თეა გობეჯიშვილი: "ერთი რჩევა ყველას, ვინც ახალ სახლში აპირებს გადასვლას"
2 650 ნახვა
ქორეოგრაფ თეა გობეჯიშვილს ხუთოთახიან სახლში სრული იდილია აქვს მოწყობილი. თბილისში, ყიფშიძის ქუჩაზე, ბინაში, რომელსაც რვა წელი ელოდა, ქმარ–შვილთან, დედასთან და თავის საყვარელ ძაღლთან ერთად სამი წლის წინ გადაბარგდა და ერთ წელში რემონტიც დასრულდა. სახლი ისეთი გამოვიდა, როგორიც თეას და მის ქმარს, ნიკა ლომიძეს ჰქონდათ ჩაფიქრებული. თითოეულ დეტალზე ბევრი იფიქრეს, იკამათეს, საბოლოოდ შედეგით კი ორივე კმაყოფილი დარჩა. ახლა უკვე ამ ბინაში ბევრი სახალისო ისტორია აქვთ დაგროვილი, რომლებსაც თეა "სარკეში" სიამოვნებით იხსენებს.
თეა გობეჯიშვილი:
– სამი წელია ამ ბინაში ვცხოვრობთ. ხუთოთახიანია – კაბინეტი, სამი საძინებელი და დიდი მისაღები ოთახი აქვს. სახლს 8 წელი ველოდით, ნიტაზე ფეხმძიმედ ვიყავი, როცა მშენებარე ფართი ვიყიდეთ. ერთი წელიც გასარემონტებლად დაგვჭირდა.
– ბინის რემონტი ვინ ითავა?
– იმდენი ხანი ველოდით ბინის დასრულებას და იმდენჯერ გვიფიქრია, როგორი უნდა ყოფილიყო, რომ შემოვედით, ზუსტად ვიცოდით, რა უნდა გაგვეკეთებინა. დაგეგმილი გვქონდა, როგორ ფერებში გავაკეთებდით, ვისი ოთახი როგორი იქნებოდა. წინასწარ ვიცოდით, რომ ნიტას ოთახი ვარდისფერში უნდა გაგვეკეთებინა, ეს მისი სურვილი იყო, მე კი არ ვეთანხმებოდი. ახლა თავადაც აღარ მოსწონს ეს ფერი, მაგრამ ჯერჯერობით მაინც ვარდისფერ ოთახში ცხოვრობს. მე და ნიკამ ერთობლივად გადავწყვიტეთ, სახლი ასეთი ნათელი ყოფილიყო. ბევრი ხის დეტალია, რაც ძალიან მომწონს.
– სამზარეულოს და მისაღები ოთახის გაერთიანებაც ცოლ–ქმრის ერთობლივი გადაწყვეტილება იყო?
– ძალიან ბევრი ვიფიქრე, სამზარეულო ღია გამეკეთებინა თუ დახურული, მაგრამ სივრცეს ვერაფრით შეველიე და მისაღებთან გავაერთიანე. შეიძლება უფრო პრაქტიკულია, როცა ცალკეა სამზარეულო, მაგრამ რატომღაც ასე ვამჯობინე.
– ესე იგი სივრცე გიყვართ?
– ძალიან. რატომღაც ჩემმა შვილმა, ნიკუშამ, გადაწყვიტა, მისი ოთახი ნაცრისფერ და შავ ფერებში ყოფილიყო. დანარჩენი, როგორც ხედავთ, ძირითადად ღია ფერებია, მათ შორის – აბაზანაც კი. მეორე აბაზანაში ყავისფერი ტონი შევიტანეთ, რომ სახლი მხოლოდ ერთ ფერში არ ყოფილიყო. იატაკზეც ძალიან ბევრი ვიფიქრეთ, ვერ ვწყვეტდით, გრანიტზე გაგვეკეთებინა არჩევანი თუ ხეზე. ბოლოს მაინც გრანიტზე შევჩერდით, ამის გამო იატაკის ქვეშ გათბობის გაკეთება მოგვიწია, რაც ძალიან კარგი გამოდგა. ზამთარში ისე თბება, რომ ფეხშიშველი სიარულიც კი შეიძლება. ჩვენს ძაღლს, ჭინკასაც, უყვარს ის ადგილი, რომელიც უფრო მეტად თბება. ყველაზე თბილ კუთხეს ამოირჩევს ხოლმე და იქ წვება.
– აივანზე ბაღი გაქვთ მოწყობილი. ყვავილები თქვენ მოაშენეთ?
– ყველაზე მეტად რაც მინდოდა და არ გამოგვივიდა, ეს არის უფრო დიდი აივანი. ძალიან მიყვარს ყვავილები, დილით რომ ვიღვიძებ, გავდივარ ჩემს პატარა აივანზე, სადაც უკვე ყვავილების ტევა აღარ არის და ერთი საათით მაინც ვჯდები. თუ სადმე რამე ყვავილს ვნახავ, მაშინვე წამოღება მინდება, მაგრამ ვეღარ მომაქვს, რადგან ვეღარსად ვდგამ. აივანს დილით მზე ადგება, ამიტომ ყავის ჭიქით გავდივარ და დიდხანს ვზივარ ჩემს ყვავილებთან, წყნარად ვაწყობ დღის გეგმებს. ეს პროცესი ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ჩემი საყვარელი საქმიანობა სწორედ ჩემს მცენარეებთან და ფიქრებთან დილაობით მარტო დარჩენაა.
– და ალბათ ეს არის მთელ სახლში თქვენი ყველაზე საყვარელი ადგილი.
– ამ სახლში ყველა კუთხეს თავისი დატვირთვა აქვს, ვერ გეტყვით, სად უფრო დიდხანს მიყვარს ყოფნა. ვიდრე 12 საათი გახდება, რატომღაც მისაღებში როიალის გვერდით რომ სკამებია, იქ ვჯდები და სტუმრებსაც იქ ვიღებ, მაგრამ გახდება თუ არა 12 საათი, დივანზე გადავინაცვლებ, რომ ტელევიზორს ვუყურო. ამ სახლის ყველა კუთხისთვის გვაქვს გადანაწილებული დრო. საძინებელში ღამის 3–4 საათზე შევდივარ. ჩემი საძინებელი ძალიან მყუდროა და ამით კმაყოფილი ვარ.
– როცა საძინებლის გაკეთებაზე ფიქრობდით, პრიორიტეტი რა იყო?
– ფერი უნდა ყოფილიყო მშვიდი, რომელიც თეთრი დეტალებით იქნებოდა გაფორმებული. საძინებელში რომ შევდივარ, სრული სიმშვიდე მეუფლება.
– სახლში ორი გარდერობის ოთახია. ამდენი ტანსაცმელი გაქვთ, რომ ეს აუცილებელი გახდა?
– როცა აქ გადმოვდიოდით, ვთქვი, რომ აუცილებლად ორი საგარდერობე ოთახი უნდა ყოფილიყო. ამას გარდა, ჰოლშიც ძალიან დიდი კარადა გვაქვს. თუ სადმე სათავსოს გაკეთება შეიძლებოდა, ყველა კუთხეში გავაკეთე. ვიდრე აქ გადმოვიდოდით, ძალიან პატარა სახლში ვცხოვრობდით, ორ კარადაში მქონდა ყველაფერი გადანაწილებული და არასოდეს მყოფნიდა ადგილი. რაღაცის გამოღება რომ მინდოდა, ყველაფერი უნდა გადმომელაგებინა. თუ ოდნავ უხეშად მოვკიდებდი ხელს, შეიძლებოდა მთელი ტანსაცმელი ზედ გადმომყროდა. მიყვარს, როცა ტანსაცმელი ლამაზად არის დალაგებული. ახლა მართლა ძალიან ბევრი სათავსო გვაქვს, მაგრამ ვხვდები, რომ ბევრი ზედმეტი ნივთიცაა. ზოგი გადასაგდებად მენანება, ზოგზე ვფიქრობ, იქნებ დამჭირდეს–მეთქი, მაგრამ წლები ისე გადის, ვერაფერში ვიყენებ. ამ ზამთარს ყველაფერს გადავარჩევ და ზედმეტ ნივთებს მოვიშორებ.
– როცა სახლს არჩევდით, ადგილმდებარეობაც გაითვალისწინეთ?
– ამას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. აქ არასოდესაა ხმაური, ერთი მხრიდან ვერეს ხეობა გვაქვს, ამიტომ ზაფხულში აივანზე რა დროსაც უნდა გავიდეთ, გრილა. ეზოს მხარეს დილიდან გვაქვს მზე. სახლს მზე დღის ნებისმიერ მონაკვეთში ადგება, რაც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. თუ არ არის მზე, არ მაქვს ენთუზიაზმი. ქუჩის ხმაური და მტვერი რომ არ შემოდის, ეს ცალკე დიდი პლუსია. სულ მიკვირს, როგორ ცხოვრობენ ცენტრალურ ქუჩებზე. ალბათ ღამე ფანჯრებს ვერ აღებენ, რომ ჰაერი შევიდეს.
მეზობლებსაც ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. მე კი არაჩვეულებრივი მეზობლები მყავს. მთლიანობაში ყველა კომპონენტი, ყველა ნაწილი ძალიან აწყობილი და დალაგებულია.
– სარკეები სივრცეს უფრო ადიდებს. ამის გამოა სახლში ამდენი სარკე თუ უბრალოდ გაპრანჭვა გიყვართ?
– ძალიან იშვიათად ვიყენებ სარკეს. შეიძლება მთელი დღე ისე გავიდეს, ერთხელ ჩავიხედო. სახლში დიდი სარკეები მიყვარს, მაგრამ რამდენადაც კომფორტულია, იმდენად რთულად მოსავლელია.
– ვატყობ, სახლში ყოფნა გიყვართ.
– რაც დრო გადის, მით უფრო არ მიყვარს სახლიდან გასვლა. მეგობრები აქ ხშირად ვიკრიბებით, ასე უფრო კარგად ვგრძნობთ თავს. ადრე კი უმეტესად გარეთ გავდიოდით. ახლა არც ზედმეტი მუსიკა მიყვარს და არც – ხალხმრავლობა.
– მეგობრებს რითი უმასპინძლდებით, თქვენი ნახელავით?
– საჭმელებს არ ვაკეთებ. ნიკას უყვარს სამზარეულოში ტრიალი, განსაკუთრებით – ხორცის შეწვა. როცა კეთების ხასიათზეა, სამზარეულოში აუცილებლად გვერდით უნდა ვედგე. ერთობლივად ვამზადებთ, მისი ასისტენტი ვარ. დედაჩემს ჩემზე გაცილებით უკეთ გამოსდის სადილები. რაღაცეების კეთება ვიცი, მაგრამ ყოველდღიურად ნამდვილად არ ვტრიალებ გაზქურასთან. განსაკუთრებით არასოდეს გამომდიოდა ნამცხვრების ცხობა. ვგიჟდები, ისე მიყვარს, არაერთხელ ვცადე, მაგრამ ფირფიტები ნამდვილი უბედურება გამოდიოდა, ისეთი ხმელი იყო, რომ ვერანაირი კრემი ვერ შველოდა. ბევრი წვალების შემდეგ მივხვდი, რომ ეს ჩემი საქმე არ არის.
სახლის საქმეებიდან ყველაზე მეტად მტვრის გადაწმენდა მეზიზღება. თითოეული სუვენირი უნდა აიღო, გადაწმინდო და ხელახლა დაალაგო. ოღონდ ეს არ გამაკეთებინო და შემიძლია მთელი დღე ვაუთოო. ძალიან მიყვარს, როცა ტანსაცმელს ვაწიკწიკებ და ყველაფერს საკიდებზე ვკიდებ თავის ადგილზე. ეს ჩემთვის დიდი სიამოვნებაა.
– ამ ანტიკვარულ როიალს რა ისტორია აქვს?
– ასეთი როიალი მსოფლიოში მხოლოდ ორია. ნიკას აჩემება იყო, რომ გვეყიდა. მე არ ვუკრავ, ახლა ნიტა გვინდა მუსიკაზე შევიყვანოთ. ნიკა ისე გაგიჟდა და გადაიარია ამ როიალის ისტორიაზე, რომ ვიყიდეთ. როიალს მთელი მსოფლიო აქვს მოვლილი, მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში მოსკოვს ვენამ გადასცა. ეს ერთი ეგზემპლარი ჩვენს სახლში მოხვდა. მისი ისტორია ნიკამ ზეპირად იცის. ვფიქრობთ, რესტავრაცია გავუკეთოთ თუ ასეთი სახე შევუნარჩუნოთ. გვენანება ხელის მოკიდება, ალბათ უმჯობესია, ასეთი დავტოვოთ. ზოგადად ძველი ნივთები არ მიყვარს, ისინი, რაც სხვების ოჯახებში იყო, ამიტომ შევეცადეთ, ყველაფერი ახალი გვქონოდა.
– განსაკუთრებულად საყვარელი ნივთები თუ გაქვთ, რომელიც რაღაცას ან ვიღაცას გახსენებთ?
– ამ სახლში რასაც კი ხედავთ, თითოეული ყვავილი, თითოეული დეტალი ჩემთვის ძალიან საყვარელია. ნებისმიერი ნივთის შერჩევა იმხელა სიხარული იყო, რომ არ ვიცი, ახლა რომელი მათგანი გამოვყო.
სახლის ექსტერიერ–ინტერიერზე რომ ვზრუნავდით, რაღაცეებში ჩემი და ნიკას აზრები ერთმანეთს არ ემთხვეოდა და ასეთ დროს მესამე პირს ვეძახდით, რომელიც ყოველთვის ძალიან უხერხულ მდგომარეობაში ვარდებოდა. არ იცოდა, ვისთვის დაეჭირა მხარი. ამ ყველაფერზე ძალიან ვხალისობდით, ყველაფერი თამაშს ჰგავდა. იმაზეც კი შეგვეძლო გვეკამათა, ერთი ტონით ღია ფერი შეგვერჩია თუ მუქი. რემონტის პროცესშიც კი ძალიან გვიყვარდა აქ მოსვლა. საღებავის ყუთებით სკამები და მაგიდა გვქონდა გაკეთებული. აქ რომ მოვდიოდით, ყავას ვსვამდით და მთელი დღეები ამ გაჯებში, მავთულებში ვისხედით.
– სახლისთვის ფარდები იოლად შეარჩიეთ თუ ამაზეც ბევრი ფიქრი მოგიწიათ?
– ფარდები ძალიან რთული თემაა, პირველ რიგში, იმიტომ, რომ კოლოსალური რაოდენობის არის საჭირო. ხშირად ხდება, რომ ისეთი არ გამოდის, როგორიც გვინდოდა, ან ერთი სანტიმეტრი გვაკლდება და ამიტომ ფუჭდება. ფარდები ბოლოს კეთდება და ამიტომ ბევრი დეტალის გათვალისწინება გიწევს. შერჩევაში უფრო მეტი ვიწვალეთ, ვიდრე სიამოვნება მივიღეთ. ეს ფარდები ძალიან უხდება ინტერიერს, მაგრამ დიდი სიამოვნებით შევცვლიდი.
მინდა, ერთი რჩევა მივცე ყველას, ვინც ახალ სახლში აპირებს გადასვლას: სანამ რემონტს ბოლომდე არ მიიყვანთ, არავითარ შემთხვევაში არ გადახვიდეთ! დარჩენილი საქმე დარჩენილად რჩება. რომ გადმოვედით, რაც გასაკეთებელი დაგვრჩა, ახლაც გასაკეთებელია. მეშინია, ბურთის ფორმის ჭაღებით არ დავრჩეთ დიდხანს. ამიტომ ჯერ ყველაფერი გაკეთდეს და მერე გადადით.
ჩვენ ძალიან ჩქარ–ჩქარა გადმოვბარგდით. ნიკამ აიტეხა, 2010 წელს ამ სახლში შევხვედროდით. ჩვენთვის დეკემბრის თვე ყველაზე რთულია, ამ დროს არავისთვის მცალია, მხოლოდ საქმით ვარ დაკავებული, მაგრამ ნიკამ აიჩემა, 30 დეკემბერს გადმოვსულიყავით. რეპეტიციიდან სახლში ღამის 3 საათზე აბსოლუტურად გაყინული დავბრუნდი და ნიკა დიდი ჩანთებით დამხვდა, გადავდივართო. არ მახსოვს, როგორ გადმოვედით, სად დავიძინეთ, სიხარულის შეგრძნება სულ არ მქონდა. მხოლოდ 2 იანვარს მივხვდი, რომ ახალ სახლში ვიყავი. ამ დღეს ყველა მეგობარი ჩვენთან მოვიდა ახალი სახლის მოსალოცად, მაგრამ ერთი თეფში და ჭიქაც კი არ აღმოგვაჩნდა, რომ სტუმრებს გავმასპინძლებოდით. მე და ნიკა გავიქეცით, ყველაფერი ვიყიდეთ. ახლა ეს ყველაფერი უკვე ძალიან კარგად მახსენდება.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
თეა გობეჯიშვილი:
– სამი წელია ამ ბინაში ვცხოვრობთ. ხუთოთახიანია – კაბინეტი, სამი საძინებელი და დიდი მისაღები ოთახი აქვს. სახლს 8 წელი ველოდით, ნიტაზე ფეხმძიმედ ვიყავი, როცა მშენებარე ფართი ვიყიდეთ. ერთი წელიც გასარემონტებლად დაგვჭირდა.
– ბინის რემონტი ვინ ითავა?
– იმდენი ხანი ველოდით ბინის დასრულებას და იმდენჯერ გვიფიქრია, როგორი უნდა ყოფილიყო, რომ შემოვედით, ზუსტად ვიცოდით, რა უნდა გაგვეკეთებინა. დაგეგმილი გვქონდა, როგორ ფერებში გავაკეთებდით, ვისი ოთახი როგორი იქნებოდა. წინასწარ ვიცოდით, რომ ნიტას ოთახი ვარდისფერში უნდა გაგვეკეთებინა, ეს მისი სურვილი იყო, მე კი არ ვეთანხმებოდი. ახლა თავადაც აღარ მოსწონს ეს ფერი, მაგრამ ჯერჯერობით მაინც ვარდისფერ ოთახში ცხოვრობს. მე და ნიკამ ერთობლივად გადავწყვიტეთ, სახლი ასეთი ნათელი ყოფილიყო. ბევრი ხის დეტალია, რაც ძალიან მომწონს.
– სამზარეულოს და მისაღები ოთახის გაერთიანებაც ცოლ–ქმრის ერთობლივი გადაწყვეტილება იყო?
– ძალიან ბევრი ვიფიქრე, სამზარეულო ღია გამეკეთებინა თუ დახურული, მაგრამ სივრცეს ვერაფრით შეველიე და მისაღებთან გავაერთიანე. შეიძლება უფრო პრაქტიკულია, როცა ცალკეა სამზარეულო, მაგრამ რატომღაც ასე ვამჯობინე.
– ესე იგი სივრცე გიყვართ?
– ძალიან. რატომღაც ჩემმა შვილმა, ნიკუშამ, გადაწყვიტა, მისი ოთახი ნაცრისფერ და შავ ფერებში ყოფილიყო. დანარჩენი, როგორც ხედავთ, ძირითადად ღია ფერებია, მათ შორის – აბაზანაც კი. მეორე აბაზანაში ყავისფერი ტონი შევიტანეთ, რომ სახლი მხოლოდ ერთ ფერში არ ყოფილიყო. იატაკზეც ძალიან ბევრი ვიფიქრეთ, ვერ ვწყვეტდით, გრანიტზე გაგვეკეთებინა არჩევანი თუ ხეზე. ბოლოს მაინც გრანიტზე შევჩერდით, ამის გამო იატაკის ქვეშ გათბობის გაკეთება მოგვიწია, რაც ძალიან კარგი გამოდგა. ზამთარში ისე თბება, რომ ფეხშიშველი სიარულიც კი შეიძლება. ჩვენს ძაღლს, ჭინკასაც, უყვარს ის ადგილი, რომელიც უფრო მეტად თბება. ყველაზე თბილ კუთხეს ამოირჩევს ხოლმე და იქ წვება.
– აივანზე ბაღი გაქვთ მოწყობილი. ყვავილები თქვენ მოაშენეთ?
– ყველაზე მეტად რაც მინდოდა და არ გამოგვივიდა, ეს არის უფრო დიდი აივანი. ძალიან მიყვარს ყვავილები, დილით რომ ვიღვიძებ, გავდივარ ჩემს პატარა აივანზე, სადაც უკვე ყვავილების ტევა აღარ არის და ერთი საათით მაინც ვჯდები. თუ სადმე რამე ყვავილს ვნახავ, მაშინვე წამოღება მინდება, მაგრამ ვეღარ მომაქვს, რადგან ვეღარსად ვდგამ. აივანს დილით მზე ადგება, ამიტომ ყავის ჭიქით გავდივარ და დიდხანს ვზივარ ჩემს ყვავილებთან, წყნარად ვაწყობ დღის გეგმებს. ეს პროცესი ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. ჩემი საყვარელი საქმიანობა სწორედ ჩემს მცენარეებთან და ფიქრებთან დილაობით მარტო დარჩენაა.
– და ალბათ ეს არის მთელ სახლში თქვენი ყველაზე საყვარელი ადგილი.
– ამ სახლში ყველა კუთხეს თავისი დატვირთვა აქვს, ვერ გეტყვით, სად უფრო დიდხანს მიყვარს ყოფნა. ვიდრე 12 საათი გახდება, რატომღაც მისაღებში როიალის გვერდით რომ სკამებია, იქ ვჯდები და სტუმრებსაც იქ ვიღებ, მაგრამ გახდება თუ არა 12 საათი, დივანზე გადავინაცვლებ, რომ ტელევიზორს ვუყურო. ამ სახლის ყველა კუთხისთვის გვაქვს გადანაწილებული დრო. საძინებელში ღამის 3–4 საათზე შევდივარ. ჩემი საძინებელი ძალიან მყუდროა და ამით კმაყოფილი ვარ.
– როცა საძინებლის გაკეთებაზე ფიქრობდით, პრიორიტეტი რა იყო?
– ფერი უნდა ყოფილიყო მშვიდი, რომელიც თეთრი დეტალებით იქნებოდა გაფორმებული. საძინებელში რომ შევდივარ, სრული სიმშვიდე მეუფლება.
– სახლში ორი გარდერობის ოთახია. ამდენი ტანსაცმელი გაქვთ, რომ ეს აუცილებელი გახდა?
– როცა აქ გადმოვდიოდით, ვთქვი, რომ აუცილებლად ორი საგარდერობე ოთახი უნდა ყოფილიყო. ამას გარდა, ჰოლშიც ძალიან დიდი კარადა გვაქვს. თუ სადმე სათავსოს გაკეთება შეიძლებოდა, ყველა კუთხეში გავაკეთე. ვიდრე აქ გადმოვიდოდით, ძალიან პატარა სახლში ვცხოვრობდით, ორ კარადაში მქონდა ყველაფერი გადანაწილებული და არასოდეს მყოფნიდა ადგილი. რაღაცის გამოღება რომ მინდოდა, ყველაფერი უნდა გადმომელაგებინა. თუ ოდნავ უხეშად მოვკიდებდი ხელს, შეიძლებოდა მთელი ტანსაცმელი ზედ გადმომყროდა. მიყვარს, როცა ტანსაცმელი ლამაზად არის დალაგებული. ახლა მართლა ძალიან ბევრი სათავსო გვაქვს, მაგრამ ვხვდები, რომ ბევრი ზედმეტი ნივთიცაა. ზოგი გადასაგდებად მენანება, ზოგზე ვფიქრობ, იქნებ დამჭირდეს–მეთქი, მაგრამ წლები ისე გადის, ვერაფერში ვიყენებ. ამ ზამთარს ყველაფერს გადავარჩევ და ზედმეტ ნივთებს მოვიშორებ.
– როცა სახლს არჩევდით, ადგილმდებარეობაც გაითვალისწინეთ?
– ამას ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. აქ არასოდესაა ხმაური, ერთი მხრიდან ვერეს ხეობა გვაქვს, ამიტომ ზაფხულში აივანზე რა დროსაც უნდა გავიდეთ, გრილა. ეზოს მხარეს დილიდან გვაქვს მზე. სახლს მზე დღის ნებისმიერ მონაკვეთში ადგება, რაც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. თუ არ არის მზე, არ მაქვს ენთუზიაზმი. ქუჩის ხმაური და მტვერი რომ არ შემოდის, ეს ცალკე დიდი პლუსია. სულ მიკვირს, როგორ ცხოვრობენ ცენტრალურ ქუჩებზე. ალბათ ღამე ფანჯრებს ვერ აღებენ, რომ ჰაერი შევიდეს.
მეზობლებსაც ძალიან დიდი მნიშვნელობა აქვს. მე კი არაჩვეულებრივი მეზობლები მყავს. მთლიანობაში ყველა კომპონენტი, ყველა ნაწილი ძალიან აწყობილი და დალაგებულია.
– სარკეები სივრცეს უფრო ადიდებს. ამის გამოა სახლში ამდენი სარკე თუ უბრალოდ გაპრანჭვა გიყვართ?
– ძალიან იშვიათად ვიყენებ სარკეს. შეიძლება მთელი დღე ისე გავიდეს, ერთხელ ჩავიხედო. სახლში დიდი სარკეები მიყვარს, მაგრამ რამდენადაც კომფორტულია, იმდენად რთულად მოსავლელია.
– ვატყობ, სახლში ყოფნა გიყვართ.
– რაც დრო გადის, მით უფრო არ მიყვარს სახლიდან გასვლა. მეგობრები აქ ხშირად ვიკრიბებით, ასე უფრო კარგად ვგრძნობთ თავს. ადრე კი უმეტესად გარეთ გავდიოდით. ახლა არც ზედმეტი მუსიკა მიყვარს და არც – ხალხმრავლობა.
– მეგობრებს რითი უმასპინძლდებით, თქვენი ნახელავით?
– საჭმელებს არ ვაკეთებ. ნიკას უყვარს სამზარეულოში ტრიალი, განსაკუთრებით – ხორცის შეწვა. როცა კეთების ხასიათზეა, სამზარეულოში აუცილებლად გვერდით უნდა ვედგე. ერთობლივად ვამზადებთ, მისი ასისტენტი ვარ. დედაჩემს ჩემზე გაცილებით უკეთ გამოსდის სადილები. რაღაცეების კეთება ვიცი, მაგრამ ყოველდღიურად ნამდვილად არ ვტრიალებ გაზქურასთან. განსაკუთრებით არასოდეს გამომდიოდა ნამცხვრების ცხობა. ვგიჟდები, ისე მიყვარს, არაერთხელ ვცადე, მაგრამ ფირფიტები ნამდვილი უბედურება გამოდიოდა, ისეთი ხმელი იყო, რომ ვერანაირი კრემი ვერ შველოდა. ბევრი წვალების შემდეგ მივხვდი, რომ ეს ჩემი საქმე არ არის.
სახლის საქმეებიდან ყველაზე მეტად მტვრის გადაწმენდა მეზიზღება. თითოეული სუვენირი უნდა აიღო, გადაწმინდო და ხელახლა დაალაგო. ოღონდ ეს არ გამაკეთებინო და შემიძლია მთელი დღე ვაუთოო. ძალიან მიყვარს, როცა ტანსაცმელს ვაწიკწიკებ და ყველაფერს საკიდებზე ვკიდებ თავის ადგილზე. ეს ჩემთვის დიდი სიამოვნებაა.
– ამ ანტიკვარულ როიალს რა ისტორია აქვს?
– ასეთი როიალი მსოფლიოში მხოლოდ ორია. ნიკას აჩემება იყო, რომ გვეყიდა. მე არ ვუკრავ, ახლა ნიტა გვინდა მუსიკაზე შევიყვანოთ. ნიკა ისე გაგიჟდა და გადაიარია ამ როიალის ისტორიაზე, რომ ვიყიდეთ. როიალს მთელი მსოფლიო აქვს მოვლილი, მეორე მსოფლიო ომის პერიოდში მოსკოვს ვენამ გადასცა. ეს ერთი ეგზემპლარი ჩვენს სახლში მოხვდა. მისი ისტორია ნიკამ ზეპირად იცის. ვფიქრობთ, რესტავრაცია გავუკეთოთ თუ ასეთი სახე შევუნარჩუნოთ. გვენანება ხელის მოკიდება, ალბათ უმჯობესია, ასეთი დავტოვოთ. ზოგადად ძველი ნივთები არ მიყვარს, ისინი, რაც სხვების ოჯახებში იყო, ამიტომ შევეცადეთ, ყველაფერი ახალი გვქონოდა.
– განსაკუთრებულად საყვარელი ნივთები თუ გაქვთ, რომელიც რაღაცას ან ვიღაცას გახსენებთ?
– ამ სახლში რასაც კი ხედავთ, თითოეული ყვავილი, თითოეული დეტალი ჩემთვის ძალიან საყვარელია. ნებისმიერი ნივთის შერჩევა იმხელა სიხარული იყო, რომ არ ვიცი, ახლა რომელი მათგანი გამოვყო.
სახლის ექსტერიერ–ინტერიერზე რომ ვზრუნავდით, რაღაცეებში ჩემი და ნიკას აზრები ერთმანეთს არ ემთხვეოდა და ასეთ დროს მესამე პირს ვეძახდით, რომელიც ყოველთვის ძალიან უხერხულ მდგომარეობაში ვარდებოდა. არ იცოდა, ვისთვის დაეჭირა მხარი. ამ ყველაფერზე ძალიან ვხალისობდით, ყველაფერი თამაშს ჰგავდა. იმაზეც კი შეგვეძლო გვეკამათა, ერთი ტონით ღია ფერი შეგვერჩია თუ მუქი. რემონტის პროცესშიც კი ძალიან გვიყვარდა აქ მოსვლა. საღებავის ყუთებით სკამები და მაგიდა გვქონდა გაკეთებული. აქ რომ მოვდიოდით, ყავას ვსვამდით და მთელი დღეები ამ გაჯებში, მავთულებში ვისხედით.
– სახლისთვის ფარდები იოლად შეარჩიეთ თუ ამაზეც ბევრი ფიქრი მოგიწიათ?
– ფარდები ძალიან რთული თემაა, პირველ რიგში, იმიტომ, რომ კოლოსალური რაოდენობის არის საჭირო. ხშირად ხდება, რომ ისეთი არ გამოდის, როგორიც გვინდოდა, ან ერთი სანტიმეტრი გვაკლდება და ამიტომ ფუჭდება. ფარდები ბოლოს კეთდება და ამიტომ ბევრი დეტალის გათვალისწინება გიწევს. შერჩევაში უფრო მეტი ვიწვალეთ, ვიდრე სიამოვნება მივიღეთ. ეს ფარდები ძალიან უხდება ინტერიერს, მაგრამ დიდი სიამოვნებით შევცვლიდი.
მინდა, ერთი რჩევა მივცე ყველას, ვინც ახალ სახლში აპირებს გადასვლას: სანამ რემონტს ბოლომდე არ მიიყვანთ, არავითარ შემთხვევაში არ გადახვიდეთ! დარჩენილი საქმე დარჩენილად რჩება. რომ გადმოვედით, რაც გასაკეთებელი დაგვრჩა, ახლაც გასაკეთებელია. მეშინია, ბურთის ფორმის ჭაღებით არ დავრჩეთ დიდხანს. ამიტომ ჯერ ყველაფერი გაკეთდეს და მერე გადადით.
ჩვენ ძალიან ჩქარ–ჩქარა გადმოვბარგდით. ნიკამ აიტეხა, 2010 წელს ამ სახლში შევხვედროდით. ჩვენთვის დეკემბრის თვე ყველაზე რთულია, ამ დროს არავისთვის მცალია, მხოლოდ საქმით ვარ დაკავებული, მაგრამ ნიკამ აიჩემა, 30 დეკემბერს გადმოვსულიყავით. რეპეტიციიდან სახლში ღამის 3 საათზე აბსოლუტურად გაყინული დავბრუნდი და ნიკა დიდი ჩანთებით დამხვდა, გადავდივართო. არ მახსოვს, როგორ გადმოვედით, სად დავიძინეთ, სიხარულის შეგრძნება სულ არ მქონდა. მხოლოდ 2 იანვარს მივხვდი, რომ ახალ სახლში ვიყავი. ამ დღეს ყველა მეგობარი ჩვენთან მოვიდა ახალი სახლის მოსალოცად, მაგრამ ერთი თეფში და ჭიქაც კი არ აღმოგვაჩნდა, რომ სტუმრებს გავმასპინძლებოდით. მე და ნიკა გავიქეცით, ყველაფერი ვიყიდეთ. ახლა ეს ყველაფერი უკვე ძალიან კარგად მახსენდება.
ქეთი დინოშვილი, ჟურნალი სარკე
