დუეტი "ჯორჯია" მოსკოვში გადაბარგებას აპირებს

დუეტ "ჯორჯიას" ცხოვრებაში ახალი ტალღა იწყება. მაკა ზამბახიძე და რატი დურგლიშვილი იურმალადან დიდი იმედებით დაბრუნდნენ, რუსმა პროდიუსერებმა მათ საინტერესო წინადადებები შესთავაზეს. ასე რომ, "ჯორჯიამ" შეიძლება რუსულ შოუბიზნესში გააგრძელოს მუშაობა. ამისთვის რატიც მზად არის და მაკაც.
ქართველ მომღერლებს იურმალაში ისე შეხვდნენ, როგორც ნამდვილ ვარსკვლავებს. 2008 წელს მაკა და რატი თბილისური კლუბიდან პირდაპირ "ახალი ტალღის" სცენაზე აღმოჩნდნენ და ტრიუმფით გაიმარჯვეს კიდეც. 5 წლის გასვლის შემდეგაც მათ ყველა ცნობდა, ქუჩაში აჩერებდნენ, მათთან ფოტოებს იღებდნენ. "ჯორჯია" იქ თავისი მისიით იყო ჩასული – აგუტინის საიუბილეო კონცერტზე მიიწვიეს, ამავე დროს ქართველ კონკურსანტ სალომე ქათამაძესთან ერთად უნდა ემღერათ ერთ–ერთ ტურში. სწორედ ამ ტურზე მოხდა ის უცნაური ამბავი, რომელმაც სალომეს ბედი გადაწყვიტა – ტოტო კუტუნიოს მიერ დაწერილი 8 ქულა.
იურმალადან ჩამოსული მაკა და რატი თავიანთ გეგმებზე, საკონკურსო ციებ–ცხელებაზე გვიამბობენ.
– როგორ შეხვდა იურმალა დუეტ "ჯორჯიას" 5 წლის შემდეგ?
რატი: ძალიან თბილად. ხალხი ქუჩაში გვცნობდა, თბილ სიტყვებს გვეუბნებოდნენ, ფოტოებს გვიღებდნენ. ერთმა გოგონამ ისიც კი მოგვიყვა, თუ როგორ არწმუნებდა დედა, რომ მე და მაკა შეყვარებულები ვიყავით. მოკლედ, იურმალაშიც შეყვარებულების იარლიყი აგვარტყეს. იქ გატარებული 10 დღე მართლაც შთამბეჭდავი იყო. იურმალა ჩვენი ოჯახია და კონკურსის მესვეურები ისე გვექცევიან, როგორც შვილებს. ყოველ წელს გვიგზავნიან მიწვევას.
წელს ჩვენი იქ ჩასვლა ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, ვარსკვლავის სტატუსით მიგვიწვიეს ლეონიდ აგუტინის საიუბილეო საღამოზე, რომელსაც 45 წელი შეუსრულდა. მისი სიმღერა ვიმღერეთ. "ახალი ტალღის" ისტორიაში ასეთი პრეცედენტი არ ყოფილა, რომ ამდენ ვარსკვლავში ყოფილ კონკურსანტს მიეღო მონაწილეობა. ეს ორმაგად სასიხარულო ფაქტი იყო ჩვენთვის, თან ძალიან საპასუხისმგებლოც. მას შემდეგ, რაც ვუყურე, ლეონიდ აგუტინი როგორ გადიოდა რეპეტიციას, ის კიდევ უფრო დავაფასე, ძალიან მაგარი მუსიკოსია.
მაკა: იგორ კრუტოი (ცნობილი რუსი კომპოზიტორი, კონკურს "ახალი ტალღის" დამაარსებელი. ავტ.) ჩვენი მეგობარია. სადაც დაგვინახავს, ჩვენთან მოდის, გვესიყვარულება. წელს ჩვენი იქ ნახვა გაუხარდა. აგუტინის კონცერტზე ძალიან ვინერვიულეთ, რადგან წლების წინ მოპოვებული პირველი ადგილი უნდა გაგვემართლებინა. არ გვინდოდა, ეთქვათ, ამ ბავშვებს ტყვილად მოვაგებინეთო. საკუთარ თავზე ლაპარაკი რთულია, მაგრამ, როგორც გვეუბნებიან, ჩვენი გამოსვლით მთელი საქართველო და იურმალა კმაყოფილი დარჩა.
რატი: სოციალურ ქსელში რომ შევდივარ და კომენტარებს ვკითხულობ, ჩვენი ერით, მათი კეთილგანწყობით ვამაყობ. მეამაყება, რომ ყველაფერმა ასე კარგად ჩაიარა.
– საკონკურსო ვნებათაღელვა ხომ არ განგიახლდათ, იმავე ემოციებით ახვედით სცენაზე, როგორიც 5 წლის წინ გქონდათ?
რატი: 2008 წელს მე და მაკა პატარები ვიყავით, სასცენო გამოცდილება არ გვქონდა, ფაქტობრივად, ბარიდან იურმალაში აღმოვჩნდით და ეს მეტად რთული აღსაქმელი იყო. წელს კი ძალიან დინჯად გამოვედით სცენაზე, ნერვი არ აგვტოკებია. დრომ და გამოცდილებამ თავისი ქნა. ყოველი კონცერტის დროს მაკას ფეხები უკანკალებს, მე – ის ხელი, რომელშიც მიკროფონი მიჭირავს, ამჯერად კი ასეთი რამ არც ერთს დაგვმართია.
ისიც უნდა ითქვას, რომ ჩვენ დროს ჩვიდმეტივე კონკუსანტი ერთმანეთთან ვმეგობრობდით, ბარებში ერთად დავდიოდით, სასტუმროს ნომრებში ერთმანეთს კარზე ვუკაკუნებდით, ძალიან შეკრული გუნდი ვიყავით. მას მერე კონკურსანტებს შორის ეს დამოკიდებულება დაიკარგა. წელს მხოლოდ სალომე იყო ძალიან აქტიური, ყველა კონკურსანტს ეფერებოდა. კონტაქტური და მოსიყვარულე გოგოა.
მაკა: სალომე ჩვენი ფავორიტი იყო, მისთვის კარგი სიტყვა არ მენანება. განსაკუთრებულად ვგულშემატკივრობდით და მისი გამოსვლის დროს განსაკუთრებულად ვღელავდით. დარწმუნებულები ვიყავით, რომ ამ შედეგს მივიღებდით. სალომე პირველი ადგილის ღირსი იყო, მაგრამ ვიცოდით, რომ 5 წლის შემდეგ საქართველოს არ გაამარჯვებინებდნენ. მეორე ადგილიც გამარჯვების ტოლფასია, სალომემ იგივე პრიზი, იგივე დიპლომი მიიღო, რაც ჩვენ.

– ქართული სიმღერების პოპურის გატანა იურმალაზე სწორი გადაწყვეტილება იყო?
მაკა: ძალიან რთულია, ქართული სიმღერა მაყურებელს ან ჟიურის გააგებინო.
რატი: მთელი ცხოვრება სიამაყით ვმღერით "თბილისოს", "სულიკოს", "არგოს"... მათ ეს სიმღერები იციან, უყვართ და აფასებენ. ამ ჰიტების შემდეგ ძალიან რთულია ახალი მოასმენინო და მოაწონო.
მაკა: იმ სიმღერებს წლები დასჭირდა, რომ ასეთი პოპულარული გამხდარიყო. ქართველი მსმენელი ითხოვს, უცხოელ ჟიურის ერთ დღეში მოაწონო ქართული სიმღერა და ყველასგან 11 ქულა მიიღო. ეს ძალიან რთულია, მაგრამ ჟიურის უმრავლესობამ ეს პოპური მაღალი ქულებით შეაფასა, მხოლოდ ტოტო კუტუნიომ დაგვიწერა 8 ქულა.
– ამ გამოსვლის შემდეგ სოციალურ ქსელებში დიდი უკმაყოფილება იყო, გაკრიტიკებდნენ...
რატი: ჰო, ყველა წერდა, ეს რა იმღერეთო.
მაკა: ჩვენი მისამართით არავის გამოუხატავს აგრესია, ზოგადად, სიმღერაზე ჰქონდათ პრეტენზია. ეს ყველაფერი რეალურად უნდა აღიქვა, არ უნდა იფრინო, უნდა გააცნობიერო, რა ხალხთან გაქვს ურთიერთობა, ვისთან ჩახვედი და რა შედეგით დაბრუნდი.
რატი: მათ რომ არ სდომებოდათ, მეორე ადგილსაც არ მოგვცემდნენ. მათი კონკურსია და რაც უნდოდათ, იმას იზამდნენ. მე–15 ადგილზე რომ გაეშვათ, პასუხს ვინ მოსთხოვდათ? მადლობელი ვარ, რომ საპრიზო ადგილი ავიღეთ.
– სალომემ "სარკეს" უთხრა, შალახო და კინტაური ჩემი სტილი არ არის და ალბათ ეს ჟიურიმაც იგრძნოო.
რატი: სალომემ უკეთ იცის, რა არის მისი. ეს პოპური ალბათ ჩვენიც არ იყო. ის უფრო ქალაქური ან ხალხური სიმღერების შემსრულებელს უნდა ემღერა.
– კუბელი მონაწილე იმსახურებდა პირველ ადგილს?
რატი: კუბელს სულ სხვა ხიბლი ჰქონდა. დარბაზი ფეხზე ტყუილად არავის უდგება. ქუჩაში რომ გავდიოდით, მთელი ქალაქი კუბელზე ლაპარაკობდა. რიგაში რომ ჩავედით, იქაც კი კუბელზე ლაპარაკობდნენ. ხომ ხვდებით, ბიჭი იყო, თან ტანადი, შავკანიანი, კარგად მღეროდა და ამ ყველაფერმა ხალხი მოხიბლა. მინდა გითხრათ, რომ არც სალომეს ჰყავდა ნაკლები თაყვანისმცემელი.
– როგორ აღნიშნეთ ქართველებმა სალომეს მეორე ადგილი?
მაკა: ჩვენ რომ გავიმარჯვეთ, ბანკეტზე მარტო ჩვენ დაგვპატიჟეს, წელს კი ყველა კონკურსანტი მიიწვიეს.
– თქვენი დუეტის გამარჯვება მთელმა საქართველომ იზეიმა, აეროპორტშიც დაგხვდნენ. სალომეს როგორი დახვედრა მოუწყვეს?
რატი: ძალიან ჩვეულებრივი.
მაკა: აეროპორტში ჩვენ–ჩვენი ოჯახები დაგვხვდნენ. ისე ნამდვილად არ ყოფილა, როგორც ჩვენ დროს, მთელი აეროპორტი რომ სავსე იყო გულშემატკივრებით.
რატი: როგორც მივხვდი, ეს პროექტი საქართველოში სათანადოდ არ გაშუქდა და არ ვიცი, რატომ.

– თქვენ კარგი ურთიერთობები ჩამოგიყალიბდათ ჟიურის წევრებთან, მათგან რაიმე შეთავაზება მიიღეთ, გეპატიჟებიან რუსეთში?
რატი: ბევრჯერ გვპირდებოდნენ რაღაცეებს, მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მისულა, სიტყვები სიტყვებად დარჩენილა. როცა საჭიროა, იმ დროს გირეკავენ და სხვადასხვა წინადადებას გთავაზობენ. ასე რომ, ველოდებით, ვნახოთ, რა იქნება. ჩვენით რამდენიმე რუსი პროდიუსერი დაინტერესდა და მათ ზარს ველოდებით.
– მაკა, რუსეთში გადაბარგება თუ მოგიწიათ, თქვენთვის რთული არ იქნება ოჯახით იქ საცხოვრებლად წასვლა?
მაკა: ჩემი შვილის მამა მოსკოვში ცხოვრობს, ასე რომ, ჩემს გოგოს პრობლემა არ ექნება, თუ საცხოვრებლად იქ წავალთ. ამაზე არც ჩემი მეორე ნახევარი იტყვის უარს.
რატი: ჩვენი ქვეყნიდან წასვლა არ გვინდა. ბევრმა შემოქმედმა დატოვა საქართველო, ყველა გაქცევაზეა და თაობები რაზე უნდა აღიზარდონ? არადა ხელოვანი ადამიანისთვის აქ ცხოვრება ძალიან რთულია.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე