზეზით?
– მოდი, ნუ დავკონკრეტდებით.
– მგონი, ძველ სიყვარულს მისტირით...
– არა, მიმტირალის რა მეტყობა! პირიქით, უკეთესის და ახლის ძიებაში ვარ. თუმცა სიტყვა "ძიება" არ მომწონს, არავის ვეძებ, ჩვეულებრივად ვცხოვრობ და დარწმუნებული ვარ, გამოჩნდება ისეთი ადამიანი, რომელსაც გავუგებ. ჯერ 25 წლის ვარ და რა მეჩქარება! ახლა მეგობრები, გართობა, სამსახური, კარიერა. პარალელურ რეჟიმში სადღაც ვიღაც შემხვდება.

– აქტიური გოგონები მოგწონთ?
– კი, პასიურ გოგოებს ვერ ვიტან. ოღონდ მისი აქტიურობა მომაბეზრებელი არ უნდა იყოს. კარგი გაგებით, გიჟები და ინიციატივიანი გოგოები მიყვარს.
– ალბათ ისიც მოგეწონებათ, თუ გოგო გამოგიტყდებათ პირველი სიყვარულში.
– არა. თუ მიყვარს, მივალ და ვეტყვი, რატომ დავიტანჯო? მე ერთხელ ვეტყვი, რომ მიყვარს და მას ხუთჯერ ვათქმევინებ, რა პრობლემაა! ვცდილობ, ბედნიერი ვიყო. ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ამისთვის ყველაფერს ვეპოტინები. არა, იმით ვხარობ, რაც დღეს მაქვს. თუ შეგიძლია, სხვებიც უნდა გააბედნიერო. ზოგს რომ დაურეკო და მოიკითხო, ისიც კი ისე უხარია... ისეთი ვიღაცისთვის დამირეკავს და დაბადების დღე მიმილოცია, უთქვამს, ლევან, ძალიან გამახარეო. ადამიანებს სიამოვნებთ, როცა გახსოვს, აფასებ.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე