დიმა ტატიშვილი ანნა იმედაშვილის გამო ულვაშების გაპარსვას აპირებს
1 611 ნახვა
გამოცდილ მსახიობს, დიმიტრი ტატიშვილს, ტელეშოუ "ახალი ხმა" რომ წაეყვანა, სრულიად არამსახიობის, ანნა იმედაშვილის დახმარება დასჭირდა. ამ უკანასკნელმა გამოცდილება პროექტის პირველ სეზონში მიიღო და ახლა უკვე შეუძლია პროფესიონალ მსახიობს კარგი პარტნიორობა გაუწიოს. ანნამ და დიმიტრიმ ერთმანეთი ამ პროექტში გაიცნეს და დამეგობრდნენ კიდეც, თუმცა წინ ჯერ ბევრი რამ აქვთ ერთმანეთის შესახებ გასაგები, მაგალითად, როგორ მჭადებს აცხობს ანნა ან როგორ სიმღერებს წერს დიმიტრი. სამაგიეროდ დიმიტრიმ უკვე გაიცნო ანნას და პროდიუსერ დათო იმედაშვილის შვილი, პატარა პეტრე, რომელიც დედას გადაღებებზე დაჰყავს.
თავიდან კი წამყვანებს შორის გარკვეული უხერხულობა და "შიშები" იყო, ერთს თავისი "ეჭვები" ჰქონდა, მეორეს – თავისი... კონკრეტულად რა და როგორ იყო, ამის შესახებ ქვემოთ შეიტყობთ.
– დიმიტრი, შოუს წაყვანა თქვენთვის სულ ახალი ამპლუაა. როგორ გრძნობთ თავს ამ როლში?
დიმიტრი: ასეთი შოუს წამყვანი ნამდვილად პირველად ვარ, ანნა მეხმარება. მას რომ ვუყურებ და მისი ხმა მესმის, ეს უკვე მეხმარება. მისი მადლობელი ვარ. სეზონი რომ დამთავრდება, ტორტს ვუყიდი.
ანნა: მადლობა! ერთმანეთს კარგად შევეწყვეთ. გარდა იმისა, რომ დიმა პროფესიონალია და მასთან მუშაობა სასიამოვნოა, დადებითი პიროვნებაა. პირადად არ ვიცნობდი, ტელევიზორიდან მესმოდა მისი ხმა. დიმა ეკრანიდან დადებით შთაბეჭდილებას ტოვებდა. როცა გავიცანი, თავიდან უხერხულად ვგრძნობდი თავს, თან უფროსი კაცია, ვფიქრობდი, როგორ მიმემართა. მერე მივხვდი, რომ ურთიერთობაში ძალიან მარტივია, ამიტომ კარგად ავეწყვეთ.
დიმიტრი: ცოტა დაძაბული მეც ვიყავი. ვფიქრობდი, მაინც პროდიუსერის ცოლია, რამე არ შემეშალოს და აქედან არ გამაბუნძულონ–მეთქი. რა თქმა, უნდა, ვხუმრობ.
ანნა ძალიან კარგი, თბილი, კეთილი ადამიანია. როგორი უტვინო უნდა იყო ადამიანი, რომ მისგან რამე გეწყინოს. ისეთს არაფერს გააკეთებს, რომ რამე გაწყენინოს.
ანნა: შენ მაინც ჯერ კარგად არ მიცნობ.
დიმიტრი: მე რასაც ვხედავ შენში, იმას ვამბობ. ანნასთან ურთიერთობა ძალიან ადვილია, თუ ძალიან ბებრულად არ გამოვიყურები, მგონი, როგორც წამყვანების წყვილი, ნორმალურები ვართ, ვიზუალურად მაინც.
– ერთმანეთის ახლოს გაცნობა თუ მოასწარით?
დიმიტრი: არა, ანნა მჭადებს როგორ აკეთებს, არ ვიცი, ერბოკვერცხს როგორ წვავს – არც ეს ვიცი, დათოსაც ვერ ვეკითხები, ვფიქრობ, უხერხულ მდგომარეობაში არ ჩავაგდო, მაგრამ ბავშვი რომ კარგი გამოსდის, ვხედავ.
ანნა: დიმა, დაგპატიჟებ!
– ანუ პატარა პეტრეც გაიცანით.
ანნა: ბავშვს ყველგან თან დავაპროწიალებ და, რა თქმა უნდა, დიმამაც გაიცნო. ჩაწერაზე პეტრეს გარეშე რომ მივალ, სად არისო, მეკითხება.
დიმიტრი: პეტრეს მძინარესაც ვიცნობ და მღვიძარესაც.
– დიმიტრი, ნერვიულობთ პირდაპირ ეთერში გასვლაზე?
დიმიტრი: კი, ვნერვიულობ, რადგან, ამდენი წელია იმას ვაკეთებ, რაც ვიცი, ეს კი არ ვიცი. პირდაპირი ეთერი რომ დაიწყება, მერე იქნება ჩემი გამოცდა. რეპეტიცია რომ გვექნება, მერე მივხვდები, პრაქტიკულად რა უნდა ვაკეთო, თორემ თეორიულად ვიცი. ანნას იმედიც მაქვს და დათოსიც, სხვათა შორის, საკუთარი თავისაც, მთლად ეგრეც არ არის საქმე. მთავარია, მაყურებელს ახალგაზრდა კონკურსანტების მოსმენაში ხელი არ შევუშალო. ჩემი ამოცანაა, მაყურებელს საჭირო ინფორმაცია საჭირო დროს მივაწოდო და გადაპრანჭული საუბარი არ გამომივიდეს, მოქნეული ფრაზები არ ვთქვა და საკუთარი "ვოისის" წარმოჩენა არ გამომივიდეს.
ერთი რაღაც ვიცი, პირდაპირი ეთერი რომ დაიწყება და სცენაზე გავალთ, უკან გზა აღარ არსებობს, იქ გინდ ანნას შეეშალოს, გინდ – მე, გინდ – ორივეს ერთად, რაღაც უნდა გავაკეთოთ და სიტუაციიდან გამოვძვრეთ. იმედია, აქამდე არ მივალთ.
– დიმიტრი, უყურებდით ანნას წინა სეზონში?
დიმიტრი: უნდა გავამხილო, რომ – არა და ძალიან ვცდებოდი. მართლა კარგი ბავშვები არიან. არ ვიცი, ამ მწვრთნელებმა რა უნდა ასწავლონ, ჩამოყალიბებული მომღერლები არიან. მერე რა, რომ 19 ან 20 წლისანი არიან, მაგრად მღერიან. დათო ფორჩხიძეს ვუთხარი კიდეც, ამათ რა უნდა ასწავლო–მეთქი.
– ახალი სეზონი საკმაოდ ხმაურიანად დაიწყო. კონკურსანტებსა და მწვრთნელებს შორის დაძაბულობა შეინიშნება ხოლმე. თქვენ რამდენად ხართ ამ ყველაფერში ჩართული?
ანნა: ჩვენ გვერდიდან ვაკვირდებით ყველაფერს.
დიმიტრი: ჩვენ ყველას გულშემატკივრები ვართ. ვინც განსაკუთრებულად კარგად იმღერებს, რა თქმა უნდა, იმის უფრო მეტად, რადგან ეს სიმღერის კონკურსია. მართალია, ისეთი კომპეტენტური, როგორებიც მწვრთნელები არიან, მე არ ვარ, მაგრამ რაღაც მეც მესმის.
– ანუ მღერით?
დიმიტრი: მე სულ ვმღერი.
ანნა: წერს კიდეც სიმღერებს, საკუთარი კომპოზიციებიც აქვს, არ მომისმენია და ძალიან მაინტერესებს.
– ანნა, პირველ და მეორე სეზონებს შორის ბევრი რამ შეიცვალა თქვენ გარშემოც და თქვენს ცხოვრებაშიც. ახლა როგორ გრძნობთ თავს შოუში, საკუთარ თავს რა ცვლილებებს ამჩნევთ?
ანნა: ახლა სიტუაცია ყველანაირად განსხვავებულია. მეორე სეზონია, ახალი წამყვანები ვართ. უკვე დედა ვარ, ჩემი დამოკიდებულება ყველაფრის მიმართ შეიცვალა, აქედან გამომდინარე, განსხვავებაც არის. პირველ სეზონში პროექტის მიმართ სხვანაირი დამოკიდებულება, ნაკლები გამოცდილება მქონდა, უფრო მეტად ვნერვიულობდი, თუმცა არც ახლა მაკლია ნერვიულობა.
– თვითონ თუ ყოფილხართ კონკურსანტის ამპლუაში ოდესმე?
დიმიტრი: როცა თეატრალურ უნივერსიტეტში ვაბარებდი, მაშინ ვიყავი კონკურსანტი, მიყურებდნენ, როგორ ვმღეროდი, როგორ ვცეკვავდი და ა.შ.
ანნა: რა იცეკვე?
დიმიტრი: "ჩაჩაჩა", "ჩუჩუჩუ", "ჩიჩიჩი"... სხვა კონკურსზე არ მიმიღია მონაწილეობა, საერთოდ, ძალიან მოკრძალებული, მოსაწყენი ადამიანი ვარ.
ანნა: იტყუება! ისეთი საინტერესო ანეკდოტები აქვს ხოლმე... მახსოვს, დიმამ პირველ ჩაწერაზე კომპლიმენტი მითხრა და ეს ქალისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. შენ შეიძლება იცოდე, რომ კარგად გამოიყურები, მაგრამ როცა გეუბნებიან, უფრო თავდაჯერებული ხდები.
რაც შეეხება კონკურსანტობას, კონკურსანტი ხშირად ვყოფილვარ, რადგან ადრე ვცეკვავდი.
– დიმიტრი, თქვენ როგორ ცეკვავთ?
დიმიტრი: მე რომ ვცეკვავ, გარშემო ყველა იცინის, ზუსტად იმიტომაც ვცეკვავ, რომ მეც გამეცინოს და მათაც. სერიოზული მოცეკვავე არასდროს ვყოფილვარ და არც ვიქნები. "ცეკვავენ ვარსკვლავები" ჩემთვის საინტერესო მხოლოდ იმიტომ არის, რომ ვნახო, ჩემი ნაცნობი ადამიანები როგორ იცეკვებენ. რომც შემომთავაზონ, იქ არ წავალ, ყველას დასაცინი გავხდები.
– დიმიტრი, იმიჯი გაქვთ შეცვლილი, ულვაშებით ხართ, როლისთვის დაგჭირდათ ეს თუ შოუსთვის?
დიმიტრი: კიდევ 10 დღე ასე ვიქნები და მერე მოვიპარსავ. ეს ყველაფერი შემთხვევით მოხდა. "ღამის შოუს სტუდიიდან" დამირეკეს, ახალ სერიალს ვიღებთ და გვინდა, შენც ჩვენთან იყოო. სინჯებზე დამიძახეს. წვერი გავიპარსე. ულვაში იყო ერთადერთი ადგილი, სადაც ჭაღარა არ მქონდა და დავიტოვე. იქ რომ მივედი, აღმოჩნდა, რომ სამხედროს როლი უნდა მეთამაშა, კარგია, დაიტოვე ულვაშებიო, მითხრეს და მეც ჭკუაში დამიჯდა. 10 დღე "გავქაჩავ" და მერე გავიპარსავ. რამდენიმემ მითხრა, გაბერებსო, ზოგიერთი მეუბნება, გიხდებაო. ვაიმე, რას ჰგავხარო, არავის უთქვამს. ქართველ კაცებს ულვაში უხდებათ. მსახიობი რომ არ ვყოფილიყავი, დიდი წვერით და დიდი ულვაშით ვივლიდი – მიყვარს.
ანნა: გიყვარს თუ გაპარსვა გეზარება?
დიმიტრი: იმდენად მეზარება, რომ მიყვარს. თან ანნას გვერდით, ცოტა ისე უნდა გამოვიყურებოდე, ახალგაზრდულად, ამიტომ პირდაპირი ეთერი რომ დაიწყება, ულვაში გაპარსული მექნება.
ანნა: მახსოვს, დიმა პირველად რომ დავინახე, ახალი ნამშობიარევი ვიყავი და ფორმაში ჩამდგარი არ გახლდით. ვამბობდი, დიმა ასეთი გამხდარია და მის გვერდით ძალიან მსუქანი გამოვჩნდები–მეთქი.
– ანნა, როცა ეს პროექტი დასრულდება, ტელევიზიაში დარჩებით და რომელიმე გადაცემაში გიხილავთ?
ანნა: არ ვიცი, არ მიფიქრია. ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი სპონტანურად ხდება. საიდან სად აღმოვჩნდები ხოლმე, მე თვითონ არ ვიცი. ამ პროექტშიც სრულიად შემთხვევით მოვხვდი, გამიმართლა. წინა სეზონზე დუტას ჩაწერები ჰქონდა, ორი დღე ქვეყნიდან წასვლა მოუწია და ამ პროექტში მე შემაგდეს.
დიმიტრი: სატელევიზიო შოუს წაყვანა რომ შემოგთავაზონ, არ დათანხმდები?
ანნა: არ ვიცი, არასდროს მიფიქრია.
– ვატყობ, ამ პროექტმა დაგამეგობრათ.
ანნა: ერთმანეთი ისედაც რომ გაგვეცნო, დავმეგობრდებოდით.
დიმიტრი: საქმიანი ურთიერთობები დასაფასებელია. თანამშრომლები მართლა ძალიან ახლობლები არიან. მათთან უფრო მეტ დროს ატარებ, ვიდრე ოჯახის წევრებთან.
ანნა: დიმას ძალიან დადებითი აურა აქვს და თან სულ ხუმრობს, მე კიდევ სიცილი ძალიან მიყვარს.
დიმიტრი: სხვა ეროვნების წარმომადგენლებს არ ეწყინოთ, მაგრამ იუმორი ქართველი ადამიანის ერთ–ერთი დამახასიათებელი თვისებაა. შეიძლება კარგად ვერ ხუმრობდე, მაგრამ როცა ადეკვატური რეაქცია გაქვს, კარგია. როცა ადამიანს იუმორის ნასახი არ აქვს და არც ესმის, უკვე მის გენეალოგიურ ღერძში მეპარება ეჭვი. ქართველი ომის, ლხინისა თუ მუშაობის დროს სულ მღეროდა. ერთი სექსის დროს არ ვიცი, ალბათ ამ დროს ამისთვის არ სცალიათ.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
თავიდან კი წამყვანებს შორის გარკვეული უხერხულობა და "შიშები" იყო, ერთს თავისი "ეჭვები" ჰქონდა, მეორეს – თავისი... კონკრეტულად რა და როგორ იყო, ამის შესახებ ქვემოთ შეიტყობთ.
– დიმიტრი, შოუს წაყვანა თქვენთვის სულ ახალი ამპლუაა. როგორ გრძნობთ თავს ამ როლში?
დიმიტრი: ასეთი შოუს წამყვანი ნამდვილად პირველად ვარ, ანნა მეხმარება. მას რომ ვუყურებ და მისი ხმა მესმის, ეს უკვე მეხმარება. მისი მადლობელი ვარ. სეზონი რომ დამთავრდება, ტორტს ვუყიდი.
ანნა: მადლობა! ერთმანეთს კარგად შევეწყვეთ. გარდა იმისა, რომ დიმა პროფესიონალია და მასთან მუშაობა სასიამოვნოა, დადებითი პიროვნებაა. პირადად არ ვიცნობდი, ტელევიზორიდან მესმოდა მისი ხმა. დიმა ეკრანიდან დადებით შთაბეჭდილებას ტოვებდა. როცა გავიცანი, თავიდან უხერხულად ვგრძნობდი თავს, თან უფროსი კაცია, ვფიქრობდი, როგორ მიმემართა. მერე მივხვდი, რომ ურთიერთობაში ძალიან მარტივია, ამიტომ კარგად ავეწყვეთ.
დიმიტრი: ცოტა დაძაბული მეც ვიყავი. ვფიქრობდი, მაინც პროდიუსერის ცოლია, რამე არ შემეშალოს და აქედან არ გამაბუნძულონ–მეთქი. რა თქმა, უნდა, ვხუმრობ.
ანნა ძალიან კარგი, თბილი, კეთილი ადამიანია. როგორი უტვინო უნდა იყო ადამიანი, რომ მისგან რამე გეწყინოს. ისეთს არაფერს გააკეთებს, რომ რამე გაწყენინოს.
ანნა: შენ მაინც ჯერ კარგად არ მიცნობ.
დიმიტრი: მე რასაც ვხედავ შენში, იმას ვამბობ. ანნასთან ურთიერთობა ძალიან ადვილია, თუ ძალიან ბებრულად არ გამოვიყურები, მგონი, როგორც წამყვანების წყვილი, ნორმალურები ვართ, ვიზუალურად მაინც.
– ერთმანეთის ახლოს გაცნობა თუ მოასწარით?
დიმიტრი: არა, ანნა მჭადებს როგორ აკეთებს, არ ვიცი, ერბოკვერცხს როგორ წვავს – არც ეს ვიცი, დათოსაც ვერ ვეკითხები, ვფიქრობ, უხერხულ მდგომარეობაში არ ჩავაგდო, მაგრამ ბავშვი რომ კარგი გამოსდის, ვხედავ.
ანნა: დიმა, დაგპატიჟებ!
– ანუ პატარა პეტრეც გაიცანით.
ანნა: ბავშვს ყველგან თან დავაპროწიალებ და, რა თქმა უნდა, დიმამაც გაიცნო. ჩაწერაზე პეტრეს გარეშე რომ მივალ, სად არისო, მეკითხება.
დიმიტრი: პეტრეს მძინარესაც ვიცნობ და მღვიძარესაც.
– დიმიტრი, ნერვიულობთ პირდაპირ ეთერში გასვლაზე?
დიმიტრი: კი, ვნერვიულობ, რადგან, ამდენი წელია იმას ვაკეთებ, რაც ვიცი, ეს კი არ ვიცი. პირდაპირი ეთერი რომ დაიწყება, მერე იქნება ჩემი გამოცდა. რეპეტიცია რომ გვექნება, მერე მივხვდები, პრაქტიკულად რა უნდა ვაკეთო, თორემ თეორიულად ვიცი. ანნას იმედიც მაქვს და დათოსიც, სხვათა შორის, საკუთარი თავისაც, მთლად ეგრეც არ არის საქმე. მთავარია, მაყურებელს ახალგაზრდა კონკურსანტების მოსმენაში ხელი არ შევუშალო. ჩემი ამოცანაა, მაყურებელს საჭირო ინფორმაცია საჭირო დროს მივაწოდო და გადაპრანჭული საუბარი არ გამომივიდეს, მოქნეული ფრაზები არ ვთქვა და საკუთარი "ვოისის" წარმოჩენა არ გამომივიდეს.
ერთი რაღაც ვიცი, პირდაპირი ეთერი რომ დაიწყება და სცენაზე გავალთ, უკან გზა აღარ არსებობს, იქ გინდ ანნას შეეშალოს, გინდ – მე, გინდ – ორივეს ერთად, რაღაც უნდა გავაკეთოთ და სიტუაციიდან გამოვძვრეთ. იმედია, აქამდე არ მივალთ.
– დიმიტრი, უყურებდით ანნას წინა სეზონში?
დიმიტრი: უნდა გავამხილო, რომ – არა და ძალიან ვცდებოდი. მართლა კარგი ბავშვები არიან. არ ვიცი, ამ მწვრთნელებმა რა უნდა ასწავლონ, ჩამოყალიბებული მომღერლები არიან. მერე რა, რომ 19 ან 20 წლისანი არიან, მაგრად მღერიან. დათო ფორჩხიძეს ვუთხარი კიდეც, ამათ რა უნდა ასწავლო–მეთქი.
– ახალი სეზონი საკმაოდ ხმაურიანად დაიწყო. კონკურსანტებსა და მწვრთნელებს შორის დაძაბულობა შეინიშნება ხოლმე. თქვენ რამდენად ხართ ამ ყველაფერში ჩართული?
ანნა: ჩვენ გვერდიდან ვაკვირდებით ყველაფერს.
დიმიტრი: ჩვენ ყველას გულშემატკივრები ვართ. ვინც განსაკუთრებულად კარგად იმღერებს, რა თქმა უნდა, იმის უფრო მეტად, რადგან ეს სიმღერის კონკურსია. მართალია, ისეთი კომპეტენტური, როგორებიც მწვრთნელები არიან, მე არ ვარ, მაგრამ რაღაც მეც მესმის.
– ანუ მღერით?
დიმიტრი: მე სულ ვმღერი.
ანნა: წერს კიდეც სიმღერებს, საკუთარი კომპოზიციებიც აქვს, არ მომისმენია და ძალიან მაინტერესებს.
– ანნა, პირველ და მეორე სეზონებს შორის ბევრი რამ შეიცვალა თქვენ გარშემოც და თქვენს ცხოვრებაშიც. ახლა როგორ გრძნობთ თავს შოუში, საკუთარ თავს რა ცვლილებებს ამჩნევთ?
ანნა: ახლა სიტუაცია ყველანაირად განსხვავებულია. მეორე სეზონია, ახალი წამყვანები ვართ. უკვე დედა ვარ, ჩემი დამოკიდებულება ყველაფრის მიმართ შეიცვალა, აქედან გამომდინარე, განსხვავებაც არის. პირველ სეზონში პროექტის მიმართ სხვანაირი დამოკიდებულება, ნაკლები გამოცდილება მქონდა, უფრო მეტად ვნერვიულობდი, თუმცა არც ახლა მაკლია ნერვიულობა.
– თვითონ თუ ყოფილხართ კონკურსანტის ამპლუაში ოდესმე?
დიმიტრი: როცა თეატრალურ უნივერსიტეტში ვაბარებდი, მაშინ ვიყავი კონკურსანტი, მიყურებდნენ, როგორ ვმღეროდი, როგორ ვცეკვავდი და ა.შ.
ანნა: რა იცეკვე?
დიმიტრი: "ჩაჩაჩა", "ჩუჩუჩუ", "ჩიჩიჩი"... სხვა კონკურსზე არ მიმიღია მონაწილეობა, საერთოდ, ძალიან მოკრძალებული, მოსაწყენი ადამიანი ვარ.
ანნა: იტყუება! ისეთი საინტერესო ანეკდოტები აქვს ხოლმე... მახსოვს, დიმამ პირველ ჩაწერაზე კომპლიმენტი მითხრა და ეს ქალისთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. შენ შეიძლება იცოდე, რომ კარგად გამოიყურები, მაგრამ როცა გეუბნებიან, უფრო თავდაჯერებული ხდები.
რაც შეეხება კონკურსანტობას, კონკურსანტი ხშირად ვყოფილვარ, რადგან ადრე ვცეკვავდი.
– დიმიტრი, თქვენ როგორ ცეკვავთ?
დიმიტრი: მე რომ ვცეკვავ, გარშემო ყველა იცინის, ზუსტად იმიტომაც ვცეკვავ, რომ მეც გამეცინოს და მათაც. სერიოზული მოცეკვავე არასდროს ვყოფილვარ და არც ვიქნები. "ცეკვავენ ვარსკვლავები" ჩემთვის საინტერესო მხოლოდ იმიტომ არის, რომ ვნახო, ჩემი ნაცნობი ადამიანები როგორ იცეკვებენ. რომც შემომთავაზონ, იქ არ წავალ, ყველას დასაცინი გავხდები.
– დიმიტრი, იმიჯი გაქვთ შეცვლილი, ულვაშებით ხართ, როლისთვის დაგჭირდათ ეს თუ შოუსთვის?
დიმიტრი: კიდევ 10 დღე ასე ვიქნები და მერე მოვიპარსავ. ეს ყველაფერი შემთხვევით მოხდა. "ღამის შოუს სტუდიიდან" დამირეკეს, ახალ სერიალს ვიღებთ და გვინდა, შენც ჩვენთან იყოო. სინჯებზე დამიძახეს. წვერი გავიპარსე. ულვაში იყო ერთადერთი ადგილი, სადაც ჭაღარა არ მქონდა და დავიტოვე. იქ რომ მივედი, აღმოჩნდა, რომ სამხედროს როლი უნდა მეთამაშა, კარგია, დაიტოვე ულვაშებიო, მითხრეს და მეც ჭკუაში დამიჯდა. 10 დღე "გავქაჩავ" და მერე გავიპარსავ. რამდენიმემ მითხრა, გაბერებსო, ზოგიერთი მეუბნება, გიხდებაო. ვაიმე, რას ჰგავხარო, არავის უთქვამს. ქართველ კაცებს ულვაში უხდებათ. მსახიობი რომ არ ვყოფილიყავი, დიდი წვერით და დიდი ულვაშით ვივლიდი – მიყვარს.
ანნა: გიყვარს თუ გაპარსვა გეზარება?
დიმიტრი: იმდენად მეზარება, რომ მიყვარს. თან ანნას გვერდით, ცოტა ისე უნდა გამოვიყურებოდე, ახალგაზრდულად, ამიტომ პირდაპირი ეთერი რომ დაიწყება, ულვაში გაპარსული მექნება.
ანნა: მახსოვს, დიმა პირველად რომ დავინახე, ახალი ნამშობიარევი ვიყავი და ფორმაში ჩამდგარი არ გახლდით. ვამბობდი, დიმა ასეთი გამხდარია და მის გვერდით ძალიან მსუქანი გამოვჩნდები–მეთქი.
– ანნა, როცა ეს პროექტი დასრულდება, ტელევიზიაში დარჩებით და რომელიმე გადაცემაში გიხილავთ?
ანნა: არ ვიცი, არ მიფიქრია. ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი სპონტანურად ხდება. საიდან სად აღმოვჩნდები ხოლმე, მე თვითონ არ ვიცი. ამ პროექტშიც სრულიად შემთხვევით მოვხვდი, გამიმართლა. წინა სეზონზე დუტას ჩაწერები ჰქონდა, ორი დღე ქვეყნიდან წასვლა მოუწია და ამ პროექტში მე შემაგდეს.
დიმიტრი: სატელევიზიო შოუს წაყვანა რომ შემოგთავაზონ, არ დათანხმდები?
ანნა: არ ვიცი, არასდროს მიფიქრია.
– ვატყობ, ამ პროექტმა დაგამეგობრათ.
ანნა: ერთმანეთი ისედაც რომ გაგვეცნო, დავმეგობრდებოდით.
დიმიტრი: საქმიანი ურთიერთობები დასაფასებელია. თანამშრომლები მართლა ძალიან ახლობლები არიან. მათთან უფრო მეტ დროს ატარებ, ვიდრე ოჯახის წევრებთან.
ანნა: დიმას ძალიან დადებითი აურა აქვს და თან სულ ხუმრობს, მე კიდევ სიცილი ძალიან მიყვარს.
დიმიტრი: სხვა ეროვნების წარმომადგენლებს არ ეწყინოთ, მაგრამ იუმორი ქართველი ადამიანის ერთ–ერთი დამახასიათებელი თვისებაა. შეიძლება კარგად ვერ ხუმრობდე, მაგრამ როცა ადეკვატური რეაქცია გაქვს, კარგია. როცა ადამიანს იუმორის ნასახი არ აქვს და არც ესმის, უკვე მის გენეალოგიურ ღერძში მეპარება ეჭვი. ქართველი ომის, ლხინისა თუ მუშაობის დროს სულ მღეროდა. ერთი სექსის დროს არ ვიცი, ალბათ ამ დროს ამისთვის არ სცალიათ.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე
