„თბილისში ძალიან მოკრძალებულად და თავშეკავებულად მაცვია“

მომღერალი თამთა ჭელიძე წლევანდელ ზაფხულს მშობლებთან ერთად იმ კურორტზე ატარებს, სადაც ბავშვობაში ხშირად დადიოდა, შემდეგ კი ზღვაზე გადაინაცვლებს, თუ ამინდებმა შეუწყო ხელი. თამთამ წელს დიდი ხნის ოცნება აისრულა და მართვის მოწმობა აიღო, თბილისში დარუნებისთანავე მანქანის ყიდვასაც გეგმავს.

- თამთა, რა სიახლეებია შენკენ?
- განსაკუთრებული არაფერი, ახლა დასვენებაზე ვარ გადართული. სექტემბრიდან ველოდები რაღაცებს, მაგრამ წინასწარ ამაზე ლაპარაკი არ მინდა, ვნახოთ, რა გამოვა.
- როგორც „ფეისბუქიდან“ შევიტყვეთ, მართვის მოწმობა აგიღია და მანქანაც შეგიძენია...
- კი, ავიღე. მანქანს ვყიდულობდი, მაგრამ ბოლო წუთს გადავიფიქრე, „ჰონდას“ შეძენა მქონდა გადაწყვეტილი, მაგრამ უცებ გადავიფიქრე და არჩევანი „მერსედესზე“ შევაჩერე, რომლსაც თბილისში ჩასვლისთანავე შევიძენ. რაც შეეხება მართვის მოწმობას, რვა წლის განმავლობაში მინდოდა აღება, ვიწყებდი სწავლას, მაგრამ ბოლომდე არ მიმყავდა საქმე, შუა გზაში ვანებებდი თავს, ახლა როგორც იქნა მოვახერხე თავიდან ბოლომდე მივყოლოდი გეგმას და სამთვიანი მეცადინეობის შემდეგ ავიღე მართვის მოწმობა. უნდა გამოვტყდე, რომ სიჩქარე ძალიან მიყვარს, ალბათ ესეც იყო იმის ერთ-ერთი ფაქტორი, რომ ასე გამიგრძელდა მართვის მოწმობის აღება, 5-6 წლის წინ მყავდა მანქანა, მაგრამ ვერ დავჯექი და გავყიდე, სულ მეგონა, საჭესთან რომ დავჯდებოდი, რაღაც დამემართებოდა, არადა ბავშვობიდან ვოცნებობდი მანქანის მართავზე და ყოველთვის ვფიქრობდი, რომ კარგი მძღოლი უნდა ვყოფილიყავი, თუმცა ისე გავიდა 30 წელი, რომ თავი ვერ მოვაბი, ალბათ ახლა დამიდგა დამშვიდების ასაკი, აღარ ჩავიდენ გიჟობებს და მშვიდად ვივლი (იღიმის).
- სად ისვენებ ახლა?
- საერთოდ, ზაფხული არ მიყვარს, ამ ცხელი სეზონის მოსვლა შეიძლება მხოლოდ იმიტომ გამიხარდეს, რომ ადამიანს საშუალება გეძლევა ზღვაზე წახვიდე, თუმცა ზღვაზე წასვლა ზამთარშიც შეიძლება, ოღონდ სხვა ქვეყანაში. ზოგადად, ვერ ვიტან სიცხეს, გადაბარგება-გადმობარგებას, საშინელი დისკომფორტი მაქვს ამ დროს. მინდა თბილისში მქონდეს მთაც და ზღვაც (იცინის). წელს პირველად მოხდა, რომ თბილისდან გვიან გავედი, როგორც წესი, უფრო ადრე ვტოვებ ქალაქს, მაგრამ ახლა რაღაც საქმეები მქონდა და ასე მოხდა. ამჟამად მშობლებსა და შვილთან ერთად საირმეში ვისვენებ, შემდეგ ზღვაზე გადავინაცვლებთ, თუ ამინდები ხელს შეგვიწყობს.
- გადაბარგება არ მიყვარსო, თქვი, დიდ დროს უთმობ ამ პროცესს?
- არა, შემიძლია, ათი კარადის ტანსაცმელი ორ საათში ჩავალგო. ორი დღითაც რომ მივდიოდე, ხუთი ჩემოდანი მიმაქვს. ახლა რომ მოვდიოდით, მეგონა, ბარგი მანქანაში არ ჩაეტეოდა.
- ზოგადად, დასვენებაზე ფიქრს როდის იწყებ?
- მიყვარს დაგეგმილად მოქმედება, ამიტომ წინასწარ ვიცი, როდის და სად უნდა წავიდე, როდის უნდა დავბრუნდე უკან, შემდეგ სად უნდა გადავინაცვლო.
- ბავშვობაში თუ გქონდა ამოჩემებული ადგილები, სადაც დასასვენებლად ხშირად დადიოდი...
- კი, მთელი ბავშვობა საირმეში ვისვენებდი და როგორც გითხარით, ახლაც აქ ვარ, შემდეგ მივდიოდით ზღვაზე. რამდენჯერმე საზღვარგარეთაც ვარ ნამყოფი, თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ ამ მხრივ განებივრებული გახლავართ.
- პირველად მარტო, დამოუკიდებლად როდის წახვედი დასასვენებლად?
- პირველად დამოუკიდებლად დასასვენებლად ვიყავი ჩემს შვილსა და მეგობრებთან ერთად, მაშინ 24 წლის გახლდით, მანამდე მარტოს არ მიშვებდნენ, ყველგან დავდიოდი მარტო, მაგრამ არა დასასვენებლად. რასაკვირველია, ამის გამო გული მწყდებოდა, მაგრამ ვერაფერს ვცვლიდი.
- მშობლების სიმკაცრის გამო ვერ ახერხებდი წასვლას?
- დიახ, ასე იყო. მერე კი უკვე დავიწყე მარტომ სიარული და უკვე ექვსი წელია დამოუკიდებლად ვისვენებ.
- ხიფათიანი ბავშვი იყავი?
- დღემდე ხიფათიანი ვარ, შეიძლება გარეთ გავიდე და ფეხმოტეხილი დავბრუნდე.
- ექსტრემალური გასართობები, მაგალითად, წყლის პარაშუტი თუ გიზიდავს?
- კი, ძალიან მიზიდავს, მაგრამ ვერ გადავდგი ეგ ნაბიჯი და ვერ გავრისკე ძალების მოსინჯვა, მეშინია გული არ გამისკდეს.
- ახლა საზღვაო თემაზე გადავინაცვლოთ... გვითხარი, პლაჟზე ყოფნისას თავს რითი ირთობ?
- მუსიკით, ყურებში მაქვს ყურსასმენები და ვუსმენ მუსიკას, თუ მეგობრებთან ერთად ვარ, მაშინ მათთან ვსაუბრობ. თუმცა უმეტეს შემთხვევაში სულ წყალში ვარ, პატარა ბავშვივით ვიქცევი. ყოფილა შემთხვევა, ერთი თვით წავსულვარ ზღვაზე, მაგრამ უკან თეთრი დავბრუნებულვარ, რადგან მთელ დროს წყალში ყვინთვაში ვატარებდი. ასე რომ, პლაჟზე ყოფნისას ჩემი დროის დიდი ნაწილი ზღვას ეთმობა.
- ზოგადად, კანის ფერს ადვილად იცვლი? კარგად ირუჯები?
- კი, ნორმალურად. ამისთვის რამე განსაკუთრებულ ხერხს არ მივმართავ, უბრალოდ ვიყენებ დამცავებს სხეულის სხვადასხვა ნაწილისთვის, მაქვს ცალკე სახის, ცალკე ტანის დამცავი. საკმაოდ ნაზი კანი მაქვს და ამიტომ ვცდილობ, ფრთხილად მივიღო ნამზეური. თუმცა უნდა აღვნიშნო, რომ გაზაფხულიდან ვხდები სოლარიუმის სტუმარი და ნელ-ნელა ვზრუნავ ფერის შეცვლაზე. მართალია, ამბობენ, მავნეა სოლარიუმიო, მაგრამ მე მაინც დავდივარ, მომწონს გარუჯული სხეული, ამ დროს ყველაფერი უხდება ადამიანს.
- როგორც წესი, ქალები საზღვაო სეზონისთვის განსაკუთრებულად ემზადებიან, შენც მათ რიგებს მიეკუთვნები?
- არა, არ ვიცი, რა იგულისხმება განსაკუთრებულად მომზადებაში. ვცდილობ, ყველა სეზონზე მოწესრიგებული ვიყო, რაც შეეხება წონას, არ გამომდის და დიეტაზე არასდროს ვყოფილვარ. უმრავლესობისგან განსხვავებით, მე ზაფხულში უფრო ვიმატებ, ვიდრე ზამთარში, ზედმეტი წონისთვის კი ცურვა საუკეთესო საშუალებაა. საზღვაო სეზონისთვის გარდერობის თვალსაზრისით უფრო ვემზადები, ვიდრე რაიმე განსაკუთრებული პროცედურებით.
- განსხვავდება შენი საკურორტო სამოსი თბილისური ჩაცმულობისგან?
- კი, რა თქმა უნდა. თბილისში ძალიან მოკრძალებულად და თავშეკავებულად მაცვია, ზღვაზე კი თავს უფლებას ვაძლევ, შევიმოსო მოკლე შორტით და გამჭვირვალე ტანსაცმლით. მართალია, ბევრი ასე თბილისშიც დადის, მაგრამ მე მათ რიგებს არ მივეკუთვნები, რადგან არ მომწონს ეს ტენდენცია.
- ზღვაზე დასვენება ღამის ცხოვრებასთან ასოცირდება...
- მე თბილისშიც აქტიურად მივდევდი ღამის ცხოვრებას, თუმცა ბოლო ერთი წელია ეს აღარ მიზიდავს, თან არც არის ისეთი ადგილები სადაც წახვალ და კარგად გაერთობი, რატომღაც არსად სიარული აღარ მომწონს. ზღვაზე ყოფნისას კი აქტიურად ვისვენებ და ამ პერიოდში ვაახლებ კლუბურ ცხოვრებას.
- რომ გცნობენ, თუ გიქმნის დისკომფორტს, თუნდაც პლაჟზე ყოფნისას?
- კი, დასვენება ისეთ ადგილას ჯობია, სადაც ხალხი ვერ გცნობს. ჩემთვის ამ თვალსაზრისით პლაჟი დიდი უხერხულობაა, არაა სასიამოვნო ნახევრად შიშველს რომ გიცქერენ, მაგრამ რას ვიზამთ. ამის გამო თბილისში ღია აუზებზეც არ დავდივარ.
- ალბათ გაცნობის მიზნითაც მოდიან...
- კი, მოდიან და ისევ უკან მიდიან (იცინის).
- დასვენებისას ინფორმაციულ ვაკუუმში მოქცევა ხომ არ გჩვევია? ზოგიერთი ადამიანი, ამ დროს არ უყურებს ტელევიზორს, თიშავს ტელეფონს და ყველაფრისგან ისვენებს...
- კი, ახლა ზუსტად ასე ვარ, ტელეფონი ძირითადად გამორთული მაქვს და შენ თავად დარწმუნდი ამაში. ხანდახან გიჩნდება სურვილი, არავისთან და არაფერთან არ გქონდეს შეხება. მთავარია, ჩემი შვილი და მშობლები აქ არიან, დანარჩენები კი როგორმე მომძებნიან.
- თამთა, შენს შვილზე მოგვიყევი, რამდენი წლისაა ლიზა?
- ლიზა მართლა კარგი გოგოა, 8 წლის ხდება ოქტომბერში, კარგი მოსწავლეა, მეცადინეობასთან დაკავშირებული პრობლემები არ გვაქვს, მეტისმეტად ცელქია-მეთქი, მაგასაც ვერ ვიტყვი, კარგი გოგონაა ნამდვილად.

- ლიზას მამასთან, ჯაბა კილაძესთან, რამდენად ხშირად აქვს კონტაქტი?
- ძალიან ხშირად. შაბათ-კვირას მამასთან ატარებს. ჩემზე მეტად მამა უყვარს (იცინის).
- ამაზე არ ეჭვიანობ?
- არა, არ ვეჭვიანობ.
- ლიზა მარჯანიშვილის თეატრის სცენაზე ვნახე...
- კი, „დეკამერონში“ ბოლო სცენაში ანგელოზს თამაშობს.
- რაც შეეხება შენს პირად ცხოვრებას...
- ამ მხრივ არანაირი სიახლე არ მაქვს, ჯერჯერობით არაფერს ვგეგმავ.
- შენს ცხოვრებაში თუ ყოფილა ნეგატიურად გასახსენებლი ზაფხული...
- კი, იყო ერთი-ორი ასეთი ზაფხული, როცა არ ვიყავი კარგად, იმიტომ, რომ მქონდა პირადი თუ სხვა პრობლემები.

ციცი ომანიძე
ჟურნალი „რეიტინგი“