მარიკო ებრალიძე საფულეს ცარიელს არასდროს ტოვებს

მომღერალი მარიკო ებრალიძე ყაირათიანი მხარჯველი ყოფილა, უყვარს ფულის შეგროვება და სწორედ გადანახულმა ფულმა იხსნა ფინანსურად კრიზისული პერიოდის დროს. მოგებაში ბედი არ სწყალობს, თუმცა ერთხელ დედასთან ერთად ბარნოვის ქუჩაზე ფული იპოვა და...

- შემოქმედებაში პატარ-პატარა სიახლეები მაქვს, მსმენელის წინაშე ბენდის ახალი შემადგენლობითა და ახალი პროგრამით წარვდგები, ჟანრს არ ვიცვლი, ვინარჩუნებ ჩემს ხაზს, მაგრამ იმისათვის, რომ უფრო მეტად განვვითარდე, დავუმტკიცო საკუთარ თავს, რომ შემიძლია სიმაღლეების დაპყრობა, სხვა მიმდინარეობაშიც უნდა მოვსინჯო ძალები. ვნახოთ, რა გამოვა, იმედია, ეს ნაბიჯი წარმატებული იქნება.
- რაც შეეხება ''ფულის გემოს'' და ხარჯვას..
- იქიდან გამომდინარე, რომ მიყვარს ფულის შეგროვება, დედა ''ოჯახის მუჭუჭს'' მეძახის. უაზროდ ფულის მხარჯველი არ ვარ, ვცდილობ ვიყიდო ის, რაც შემდეგ გამომადგება და არ გახდება გადასაგდები. გარდა ამისა, მიყვარს საჩუქრების კეთება, მაგრამ ის უფრო მომწონს, როცა აქეთ მჩუქნიან (იღიმის). მიყვარს საჭირო, გამოსადეგი საჩუქრების გაკეთება, რომ ამბობენ, მთავარია, რამე უსახსოვრო, თორემ რას შეარჩევ, ამას მნიშვნელობა არ აქვსო, არ ვეთანხმები. რასაკვირველია, ყურადღება და საჩუქარი, როგორიც უნდა იყოს ის, სასიამოვნოა, მაგრამ ამასთანავე კარგია, როცა ადამიანისთვის არჩევ ისეთ რამეს, რაც მას სჭირდება და გამოადგება.
- პირადად შენთვის ყველაზე ღირებული რა უჩუქებიათ?
- ბინა და მანქანა ჯერჯერობით არავის უჩუქებია, მაგრამ ის ყველაფერი, რაც ჩემთვის უსახსოვრებიათ, არათუ ღირებული, არამედ შეუფასებელია, რადგან ეს ყურადღებისა და პატივისცემის ნიშანია. იყო შემთხვევა, როცა ტელეფონი, სუნამო მაჩუქეს მაშინ, როცა არ ველოდი და ამან განსაკუთრებულად გამახარა.
- შენი საუბრიდან გამომდინარე, საკმაოდ ხელმომჭირნე ყოფილხარ...
- კი, კი, ერთი პერიოდი რკინის ორლარიანებს ვაგროვებდი, რამდენი ორლარიანიც უნდა ჩამვარდნოდა ხელში, იმას ფულად არ მივიჩნევდი და ვაგროვებდი. სხვათა შორის, ბავშვობიდან მაქვს ეს თვისება, სკოლაში საჭმლის ფულად ერთ ან ორლარიანს რომ მატანდნენ, ''ვტეხავდი'' , არ ვხარჯავდი და სულ მქონდა ჩემი დანაზოგი (იცინის).
- საკუთარი შემოსავლით რაიმე სერიოზული თუ შეგიძენია?
- საკონცერტო თუ ყოველდღიური სამოსი, შეგროვებული ფული გამომიყენებია გასტროლებიდან საჩუქრების ჩამოსატანად.
- რა ასაკიდან გახდი ფინანსურად დამოუკიდებელი?
- დაახლოებით 18-19 წლიდან და იმედია, სიცოცხლის ბოლომდე ასე ვიქნები. ეს ძალიან დიდი კომფორტია, მშვიდად ხარ, როცა ფინანსური თვალსაზრისით
ვინმეზე ან რამეზე არ ხარ დამოკიდებული... ერთადერთი, რაზეც დამოკიდებული ვარ ამ თვალსაზრისით, ჩემი პროფესიაა, მთავარია, ჩემი საქმე წარმატებული, დაფასებული და შემოსავლიანი იყოს.
- პირველი ჰონორარი ალბათ გახსოვს.
- კი, როგორ არა, პირველი ჰონორარით დედას სარეცხი მანქანა ვუყიდე და ძალიან გაუხარდა. მახსოვს, ოთხი იანვარი იყო, საახალწლო კონცერტებით ფული შემომივიდა, ჰოდა, გავვარდი და დედას ეს საჩუქარი გავუკეთე. ეს დაახლოებით 5-6 წლის წინ იყო, მაგრამ ეს ნივთი დღემდე გვემსახურება, არაფერი გასჭირვებია აქამდე, თვალი არ ეცეს... (იღიმის)
- გარდა იმისა, რომ მღერი, სხვა სფეროში თუ გიმუშავია?
- კი, ვმუშაობდი კერძო კომპანიაში, სადაც ოფისმენეჯერის ფუნქციებს ვასრულებდი, იქ დაახლოებით 3-4 წელი ვიყავი, მერე ''ვარსკვლავების აკადემიაში'' კასტინგი გამოცხადდა და ჩემს პროფესიაზე გადმოვერთე. უნდა აღვნიშნო, რომ ძალიან კარგი კოლექტივი და კარგი უფროსობა მყავდა, თქვენი ჟურნალის საშუალებით მათ დღესაც მადლობას გადავუხდი, რადგან ყოველთვის ხელს მიწყობდნენ, გვერდში მედგნენ, მეტიც, ''ვარსკვლავების აკადემიის'' შემდეგ დაბრუნებაც შემომთავაზეს, იქნებ, სიმღერას ეს საქმეც შეუთავსოო, მაგრამ რეპეტიციები დიდ დროსა და ენერგიას მოითხოვს, ამიტომ წამოსვლა მომიხდა და იმედია, ამით ისინი არ გავაწბილე.
- ჩვენს ქვეყანაში შოუბიზნესი ნაკლებად აქტიურია, რაც ალბათ მომღერლების შემოსავალზეც აისახება..
- ჩვენ არ გვაქვს სისტემატური შემოსავალი, ხელფასი, შენი ფინანსები დამოკიდებულია შენსავე აქტიურობაზე, თუ მოთხოვნადი ხარ, შემოსავალიც გაქვს, ამიტომ ასე განსაზღვრა ძნელია.
- რამდენად მნიშვნელოვანია ანაზღაურება საქმის შემოთავაზების შემთხვევაში?
- ყველაზე ცოტა 50 ლარი ამიღია და დაახლოებით ორსაათიანი კონცერტი ჩამიტარებია, თან მინდა გითხრა, ისევე დავხარჯულვარ, როგორც დიდი ჰონორარის შემთხვევაში გავაკეთებდი. არასდროს ვფიქრობ იმას, ცოტას მიხდიან და ცუდად ვიმღერებ-მეთქი, ეს დიდი სისულელეა, საკუთარი თავის მოტყუებაა, არაპროფესიონალიზმი და მოკლედ, სამშობლოს ღალატია (იცინის).
- რაც შეეხება იღბალს..
- შემიძლია ვთქვა, რომ იღბლიანი ვარ. როდესაც პრობლემა ან გასაჭირი მაქვს, არ არსებობს, იღბალმა და ღვთის წყალობამ ხელი არ შემაშველოს და გამოსავალი არ დამანახვოს.
- ოდესმე ფული თუ მოგიგია?
- არა, ამ მხრივ ვერ ვარ იღბლიანი, ფული კი არა, მუსიკალური კონკურსები, რომლებიც უნდა მომეგო, ვერ მოვიგე. არც ლატარიაში მიმართლებს, დედა ცდილობს ხოლმე, ჩამრთოს ამ საქმეში, იყიდეთ ბილეთი, ეგებ, მოვიგოთო, ამბობს, მაგრამ არ მიმართლებს.
- ფული არასდროს გიპოვია?
- ადრე, მანეთების დროს, ბარნოვის ქუჩაზე როცა ვცხოვრობდით, მე და დედამ ჩვენი კარის წინ ვიპოვეთ ფული, მეზობლობაში ვიკითხეთ, ხომ არავის დაეკარგაო, მაგრამ ყველამ უარი თქვა, ვერ გამოვარკვიეთ, ვინ იყო მისი მფლობელი, ვიყიდეთ ტკბილეული, წვენები და გამოვიყენეთ ჩვენ სასარგებლოდ.
- მარიკო, ბანკიდან სესხი აგიღია?
- საერთოდ, არ მიყვარს ფულის სესხება არც ბანკისგან და არც ადამიანებისგან, მაქსიმალურად ვცდილობ, თავი ავარიდო კრედიტს. მიყვარს იმის შეძენა, რისი ფულიც მაქვს, ვალით ვერაფერს ვერ გავაკეთებ. გამიგია, რომ ვალით დასასვენებლად წასულან...
- უყიდიათ სამოსი..
- არა, სამოსის თემა ცოტა სხვააა, შეიძლება ვიცოდე, რომ ორ დღეში ფული მექნება და კონკრეტული ნივთი ვალით ვიყიდო, მაგრამ გამიზნულად სამოსის საყიდლად ნასესხები ფულით არ წავალ. როდესაც საჭმელი ან წამალი გჭირდება, ვალის აღება კიდევ გამართლებულია, მაგრამ გართობისთვის ფულის სესხება ცოტა არასწორი მგონია. ისე, სანამ წამალი დაგჭირდება, მგონი, მანამდე უნდა ისესხო, რომ დააბრუნო კიდეც (იღიმის).
- ფინანსურად კრიზისული პერიოდის გახსენება თუ შეგიძლია?
- კი, როგორ არა, მეც ჩვეულებრივი მოკვდავი ვარ, მერე რა, რომ შოუბიზნესის წარმომადგენელი გახლავართ. მეც მქონია ასეთი პერიოდი, მაგრამ ამ მდგომარეობიდან ჩემს დანაზოგს და ფულის ყაირათიანად მოხმარებას დავუხსნივარ. თანხის გადანახვა ნამდვილად მიყვარს.
- შოპინგი ყველა ქალის სუსტი წერტილია, ბოლო კაპიკების გადახდა რაში შეგიძლია?
- სიმართლე გითხრა, არ მივეკუთვნები იმ ადამიანთა კატეგორიას, რომ ბოლო კაპიკები რაღაცაში გადავიხადო, ამიტომაც ვარ ეტყობა ''მუჭუჭი'' . არ მიყვარს საფულის ამოფხეკა, ყოველთვის ვიტოვებ რაღაცას. თუმცა, გადატანითი მნიშვნელობით ბოლო კაპიკი საკონცერტო სამოსში მიმიცია, ყოფილა შემთხვევა, როცა ჰონორარს ვიღებ, რომელიც უკვე გამიზნული და გადასახდელია სამოსში, კაბა შემიკერავს ისე, რომ თანხა, რაც კონცერტზე უნდა ამეღო, მასში უნდა გადამეხადა, ჩემთვის ესაა ბოლო კაპიკების დახარჯვა.
- გასაგებია, რომ ბევრი ფული ყველას ახარებს, მაგრამ არასახარბიელო ფინანსური მდგომარეობა შენს განწყობაზე აისახება?
- არ დავკვირვებივარ საკუთარ თავს, მაგრამ ალბათ გარკვეულწილად მოქმედებს. ამ დროს ალბათ ისეთივე ლაღი ვერ ვარ, რადგან მაინც შებოჭილი ხარ ადამიანი, თუნდაც მეგობრებთან ერთად სადმე წასვლაზე და ა.შ.
- რაც შეეხება საფულეს, განსაკუთრებულ მნიშვნელობას თუ ანიჭებ მას?
- საფულეს ვიზუალის მიხედვით ვარჩევ, უნდა იყოს ლამაზი, ქალური, ნაზი, ცოტა ბავშვურიც... შეიძლება ითქვას, რომ იმდენი საფულე მაქვს, რამდენიც ჩანთა, ხალხს არ ეგონოს, თავზე გადასდის ქონებაო, არაა ასე... ერთი ჩვევა მაქვს, საფულეს ცარიელს არ ვტოვებ, არ არსებობს, ხურდა მაინც რომ არ ჩავტოვო მასში, გაჭირვების დროს კი დავუვლი ხოლმე ამ ჩემს დატოვებულ ფულს და ვნახულობ, სად რამდენი შევინახე.

ციცი ომანიძე
ჟურნალი ''რეიტინგი''