გაშორდა თუ არა ცოლს ვახო ბიჭიკაშვილი

იუმორისტ ვახო ბიჭიკაშვილის და მისი ცოლის, სოფო რევიას ოჯახური ცხოვრება ბოლო დროს ხალხის სალაპარაკო თემა გახდა. ზაფხულში ხმა გავრცელდა, რომ ისინი ერთმანეთს გაშორდნენ, ვახო მარტო ცხოვრობს და ა.შ. შეესაბამება თუ არა ეს ინფორმაცია სინამდვილეს და რა გახდა მისი გავრცელების მიზეზი, ქვემოთ შეიტყობთ, სადაც ვახო და სოფო თავიანთ ურთიერთობაზე "სარკეს" ესაუბრებიან.
– მიხარია, ერთად რომ გხედავთ. არადა ამბობენ, რომ ერთმანეთს გაშორდით. ამ ჭორს რაიმე საფუძველი ჰქონდა?
ვახო: ჩვენზე ახალ ჭორებს ყოველ ზაფხულს ვიგებთ. სოფო რომ ცოლად მოვიყვანე, იმ წელსაც გაავრცელეს ჭორი, რომ მოვკვდი. მაშინ ამაზე მართლა მთელი ქალაქი ლაპარაკობდა. როგორც ხედავთ, თავს მშვენივრად ვგრძნობ. რაც შეეხება ჩვენს დაშორებას, ეს ჟურნალისტებისგან გავიგე.
სოფო: ვახომ მთელი ზაფხული თბილისში მარტომ გაატარა, რადგან შვებულება თითქმის არ ჰქონია. ბავშვი კი ქალაქში ვერ იქნებოდა, ამიტომ ჩვენ მთელი ზაფხულის განმავლობაში სხვაგან ვისვენებდით. რადგან ვახოს აქ მარტოს ხედავდნენ, ალბათ გადაწყვიტეს, რომ დავშორდით. ამ ჭორის ლოგიკური მიზეზი ეს არის, სხვას ვერაფერს ვფიქრობ.
– ვახო, რატომ არ ისარგებლეთ შვებულებით, დასვენება არ გჭირდებოდათ?
ვახო: წელს მართლა ვერ დავისვენე, არ გამომივიდა, რადგან ახალი პროექტების მზადება, ფილმის გადაღება მიმდინარეობს. მთელი ის პერიოდი მაინც ვახერხებდი მეუღლესთან ჩარბენას და ბავშვის ნახვას. არა უშავს, შემოდგომაზე დავისვენებ.
– როცა თქვენზე ასეთი ჭორები გესმით, ბრაზდებით?
სოფო: როცა ამბობდნენ, ვახო მოკვდაო, რა თქმა უნდა, კარგი რეაქცია არ მქონდა, რადგან ძალიან ახლობელი ადამიანები მირეკავდნენ და ჩემი ქმრის მდგომარეობას კითხულობდნენ. დაშორებასთან დაკავშირებით ჭორზე მკვეთრი რეაქცია არ მქონია, სიკვდილზე ჭორმა კი მართლა ძალიან შემაწუხა.

ვახო: იმდენად სულელური ჭორები ვრცელდება ხოლმე, თუ ყურადღებას მივაქცევ, მეც სულელი გამოვალ. სულელი კი არ ვარ!
სოფო: ყოველი ახალი ჭორი იმის დასტურია, რომ ადამიანებს შენ მიმართ ინტერესი აქვთ და აქტუალობას არ კარგავ.
– იმ ორი წლის განმავლობაში, რაც ცოლ–ქმარი ხართ, თქვენს ურთიერთობაში კრიტიკული პერიოდი, რაიმე სირთულე ყოფილა?

ვახო: 28 ივლისს გახდა ორი წელი, რაც ერთად ვართ და თავს ძალიან ბედნიერად ვგრძნობთ.
სოფო: ალბათ ეს პირველი ორი წელიწადი ისევ პირველ ეტაპად ითვლება. განსაკუთრებული ცვლილებები არ გვიგრძვნია, იმავე ტალღაზე ვართ. ცოლქმრულ ცხოვრებაში შემდეგი ეტაპები ალბათ უფრო სამი–ოთხი წლის შემდეგ იწყება.
ვახო: ადამიანის გაცნობა, შეცნობა მთელი ცხოვრება გრძელდება. თეორიულად შეიძლება გგონია, პიროვნებას იცნობ, მაგრამ არ იცი, ხასიათი როდის შეეცვლება. ადამიანის შიგნით ამოუცნობი რაღაც სულ არსებობს. მთავარია, შეცნობის პროცესი პოზიტიური იყოს. ეს თამაშივითაა, ყველა ტურში წარმატებით უნდა გახვიდე, თამაში არ უნდა დაამთავრო. ჩვენ, ამ მხრივ, კარგად ვართ.
სოფო: როცა გადაწყვეტ, რომ ოჯახი შექმნა და ამის გარშემო ტრიალებ, შენი ყველა გეგმა უკვე ოჯახს უკავშირდება, ყველაფერი ამაზე ეწყობა. ამ დროს გააზრებული გაქვს, წინ რა გელოდება. ყველა სირთულეს, როგორც თამაშში დაბრკოლებას, ისე ხვდები და უნდა გადალახო, რაღაცას გადააბიჯო. ჩვენ რთული და გადაულახავი პრობლემა არ გვქონია.
ვახო: ჩვენ შორის სიყვარული იმდენად დიდია, რაღაცეები მარტივ პრობლემად მიგვაჩნია და არც ჩემთვის წარმოადგენს სირთულეს და არც სოფოსთვის.
– თუნდაც მარტივი პრობლემის მოგვარებას როგორ ახერხებთ?
ვახო: თუ რამეზე ვიწყებთ კამათს, სხვა, სასიამოვნო თემაზე საუბარს ვაგრძელებთ, რომ ერთმანეთთან ღრმა პოლემიკაში არ შევიდეთ.
სოფო: რასაც ვიტყვით, იმას ორივე ვიმახსოვრებთ და ვითვალისწინებთ.
– ამა თუ იმ საკითხზე აზრთა სხვადასხვაობა ხშირად გაქვთ?
ვახო: არა. ძირითადი სალაპარაკო თემა ჩვენი შვილია. თუ ვიდავებთ, მხოლოდ ამ საკითხის გარშემო, მაგალითად, ძიძის თაობაზე. შემთხვევა, როცა მე და სოფოს გვიკამათია, ძალიან ცოტა მახსენდება და არც მინდა, გამახსენდეს, თუ ოდესმე ჩვენ შორის ასეთი რამ ყოფილა. პრობლემა უნდა დამთავრდეს იქ, სადაც დაიწყო.
– რომელი უფრო დამთმობი ხართ?
სოფო: ორივე და ეს ალბათ ერთმანეთთან ურთიერთობის პერიოდში ვისწავლეთ. მანამდე არც მე ვიცოდი, ეს რას ნიშნავდა და არც ვახომ. ეს განსაკუთრებით ჩემზე ითქმის, რადგან დედისერთა ვარ და არასდროს მიწევდა ვინმესთვის რამის დათმობა, ყველაფერი ჩემს გემოზე ხდებოდა. ახლა რაღაცეების სწავლა მომიწია, მივხვდი, რომ მარტო არ ვარ, ჯერ ორი გავხდი, მერე უცებ – სამი. მოკლედ დათმობების მთელი კასკადი წამოვიდა, დილიდან დაღამებამდე დათმობებში ვარ. ასევეა ვახოს მხრიდანაც. მე და ვახო ტყუპები არ ვართ, რომ ყველაფერში ერთმანეთს გავუგოთ.
– პატარა ანდრია იმ ასაკშია, როცა ყოველდღე ალბათ სიახლეებით გახარებთ.
ვახო: ანდრია ძალიან კარგი ბიჭი გვყავს.
სოფო: ანდრიას ფეხზე გავლას 9 თვიდან ველოდებით. ათი დღეა, სიარული დაიწყო და სამი დღეა, რაც დამოუკიდებლად დადის და უკან არ დავყვებით. ანდრია ახლა წლის და 3 თვისაა.
– შვილის პირველი ნაბიჯების დანახვა განსაკუთრებით ემოციური მომენტია. თქვენ რა განცდები გქონდათ, როცა ფეხადგმულ ანდრიას უყურებდით?

ვახო: როცა ანდრიამ პირველად გაიარა, დედასთან ერთად დასასვენებლად იყო. ამ მომენტს ვერ შევესწარი, საკუთარი თვალით ვერ ვნახე. სოფომ ვიდეო ტელეფონით გამომიგზავნა. ეს მართლაც ემოციური წუთები იყო. ახლა უკვე მეორე საფიქრალი გამიჩნდა – ანდრია ყველაფერს ედება, მეტი ყურადღება სჭირდება, რაღაცეებს დამოუკიდებლად წყვეტს, თავისებურად ცელქია, მაგრამ შემაწუხებელი არ არის.
სოფო: როცა ანდრიამ გაიარა, ძალიან ბევრი ვიკივლე და ვიწივლე, ისეთი რეაქცია მქონდა, ისეთი გახარებული ვიყავი... დედაჩემმა მითხრა, მგონი, ისე შეაშინე, აღარასდროს გაივლისო. ამ მომენტს მართლა მთელი გულით ველოდი. ახლა დაბაჯბაჯებს, ძალიან საყვარელი და კარგი ბიჭია.
– ვის ჰგავს?
ვახო: ფიზიკურად – დედას, ხასიათით – მამას.
სოფო: ძალიან ცვალებადი ხასიათი აქვს.
– ანუ ვახოც ასეთია?
სოფო: კი, ვახოც ასეთია. არის დღეები, რომ ანდრია სულ კარგ განწყობაზეა. უცებ კი ცუდ ხასიათზე დგება და ვერ გაიგებ, რატომ. ამით მამას ჰგავს. სხვათა შორის, სიარულის მანერაც ვახოსი აქვს. გარეგნობით კი მე მგავს ძალიან. საერთოდ, მე და ვახო ხასიათებით ერთმანეთს ვგავართ, ამიტომ ვერ ვხვდები, ანდრია კეთილი რომ არის, ეს თვისება ჩემგან აქვს თუ მამისგან.
– სოფო, როგორც ვიცი, უმუშევარი იყავით, სამსახური ხომ არ დაგიწყიათ?
სოფო: ჯერჯერობით სტაბილური სამსახური არ მაქვს. სხვადასხვა პროექტზე ვმუშაობ სახლში, კომპიუტერთან. ხან რას წამოვედები, ხან – რას. თან პროფესიაც ორი მაქვს, ჟურნალისტიც ვარ და კინოდრამატურგიც, სცენარისტი. მეგობართან ერთად რაღაც სცენარზე ვმუშაობ. სხვა გეგმებიც მაქვს, რასაც ჯერ არ გავამხელ, რადგან წინასწარ საუბარი ცუდად მაქვს დაცდილი.
– ვახო, თქვენს საქმეში რა სიახლეებია?
ვახო: "კომედი შოუ" იღებს ფილმს, რომელსაც "ძიძა" ჰქვია. კარგი იუმორისტული ფილმი იქნება. გადაღებები ჯერ არ დასრულებულა, სავარაუდოდ, ნოემბერში მორჩება. მე ერთ–ერთი მთავარი გმირის მეგობრის როლს ვთამაშობ. "კომედი შოუც" ახალ სეზონს დიდი შემართებით იწყებს, გვინდა, ისევ ისეთი მაგრები ვიყოთ, როგორიც გასულ სეზონზე ვიყავით.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე