ეჭვიანობს თუ არა გიორგი ბოჭორიშვილი ცოლის სასიყვარულო სცენების გამო

სერიალ "ჩემი ცოლის დაქალების" მესამე სეზონის ბოლო ინტრიგა ნატაშკას და სანდრექსას რომანი იყო. მოვლენების ასეთ განვითარებას ნატაშკას როლის შემსრულებელი ეკა დემეტრაძე ნამდვილად არ ელოდა. სანდრექსასთან კოცნის ეპიზოდზე კი ბევრი ინერვიულა. სირთულე ქმრის, მსახიობ გიორგი ბოჭორიშვილის დახმარებით გადალახა, რომელიც იმავე სერიალში თამაშობს გოცირიძეების კარის მეზობლის, ზაზას როლს.
გიორგის და ეკას სიყვარულის ისტორია 5 წლის წინ ბათუმში დაიწყო. დღეს კი 4 წლის თომა ჰყავთ. მათი ოჯახური ცხოვრება გულახდილობაზეა დაფუძნებული. ორივე ირწმუნება, რომ ერთმანეთისგან ერთი საიდუმლოც კი არ აქვთ. თავიანთ პერსონაჟებს რადიკალურად ემიჯნებიან. ცხოვრებაში გიორგი სულ სხვანაირი ქმარია და ეკაც – სულ სხვანაირი ცოლი.
– როგორია თქვენი სიყვარულის ისტორია?
გიორგი: ეკა პირველად თეატრალურში სადიპლომო სპექტაკლში ვნახე, მომეწონა, მაგრამ ისიც შევიტყვე, რომ შეყვარებული ჰყავდა, ამიტომ მისთვის ყურადღება აღარ მიმიქცევია. ასე ვთქვათ, ეკას მიმართ თავი შევიკავე. მოგვიანებით სრულიად შემთხვევით ბათუმში შევხვდი. ორივენი საერთო მეგობრის სახლში მოვხვდით და უკვე გავიგე, რომ შეყვარებულს დაშორებული იყო. ყველაფერი აქედან დაიწყო.
ეკა: ყოველთვის მესმოდა, რომ გიორგი იყო ძალიან კარგი, პატიოსანი და კეთილი ადამიანი. უბრალოდ თეატრალურ ინსტიტუტში ჩვენ–ჩვენი ცხოვრება გვქონდა. მართლაც სრულიად შემთხვევით გადავეყარეთ ერთმანეთს ბათუმში. ვერაფრით ვხსნი, რატომ გადავწყვიტე ჩემს მეგობართან ბათუმში წასვლა, სადაც გიორგი გავიცანი. ისე გავყევი ცოლად, მიზეზი რომ გეკითხათ, ნამდვილად ვერ დაგისახელებდით. რაღაცნაირად ინტუიციურად ვგრძნობდით, რომ ერთმანეთის ძალიან კარგად გვესმოდა. ურთიერთობაში ძალიან გახსნილი იყო და მეც ასეთი გავხდი, ეს იყო ყველაზე დიდი კომფორტი. პირველად ჩემს ცხოვრებაში ძალიან დიდი თავისუფლება ვიგრძენი ბიჭთან ურთიერთობაში და ამ თავისუფლებამ უფრო მეტად მიმაჯაჭვა გიორგის.
– ანუ ამართლებს, როცა ცოლ–ქმარს შორის არავითარი საიდუმლო არ არსებობს?
ეკა: მსმენია, ჯობია, ცოლ–ქმარმა ერთმანეთზე ყველაფერი არ იცოდნენო, მაგრამ მე არ ვიცი, ეს რას ნიშნავს. ამ ხუთი წლის განმავლობაში ჩვენ იმდენად დავუკავშირდით ერთმანეთს, რომ გულწრფელად შემიძლია ვთქვა: გიორგისთან ერთი საიდუმლოც კი არ მაქვს. ვერც ერთ მეგობარს ისე თავისუფლად ვერ ველაპარაკები ჩემს საიდუმლოებებზე, როგორც ქმარს. როცა გვერდით გყავს ადამიანი, რომელსაც შეგიძლია ყველაფერი გაანდო და ის გვერდით დაგიდგება, ეს უფლის საჩუქარია და თუ ეს ადამიანი ქმარია, ხომ საერთოდ!
გიორგი: გარდა იმისა, რომ ეკა მიზიდავს, მიყვარს, ის ჩემი ყველაზე დიდი ახლობელია. ჩვენს ურთიერთობაში მთავარია, რომ აბსოლუტურად ვუგებთ ერთმანეთს. ძალიან სწრაფად მივიღეთ ოჯახის შექმნის გადაწყვეტილება. ეს ისეთი გრძნობა იყო, რომ დიდიხნის ფიქრი არ დასჭირვებია.
– რა ტიპის წყვილი ხართ, რომანტიკული თუ რეალისტი?
ეკა: გიორგი ტიპური რომანტიკული მამაკაცი არ არის. ჩვენს ურთიერთობაში არ ყოფილა ისეთი მომენტები, რასაც ყოველ ფეხის ნაბიჯზე შეხვდები. ჩვენ ჩვენებური ურთიერთობები და ჩვენებური რომანტიკა გვაქვს. მაგალითად, პირველი ჩვენი პაემანი ვაკის პარკში შედგა. ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ ამხელა გოგო ბიჭს პაემანზე ვაკის პარკში შევხვდებოდი, თან ეს იყო გვიან ღამით წვიმაში. გიორგიმ ერთი ჯიბიდან ღვინის ბოთლი ამოიღო, მეორედან – ორი ჭიქა...
ყველაფერი ძალიან სწრაფად მოხდა. პირველი პაემნიდან ორთვენახევარში გავყევი ცოლად. ყოველთვის ისეთი დამოკიდებულება მქონდა, რომ ჯერ კარიერა უნდა მომეწყო და მერე მეფიქრა ოჯახზე. ჩემი მეგობრები დარწმუნებულები იყვნენ, რომ კარგა ხანი არ გავთხოვდებოდი. ისე გავყევი გიორგის, ჩემი მეგობრებიც კი არ იცნობდნენ მას. გიორგი მამაჩემის გასაცნობად რომ მოვიდა სახლში, ძალიან ვნერვიულობდი, როგორ გაუგებდა ეს ორი კაცი ერთმანეთს. ორი საათი ფეხბურთზე ილაპარაკეს და ისე დაახლოვდნენ, გაოგნებული დავრჩი.
– ტრადიციული ქორწილი გადაიხადეთ?
ეკა: ჯვარი გერგეთის სამებაში დავიწერეთ, გვინდოდა, ეს ყველაზე მნიშვნელოვანი დღე ჩვენს ცხოვრებაში კიდევ უფრო გამორჩეული ყოფილიყო. არ გვინდოდა, უბრალოდ ერთ მშვენიერ დღეს წავსულიყავით ეკლესიაში, ჯვარი დაგვეწერა, საღამოს სადმე დავმსხდარიყავით. ამ გადაწყვეტილებამ ჩვენი ოჯახები შოკში ჩააგდო, მაგრამ ჩვენი გავიტანეთ და დღემდე ყველას საუკეთესო მოგონებად აქვს ჩვენი ჯვრისწერის დღე.
რამდენიმე თვის შემდეგ ხელიც მოვაწერეთ და ესეც ორიგინალურად. კობის გადასახედთან, ტრიალ მინდორზე მოვაწყვეთ ხელისმოწერის ცერემონიალი. ელიავაზე მე და გიორგი დავდიოდით, რკინის კონსტრუქციებს ვაკეთებდით, რომ სადღესასწაულო გარემო შეგვექმნა. მინდორში ბიაზი დავაფინეთ. გვქონდა ძალიან ბევრი ხილი, ღვინო, მუსიკა და მეტი არაფერი. სტუმრები ცოტა გაკვირვებულები კი იყვნენ, საჭმელი რომ არ გვქონდა. მერე გიორგის მეგობრებმა გრილი ამოიტანეს და სოსისებს წვავდნენ. ასე, ჰოთ დოგებით აღვნიშნეთ ჩვენი ქორწილი. სამაგიეროდ, ეს დღეც ყველას დაამახსოვრდა.
– გიორგი, ქმრის როლში როგორ შეხვედით?
გიორგი: ქმრის ინსტინქტები ყველა მამაკაცშია და, როცა დრო მოვა, მაშინ წამოიწევს წინა პლანზე. ერთმანეთი ისეთები გავხადეთ, როგორიც ჩვენთვის იყო მისაღები. არ ვიცი, როგორი ქმარი ვარ, ალბათ ისეთი, როგორთანაც ეკას უნდოდა ცხოვრება. მთავარია, რომ ჩვენი ოჯახური ცხოვრება მუდამ ცოცხალი და დინამიკური იყოს.
ეკა: ჩემთვის გიორგი განსხვავებული მამაკაცია, ყოველდღე ვგრძნობ, რომ ხუთი წლის წინ ჩემმა ინტუიციამ გაამართლა. ერთი ზუსტად ვიცი, რომ ზაზას ტიპის ქმარი არ არის. ხანდახან, როცა ამ პერსონაჟს ვუყურებ ხოლმე, შიში მიპყრობს. უცებ რომ წარმოვიდგენ, შეიძლება ასეთი ქმარი მყავდეს, ცუდად ვხდები. ზოგიერთ ქალს შვილი რომ უჩნდება, ქმარზე მნიშვნელოვანი შვილი ხდება. კი, ჩემი შვილი ყველაზე მნიშვნელოვანია, მაგრამ მაინც გიორგიდან გამომდინარე. ეს კაცი ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე მთავარი პერსონაჟია.
– ეკა, თქვენ როგორი ცოლი ხართ გიორგისთვის?
ეკა: არ მგონია, რომ ქალმა ოჯახისთვის უფრო მეტი უნდა გააკეთოს, ვიდრე მამაკაცმა. იმას არ ვამბობ, რომ გიორგი ვალდებულია, ჭურჭელი რეცხოს. როდესაც ოჯახში მეგობრული და თანასწორუფლებიანი ურთიერთობებია, ყველაფერი თავისთავად ლაგდება. როცა არავინ გავალდებულებს, მაშინ უფრო გიჩნდება სურვილი, რომ სადილი მოამზადო. ჩვენ ერთი პროფესიის ადამიანები ვართ, ამიტომ ორივე ერთნაირად ვითავსებთ მშობლის და ცოლ–ქმრის ფუნქციებს. ყველაფერი იმაზეა დამოკიდებული, ვინ რას მოახერხებს.
– ბოლო–ბოლო, ვინ ამზადებს თქვენს სახლში სადილს?
ეკა: ვისაც სცალია. მაგალითად, ბოლო ორი თვის განმავლობაში სალათისა და მჭადის მეტი არაფერი გამიკეთებია. სხვათა შორის, გიორგი ძალიან გემრიელ საჭმელებს აკეთებს. უგემრიელესი ლობიო გამოსდის. არ მეგონა, თუ დედაჩემის შემდეგ ვინმეს გაკეთებული ლობიო მომეწონებოდა, მაგრამ ქმარმა ამითაც დაიპყრო ჩემი გული. გიორგის თეფშიდან მიყვარს ჭამა, რადგან უგემრიელეს რაღაცეებს აკეთებს თავის თეფშზე.
– როცა შვილი გაგიჩნდათ, მშობლის პასუხისმგებლობა მაშინვე იგრძენით?

გიორგი: ნელ–ნელა გავაცნობიერეთ, რომ უკვე შვილი გვყავდა. მთელი მონდომებით ვიყავი ჩართული მის აღზრდაში. მინდა, ის პრობლემები ავარიდო, რომელიც ჩემს ბავშვობაში იყო. ჩემმა ბავშვობამ ხომ ძალიან რთულ პერიოდში ჩაიარა, თან მამა ადრე დამეღუპა და მინდა, რომ მაქსიმალურად დავიხარჯო ჩემს შვილთან. მინდა, თომას ცხოვრება ვასწავლო. ვმუშაობ იმაზე, რომ კარგი ადამიანი იყოს, პასუხისმგებლობის გრძნობა ჰქონდეს. ჯერ 4 წლისაა, მაგრამ რაც სხვა ბავშვებს ეპატიება, მას არ ეპატიება.
ეკა: რამდენჯერაც მე მაქვს ბავშვისთვის პამპერსი გამოცვლილი, გიორგიმაც ზუსტად იმდენჯერ გამოუცვალა. არ უმშობიარია, თორემ ბავშვის მოვლის და აღზრდის ფუნქციები თანაბრად გავინაწილეთ. ერთად ვისწავლეთ ყველაფერი და შვილი ძიძის გარეშე გავზარდეთ. გვეხმარებოდნენ ჩვენი ოჯახები, მაგრამ გვინდოდა, პასუხისმგებლობა შვილის გაზრდაში ჩვენ აგვეღო.
– ეკა, როგორ ფიქრობთ, ცოლი ყველაფერს უნდა აკეთებდეს, რომ მუდმივად მომხიბვლელ ქალად რჩებოდეს ქმრისთვის?
ეკა: გიორგისთვის მომხიბვლელი მაშინ ვარ, როდესაც თვითონ ვგრძნობ თავს კარგად. უკეთ რომ ავხსნა – როცა ვარ ენერგიულად, თავდაჯერებულად, ჯანმრთელად. შეიძლება ამ დროს ძონძები მეცვას, მაგრამ გიორგისთვის ყველაზე მიმზიდველი ვარ. კაბების სილამაზე არაფერს მატებს ჩვენს ურთიერთობას, გიორგის მოსწონს ეკა, როცა ის არის ძლიერი, წარმატებული და რეალიზებული, ასევეა ჩემთვის გიორგიც.
– როგორია თქვენი კონფლიქტები?
ეკა: ძალიან ემოციური, რადგან ორივე ხმამაღალი ტიპები ვართ, შვილიც დაგვემსგავსა. როგორც აღვნიშნე, ურთიერთობაში ძალიან გახსნილები ვართ, ჩხუბშიც ყველაფერს ვეუბნებით ერთმანეთს და, ვიღაცამ რომ შემოგვხედოს, ნამდვილად გაგიჟდება. ჩვენი ჩხუბი გაბუტვით თითქმის არასოდეს დამთავრებულა, მხოლოდ ერთი–ორი შემთხვევა მახსენდება. უმეტესწილად ჩვენი კონფლიქტი არის ხმაურიანი ემოციები, რომლებიც ნელ–ნელა იკლებს და ქრება.
– გიორგი, სერიალში "ჩემი ცოლის დაქალები" ჯერ თქვენ გამოჩნდით და შემდეგ ეკა. თქვენი რეკომენდაციით ხომ არ მოხვდა ის ამ პროექტში?
გიორგი: ნამდვილად – არა, მიუხედავად იმისა, რომ სერიალის პირველივე დღიდან ეკას ძალიან უნდოდა იქ მოხვედრა. კასტინგი გაიარა და ნატაშკას როლზე დაამტკიცეს. ჩემი ჩარევის გარეშე მოხვდა ამ სერიალში და ახლა ისე გააქტიურდა, რომ ყველა სერიაში ჩანს.

– რას ფიქრობთ თქვენს პერსონაჟებზე, პოულობთ მათთან მსგავს თვისებებს?
გიორგი: არც მე და არც ეკას საერთო არაფერი გვაქვს იმ ადამიანებთან, რომლებსაც ვთამაშობთ. ჩემი აზრით, ეკას პერსონაჟი ტრაგიკული ქალია, ჩემი გმირი კი – ძალიან ზედაპირული ადამიანი.

ეკა: ძალიან კარგად მესმის ჩემი გმირის ნატაშკას ამჟამინდელი სიტუაცია. ჩემთვის ძნელი გასაგებია მისი წარსული, ცხოვრობდე ადამიანთან, რომელსაც შეუძლია გცემოს. ჩემთვის წარმოუდგენელია ნატაშკას ცხოვრების წესი, მაგრამ ასეთი ქალებიც ხომ არსებობენ. საქართველოში ბევრი ქალია, ვისთვისაც ტრაგედია არ არის, თუ მათ ქმარი სცემს.
– ოდესმე თუ დაფიქრებულხართ, გიორგის რომ ხელი აეწია თქვენზე, რას მოიმოქმედებდით?
ეკა: რა თქმა უნდა, უსიტყვოდ წავიდოდი მისგან.
– გიორგი, რას ფიქრობთ ქალზე, რომელსაც ქმარი ციხეში ჰყავს და თვითონ ახალ სიყვარულს პოულობს? ნატაშკას მაყურებლები ძალიან კიცხავენ ასეთი საქციელის გამო.

გიორგი: სიტყვა ღალატთან დაკავშირებული ნებისმიერი საკითხი ჩემთვის მიუღებელია. ღალატი მიუღებელია სიყვარულში, მეგობრობაში, საქმეში. თანავუგრძნობ ყველა იმ ქალს, რომელიც ნატაშკას ადგილზე აღმოჩენილა. ჩემში ასეთი ქმედებები აგრესიას არ იწვევს, მაგრამ გაგებაც მიჭირს. მხოლოდ თანაგრძნობა შემიძლია.
– როგორ მიიღეთ ნატაშკას და სანდრექსას რომანი, დაეხმარეთ ეკას, რომ ამ სასიყვარულო ურთიერთობის თამაშში მეტი სითამამე გამოეჩინა?
გიორგი: ყოველთვის ვამბობთ, რომ ჩვენ მსახიობები ვართ და არ ვიცით, ხვალ და ზეგ როგორი სიყვარულის თამაში მოგვიწევს. რეალურად ეკას სასიყვარულო სცენების აღქმა ცოტა უხერხული იყო ჩემთვის, მაგრამ, საბოლოო ჯამში, უსიამოვნო შეგრძნება გვერდზე გადავდე და ყველანაირად შევუწყვე ხელი, რომ თავისი პერსონაჟის ემოციები გადმოეცა. კინო ხელოვნებაა და როცა ამ სფეროში მუშაობ, მორალური საკითხები გვერდზე უნდა გადადო. მე და ეკამ არჩევანი დიდი ხნის წინ გავაკეთეთ, როცა მსახიობები გავხდით, ამიტომ ჩახუტება იქნება, კოცნა თუ სასიყვარულო ხაზი, ამისთვის ყოველთვის მზად უნდა ვიყოთ.
ეკა: ყველაფერს ეტყობა, რომ ჩვენთან ეს თემა გახურებული არ არის. ეკრანზე ელემენტარული კოცნაც კი საზოგადოების განხილვის საგანი ხდება. ჩემთვის მთავარია, ყველაფერი ძალიან ორგანული იყოს. სანდრექსასთან კოცნის ეპიზოდი იმიტომ კი არ გამიჭირდა, რომ ეს პროფესიულად რთული შესასრულებელი იყო, უბრალოდ ჩემთვის სიუჟეტურად ნაადრევი აღმოჩნდა მათი ურთიერთობის ამ ეტაპამდე მისვლა. ძალიან სწრაფად განვითარდა ყველაფერი და ცოტა გამიჭირდა ფეხის აყოლა. ნატაშკას და სანდრექსას რომანის ბოლომდე აღქმა მე, როგორც ეკამ, სწრაფად ვერ შევძელი.
ვიცოდი, რომ გიორგის ძალიან ჩვეულებრივი პროფესიული გაგება ექნებოდა ამ მომენტის მიმართ. პირიქით, მე ვეუბნებოდი, მიჭირს ამ ეპიზოდის თამაში და დამეხმარე–მეთქი. ჩემთვის ეს პირველი შემთხვევა იყო. აქამდე მხოლოდ ერთ მოკლემეტრაჟიან ფილმში მქონდა კოცნის სცენა და ისიც – ჩემს ქმართან.
– თქვენი პარტნიორი სანდრო კაკულიაც ნერვიულობდა ამ ეპიზოდზე?
ეკა: არა. მიუხედავად იმისა, რომ მსახიობი არ არის, ძალიან დამეხმარა, როცა გაიგო, რომ ვნერვიულობდი. გვერდში დამიდგა და სიტუაცია ძალიან გაამარტივა. ჩემი მთავარი ამოცანა იყო, ეს ეპიზოდი ბუნებრივი გამოსულიყო.
– ცნობილია, რომ მსახიობ ცოლ–ქმარს შორისაც არსებობს ფარული კონკურენცია. ეს თქვენც გეხებათ?
ეკა: ჩვენთან ისეთი პატარა სივრცეა პროფესიული ამბიციებისთვის, რომ შეუძლებელია, კონკურენციაზე სერიოზულად ილაპარაკო. თეატრები და სერიალებიც კი არ არიან ერთმანეთის კონკურენტები. მეც ძალიან მინდოდა, "ჩემი ცოლის დაქალებში" ვყოფილიყავი, მაგრამ არა იმიტომ, რომ ამით გიორგისთვის კონკურენცია გამეწია. პირიქით, ძალიან მიხაროდა, რომ ჩემი ქმარი წარმატებულ პროექტში იყო. გულწრფელად მინდა, გიორგი ყველაზე წარმატებული მსახიობი მამაკაცი იყოს საქართველოში. ისე, გიორგი ძალიან დაიჩაგრა. ჩემი პერსონაჟი გააქტიურდა, გიორგის კი, დღეები ისე გადის, გადაღება არ აქვს ხოლმე. ამას სერიოზულად რომ შევხედოთ, შეიძლება გავგიჟდეთ.
– ეკა, თქვენ ხშირად აღნიშნავთ, რომ ერთმანეთთან ძალიან გახსნილები ხართ. ერთ მშვენიერ დღეს ქმარმა რომ გითხრათ, გიღალატე, ერთდღიანი გატაცება მქონდაო, რა რეაქცია გექნებათ?
ეკა: ვერ წარმომიდგენია, რომ გიორგიმ შეიძლება მიღალატოს და ღმერთმა არ ქნას, ეს ოდესმე გავიგო! სამაგიეროდ, ბევრჯერ მიფიქრია, რომ შეიძლება გიორგიმ ერთ მშვენიერ დღეს თქვას, სხვა მომწონსო. ამ შემთხვევაში უფრო შემიძლია ადამიანის გაგება.
– ქმრის შენარჩუნებისთვის არ იბრძოლებთ?
ეკა: არა. ადამიანს თუ ჩემთან ყოფნა არ უნდა, მისი შენარჩუნებისთვის რატომ უნდა ვიბრძოლო? მე არ მინდა გიორგი, თუ მას ჩემთან ყოფნა არ უნდა. ის სხვა საკითხია, ამის შემდეგ როგორ დავიტანჯები და როგორ გადავიტან ამ ყველაფერს.
ავთო ჩიტიძე, ჟურნალი სარკე