ბექა ონიანი: "მე და ნატოს გაჭირვება დიდმა სიყვარულმა გადაგვატანინა"

იუმორისტ ბექა ონიანს 13 წლის ასაკიდან უყვარს ქალი, რომელსაც დღეს მისი მეორე ნახევარი ჰქვია. ბავშვობიდან იბრძოდა ნატო ნონიაშვილის გულის მოსაგებად და დღეს უკვე ორ შვილს, გოგონებს, 7 წლის ელენეს და 4 წლის ლილეს, ზრდიან. მართალია, ბექას ოჯახში უმრავლესობაში ქალები არიან, მაგრამ ლიდერობას არავის უთმობს, თუმცა აღიარებს, რომ ცოლი მასზე ჭკვიანია.
სტუდენტები იყვნენ, როცა შეუღლდნენ. უჭირდათ, ღარიბულად ცხოვრობდნენ. ბექა ამბობს, რომ გაჭირვების დამარცხების ერთადერთი იარაღი არსებობს და ეს სიყვარულია.
– ბექა, ვინ არის თქვენი რჩეული, ნამდვილი სიყვარული როდის გეწვიათ?
– ჩემი მეუღლე ნატო ნონიაშვილია. მას დედაჩემის მშობლიურ ქალაქში, კასპში შევხვდი. მე 13 წლის ვიყავი, ის – 12–ის. 3 წლის განმავლობაში ცალმხრივად ვიყავი შეყვარებული, მერე მასაც შევუყვარდი და 5 წელი შეყვარებულები ვიყავით. ფაქტობრივად ერთმანეთი გავზარდეთ. ჩვენი ურთიერთობა კი ოჯახის შექმნით დავაგვირგვინეთ.
– როგორ შეძელით ნატოს გულის მონადირება?
– ვერ გეტყვით, რომ ეს საქმე მარტივად გამომივიდა, მაგრამ ისეთ ასაკში ვიყავი, ნებისმიერ სისულელეზე წასვლა არ გამჭირვებია.
– კონკრეტულად რა სისულელე ჩაგიდენიათ?
– ვერ გეტყვით, რომ განსაკუთრებული რაინდობით გამოვირჩეოდი, მაგრამ თავსხმა წვიმაში კი დავლოდებივარ საათობით. პარასკეობით, როცა სწავლას მოვრჩებოდი, კასპში მივდიოდი. თუ რომელიმე პარასკევს გავაცდენდი, მომდევნო პარასკევს მის შესარიგებლად სერიოზული ძალისხმევა მჭირდებოდა. ჩვენი შეხვედრის ადგილი სკოლის ეზო იყო. ერთხელ ღამის 10 საათზე წვიმაში ვიდექი და შუაღამის 3 საათზე, როგორც იქნა, გამოჩნდა. იქვე ახლოს ცხოვრობდა და გამოიპარა. ახლა ამ ამბავს რომ იხსენებს, ამბობს, ძალიან მეშინოდაო.
სტუდენტობის პერიოდიც ერთად გავატარეთ. ნატო უნივერსიტეტში დიპლომატიის ისტორიაზე სწავლობდა, მე ტექნიკური უნივერსიტეტის სტუდენტი ვიყავი. მის ლექციებს ხშირად მამასავით ვესწრებოდი. ბევრჯერ ღვეზელზეც გვიქეიფია. მეოთხე კურსს ამთავრებდა, როცა ცოლად მოვიყვანე.
– სტუდენტურ ოჯახს რა სირთულეებთან მოუხდა გამკლავება?
– როცა დავოჯახდით, ერთი თვით საფრანგეთში წავედით. თავიდან ჩემს მშობლებთან ერთად ვცხოვრობდით. მე მეორე სახლიც მქონდა და მარტო ცხოვრება გადავწყვიტეთ. 20 წლის ასაკში ოჯახის შექმნა და თან ცალკე ცხოვრება ძალიან რთული აღმოჩნდა. თავიდან ერთი ხალიჩა გვქონდა, სკამიც არ გაგვაჩნდა. ორი საწოლი ერთმანეთთან შევატყუპეთ და მე და ჩემს ცოლს იქ გვეძინა. ფანჯარაზე ფარდა არ გვეკიდა. მეგობრებმა ტოსტერი გვაჩუქეს და იქ ვწვავდით ყველაფერს – კვერცხს, თევზს, ყველს, პურს და ძეხვს... თან არ დაგავიწყდეთ, ხალიჩაზე ვისხედით და ერთჯერადი თეფშებიდან ვჭამდით.
მე და ჩემს ცოლს ცხოვრებაში უამრავი ფინანსური დაბრკოლება გვქონდა, მაგრამ ეს ყოველივე დიდმა სიყვარულმა გადაგვატანინა. მაღალფარდოვანი სიტყვებით საუბარი არ მიყვარს, მაგრამ ადამიანს რაც უნდა გაგაჩნდეს, სიყვარული უპირველესია. ნამდვილი სიყვარული ამაში საბოლოოდ გარწმუნებს. შეუღლებიდან ორი წლის თავზე ელენე გაგვიჩნდა. ახლა ის 7 წლისაა, ლილე – 4–ის. ჩემს ოჯახში ქალები ლიდერობენ, უმრავლესობას წარმოადგენენ.
– როგორ ქმარი დადგა თქვენგან, ცოლს ეხმარებოდით შვილების გაზრდაში?
– რა თქმა უნდა. პირველი შვილი 8 თვის იქნებოდა, როცა ნატამ მუშაობა დაიწყო. ელენეს ხან დედაჩემს ვუტოვებდით, ხან – მამიდაჩემს. ვთვლი, რომ ქალმა საკუთარი თავის რეალიზება უნდა შეძლოს და იმუშაოს. ნატა ყოველ მესამე ღამეს მუშაობს. იმის წინააღმდეგი კი არ ვარ, ღამით რომ მუშაობს, უბრალოდ მას ბევრად მეტი შესაძლებლობა აქვს, სხვა განათლება აქვს, სულ სწავლობს. ახლაც მაგისტრატურაზე ჩააბარა, მაგრამ არ ვიცი, რამდენად მოახერხებს სიარულს. ძალიან ჭკვიანი ცოლი მყავს.
– ჭკვიან ქალთან ურთიერთობა რთული არ არის?
– ჩემმა მეუღლემ სტიმული მომცა, რომ მე უფრო ჭკვიანი გავმხდარიყავი. ნატას წიგნების კითხვა ძალიან უყვარს, რამდენიმე ენას ფლობს, გამუდმებით ახლის ძიებაშია. მე კი სწავლით დიდად არასდროს ვიკლავდი თავს, მაგრამ იმდენად მინდოდა, ის ჩემზე ჭკვიანი არ ყოფილიყო და თუნდაც რომელიმე გადაცემაში ჩემზე წინ არ გაეცა პასუხი, შევეცადე, ყველაფერზე მაქსიმალური ინფორმაცია მიმეღო ინტერნეტის თუ წიგნის მეშვეობით. სხვათა შორის, ფრანგული ენა მეუღლემ ისე მასწავლა, ჩვეულებრივად ვსაუბრობ, ოღონდ ვერ ვწერ და ვერ ვკითხულობ. სანამ საფრანგეთში წავიდოდით, 600 ფრანგული სიტყვა მასწავლა. მას უფრო გაუჭირდა საფრანგეთში საუბარი, ვიდრე მე. ის ფიქრობდა, არაფერი შეშლოდა. არ ვამბობ, რომ მასზე ჭკვიანი ან ნიჭიერი ვარ, მაგრამ ფაქტია, რომ ჩემმა ცოლმა სტიმული მომცა.
– ცოლის განათლება კარგად გამოგიყენებიათ. ეს კარგი მაგალითი იქნება იმ მამაკაცებისთვის, ვისაც ჭკვიანი ქალები არ მოსწონთ და მათი ეშინიათ კიდეც.
– თუ რატომ არ მოსწონთ, ალბათ ამის მიზეზს თქვენც ხვდებით – კაცებს ლიდერობა გვიყვარს. ქართველი მამაკაცები ოჯახის უფროსები ვართ და ყველაფერს ჩვენ ვწყვეტთ. ნებისმიერი საკითხი, რაც ჩვენზე მეტად ეცოდინება ქალს, არ გვესიამოვნება, მაგრამ ჩვენი რქების მიწოლით ეს დაბალანსდება. არ ვარ ისეთი ადამიანი, რომელიც ცოლს მიუთითებს, ოჯახში რა დროს რა უნდა გააკეთოს, მაგრამ ოჯახის უფროსი მე ვარ! ნატას ძალიან ვუყვარვარ და თვითონაც დიდი სიამოვნებით მითმობს ლიდერობას, თუმცა ხანდახან ძალიან მეჯიუტება და წინააღმდეგობასაც მიწევს. გამორჩეული ლიდერი არ ვარ, მაგრამ მაინც ვცდილობ, ჩემს ოჯახში ქართული სული ჩავდო. წარმოიდგინეთ, ოჯახის უფროსი ქალი რომ იყოს, ის კაცივით მუშაობდეს, ქმარი კი სახლში იჯდეს და ბავშვებს ზრდიდეს. ეს ხომ არასწორია? რაღაც ხომ მაინც ირღვევა?
– დღეს როგორი ქალია საქართველოში პოპულარული?
– ძალიან რთული შეკითხვაა, ამ ინტერვიუს შემდეგ შეიძლება ვიღაცამ გამკიცხოს, მაგრამ მაინც იმედს დავიტოვებ, რომ ასე არ მოხდება. დღეს ისეთი ქალია პოპულარული, რომელიც თავს უვლის. შეიძლება კარგ თანამდებობაზე არ მუშაობდეს, მაგრამ სამსახურის სახელი კარგად უნდა ჟღერდეს და აუცილებლად მენეჯერი უნდა იყოს. საკუთარი მანქანა უნდა ჰყავდეს; შვილის გაჩენაზე დიდად არ უნდა ფიქრობდეს და იმაზე მეტს უნდა ხარჯავდეს, ვიდრე ხელფასი აქვს, თან უნდა ამბობდეს, ჩემი ხელფასი, არ ვიცი, სად მიდისო. ასეთ ქალს ქმარი ჰყავს თუ არა, ეს მისთვის და გარშემომყოფებისთვის მეორეხარისხოვანია, რადგან ის უკვე მენეჯერია! ასეთი ქალი მე არ მხიბლავს.
– თქვენთვის მისაღები ქალი როგორია?
– თავს ყველა ქალი უნდა იწესრიგებდეს, ოღონდ არა – ზედმეტად. მაკიაჟსაც უნდა იკეთებდეს, უნდა მუშაობდეს კიდეც და კარგია, თუ მანქანაც ეყოლება (პირადად მე, ძალიან მინდა, ჩემს მეუღლეს ავტომობილი ჰყავდეს). უნდა იყოს სადა, ლამაზი, როგორც სულიერად, ასევე ფიზიკურად. კარგად საუბარი უნდა შეეძლოს და სიტყვა "მენეჯერი" დამახინჯებით და ტყლარჭვით არ თქვას, თავმდაბლურად გითხრას, რომ ერთ–ერთ კომპანიაში მუშაობს. ჩემთვის ასეთი ქალი უფრო მიმზიდველია.
– რამ შეიძლება გაგაღიზიანოთ, რა არ უხდება ქალს?
– კარგია, როცა ქალი იპრანჭება, მაგრამ ზედმეტმა მანერულობამ შეიძლება წყობიდან გამომიყვანოს. როცა ქალი ბევრს ლაპარაკობს, ეს სულაც არ მაღიზიანებს, მით უმეტეს, თუ სისულელეებს არ ბოდავს. თავხედური ლაპარაკი არ უხდება, საკუთარ თავს უნდა სცეს პატივი. კარგი იქნება, თუ სიგარეტს არ მოსწევს, მაგრამ, სიმართლე გითხრათ, ჩემთვის ეს არანაირ პრობლემას არ წარმოადგენს. ჩემმა შვილმა რომ სიგარეტი მოსწიოს, მეწყინება და აუცილებლად დავუშლი. ადრე სხვა ქვეყნებში ასეთი ტენდენცია იყო, ვინც არ ეწეოდა, "ტეხავდა". დღეს კი ევროპაში პირიქითაა, მოწევაა სირცხვილი. იმედია, ეს ტენდენცია როდესმე ჩვენთანაც შემოვა. ნატა რომ ცოლად მოვიყვანე, ერთადაც ვეწეოდით სიგარეტს, მაგრამ ფეხმძიმობის პერიოდში საერთოდ დაანება თავი. ახლა ხანდახან თუ გავაბოლებთ ხოლმე ერთად. წინაპრებიდან მოგვდევს, რომ მწეველი ქალი მაინც თავში "გვირტყამს" მამაკაცებს.
– სახლშიც ისეთივე მხიარული ხართ, როგორიც ეკრანზე ჩანხართ?
– ვერ გეტყვით. როგორც ჩემი ცოლი ამბობს, მძიმე კაცი ვარ, ხშირ შემთხვევაში რთული ხასიათი მაქვს. სვანი ვარ და წარმომავლობას ვამართლებ. მე არ ვთვლი, რომ მძიმე ხასიათი მაქვს, ამას უფრო სამსახურებრივ დაღლას ვაბრალებ. თანაც სულ გაღრეჭილი ხომ არ ვივლი? ცოლი ხანდახან მსაყვედურობს კიდეც, სამსახურში კარგ ხასიათზე ხარ, სახლში კი – აუტანელიო.
– თქვენს მეუღლეს იუმორის გრძნობა რა დოზით აქვს?
– თავიდან ჩემი იუმორი ძალიან რთულად ესმოდა. "კავეენ"–ზე რომ დადიოდა, ვერ ხვდებოდა, ხალხი რაზე იცინოდა. ახლა კი ისე დაიხვეწა, აქეთ მეუბნება ხოლმე მაგარ ხუმრობებს. სულ მაკრიტიკებს. ჩემი სათვალეებიანი გმირი არ მოსწონს. ალბათ ამ როლში, როგორც მამაკაცს, ვერ აღმიქვამს.
– კარგი დიასახლისია, გემრიელად გაჭმევთ?
– მზარეულობით დიდად არ გამოირჩევა, მაგრამ, რაც იცის, ძალიან კარგი გამოსდის. მაგარ გუფთას აკეთებს, ისეთს ვერსად ვჭამ. ვერ გეტყვით, რომ ხაჭაპურს დააცხობს, ზუსტად ვიცი, ან ყველი იქნება ნაკლები, ან – ცომი.
– ქართველ ქალებს რას უსურვებდით?
– ყველა ქართველ ქალს თავმდაბლობას ვუსურვებ. შუბლი გახსნან და გაღიმებულებმა იარონ. ვიღაც ბიჭი რომ შეხედავს, არ დაუბღვირონ, პირიქით, გაუღიმონ. ბიჭმა იმიტომ შეხედა, რომ ლამაზია და იმ სილამაზით იამაყონ.