მაკა შალიკაშვილი: "ღირსეული მამაკაცისგან მალე ბიჭს გავაჩენ"

მსახიობ მაკა შალიკაშვილს ჯერჯერობით არც კარიერაში აქვს ყველაფერი დალაგებული და არც – პირად ცხოვრებაში, მაგრამ ზუსტად იცის, რა უნდა. პედრო ალმადოვარს თავის მონაცემებს უგზავნის და დარწმუნებულია, რომ ცნობილ რეჟისორს დააინტერესებს, მანამდე კი ბიჭის გაჩენას აპირებს. ახლა 36 წლისაა და დარწმუნებით ამბობს, რომ 37 წლისას მეორე შვილი აუცილებლად ეყოლება, ხოლო 45 წლის ასაკში ახალ ცხოვრებას დაიწყებს. ნანობს, რომ ერთი პერიოდი ტელევიზია არჩია თეატრს და ცდილობს, დაიბრუნოს ის, რაც ფინანსური ინტერესის გამო ხელიდან გაუშვა – სცენაზე თამაში.

– მაკა, ერთი პერიოდი ტელეეკრანზე აქტიურად ჩანდით, წამყვანი იყავით. ახლა სად მუშაობთ, დაუბრუნდით სცენას?
– თეატრი – ეს ის სფეროა, რომელსაც არასდროს დავთმობ. მჯერა, რომ მალე სცენას ახალი როლებით დავუბრუნდები. ეს საქმე თავგანწირვას მოითხოვს, ძალიან ეგოისტია, სულ მისი უნდა იყო. ამ ბოლო წლებში, ფინანსური მდგომარეობიდან გამომდინარე, სულ თეატრის ვერ ვიყავი, პრიორიტეტი ტელევიზიას მივანიჭე და ჩემს საყვარელ საქმეს ჩამოვშორდი. ცხოვრების ერთ ეტაპზე მოვსინჯე ტელევიზიაში მუშაობა, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ტელეწამყვანი ვარ, დავამთავრე თეატრისა და კინოს ფაკულტეტი და ვარ მსახიობი. ამას წინათ თვითმარქვია მსახიობს წავაწყდი, რამაც ძალიან გამაღიზიანა. პროდიუსერს ეუბნებოდა, რეგალიებში მსახიობი ჩამიწერეო. ხომ არ შეიძლება ყველაფერი მიიწერო და თქვა ის, რაც არ ხარ?! რამდენიმე ხნის წინ პოდიუმზე გამოვედი და, რა, მოდელი ვარ? პროექტ "იმედის ტალღაშიც" ვმღეროდი და ესე იგი მომღერალი ვარ? უბრალოდ, სხვადასხვა პროექტში ვმონაწილეობ, თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ყოვლისშემძლე გახლავართ.
– ნანობთ, ტელევიზიის გამო თეატრს რომ ყურადღება დააკელით?
– ვნანობ, რადგან იმ პერიოდში თეატრში ძალიან ნაყოფიერად ვმუშაობდი. ხშირად ისე ხდება, რომ ცხოვრებაში ყველაფერი ერთად გეძლევა. მაშინ მე ფინანსურ მხარეზე გავაკეთე გათვლა და ის როლები, რომლებიც თეატრში მომცეს, წყალს გავატანე. ახლა ეს ყველაფერი ჩემს ცხოვრებაში აღარ არის და მენატრება. სცენაზე გონებრივად და ფიზიკურად მუშაობ, როცა ამას დიდი ხნით წყდები, მერე დუნდები. ცოტა მეშინია კიდეც, რადგან ჩემი სხეულიც გაზარმაცებულია და გონებაც, ამიტომ ახლა მეტი შრომა დამჭირდება სცენაზე.

– თეატრიდან შემოთავაზებები აღარ გაქვთ?
– მარჯანიშვილის თეატრში ერთ სპექტაკლში ვარ დაკავებული და ასევე – ერთ როლს ილიაუნის თეატრში (ილიას უნივერსიტეტის თეატრი. ავტ.) ვთამაშობ. ამჯერად თუ არჩევანის წინაშე დავდგები, ტელევიზია თუ თეატრი, თეატრს ავირჩევ.
– მეტ შემოსავალზე უარს იტყვით?
– კი. არც ერთი თეატრის შტატში არ ვარ, შესაბამისად, თუ რომელიმე რეჟისორმა დამიძახა, ჩემი ჰონორარი მწირი იქნება, მაგრამ ეს საქმე ისე მომენატრა, რომ ამად მიღირს.
– ერთ დღეს ტელევიზიის გარეშეც დარჩით. როგორ შეეგუეთ ამას?
– სადაც მე და გია ჯაჯანიძეს დაგვინახავენ, ყველა ერთსა და იმავეს გვეუბნება, თქვენი ეკრანიდან გაუჩინარება დანაშაულიაო. გადაცემა "მზესუმზირები", რომელიც ტელეკომპანია "მზის" ეთერში რამდენიმე სეზონი გადიოდა, დღემდე ყველას ახსოვს. არხის ხელმძღვანელობა ყოველდღე გვპირდებოდა, რომ ეთერში გავიდოდით, საბოლოოდ კი ისე მოხდა, რომ ტელეკომპანია დაიხურა.
ეს ეტაპიც გადავლახე. დიდი იმედი მაქვს, რომ მე და გია ჯაჯანიძე კიდევ გამოვჩნდებით ეკრანზე ტანდემში. ვერ დავაკონკრეტებ, მაგრამ რამდენიმე ტელეკომპანიიდან შემოთავაზება გვაქვს. ხაზს ვუსვამ – დრო ისე უნდა გადავანაწილო, თეატრში სამუშაოდაც მეცალოს.
– ახლა ბევრი თავისუფალი დრო გაქვთ. როგორ ცხოვრობთ, რას აკეთებთ?
– თითქოს არაფერს ვაკეთებ, მაგრამ სულ სადღაც მეჩქარება. ჩემი გოგონა, თინათინი, მეორე კლასში გადავიდა, სკოლაში მიმყავს, მომყავს. მამამისის ოჯახი ძალიან მეხმარება. დიდი გოგოა, მოთხოვნილებებიც გაეზარდა. ზაფხული ქობულეთში გავატარეთ, საცურაო კოსტიუმში იპრანჭებოდა, ერთი–ორჯერ ისე გაიარ–გამოიარა, მივხვდი, რომ ჩემი შვილი დიდი გოგოა...
– შვილს ხომ რჩენა სჭირდება, რა არის თქვენი შემოსავლის წყარო?
– კახი ხაბეიშვილის სამოდელო სააგენტოში ვმუშაობ – დამწყებ მოდელებს მეტყველებას ვასწავლი. ჩემს სტუდენტებს ძალიან ვუყვარვარ, მათთან ვმეგობრობ.საოცრად თამამი თაობა მოდის, ძალიან ლამაზები და ნიჭიერები არიან, თუმცა ამბიციურები და ზედმეტად თავდაჯერებულებიც. მე კი დღემდე ვთვლი, რომ ბევრი მაკლია იქამდე, ვიყო შემდგარი მსახიობი, თუმცა ის, რაც აქამდე გამიკეთებია, ხალხმა დამიფასა და მადლობა ღმერთს ამისთვის. ფილმში "მიდიოდა მატარებელი" არცთუ კარგი იმიჯის მქონე ქალს ვთამაშობ და იმის მაგივრად, რომ ჩემს პერსონაჟს ცუდი განწყობა შეექმნა უფროსი თაობის მაყურებელისთვის, პირიქით, ყველა დადებითად აფასებს. მადლობა ღმერთს, ეს ბედია!
– ახალ ფილმზე გვიამბეთ, სადაც თქვენც თამაშობთ.
– რეჟისორი ოთარ შამათავა თბილისის ომზე იღებს ფილმს, სადაც სულ მამაკაცები თამაშობენ. ერთადერთი ქალი მე ვარ. ჩემი პერსონაჟი მეომარია. რამდენიმე გადაღება კიევშია დაგეგმილი და ახლო მომავალში მივემგზავრებით. ამბობენ, უკრაინელებს ცუდი კაცები ჰყავთო... (იცინის). რამდენიმე დღის წინ რეჟისორი დიტო ცინცაძე შემხვდა, მითხრა, რომ გერმანიაში ფილმის გადაღებას აპირებს და მეც მომცემს როლს, ვნახოთ.
– თქვენ ირგვლივ ჭორები არის?
– მითხარით, რა, ჩემზე რა გაგიგიათ? ბევრია იმით გაკვირვებული, რომ არავის არაფერი გაუგია ჩემს პირად ცხოვრებაზე. ეს იმიტომ, რომ ჩემს ცხოვრებაში მამაკაცი არ არის. სანამ ძალიან სერიოზული ურთიერთობის ეტაპი არ დადგება, მიზანშეწონილად არ მიმაჩნია, რომ ამ საკითხზე საჯაროდ ვილაპარაკო. მყავდა ქმარი, ერთმანეთს გავშორდით და მას მერე არავისთან არანაირი ურთიერთობა არ მქონია.
– ქმართან გაყრის შემდეგ არავინ გყვარებიათ?
– არა. სიმპათიები იყო, მაგრამ სიყვარული – არა.
– ანუ ნამდვილი სიყვარულის მოლოდინში ხართ.
– კი, ველოდები, ველოდები, როდის შევუყვარდები გულწრფელად. ჯობია, მამაკაცისგან უფრო მოდიოდეს ძლიერი გრძნობა, ვიდრე ქალისგან. სიყვარულს ახლა სხვანაირად აღვიქვამ. ვისთანაც თავს კარგად ვიგრძნობ და ვეყვარები, მეც ის შემიყვარდება. კარგი გოგო ვარ, ის პიროვნება, ვინც ჩემ გვერდით იქნება, თავს ყველა ეტაპზე ბედნიერად იგრძნობს. იმ შეცდომებს, რომლებიც ქორწინებაში ყოფნის დროს დავუშვი, აღარ გავიმეორებ. მივხვდი, თუ მინდა, ოჯახი მქონდეს, როგორ უნდა მოვიქცე.
– არასოდეს ყოფილა მცდელობა, ქმარს შერიგებოდით?
– შერიგება აღარ გამოვიდოდა. მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა, ვიცი, რომ მის ცხოვრებაში არის სხვა ადამიანი. ბედნიერებას ვუსურვებ.
– როგორ გრძნობთ თავს ამ ასაკში?
– სასწაულია 30 წლის შემდეგ ცხოვრება, უფრო თავდაჯერებული ხარ, უფრო ლამაზი. მგონია, ამ ასაკში უფრო საინტერესო ვარ, ვიდრე 22 წლის ვიყავი. ახალგაზრდობა არ არის საინტერესო, წლებს მოაქვს ინტერესი, გამოცდილება გროვდება.
– ასაკთან ერთად პლასტიკურ ოპერაციებზე ფიქრის დროც დგება. თქვენ არ ფიქრობთ რამის შეცვლაზე?
– ბოტოქსს არასდროს გავიკეთებ, მყავს არაჩვეულებრივი კოსმეტოლოგი, ვისთანაც უახლოეს მომავალში ტუჩის კორექციას გავიკეთებ, ასევე – ვაპირებ თვალის კორექციას. მკერდს 45 წლის ასაკში გავიკეთებ.
– ახლა რატომ არა?
– იმიტომ, რომ 45 წლის ასაკში უნდა დავიწყო ახალი ცხოვრება. მექნება დიდი მკერდი, ვივლი დეკოლტეთი. ახლა კი იმიტომ არ მინდა, რომ ჯერ შვილი უნდა გავაჩინო.
– თუ მამაკაცი არ გყავთ, შვილის გაჩენას როგორ გეგმავთ?
– ამ უახლოეს მომავალში უნდა ვიქორწინო, ღირსეულ კაცს გავუჩენ ბიჭს, ახლა ჩემთვის პრიორიტეტი ოჯახური იდილია და შვილია. 37 წლის ასაკში გავაჩენ ბიჭს, 45 წლისა კი ვიკეთებ მკერდს!
– ისე ლაპარაკობთ, მგონი, თქვენ გვერდით მართლაც არის მამაკაცი და შვილსაც ელოდებით.
– არავინ მყავს, მაგრამ დღეს, ხვალ ველოდები, ასეთი გეგმები მაქვს დასახული. რაც შეეხება კარიერას, პედრო ალმადოვარს უნდა გავუგზავნო ჩემი სივი, ნუ ჩამეძიებით, როგორ, თქვენ მხოლოდ წარმატება მისურვეთ. გგონიათ, გავგიჟდი? არა. მითხარით, ღმერთმა გისმინოსო.
– ღმერთმა გისმინოთ! გულწრფელად გისურვებთ წარმატებას!
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე