კოკო როინიშვილს და ანი იმნაძეს გოგონა გაუჩნდათ

ახალგაზრდა მსახიობების წყვილი, კოკო როინიშვილი და ანი იმნაძე, მშობლები გახდნენ. 4 ოქტომბერს მათი პირველი შვილი – გოგონა მოევლინა ქვეყანას. ანიმ ქმრის ოჯახს სიურპრიზი გაუკეთა და ბავშვს მამიდის სახელი დაარქვა. ასე რომ, ახლა უკვე ორი მარიამ როინიშვილი ჰყავთ.
ახალბედა მშობლებს კარგად აქვთ გაცნობიერებული შვილზე პასუხისმგებლობა და ისიც, რომ არაერთი უძილო ღამე ელით, მაგრამ ეს არ აშინებთ. თავისი ბედნიერება "სარკეს" სიამოვნებით გაუზიარეს. კოკომ ქალიშვილთან ერთად ფოტოები სიხარულით გადაიღო.
– გილოცავთ შვილის დაბადებას, ბედნიერები იყავით თქვენს პატარასთან ერთად! როგორი გოგონა გაჩნდა მარიამ როინიშვილი?
კოკო: გმადლობთ! 8 დღეა, რაც მშობლები გავხდით (ინტერვიუ 12 ოქტომბერს ჩაიწერა. ავტ.). მარიამი 4 ოქტომბერს 3,5 კილო და 50 სანტიმეტრი დაიბადა.
– ანი, ადვილად იმშობიარეთ?
ანი: 3 ოქტომბერს, დილით, წავედი კლინიკაში, მაგრამ უკან გამომაბრუნეს. მას მერე ორჯერ კიდევ მივედი, მესამე მისვლაზე დამტოვეს და 4 ოქტომბერს, დილის 9–ის ნახევარზე, დაიბადა. ფიზიოლოგიურად ვიმშობიარე, ყველაფერმა კარგად ჩაიარა. მინდა, დიდ მადლობა გადავუხადო ჩაჩავას კლინიკას და ექიმ ზურა დარახველიძეს.
– მამა ესწრებოდა შვილის გაჩენას?
კოკო: ანის რომ ტკივილები დაეწყო, ჩემი ნერვიულობაც დაიწყო, მაგრამ ვცდილობდი, ანისთვის ჩემი ღელვა არ მეჩვენებინა. სამშობიარო ბლოკში მთელი ღამე გავატარე, მაგრამ, როცა მშობიარობის პროცესი დაიწყო, ანის თხოვნით, იქაურობა დავტოვე.
ანი: იმ დროს არავინ მინდოდა ჩემ გვერდით ყოფილიყო. ორსულობის დროს კოკოს ვეუბნებოდი, რომ ბოლომდე ჩემ გვერდით დარჩენილიყო, მაგრამ ბოლოს გადავიფიქრე.
კოკო: ანი ტკივილების დაწყებას მომზადებული და მშვიდად შეხვდა.
– ორსულობამაც კარგად ჩაიარა?
კოკო: ანის პრეტენზიები ნაკლებად მახსოვს, თუმცა, თუ რამეს მთხოვდა, მსიამოვნებდა, რომ მის სურვილს ვასრულებდი.
ანი: ახლაც, ხანდახან, მგონია, რომ ორსულად ვარ. 2 დღის წინ ფეხი ფეხზე გადავიდე და მივხვდი, რომ მსგავსი მოძრაობა 9 თვე არ გამიკეთებია. კოკოს ვეხუტებოდი და მუცელს უკან ვწევდი, მეგონა, რომ კვლავ დიდი მუცელი მქონდა და არ მინდოდა, ბავშვი შემეწუხებინა... ნელ–ნელა ვეჩვევი ახალ რეალობას.
– რა ცვლილებები შემოიტანა მარიამმა თავისი დაბადებით თქვენს ოჯახში?
კოკო: ეს ყველაზე რთული კითხვაა, რაც ოდესმე დაგისვამთ. ჩვენთვის აბსოლუტურად ყველაფერი შეიცვალა და არამარტო ოჯახში, არამედ სრულიად სამყაროში. ამ გრძნობის ენით გადმოცემა შეუძლებელია. მის დასახვედრად მთელი 9 თვე ვემზადებოდი.

ანი: ორსულობის პერიოდში სულ ვკითხულობდი და ვეცნობოდი ინფორმაციებს, გამოცდილ მეგობრებს ვეკითხებოდი ჩემთვის საინტერესო რაღაცეებს. ყველაფერი კარგად მქონდა გაცნობიერებული, ამიტომ არაფერი გამჭირვებია. როცა სძინავს, მე და კოკო ვაკვირდებით და გარეგნობაში ჩვენთან მსგავსებას ვეძებთ. როცა იღიმის, კოკოს ჰგავს.
– მამიდის სახელის დარქმევა ვისი იდეა იყო?

ანი: მე გადავწყვიტე, რომ ჩემი შვილისთვის მარიამი დამერქმია. სამშობიარო ბლოკში ჩვენი ოჯახის წევრები რომ შემოვიდნენ და იკითხეს, ვინ დაიბადაო, ვუპასუხე, მარიამი–მეთქი. ბავშვი პირველად რომ დავინახე, მაშინვე გადავწყვიტე, რომ მარიამი დამერქმია.
– უფროსი მარიამ როინიშვილი ესწრებოდა ძმისშვილის დაბადებას?
კოკო: როცა ანი სამშობიაროში წავიყვანეთ, მარიამმა ჩვენთან ერთად წამოსვლა ვერ შეძლო. გვიანი ღამე იყო და შვილი ვერავის დაუტოვა. დილით დავურეკეთ და რომ ვუთხარით, პატარა მარიამ როინიშვილი დაიბადა, იმდენი იტირა, ხმა ვერ ამოიღო.
ანის ეს გადაწყვეტილება ძალიან მომეწონა. რამდენიმე ვერსია გვქონდა მოფიქრებული, ხან ქეთევანს ვფიქრობდით, ხან – რას, ხან – რას. ანის გადაწყვეტილება ჩემთვისაც მოულოდნელი იყო.
– ჩვილის მოსავლელად როლები როგორ გაინაწილეთ?
ანი: როცა ღამით მარიამი საჭმელად იღვიძებს, კოკოც ჩემთან ერთად დგება. დაიწყო უძილობა, მაგრამ ამისთვის მზად ვიყავით. ეს ყველაფერი ძალიან სასიამოვნოა.
კოკო: რაც სამშობიაროდან გამოვიდნენ, ფაქტობრივად მხოლოდ ერთი ღამე გავათენეთ.
ანი: საბედნიეროდ, მარიამი კარგი გოგოა, ბუნებრივ კვებაზეა. თუ არაფერი აწუხებს, მშვიდადაა.
– კოკო, თქვენს ასაკში მამაკაცები ხელშიც კი ვერ იჭერენ შვილებს. თქვენ არ გიჭირთ მასთან ურთიერთობა?

კოკო: მარიამი ხელში ამყავს, თუმცა ძალიან დაძაბული ვარ. როცა კისრის, თავის დაჭერას ისწავლის, ალბათ მერე უფრო გავუთამამდები.
– ცოლქმრულ ურთიერთობაში რა სიახლეები შემოიტანა შვილის დაბადებამ?
კოკო: მე გავხდი ძალიან სათნო და ნაზი... (იცინიან).

ანი: ამას სათაურად დაგიწერს!
კოკო: სანამ მარიამი დაიბადებოდა, მე და ანის მანამდეც ფანტასტიკური ურთიერთობა გვქონდა. ახლა ეს ყველაფერი უფრო სხვა გრძნობაა, ჩვენი სიყვარულის ნაყოფი გვიწევს გვერდით. ეს არის სიგიჟე, საოცრება!
ანი: სანამ შვილი გვეყოლებოდა, მანამდეც ასე ვფიქრობდი, რომ ჯერ ერთმანეთისთვის უნდა მიგვეხედა, ყურადღება არ უნდა მოგვეკლო და მერე ყოფილიყო შვილი. როცა ბავშვი იბადება, ქალებს ქმრები ავიწყდებათ და ეს არ არის კარგი. რა თქმა უნდა, მარიამი პრიორიტეტია, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ კოკომ უკანა პლანზე გადაიწია.
– ოჯახის სხვა წევრები როგორ დახვდნენ მარიამს?
ანი: თვალებზე ყველას სიხარულის ცრემლები ჰქონდა, ბედნიერები იყვნენ.
კოკო: დიდი მადლობა ჩემს დედა დედიკოს, ანუ ანის დედიკოს, ჩემს დედიკოს, მამიკოს, დას. ისინი ჩვენ გვერდით არიან.
ანი: ელენე (მარიამის შვილი. ავტ.) განსაკუთრებით ელოდებოდა პატარას დაბადებას. როცა ელენემ პატარა მარიამი პირველად ნახა, მკითხა, ეს არის ის, ვინც მუცელში გყავდაო. თავიდან ცოტა იეჭვიანა, მაგრამ ჩვენ ყველანაირად ვცდილობთ, რომ არ იეჭვიანოს და ორჯერ მეტად ვაქებთ და ვადიდებთ.
– ანი, წონაში ბევრი მოიმატეთ?
ანი: ვღორმუცელობდი და ამიტომაც მოვიმატე ასე. ჯერ წონის დარეგულირებაზე ადრეა საუბარი, რამდენიმე დღეა, რაც სახლში ვარ. ჩემს წონას ტრაგედიად არ აღვიქვამ. ბუნებრივია, როცა ქალი ორსულადაა, წონაში იმატებს. სიმსუქნისკენ მიდრეკილება არ მაქვს და ამით ვიმშვიდებ თავს. დიეტის მეშვეობით არ ვაპირებ გახდომას, ვივარჯიშებ და ისე ჩავდგები ფორმაში.

კოკო: მეცხრე თვეში იყო, როცა ანის წონის კონტროლი დავიწყე. ექიმმა გვითხრა, რომ მეტი არ უნდა მოემატა და ამიტომ ვცდილობდი, მისი წონისთვის ყურადღება მიმექცია.

ანი: მინდებოდა ნამცხვარი, ნაყინი. თუ აკრძალვამდე 4 ნაყინს ვჭამდი, აკრძალვის შემდეგ 2 ნაყინს ვჯერდებოდი.

– კოკო, წარმომიდგენია, რეპეტიციიდან სახლში როგორი სიხარულით ბრუნდებით.
კოკო: სანამ მარიამი დაიბადებოდა, მანამდეც დიდი სიხარულით მოვიჩქაროდი სახლში. ახლა კი ჩემს სიხარულს ყოველდღე ემატება დიდი სიხარული.
ანი: ჩვენ გვიყვარს სახლი და სახლში ყოფნა.
– ანი, მალე აპირებთ საქმეს დაუბრუნდეთ თუ ჯერ ამაზე არ ფიქრობთ?
ანი: რა თქმა უნდა, მალე დავუბრუნდები ჩემს საქმეს!
კოკო: მაქსიმუმი, 2 თვეში ანი ფორმაში იქნება და შეძლებს, თავის საქმეში აქტიური იყოს. ამ ყველაფერში მე შევუწყობ ხელს.
– თქვენი ოჯახი წელიწადნახევარს ითვლის. როგორ შეაფასებთ ერთად განვლილ პერიოდს?
კოკო: თებერვალში ჩვენი შეუღლებიდან 2 წელი ხდება და ამ პერიოდს საუკეთესოდ ვაფასებ, უფრო და უფრო მძაფრდება გრძნობა, რასაც სიყვარული ჰქვია. ჩემი შვილი პირველად რომ დავინახე, მივხვდი, რა არის ბედნიერება. ანი და მარიამი ჩემი ბედნიერება, ჩემი ცხოვრების აზრია.
ანი: არ მიყვარს ამ თემაზე საუბარი, ერთს გეტყვით: ბედნიერი ვარ, რომ კოკო ჩემი მეორე ნახევარია და ახლა ჩვენ გვყავს დიდი სიყვარული – მარიამი.
– კიდევ ერთხელ ბედნიერებას გისურვებთ.
კოკო: ორივე დიდ მადლობას გიხდით!
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე