ანი გიუნტერი:"ვფიქრობ, ჩემთვის ოჯახის შექმნა ნაადრევი იყო"

ტელესახე ანი გიუნტერი 4 წლის წინ გათხოვდა, ორი შვილი მიყოლებით გააჩინა და მხოლოდ ახლა მისცა თავს უფლება, ქმართან ერთად ერთი კვირით დასასვენებლად განმარტოებულიყო. ოჯახური ცხოვრება არც ისეთი "ვარდისფერი" აღმოჩნდა, როგორიც დასაწყისში ჩანდა, თავისი სირთულეები მოიტანა, რომლებსაც ანიმ გაუძლო, გადალახა, რა თქმა უნდა, ქმართან ერთად. საკუთარ შეცდომებზეც ისწავლა და პირადი გამოცდილება დააგროვა, რომელსაც "სარკის" მკითხველებსაც უზიარებს.
– ანი, დასაწყისისთვის გვიამბეთ, როგორ გაატარეთ შვებულება.
– სიონში ვისვენებდი, სადაც დასვენების ნაცვლად დავიღალე. არ მინდა, გმირ დედასავით გამომივიდეს, მაგრამ დასასვენებლად ხუთ ბავშვთან ერთად წავედი, მათი მოვლა მარტომ ვიკისრე. წავიყვანე ჩემი ორი შვილი, ერთი დისშვილი და ორი – ბიძაშვილის შვილი.
– როგორ გაუმკლავდით ხუთი ბავშვის მოვლას?
– არ გამჭირვებია, ყოველდღე ვუკეთებდი სადილ–ვახშმებს, ყოველდღე დამყავდა ტბაზე, დროულად ვაძინებდი, ჩემი ბიძაშვილის შვილები მოზრდილები, 10–11 წლისანი არიან და ისინიც მეხმარებოდნენ. გარკვეული სირთულეების გამო ბავშვები ვერ ახერხებდნენ დასასვენებლად წასვლას, ამიტომ ფსიქოლოგიურად კარგად მოვემზადე, თუ რამხელა პასუხისმგებლობა უნდა ამეღო საკუთარ თავზე და ზაფხული მათთან ერთად გავატარე.
– თბილისში დაბრუნებულს დასვენება მოგიწევდათ.
– კი, თბილისში რომ დავბრუნდი, მივხვდი, ძალიან დავიღალე და დასვენება მინდოდა. ექსპრომტად ჩავალაგე ჩემოდანი და თურქეთში ჩემს მეუღლესთან ერთად გავემგზავრე. ცოლქმრობის 4 წლისთავზე თაფლობის კვირა მოვიწყვეთ. მანამდე ვერასოდეს შევძელით განმარტოებით დასვენება ან მოგზაურობა. შვილები მიყოლებით გავაჩინე, მერე ორივე ბუნებრივ კვებაზე მყავდა... მოკლედ, ხან რამ შეგვიშალა ხელი და ხან – რამ. ახლაც ძალიან გამიჭირდა ბავშვების დატოვება, მაგრამ ადამიანისთვის დასვენება აუცილებელია.
– რა ასაკში გახდით დედა?
– არასოდეს მახსოვს, რამდენი წლის ვარ. თუ არ დავფიქრდი, არც ის მახსოვს, რამდენი წლის გავთხოვდი... ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო, 28 წლის ასაკში გავხდი დედა და ხანდაზმულ მშობიარედ ვითვლებოდი. მიუხედავად ამისა, ახლაც ვფიქრობ, რომ ჩემი გათხოვება ნაადრევი იყო. ლაზარე 30 წლისამ გავაჩინე. და–ძმას შორის ასაკობრივი სხვაობა 2 წელია, მარიამი სამწლინახევრისაა, ლაზარე – წლინახევრის. ვტკბები მათი ყურებით, სახლში ხელჩართული ბრძოლაა, ვერაფერს იყოფენ. უფროსი ყოველთვის უთმობს.
ვცდილობ, შვილებს ყურადღება არ მოვაკლო და ჩემი მოვალეობა–ვალდებულებები პირნათლად შევასრულო. ფაქტობრივად შევძელი, ვიყო მეორე ნახევარიც, დედაც და ამის პარალელურად ვაკეთო საქმე, რომელიც მიყვარს. მთავარია დროის სწორად განაწილება, თორემ ადამიანი ყველაფერს მოასწრებს. არ მინდა, ჩემი შვილები ისე გაიზარდონ, რომ მათი რომელიმე ნაბიჯი ან ნათქვამი სიტყვა გამოვტოვო. ისეთი გიჟი დედა ვარ, ივლისში ბავშვები ბებიას აბასთუმანში დასასვენებლად ჰყავდა წაყვანილი და ყოველ უქმეებზე მათ სანახავად ბევრ კილომეტრს გავდიოდი. ერთ–ერთი ასეთი გამგზავრების დროს ჩემოდანი მოვიხვედრე ფეხში და ვიღრძე.
– როგორც ჩანს, ძალიან ხიფათიანი ხართ. ერთხელ პირდაპირ ეთერში ცხენიდან გადმოვარდით...
– ამას მარტო თქვენ არ აღნიშნავთ. წარმოიდგინეთ, ადამიანმა როგორ უნდა მოიხვედროს ფეხში ჩემოდანი ისე, რომ იღრძოს და თაბაშირში ჩაუსვან. ექიმის გარდა, ეს ამბავი არავინ დაიჯერა. თაბაშირის ასახსნელად რომ მივდიოდი, მეორე სართულიდან უზარმაზარი ფიცარი ჩამოვარდა, მანქანაში ჩაჯდომა წამებში მოვასწარი, თორემ პირდაპირ თავში დამეცემოდა და ახლა მე და თქვენ ერთად აღარ ვისხდებოდით.
– ეს ყველაფერი უყურადღებობით ხომ არ მოგდით?
– არა, უბრალოდ ასე ხდება. ხშირად უარყოფითი მოვლენების მაგნიტს მეძახიან, თუმცა ვცდილობ, უარყოფით რაღაცეებსაც პოზიტიური მხარე მოვუძებნო.
– პოზიტიურ ნოტზე გავაგრძელოთ. ტელეწამყვანი, ცოლი, ორი შვილის დედა როგორ ახერხებთ, რომ ყოველთვის კარგად გამოიყურებით?
– ახლა თქვენ თუ მეუბნებით, რომ ფორმაში ვარ, ეს ჩემთვის დიდი კომპლიმენტია. სიმართლეს გეტყვით, ეს ყველაფერი გენეტიკის დამსახურებაა, ამჟამად განსაკუთრებულად არ ვუვლი თავს. ადრე ბევრად უფრო კარგ ფორმაში ვიყავი, მაგრამ შვილების გაჩენამ ჩემს გარეგნობას თავისი კვალი დააჩნია. სიგარეტს არ ვეწევი, რადგან კანს აფუჭებს, გაზიან სასმელებს არ ვსვამ, რადგან სასარგებლო არ არის. ჯანსაღად ვიკვებები, ბევრ ბოსტნეულს და ხილს ვჭამ. ეს ჩვევები ბავშვობიდან გამოვიმუშავე. შვილებსაც იგივენაირად ვზრდი. გამორიცხულია, ჩემს ოჯახში ნახევარფაბრიკატები იყოს. ასეთია ჩემი ცხოვრების წესი.
– როცა 30 წელს გადააბიჯეთ, რა პრიორიტეტები გაჩნდა თქვენს ცხოვრებაში?
– ახლა ბევრად გაწონასწორებული ვარ, პრიორიტეტი კი ოჯახი და შვილებია. დღეს რომ გადავხედავ ჩემს ქცევებს მეგობრებთან, ქმართან მიმართებაში, მეცინება. ყოველთვის ყველაფერი უნდა უთხრა პარტნიორს, მიანიშნო მაინც. ყოველთვის ვცდილობდი, პრეტენზიული არ ვყოფილიყავი, არასდროს მელაპარაკა ულტიმატუმის ენით, მაგრამ, როგორც აღმოჩნდა, უწყინარი შენიშვნა და თხოვნაც ყველა კაცისთვის პრეტენზიაა... ამ ჩემს ე.წ. გიჟობებს არ ვნანობ, მაშინ ისეთი ანი ვიყავი. ისე, დღესაც არ ვიცი, როგორი ჯობდა, რომ ვყოფილიყავი.
– ახლა თქვენი ცოლქმრობა რა ეტაპზეა?
– 4 წელია მე და კახა ერთად ვართ. პირველი ეტაპი იყო ურთიერთშეწყობის, მეორე ეტაპი – გაუცხოების, შემდეგ – იდილიური, ახლა ძალიან სტაბილური, მშვიდი, ახალი ეტაპი დაგვიდგა. ბავშვები წამოიზარდნენ, ისე არ ტირიან, როგორც ჩვილობის პერიოდში, არავინ მათენებინებს ღამეებს. ახლა მეტი თავისუფლება მაქვს იმ მხრივ, რომ შემიძლია ქმართან ერთად მეტი დრო გავატარო და სხვადასხვა ადგილას წავიდეთ. კახა ჩემი მეგობარია, საერთო ინტერესები გვაქვს, ერთმანეთს რჩევებს ვეკითხებით. ეს ყველაფერი კი ურთიერთობას აიოლებს.
– 6 წელია "რუსთავი 2"–ის დილის გადაცემის წამყვანი ხართ, როგორი იყავით მაშინ, როცა ამ ტელეკომპანიაში პირველ ნაბიჯებს დგამდით?
– ამ ყველაფერზე, აჯობებს, მაყურებელმა ისაუბროს, მაგრამ, რასაკვირველია, საკუთარ თავს პროფესიულ ზრდას ვამჩნევ, იმასაც, რომ გამოცდილება დამიგროვდა. თავიდან სხვის გაკეთებულ სიუჟეტებს ვაცხადებდი, შემდეგ თავად დავდიოდი გადაღებებზე. ახლა საეთერო სტუდიიდანაც მიმყავს გადაცემა და ჩართვებზეც ვმუშაობ. თემის მოფიქრება, მისი გავრცობა და გადაცემის პროდიუსინგიც მეტნაკლებად მეხება.
გარეგნულადაც შევიცვალე, ამ 6 წლის განმავლობაში ორჯერ მომიწია დეკრეტული შვებულების აღება, ორი შვილი გავაჩინე. პიროვნულად ახლა უფრო მშვიდად ვეგუები სხვადასხვა მოვლენებს, ვიდრე უწინ, თუმცა გადაცემის წინ ისევე ვღელავ, როგორც პირველი ეთერის დროს, ახლაც იგივენაირი განცდა მაქვს.
ჩემთვის ყოველი სამუშაო დღე უფრო და უფრო საინტერესო ხდება. საქმე, რომელსაც ვაკეთებ, არასდროს მბეზრდება. ამ წლების განმავლობაში ყველანაირ თემაზე ვიმუშავე. რაც უფრო დიდხანს გრძელდება ჩემსა და "რუსთავი 2"–ს შორის თანამშრომლობა, მით უფრო სასიამოვნო ხდება.