თორნიკე შენგელიამ სალომე ჯუღელის ხათრით ცეკვა და სიმღერა ისწავლა

ნბა–ს ქართველი კალათბურთელი და საქართველოს ნაკრების ერთ–ერთი ფავორიტი, თორნიკე შენგელია, სულ ცოტა ხნის წინ დაქორწინდა. პატარძალი ულამაზესი გოგონა, მოდელი სალომე ჯუღელი გახლავთ. ახალგაზრდა ცოლ–ქმარი ტოლები არიან – 22 წლის. მათი სიყვარულის ამბავი ხალხის თვალისა და ყურისგან დამალული იყო. ახალგაზრდებს არ სურდათ ზედმეტი ყურადღების მიქცევა და ამიტომ, სანამ ქორწილის დღე არ მოვიდა, ურთიერთობას ასაიდუმლოებდნენ. "სარკისთვის" ერთი წლის წინ მიცემულ ინტერვიუებში ორივე ცალ–ცალკე ამბობდა, რომ შეყვარებულები იყვნენ, მაგრამ თავიანთი რჩეულების ვინაობას არ ასახელებდნენ.
მათ სიყვარულს 4 წლის წინ ცნობილ ქართველ კალათბურთელ ზაზა ფაჩულიას სახლში სტუმრობისას ჩაეყარა საფუძველი. სალომე ზაზას დეიდაშვილი გახლავთ. ასე შეხვდნენ ფაჩულიებთან ერთ–ერთ სუფრაზე მოდელი და კალათბურთელი ერთმანეთს. თორნიკე სალომეს პირველივე დანახვისას მოიხიბლა, სალომე კი პირველ პაემანზე მიხვდა, რომ ის "ის" იყო.
22 სექტემბერს ჯვარი სვეტიცხოველში დაიწერეს, საქორწინო ცერემონიალიც მცხეთაში, ღია ცის ქვეშ გაიმართა. თორნიკემ საყვარელ ქალს ამ დღეს საოცნებო ქორწილი აჩუქა.
სალომე ჯუღელის სამოდელო კარიერა აქამდე ძირითადად პარიზით შემოიფარგლებოდა. გათხოვების შემდეგ კი ქმართან ერთად საცხოვრებლად ნიუ იორკში გადავა. იქაურ სამოდელო სააგენტოებთან უკვე თანამშრომლობს და ცოტა ხნის წინ ნიუ იორკის მოდის კვირეულზეც გამოჩნდა. მზად არის იმისთვისაც, რომ თუ ოჯახური ცხოვრება მოითხოვს, პოდიუმს თავი დაანებოს.
"სარკე" ულოცავს თორნიკეს და სალომეს დაქორწინებას და ახალგაზრდებს ოჯახურ ბედნიერებას უსურვებს, მკითხველებს კი სთავაზობს წყვილისგან ერთი წლის წინ შეპირებულ ექსკლუზიურ ინტერვიუს.
– სალომე და თორნიკე, სად გადაიკვეთა თქვენი ცხოვრების გზები?
თორნიკე: ერთმანეთი 3–4 წლის წინ აღმოვაჩინეთ, ზაზა ფაჩულიასთან სტუმრად ვნახე და ჩემი ყურადღება მაშინვე მიიქცია. მანამდე არ მქონია ის მომენტი, რომ გოგოსთან დალაპარაკება მომრიდებოდა, მაგრამ რატომღაც მასთან გასაუბრება და ცეკვის შეთავაზება ვერ მოვახერხე, აშკარად დაბნეული ვიყავი. იმ საღამოს, სალომეს გარდა, თითქმის ყველა გოგოს დავეკონტაქტე. ბევრს ვცეკვავდი.
სალომე: კარგად მახსოვს ის მომენტი, როდესაც თამადა ფეხზე წამოდგა და ახალგაზრდა, ძალიან პერსპექტიული ახალგაზრდა კალათბურთელის დახასიათება დაიწყო. როცა თორნიკე ფეხზე წამოდგა, გაკვირვებული დავრჩი, რადგან საოცრად თავმდაბალი ადამიანი დავინახე.
თორნიკე: შემდეგ ჩვენი ურთიერთობა სოციალური ქსელით გაგრძელდა. ვგრძნობდი, რომ ეს გოგო განსაკუთრებულად მაინტერესებდა, მაშინ სალი პარიზში ცხოვრობდა, მე – ბელგიაში. ძალიან ბევრ კითხვას ვუსვამდი და მიხაროდა, რომ ზუსტად ისეთ პასუხებს ვიღებდი, როგორიც მინდოდა, მომესმინა.
სალომე: ძალიან ბევრი საერთო აღმოგვაჩნდა, ბევრ საკითხზე ჩვენი აზრები ემთხვეოდა.
– რა გაინტერესებდათ, რისი მოსმენა გინდოდათ ერთმანეთისგან?
თორნიკე: ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია ოჯახური ტრადიციები და ამიტომ გამიხარდა, რომ ოჯახის შესახებ ჩემს შეხედულებებს სალომეც იზიარებდა. მიუხედავად იმისა, რომ უკვე დიდი ხანია საზღვარგარეთ ვცხოვრობ, ყოველთვის ვიცოდი, რომ ქართველ გოგოსთან ერთად ქართულ ტრადიციულ ოჯახს შევქმნიდი.
სალომე: ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო, მეპოვა ადამიანი, რომელიც ყველგან და ყველაფერში ჩემთან იქნებოდა. ძალიან მომწონს თორნიკეს თავმდაბლობა, ძალიან კეთილი, მზრუნველი და ყურადღებიანი ადამიანია.
– თქვენი პირველი პაემანი სად შედგა?
თორნიკე: კარგა ხანი ვერ ვახერხებდით თბილისში შეხვედრას, როცა მე ჩამოვდიოდი, ის მიდიოდა, ვერ ვემთხვეოდით დროში, მაგრამ ჩვენი პირველი პაემანი მაინც თბილისში შედგა.
სალომე: ჯერ კაფეში წავედით და შემდეგ კინოში. ეს ჩემი პირველი პაემანი იყო. მანამდე ბიჭს არასოდეს შევხვედრივარ. პირველივე პაემანზე მივხვდი, რომ ჩვენ შორის სერიოზული რაღაც დაიწყო.
თორნიკე: სიყვარულიც თბილისში ავუხსენი. მახსოვს, ერთ–ერთ ბარში დავპატიჟე და, ბუნებრივია, ძალიან ვღელავდი. სალომე უცნაურად იქცეოდა, გაუთავებლად ლაპარაკობდა, ყველა თემას შეეხო – პოლიტიკიდან დაწყებული ეკონომიკით დამთავრებული. მე კი პაუზას ველოდი, რომ ჩემი სათქმელი მეთქვა. როცა მივხვდი, რომ სალომე გაჩუმებას არ აპირებდა, ვუთხარი, რაღაც მაქვს სათქმელი–მეთქი. როცა სიყვარული ავუხსენი, სალომემ დიდი პაუზა გააკეთა და ძალიან შემეშინდა, მაგრამ მერე გაიღიმა და მითხრა, მეც მიყვარხარო.
– თორნიკე, ცოლობა როდის სთხოვეთ საყვარელ გოგონას?
სალომე: სიყვარულის ახსნიდან 4 თვე იყო გასული. ამ პერიოდში დავრწმუნდით ერთმანეთის გრძნობებში.
თორნიკე: იმ პერიოდში მე უკვე ამერიკაში ვიყავი წასული და ძალიან მიჭირდა, რომ ჩვენი შეხვედრები სულ უფრო პრობლემური ხდებოდა. ამ დროს სალომეს ნიუ იორკიდან ჰქონდა შემოთავაზება. სააგენტოდან თავისი მონაცემები გააგზავნა, მაგრამ არ ეგონა, თუ აიყვანდნენ. 1300 გოგოდან 7 უნდა შეერჩიათ. ერთხელ ისიც კი მომწერა, ჩვენი სააგენტოდან ერთი გოგო უკვე აიყვანეს და მე აღარ დამირეკავენო, მაგრამ დარწმუნებული ვიყავი, რომ მიიწვევდნენ. კარგად მახსოვს, ვარჯიშზე შევდიოდი და სალომემ ტელეფონზე მითხრა, რომ იმედი აღარ ჰქონდა. ვარჯიშიდან რომ გამოვედი, ტელეფონზე სალომეს 50 მესიჯი დამხვდა, გული გამისკდა... ემოციებით სავსე მესიჯები იყო, ბოლოს კი ეწერა, რომ ნიუ იორკში მოდიოდა. მაშინ მივხვდი, რომ როგორც კი ნიუ იორკში ჩამოვიდოდა, მისთვის ცოლობა უნდა მეთხოვა.

– და მაშინვე ქორწილისთვის მზადება დაიწყეთ?
სალომე: ცოლობა ზამთარში მთხოვა და მაშინვე დავიწყეთ ქორწილის ორგანიზებაზე ფიქრი. გვინდოდა, რომ წინა პერიოდი სამზადისით გადატვირთული არ ყოფილიყო და ეს დრო ერთმანეთისთვის დაგვეთმო, მაგრამ ქორწილის წინა დღესაც კი საოცრად დატვირთულ რეჟიმში აღმოვჩნდით. ძალიან გამიხარდა, რომ ჩვენი შეხედულებები ქორწილის შესახებ დაემთხვა.
თორნიკე: სალომეს ვუთხარი, ეს შენი დღეა და მზად ვარ, ყველაფერი შევასრულო–მეთქი, მაგრამ ყველას გირჩევთ, რომ ასეთი პირობა არასოდეს დადოთ!
– როგორც ჩანს, საპატარძლომ ძალიან ბევრი მოითხოვა თქვენგან. სალომე, როგორ ქორწილზე ოცნებობდით?
სალომე: ვფიქრობთ, რომ ძალიან ლამაზი ქორწილი გამოგვივიდა. თორნიკეც ყველაფერში ამყვა. თავიდან ძალიან გაუჭირდა იმასთან შეგუება, რომ ქართულის გარდა ტანგოს ცეკვაც მოუწევდა და მინდა, გითხრათ, რომ ძალიან კარგად გამოუვიდა. ვინანე კიდეც, ვალსი რატომ არ დავამატეთ. თორნიკე ავამღერე. ქორწილში ორი ინგლისურენოვანი სიმღერა შევასრულეთ, რა თქმა უნდა, ჩვენი შესაძლებლობებიდან გამომდინარე.
– საქორწილო ჩაცმულობა როგორ შეარჩიეთ?
სალომე: საქორწილო კაბა ნიუ იორკში შევარჩიე. ეს არის ელი სააბის კაბა. თავიდან მეგონა, რომ სულ სხვა სტილი მომიხდებოდა, მაგრამ არჩევანი ამ კაბაზე შევაჩერე. ვფიქრობ, უფრო მეტად მიხდება.
თორნიკე: ყოველთვის მინდოდა, ჩემს ქორწილში ჩოხა მცმოდა და შევიკერე. იმის გამო, რომ სალომემ ევროპული ცეკვებიც მოინდომა, ქართული ცეკვის შემდეგ სმოკინგი ჩავიცვი.
სალომე: დავიცავით ტრადიცია და ქორწილამდე ერთმანეთის სამოსი არ ვნახეთ, მიუხედავად იმისა, რომ ჩემი კაბა ნიუ იორკიდან თორნიკემ ჩამოიტანა.
– თქვენს სიყვარულს საგულდაგულოდ მალავდით, არავინ იცოდა, რომ ასეთ პოპულარულ კალათბურთელს შეყვარებული ჰყავდა. რატომ ასაიდუმლოებდით ამ ურთიერთობას?
თორნიკე: საერთოდ არ მიყვარს ჩემი პირადი ურთიერთობების აფიშირება. მთავარი იყო, რომ გრძნობებში თავად გავრკვეულიყავით. არ გვინდოდა, ზედმეტი ინტერესი გაჩენილიყო ჩვენ მიმართ. ასე უფრო კარგად წარიმართა ჩვენი ურთიერთობა. "სარკემ" ერთ–ერთმა პირველმა შეიტყო ჩვენი სიყვარულის ამბავი, დიდი მადლობა, რომ გაითვალისწინეთ ჩვენი თხოვნა და ეს ამბავი მანამდე არ დაბეჭდეთ, სანამ ჩვენ თვითონ არ ავლაპარაკდებოდით.
– თქვენი სიყვარულის წინააღმდეგი ვინმე ან რამე ხომ არ ყოფილა?
სალომე: არა, არანაირი წინააღმდეგობა არ ყოფილა. ყველაფერი ჩვენზე იყო დამოკიდებული.
– თორნიკე, გათხოვების შემდეგ მოდელები, ქმრების მოთხოვნით, პოდიუმს თავს ანებებენ. თქვენს ცოლსაც იგივე ელის?

თორნიკე: არა, ასეთი აკრძალვები არ მაქვს. სალომეს საქმიანობას პატივს ვცემ. მან უკეთ იცის, რა დრო უნდა დაუთმოს კარიერას.
სალომე: ვიცი, რომ თორნიკეს კარიერის გამო ხშირად მოგვიწევს საცხოვრებელი ადგილის შეცვლა. მეც ვეცდები, ჩემი საქმიანობა სწორედ ამის მიხედვით ავაწყო. ჩემთვის პრიორიტეტი ყოველთვის ოჯახი იქნება და, თუკი ჩვენი სიყვარული რაღაც ეტაპზე ჩემგან მოდელობის მიტოვებას მოითხოვს, ამისთვისაც მზად ვარ.
– კალათბურთელების ცოლები ხშირად აღნიშნავენ, რომ საკმაოდ რთულია მათი ქმრების რეჟიმით ცხოვრება. სპორტსმენს დიდი ხელშეწყობა სჭირდება. ალბათ ესეც გაცნობიერებული გაქვთ.
სალომე: კი, როდესაც ადამიანი გიყვარს, მისთვის ყველაფერს ადვილად გააკეთებ და სასიამოვნოც კი იქნება მასზე ზრუნვა. ვერც იმაში ვხედავ პრობლემას, რომ თორნიკეს მატჩების გამო ხშირად მოგვიწევს განშორება, პირიქით, ეს კარგიც იქნება, უფრო მოგვენატრება ერთმანეთი.
– თორნიკე, როგორ ატყობთ, სალომესგან როგორი ცოლი დადგება?
თორნიკე: ზუსტად ვიცი, სალომეს ვინმესგან იმის თქმა არ დასჭირდება, რა დროს რა გააკეთოს. თვითონაც ტრადიციული ოჯახიდან არის. სწორედ ის მომეწონა სალომეში, რომ თავისი თანატოლებისგანაც გამოირჩევა და მოდელებისგანაც. სალომე სულ სხვაა პოდიუმზე და სულ სხვაა ცხოვრებაში.
– სალომე, თორნიკეს გრძნობების რომანტიკულად გამოხატვა ახასიათებს?
სალომე: კი, ძალიან ყურადღებიანი და რომანტიკულია. მახსოვს, ერთ–ერთ დაბადების დღეზე იმხელა თაიგული გამომიგზავნა, რომ ხელში ვერ დავიჭირე. ერთხელ ჩემს დაბადების დღეზე კიევში იყო და გულის ფორმის ფრანი, რომელზეც ჩვენი სახელები ეწერა, ცაში გაუშვა, ამის ამსახველი ვიდეო კი მე გამომიგზავნა. მას კარგად გამოსდის ჩემი გაოცება.
– კალათბურთელებისა და მოდელების, ფეხბურთელებისა და მოდელების წყვილებს თქვენი სახით კიდევ ერთი წყვილი დაემატა. ეს უკვე ტენდენციად იქცა. თორნიკე, თავიდანვე გადაწყვეტილი გქონდათ მოდელ გოგონაზე დაქორწინება თუ ასე თავისით გამოვიდა?

თორნიკე: ჩემთვის იდეაფიქსი არასდროს ყოფილა, ჩემი მეორე ნახევარი მოდელი ყოფილიყო, პირიქით. არ მინდა, სხვა მოდელებს შეურაცხყოფა მივაყენო, მაგრამ ყოველთვის მაღიზიანებდა მათი აზროვნება და არასერიოზულობა. სალი კი პირიქით არის. მასში ყველაზე მეტად იმან მომხიბლა, რომ საოცრად სერიოზული, განათლებული და მიზანდასახულია.
სალომე: ვერასოდეს წარმოვიდგენდი, რომ სპორტსმენი მამაკაცი შემიყვარდებოდა. კალათბურთელების მიმართ არასოდეს მქონია განსაკუთრებული ინტერესი, მაგრამ სიყვარულს რას გაუგებ.
– თორნიკე, თქვენი ტრავმის გამო წელს ევროპის ჩემპიონატში საქართველოს ნაკრებში ვერ ითამაშეთ და გუნდს აშკარად დააკლდით. ეს ალბათ თქვენც იგრძენით.
თორნიკე: მე და ზაზა ფაჩულია რომ ვყოფილიყავით მოედანზე, ალბათ ერთი–ორი მატჩის მოგებას შევძლებდით. ძალიან განვიცადე, რომ ბიჭების გვერდით არ ვიყავი.
სალომე: თორნიკემ ძალიან ინერვიულა, რომ მატჩებს ტელევიზორით უყურებდა და იქ არ იყო. კარგა ხანი ცდილობდა, მუხლზე ოპერაცია გადაედო, ვარჯიშობდა კიდეც, რომ ნაკრებში ყოფილიყო, მაგრამ ტრავმამ მაინც იჩინა თავი.
– თაფლობისთვეს სად გაატარებთ, საქორწინო მოგზაურობაში წახვალთ?
თორნიკე: ფეხზე გადატანილი ტრავმის გამო რეაბილიტაციას გავდივარ და დამატებითი ვარჯიშები მაქვს დანიშნული. ქორწილის შემდეგ პირდაპირ ნიუ იორკში გვიწევს გამგზავრება. სამწუხაროდ, თაფლობისთვე არ გამოგვივიდა, ცხოვრებასაც ნიუ იორკში ვაპირებთ.
სალომე: მეც ჯერჯერობით ამერიკულ სააგენტოებთან ვითანამშრომლებ, პარიზში აღარ ვიმუშავებ. გაზაფხულზე ნიუ იორკის ფეშენ ვიკში მივიღე მონაწილეობა. ქორწილის გამო ახლა უარის თქმა მომიწია მათთვის, მაგრამ ისევ ჩავერთვები.
ავთო ჩიტიძე, ჟურნალი სარკე