როგორ შეხვდნენ ნანუკა გოგიჩაიშვილის ოჯახში ჭიათურიდან ჩამოსულ თაყვანისმცემელს

მოდელი ნანუკა გოგიჩაიშვილი აგვისტოში დიდი ხნის ოცნებას აისრულებს და ბავშვობის სიყვარულს – თეთრ რეპერ ემინემს "ცოცხლად" ნახავს. პარიზში მის კონცერტზე დასასწრებად მიემგზავრება. მანამდე კი თბილისში აქტიური თაყვანისმცემლების მოგერიებითაა დაკავებული. ნანუკას გრძელი ფეხებითა და ეგზოტიკური სახით მოხიბლული ბიჭები მის გასაცნობად შორეული რაიონებიდან ჩამოსვლასაც არ ერიდებიან. ნანუკას მშობლებს, ნათია ბანძელაძეს და გოგიჩას (გიორგი გოგიჩაიშვილს) კი სხვა რაღა დარჩენიათ – დაუპატიჟებელ სტუმრებს თბილად ხვდებიან და ასევე თბილად აცილებენ.
– ნანუკა, როგორია თქვენი საზაფხულო გეგმები?
– ჩემს დასთან ერთად თურქეთში წავალ. მერე კი, აგვისტოს შუა რიცხვებში, მეგობრებთან ერთად პარიზში მივდივარ. ბათუმში ჯაზფესტივალზე უკვე ვიყავი.
– პარიზში პირველად მიემგზავრებით?
– კი, პირველად მივდივარ. რატომღაც წარმოდგენილი მქონდა, რომ ამ ქალაქს ჩემს მეორე ნახევართან ერთად დავათვალიერებდი, მაგრამ ახლა დაუგეგმავად მიწევს იქ წასვლა და მიხარია.
– უკვე წინასწარ იცით, იქ რა უნდა ნახოთ და დრო როგორ უნდა გაატაროთ?
– წინასწარ არ ვგეგმავ, რა უნდა გავაკეთო, მაგრამ ვიცი, რომ შოპინგით არ შემოვიფარგლები. ყოველთვის ვნახულობ ღირსშესანიშნაობებს. პარიზში მუზეუმების დათვალიერება მინდა, ყველაზე ბოლოს კი ეიფელის კოშკს ვეწვევი.
– მშობლები არ ნერვიულობენ, როცა სამოგზაუროდ მათ გარეშე გიშვებენ?
– ისინი ყველაფერზე ნერვიულობენ, თბილისში მეგობართან დარჩენა რომ ვთხოვო, იმაზეც კი. ძირითადად მშობლებს არ ვანერვიულებ. უკვე იმასაც ეგუებიან, რომ დიდი ვარ. საზღვარგარეთ ყოფნისას გაცილებით დამოუკიდებელი და მობილიზებული ვარ. ბათუმში შეიძლება რამეს ვერ მივაგნო, რაც საზღვარგარეთ არასოდეს მომსვლია.
– "ფეისბუქზე" სტატუსი გქონდათ, რომელიც თქვენს უცნაურ თაყვანისმცემელს ეხებოდა. მოგვიყევით, რა მოხდა.
– ჩვენს სახლში ყოველთვის ხდება ასეთი რამ. ჩემი მშობლები ყველა მომსვლელს ეპატიჟებიან შინ და ისე უმასპინძლდებიან, მე არც ვიცი. ღია კარის დღეები გვაქვს. ერთხელაც დილის 10 საათზე იყო ზარი კარზე. ბებომ მითხრა, მეგობარი მოგივიდა და გეძახისო. ბიჭის ისეთი სახელი მითხრა, მეგობრებში რომ არ მყავს. არ ვიცნობ–მეთქი და არ გავედი, მაგრამ მაინც არ მიდიოდა. მამაჩემმა ხელი ჩამოართვა, მოიკითხა და ჭიათურელი, მშრომელი კაცი აღმოჩნდა. თურმე ჩემთან მოვიდა. მამამ, რა თქმა უნდა, კარისკენ გააცილა. აღმოჩნდა, რომ მე–8 სართულზე ფეხით ამოსულა, რადგან ლიფტი ვერ შეუნიშნავს. ყველანაირი ადამიანი მოსულა, ასეთი კი არაფერი მომხდარა, რომ უცნობი დილის 10 საათზე მე–8 სართულზე ფეხით ამოსულიყო!
– გყოლიათ თაყვანისმცემელი, ვისი მოშორებაც გაგიჭირდათ?
– ვიღაცეები იყვნენ, მაგრამ ამას გვიან ვიგებდი. მყავს ბიჭი მეგობრები, რომლებიც ასეთ თაყვანისმცემლებს ისე მაშორებენ, მათ არსებობასაც ვერ ვიგებ.
– მამა მკაცრი არ არის ასეთი აქტიური ბიჭების მიმართ?
– არა, ყველას ძალიან თბილად იღებს მანამ, სანამ ვინმე ეტყვის, ნანუკა მომწონსო. მერე რქები ამოსდის.
– რამდენი წლის ხართ?
– ოო... უკვე "ოცდა" როცა ხარ, ვფიქრობ, ამას ხაზი არ უნდა გაუსვა და როგორც გამოიყურები, ის ასაკი გქონდეს. და მაინც, დასამალი ასაკი ნამდვილად არ მაქვს, 23 წლის ვარ.
– ბოლო დროს ალბათ ხშირად გეკითხებიან, როდის გათხოვდებიო.
– ეს კითხვა 18 წლიდან აქტუალური იყო. ნათია – დედაჩემი, 18 წლის გათხოვდა. წელს განსაკუთრებით მეკითხებიან, რას ვაპირებ ამ მხრივ.
– მეც გკითხავთ, რას ფიქრობთ ამ თემაზე.
– საკუთარი თავი გათხოვილი ვერ წარმომიდგენია. "მიესალმეთ ჩემს მეუღლეს" – ეს სიტყვები როგორ უნდა ვთქვა, არ ვიცი. ჯერ ჩემი გათხოვება ნაადრევია. ბევრი ფიქრობს, რომ კარიერისტი ვარ, რეალურად კი ძალიან მიყვარს ოჯახური გარემო. სულ მგონია, რომ ოჯახს მოულოდნელად შევქმნი. ჩემი მეგობრებიც მეხუმრებიან, დრო მოგვეცი, რომ ქორწილისთვის კაბა შევიკეროთ, უცაბედად ნუ გადაწყვეტო.
– შეყვარებული არ ხართ?
– არა, შეყვარებული არ ვარ, მაგრამ მომეწონებოდა ბიჭი, რომელიც ჩემნაირი ხასიათის იქნებოდა. ძალიან კარგი იუმორის გრძნობა უნდა ჰქონდეს, სერიოზული, მიზანდასახული იყოს და ჩვენ შორის ასაკობრივი სხვაობა 5 წელი მაინც უნდა იყოს. ჩემ გარშემო სულ ისეთი ბიჭები არიან, ჩემთვის ხალიჩების დაგება რომ უნდათ. მე კი განსხვავებული ტიპაჟი მხიბლავს. ასე მგონია, რომ სახლში ვერასდროს ვიტყვი, შეყვარებული ვარ–მეთქი. მამაჩემს ალბათ გული გაუსკდება.
– ყოველთვის ფორმაში ხართ: მაღალ ქუსლებზე, მაკიაჟით, დავარცხნილი და ა.შ. მოუწესრიგებელი ნანუკა ვინმეს უნახავს?
– დღის განმავლობაში იმდენ ადგილზე დავდივარ, რომ ყველანაირი სტილის მორგება მიწევს. მაღალი ქუსლები განსაკუთრებით მიყვარს. გადაღებები რომ მქონია მთებში, იქაც კი მივლია მაღალი ქუსლებით.
– დედა–შვილი წონით ერთმანეთისგან არ განსხვავდებით. ეს გენეტიკურია?
– დიეტას არასოდეს ვიცავთ. მე, პირადად, ყველანაირ არადიეტურ საკვებს ვჭამ. უბრალოდ განტვირთვის დღეებს ვიწყობთ.
– რა რჩევებს იღებთ დედისგან გარეგნობასთან დაკავშირებით?
– ნათიას უნდა, დაბალქუსლიანი ფეხსაცმელებით ვიარო, ბავშვური ტანსაცმელი მეცვას. ფიქრობს, რომ ასეთი სამოსი უფრო მიხდება, მაგრამ აქ ჩვენი გემოვნება არ ემთხვევა.
– მას შემდეგ, რაც დედა პრეზიდენტის პრესცენტრის ხელმძღვანელი გახდა, პოლიტიკაზე სახლში ხშირად საუბრობთ?
– არასოდეს, რადგან ძალიან აპოლიტიკური ვარ. ჩემი აზრით, რელიგია და პოლიტიკა ის თემებია, რომლებზეც კამათი არ ღირს. სახლში არასოდეს ვსაუბრობთ პოლიტიკაზე.
– კვლავ ამინდის პროგნოზს გვაცნობთ "რუსთავი 2"–ის დილის გადაცემაში. ხომ არ დაიღალეთ დილით ადრე ადგომით?
– არასოდეს ჩამძინებია. მე თვითონ მეღვიძება 6–ის ნახევარზე და არ მაქვს გამოფხიზლების პრობლემა. მომწონს, დილით ქუჩები რომ დაცარიელებულია და მე ვაღვიძებ ყველას. ღვთის მადლით, უშრეტი ენერგია მაქვს. ეს ის სამსახურია, რომელიც ძალიან მომწონს.
– სამსახურში კონფლიქტი გამოგიცდიათ?
– არასოდეს! ყველა ერთმანეთს ვუფრთხილდებით. მეგობრული გუნდი ვართ.
– ცხოვრებაში კონკურენცია თუ გიგრძვნიათ ვინმესგან?
– თვითონ არ ვარ ისეთი, რომ ვინმეს შევეჯიბრო და ვერც სხვისგან ვხედავ ასეთ ნაბიჯებს. ყოფილა შემთხვევა, მეგობარს დაუნახვებია ჩემთვის, რომ ვიღაც მეჯიბრებოდა და ამაზე გული მწყდება ხოლმე. მგონია, რომ თუ ვინმეს რამეში უნდა შეეჯიბრო, ეს წიგნების კითხვაა.
– კითხვა გიყვართ?
– მიყვარს, მიუხედავად იმისა, რომ საკმაოდ პრობლემური მხედველობა მაქვს. ბოლოს წავიკითხე სკოტ ფიცჯერალდის "დიდი გეტსბი".
– თქვენი ბავშვობის სიყვარული, ემინემი, კვლავ აქტუალური თემაა თქვენთვის?
– რა თქმა უნდა. ახლაც მიყვარს.
– ერთხელ თქვით, რომ ემინემს ინტერნეტით ეკონტაქტებოდით. დასრულდა ეს კონტაქტი?
– დასრულდა, მაგრამ ახლა ემინემის შვილს ვეკონტაქტები. ამერიკაში მეგობრები მყავს, რომელთაც ზუსტად იციან მისი ინტერნეტმისამართი. ემინემის შვილმა არ იცის, რომ მამამისი მიყვარს.
– გაქვთ გეგმა, თქვენი ოცნების მამაკაცს როგორ უნდა შეხვდეთ?
– კი. აგვისტოში პარიზში სწორედ ემინემის კონცერტის გამო მივდივარ.
მანანა ნოდია, ჟურნალი სარკე