ნონა გიუნაშვილი: "ჩემს კარიერას პოლიტიკური ცვლილებები ცუდად შეეხო"

"რუსთავი 2"–ის პროექტ "ნიჭიერის" გამარჯვებული, ნონა გიუნაშვილი ფინალის დროს ფეხმძიმედ იყო, მაგრამ ამის შესახებ არაფერი იცოდა. "სარკე" დაინტერესდა, როგორ გაგრძელდა ახალგაზრდა, ნიჭიერი ქალის ცხოვრება. ნონა კი ინტერვიუზე 5 თვის გოგონასთან, ნიცასთან ერთად მოვიდა. პატარა ნიცა ძლივს გადაურჩა სიკვდილს, მისი სიცოცხლე კინაღამ დედის კარიერამ შეიწირა. ნიცას გარდა ნონას ორი შვილი ჰყავს – 11 წლის გიგა და 9 წლის გვანცა. მესამე შვილის გაჩენას აღარ გეგმავდა და ლამის აბორტი გაიკეთა.
"ნიჭიერის" გამარჯვებულს ფინალში სასტუმროს ნომერი ბათუმში, 50 ათასი ლარი და ავტომანქანა "ჰიუნდაი აქცენტი" გადასცეს. როგორ გამოიყენა ეს პრიზები, ამაზე თავად გვიამბობს.
– ნონა, ეს პატარა გოგონა "ნიჭიერში" გამარჯვების შემდეგ გააჩინეთ?
– დიახ. როცა "ნიჭიერი" დამთავრდა, ყველა იმ სიახლესთან ერთად, რაც მაშინ ჩემს ცხოვრებაში მოხდა, აღმოჩნდა, რომ ფეხმძიმედაც ვიყავი. ჩემი კარიერის აღმავლობის პერიოდი იწყებოდა და შემეშინდა, რადგან არ ვიცოდი, კიდევ ერთი ბავშვის დაბადების შემდეგ ჩემი ცხოვრება როგორ წარიმართებოდა.
– "ნიჭიერის" ფინალზე ორსულად იყავით და არ იცოდით?
– დიახ. იმდენად რთული დღეები მქონდა, რომ მაშინ მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი, კარგად დამეხატა. ეჭვი კი გამიჩნდა, მაგრამ ექიმამდე მისვლაც ვერ შევძელი. როცა "ნიჭიერმა" ჩაიარა და გონზე მოვედი, ექიმმა დამიდასტურა, რომ ფეხმძიმედ ვიყავი. ფინალი რომ დასრულდა, კულისებში გონება დავკარგე და ეს, ემოციური ფონის გარდა, ალბათ ორსულობის ბრალიც იყო. ახლა ვფიქრობ, მაშინ ისეთი ენერგიული ვიყავი, მგონი, ეს ბავშვიც მაძლევდა გარკვეულ ძალას.
– და კინაღამ აბორტის მსხვერპლი გახდა?
– ბავშვის გაჩენა გეგმაში აღარ მქონდა. საკმაოდ მოზრდილი ქალ–ვაჟი მყავს და... მაგრამ, საბედნიეროდ, ღვთის წყალობით, ისეთი გადაწყვეტილება მივიღე, რომლითაც უზომოდ კმაყოფილი ვარ. ნიცას გაჩენა დედამ გადამაწყვეტინა. მითხრა, რომ ეს შეიძლებოდა უფლის გამოცდაც ყოფილიყო დიდი ბედნიერების შემდეგ. ამხელა რაღაც მოხდა ჩემს ცხოვრებაში, "ნიჭიერის" გამარჯვებული გავხდი და არ შეიძლებოდა ამ დროს არასწორი ნაბიჯი გადამედგა და აბორტი გამეკეთებინა. რთული ორსულობა მქონდა. ამის გამო ბევრ რამეში ხელიც შემეშალა. პირველ ორ ბავშვზეც ასე ვიყავი და ეს გამოცდილება რომ მქონდა... ფაქტობრივად მთელი თვეები არც მძინებია. მთელი ღამე ვიჯექი და ვათენებდი. ქვიშაზე ხატვის დროს კი გარკვეული ალერგიული შეგრძნებები მქონდა.
– რაში შეგეშალათ ხელი?
– მაგალითად, მაროკოში ვიყავი მიწვეული. პრინცის კარზე ტარდებოდა ფესტივალი, სადაც უნდა დამეხატა. იმ პერიოდისთვის უკვე 8 თვის ორსული ვიქნებოდი და ამხელა გზაზე წასვლას ვერ გავრისკავდი. ერთჯერად პროექტებში კი მაინც ვიღებდი მონაწილეობას და ვცდილობდი, აქტიურად მეცხოვრა. ჩემი პატარა 15 თებერვალს დაიბადა.
პირველად საკმაოდ პატარა ასაკში, 17 წლის გავხდი დედა და მაშინ მსგავსი შეგრძნებები არ მქონია. მაშინ უფრო გართობა მინდოდა, ვიდრე ბავშვის გაზრდა. ის დიდი სიამოვნება, რასაც დედობა ჰქვია, კარგად არ შემიგრძვნია. ახლა კი იმხელა ბედნიერება მომიტანა ამ ბავშვმა, ყველა სახის საჩუქარზე ძვირფასია! რაც უნდა შეცვლილიყო ჩემს ცხოვრებაში ამ პატარას გარეშე, ამხელა ბედნიერებას და სიხარულს ვერასოდეს განვიცდიდი. პატრიარქის ნათლულია ჩემი პატარა, რადგან ჩვენი მესამე შვილია. ახლახან, 14 ივლისს, მოვნათლეთ. ნიცა უკვე 5 თვისაა. აქტიური და საყვარელი ბავშვია.
– მსგავს პროექტებში გამარჯვებულები ხშირად საერთოდ აღარსად ჩანან. თქვენც დაკმაყოფილდებით ამ ერთი გამარჯვებით თუ საზოგადოებას კვლავ შეახსენებთ თავს?
– ახლა უკვე სამუშაო ფორმაში ვარ და მინდა, რაც შეიძლება აქტიურად გადავერთო საქმეში. საოცრად მომენატრა სცენა, აპლოდისმენტები, ამასთან დაკავშირებული განცდები, ემოციები და მინდა, ჩემი საქმე რაც შეიძლება აქტიურად გავაგრძელო. ამ პროექტში მონაწილეობა და გამარჯვება სასწაული იყო. ასეთი რეიტინგული ალბათ აღარ ვიქნები, მაგრამ დიდი სურვილი მაქვს, რომ ამ კუთხით გავაგრძელო მუშაობა. ერთჯერადი შემოთავაზებები მაქვს ხოლმე სხვადასხვა ღონისძიებებიდან, რაც საკმარისი ნამდვილად არ არის. პროდიუსერი არ მყავს, რომელიც დამაკვალიანებდა და ხელს შემიწყობდა ყველაფერში. თუ შემიკვეთავენ, შემიძლია ნებისმიერ თემაზე შევქმნა ნახატები, ამბავი მოვყვე, დავადო მუსიკა და ა.შ. დღეს ქვიშაზე ხატვის ხელოვნებაზე მოთხოვნა არ არის. ქვეყანაში შეიცვალა სიტუაცია და...
– მთავრობის ცვლილებას გულისხმობთ?
– დიახ. პოლიტიკისგან ძალიან შორს ვარ, არასოდეს ვერევი და არც მაინტერესებს. მთავრობის შეცვლის შემდეგ ჩემს შემოქმედებაზე მოთხოვნა შემცირდა. ალბათ დასარეგულირებელია სიტუაცია. მე ხელოვანი ადამიანი ვარ, ჩემი ქვეყანა მიყვარს და მინდა, რაც შეიძლება ბევრი რამ გავაკეთო, ჩემი საქმით ბევრი ადამიანი ვასიამოვნო და მეც მივიღო მათგან ენერგია. გახსოვთ ალბათ, რომ გამარჯვების შემდეგ პრეზიდენტმა მიმიწვია თავის რეზიდენციაში... ხელოვანი ვარ და არ მინდა, ჩემს კარიერას პოლიტიკური ცვლილებები ეხებოდეს.
– იმის გამო, რომ პრეზიდენტისთვის მისაღები პიროვნება იყავით, ფიქრობთ, ახალი მთავრობა თქვენს დაბლოკვას შეეცდება?
– იცით, საქართველოში ხელისუფლების შეცვლამდე ბევრი შემოთავაზება მქონდა, რომელიც მერე თანდათან შემცირდა. "არავისტი" ვარ, არც ვყოფილვარ და არც საარჩევნო პროცესებში გავრეულვარ რაიმე ფორმით. ყველას ვთხოვ, ჩემი უგულებელყოფა ამ ნიშნით არ მოხდეს.
– იმედი ვიქონიოთ, რომ ახალ მთავრობას, უბრალოდ, ჯერ ღონისძიებების ჩასატარებლად არ სცალია და თქვენი პრეზიდენტთან სტუმრობა არაფერ შუაშია.
– მეც ამის იმედი მაქვს. ბოლო დროს ჩემს ტელეფონზე დაფიქსირდა ზარები – სხვადასხვა ღონისძიებაში მონაწილეობას მთავაზობდნენ, მაგრამ მერე აღარ დამკავშირებიან.
სცენაზე დგომის ნოსტალგია მაქვს. ცუდად სცოდნია მიჩვევა პოპულარობას. ის პერიოდი უზომოდ მენატრება. ისეთი დრო იყო და ისეთი ულამაზესი წუთები, ჩემს კარიერაში სხვა რამე სასიამოვნო რომც აღარ მოხდეს, ჩავთვლი, რომ ამისთვის ღირდა ცხოვრება. ამას წინათ გორის რადიოში მიმიწვიეს. პირდაპირ ეთერში რეკავდნენ და მეფერებოდნენ. ეს უზომოდ სასიამოვნო იყო. ხალხს მაინც ვახსოვარ და ვუყვარვარ. მეუბნებოდნენ, მოგვენატრე და ველოდებით, ისევ როდის გამოჩნდები და რამე ახალს როდის გააკეთებო. იმედია, ამის საშუალება კიდევ მომეცემა. ერთი პერიოდი საზღვარგარეთ წასვლაზეც ვფიქრობდი, მაგრამ ისე მიყვარს ჩემი ქვეყანა, სხვაგან ცხოვრებას ვერ შევძლებ.
– ახლა მხოლოდ სკოლაში ასწავლით და კერძო შემოთავაზებებს იღებთ?
– დიახ და სამხატვრო სტუდიის გახსნას ვაპირებ გორში. ბევრი ბავშვი მეხმიანება. პედაგოგი ვარ, სკოლაში ხატვას ვასწავლი, მაგრამ ცალკე სტუდიის გაკეთება მინდა, სადაც ბავშვებს თუნდაც ქვიშაზე ხატვას ვასწავლი და არამარტო – ქვიშაზე. ქვიშაზე ხატვა ბევრის ინტერესს იწვევს. როცა რამე ღონისძიებაზე ვხატავ, მერე უამრავი ადამიანი მოდის ჩემთან და ქვიშასთან შეხებაც აინეტერესებთ და ტექნიკური მხარეებიც. უნდათ სცადონ, თვითონ რა გამოუვათ. ვფიქრობ, სექტემბრიდან უკვე მექნება ჩემი სტუდია.
– ბათუმის ბულვარში სასტუმროს ნომერი უკვე გადმოგეცათ?
– არა. ჯერ ისევ მშენებლობის პროცესშია და მე არ მაქვს იმ ბინის გასაღები, თუ არ ჩავთვლით იმ დიდ ოქროსფერ გასაღებს, რომელიც სცენაზე მივიღე. ბათუმში ვაპირებ წასვლას. ბინის ამბის გარკვევაც მინდა და თან რამდენიმე დღითაც დავისვენებ. როგორც ვიცი, აგვისტოში მთავრდება შენობა. მერე კი შიდა რემონტში მეც ჩავერთვები. შემიძლია დიზაინში ჩავერიო, თუმცა რემონტის ფული მე უნდა გადავიხადო. ჯერ კიდევ შარშან ბევრი შემომნატროდა, წელს ბათუმში ჩახვალ და დაისვენებო, მაგრამ მას მერე მეორე ზაფხული გადის და ისევ არ მაქვს ჩემი ოთახი. არც ვიცი სხვა გამარჯვებულების შემთხვევაში, რომლებსაც "ორბი ჯგუფმა" იგივე საჩუქარი გადასცა, როგორ არის საქმე, მიიღეს თუ არა ეს ოთახები ან რას შვრებიან. ამის გასაგებადაც მივდივარ ბათუმში.
გორში ქმარ–შვილთან ერთად ოროთახიან ბინაში ვცხოვრობ. ძალიან მინდოდა, კერძო სახლი მქონოდა, სადაც სამუშაო ოთახს მოვიწყობდი. იმ ფულით, რომელიც "ნიჭიერში" მოვიგე, პატარა, გაურემონტებელი სახლი ვიყიდეთ გორშივე. სახურავიდან დავიწყეთ და ჯერ კიდევ ვაკეთებთ. მინდა, სამხატვრო სტუდია ამ სახლის პირველ სართულზე გავაკეთო. მეგონა, იმ 50 ათასით ყველა სურვილს ავისრულებდი და ყველას დავეხმარებოდი, მაგრამ დიდი თანხა არ ყოფილა... დღემდე მხვდება ხალხი, ვინც მეუბნება, ასე და ასე გგულშემაგტკივრობდით, ამდენი ზარი გამოგიშვითო...
– და დახმარებას გთხოვენ?
– პირდაპირ არ მთხოვენ, მაგრამ მე მაქვს ხოლმე დანაშაულის შეგრძნება, თითქოს ეს პატივისცემა მათ არ გადავუხადე. ვინც დამირეკა, ყველასთვის რომ თითო ლარი მაინც მიმეცა, მგონი, პროცენტიანი ვალის აღება მომიწევდა. კი ვამბობდი, ბევრ ადამიანს გავახარებ–მეთქი, მაგრამ ასე არ მოხდა.
– ახლა სხვა მანქანის საჭესთან ზიხართ და არა იმაზე, რომელიც მოიგეთ.
– დიახ, ის მანქანა გავყიდეთ. თითქმის ერთი წელი მყავდა "ჰიუნდაი აქცენტი", ახლახან გავყიდე და სხვა ვიყიდე. სახლის რემონტისა და გაკეთებისთვის დამჭირდა ფული. ამიტომ გავყიდე და უფრო დაბალფასიანი ავტომობილი შევიძინე. მანქანა რომ მოვიგე, მართვა არ ვიცოდი, მაგრამ ერთ თვეში ვისწავლე და მართვის მოწმობაც ავიღე. თუ რამე გულით მინდა, მაქსიმუმს ვაკეთებ, რომ სურვილი მალე ავისრულო. მანქანის ყოლა ჩემთვის ბავშვობის ოცნება, ყველაზე სასიამოვნო სიზმარი იყო. აქამდე ვერ შევძელი ყიდვა და რომ არა ეს პროექტი, ალბათ ახლაც არ მეყოლებოდა.
– ბავშვებს მარტო ზრდით თუ გეხმარებათ ვინმე?
– ფაქტობრივად მარტო ვზრდი, თუმცა ჩემი მეუღლე და უფროსი შვილები ძალიან მეხმარებიან. ხანდახან მათ ვუტოვებ და საქმეზე მივდივარ. მშობლებიც შეძლებისდაგვარად გვერდით მიდგანან. ძიძა არ ამიყვანია, რადგან მიმაჩნია, რომ თავად უნდა ვიზრუნო და პატარას სხვას ვერავის ვანდობდი. თუ რამე მნიშვნელოვანი შემოთავაზება მექნება, ალბათ ძიძას ავიყვან, ყოველ შემთხვევაში, აქამდე ამის საჭიროება არ ყოფილა. როცა რაიმე თემაზე ვმუშაობ, რთულია, ბავშვებსაც სათანადოდ მიხედო. ყველას სხვადასხვა რაღაც უყვარს. ერთი წვნიანს არ ჭამს, მეორე – სხვა რამეს. მაინც ყველაფერს ვახერხებ. ქმარს ჩემი კარგად ესმის და კვერცხის შეწვაზეც თანახმაა ხოლმე.
– მალე "ნიჭიერის" ახალი ტური დაიწყება. რას ურჩევთ მის მონაწილეებს?
– პირველ რიგში, ვურჩევ, რომ იყვნენ გულწრფელები. თუ თავიანთ შინაგან სამყაროს მოუსმენენ, შეძლებენ შესაძლებლობების მაქსიმალურად გამოვლენას. პროექტ "საქართველოს ვარსკვლავის" ფინალს ვესწრებოდი და დიდი სიამოვნება მივიღე. კონკურსანტებს ტაშს ვუკრავდი, თვალებს ვხუჭავდი და ის დრო მახსენდებოდა, როცა მეც მიკრავდნენ ტაშს. ის შიში და ადრენალინი, რომელიც სცენაზე გასვლის წინ გეუფლება, ყველაზე მაგარია! ყველაფერს ვიზამ, რომ დიდ სცენაზე ისევ აღმოვჩნდე.
რუსუდან ადვაძე, ჟურნალი სარკე