ნანა ნებიერიძემ ქმარს სპორტი არჩია

წყალში მხტომელმა ნანა ნებიერიძემ, მანამ, სანამ საზოგადოება პროექტით "ცეკვავენ ვარსკვლავები" გაიცნობდა, დიდი სპორტული გზა გაიარა და თავისი საქმით არაერთხელ ასახელა საქართველო. 14 წლის ასაკში ევროპის ჩემპიონი გახდა, კარიერა კი 2000 წელს სიდნეის ოლიმპიადაზე დაასრულა. სპორტი იმდენად მნიშვნელოვანი იყო მისთვის, რომ, როცა არჩევანის წინაშე დადგა, რთული გადაწყვეტილება მიიღო და საყვარელ საქმეს ოჯახი ანაცვალა. აქტიური სპორტული კარიერის დასრულების შემდეგ სპორტულ ჟურნალისტიკაში გადაინაცვლა. ცხოვრებაში რასაც ვერ წარმოიდგენდა, ეს ცეკვის კონკურსი იყო, თუმცა პირველობას არც აქ თმობს. ხალხისა და ჟიურის კეთილგანწყობა პირველივე ტურიდან დაიმსახურა. ნანას ერთი შვილი ჰყავს, 19 წლის ნინა ჯაფარიძე.
– ნანა, როგორ აღმოჩნდით პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები"?
– ტელეკომპანია "პიკში" ვმუშაობდი, სპორტულ ბლოკს ვუძღვებოდი. პროფესიით სპორტსმენი ვარ, წყალში მხტომელი, ევროპის ჩემპიონი, 2000 წლის სიდნეის ოლიმპიადის მონაწილე. ჟურნალისტიკა ჩემი ჰობია, ადრე ტელეკომპანია "ალანიაში" და "პირველ არხზეც" ვმუშაობდი. "იმედიდან" რომ დამირეკეს, ვიფიქრე, ტელევიზიაში სამსახურს მთავაზობდნენ. კონკურსში მონაწილეობის შემოთავაზება პროექტის პროდიუსერ ნოე სულაბერიძისგან მივიღე. მანამდე მის შესახებ არაფერი ვიცოდი. ნოეს წინადადებაზე უარი არ მითქვამს. ჩემი გადაწყვეტილება პირველად ქალიშვილს, ნინას გავუზიარე.
– ეტყობა, ცეკვის გარკვეული გამოცდილება გქონდათ და ამიტომაც ადვილად დათანხმდით.
– არასდროს მიცეკვია და არც სცენასთან მქონია შეხება. პირველად ვარ ამ ამპლუაში. ახლა კი იმდენად მომწონს ცეკვა, რომ თავს ვეღარ ვანებებ. ბედნიერი ვარ, რომ ლევან ახვლედიანი შემხვდა მეწყვილედ. ის თავისი საქმის პროფესიონალია, გარდა ამისა, არაჩვეულებრივი პიროვნებაა, რაც ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია. მასთან კონტაქტში ადვილად შევედი. ლევანი თავიდან თქვენობით მომმართავდა და ამის გამო ვუბრაზდებოდი. ჯერჯერობით ჩვენ შორის ყველაფერი კარგად მიდის, სხვა წყვილებს ურთიერთობა დაეძაბათ. მე და ლევანი კი სიმშვიდეს ვინარჩუნებთ.
– კონკურსს ვნებათაღელვა ყოველთვის თან ახლავს. ხუთშაბათიდან ხუთშაბათამდე ალბათ ძალიან ნერვიულობთ.
– ნერვიულობაზე მეტად პასუხისმგებლობას ვგრძნობ, პირველ რიგში, ლევანის, მერე კი – ოჯახის და მეგობრების წინაშე. ვცდილობ, ნერვები ვაკონტროლო. ბუნებითაც სპორტსმენი ვარ, თუ რამეს ხელი მოვკიდე, ბოლომდე მივყვები, სხვანაირად არ შემიძლია.
– ევროპის ჩემპიონობამდე დიდ გზას გაივლიდით. გვიამბეთ თქვენს სპორტულ წარმატებებზე.
– სპორტით ბავშვობიდან ვარ დაკავებული. დედაჩემი წყალში მხტომელი იყო და სპორტის ამ სახეობის მიმართ ინტერესი და სიყვარული ჩემშიც ბუნებრივად გაჩნდა. ნიჭიერი ვიყავი მუსიკაში, ფორტეპიანოზე დავდიოდი და ისე ადვილად ვითვისებდი, რომ მესამე კლასიდან მეხუთე კლასში გადამიყვანეს. გაგიკვირდებათ და, ამის მიუხედავად, მუსიკალური შვიდწლედი არ დამიმთავრებია. სპორტმა შემიშალა ხელი, მუდმივად შეკრებებზე მიწევდა წასვლა და მუსიკალურ სამყაროს ჩამოვშორდი. მერე კიევში დავიწყე სწავლა. მეექვსეკლასელი ბავშვი დამოუკიდებლად ვცხოვრობდი, მშობლები თან არ მახლდნენ. საბჭოთა სპორტსმენი ბავშვები იქ ერთად ვიყავით. კიევის სკოლაში ხუთიანებზე ვსწავლობდი.
14 წლის ასაკში გავხდი ევროპის ჩემპიონი. ჩემპიონატი ესპანეთში, მადრიდში ჩატარდა. ჩემი სახელი და გვარი რომ გამოაცხადეს, ცხოვრებაში პირველად ვიტირე. მაშინ ყველაზე მეტად მინდოდა დედა და სახლი. ის ემოცია დღემდე არ მავიწყდება. მერე ისე მოხდა, რომ 18 წლის გავთხოვდი და ფაქტობრივად 2 წელი სპორტს ჩამოვშორდი. დედა გავხდი, ოჯახს და სპორტს კი ერთად თავს ვერ ვართმევდი. საყვარელი საქმის გარეშე ვერ გავძელი და ისევ დავიწყე ვარჯიში... ოჯახი დამენგრა, მაგრამ ამის გამო დეპრესიაში არ ჩავვარდნილვარ.
– განქორწინების მიზეზი რა გახდა, თქვენი ქმარი წინააღმდეგი იყო, რომ სპორტული კარიერა გაგეგრძელებინათ?
– არა, უბრალოდ, ორივე ერთად არ გამომივიდა. როცა აღარ ვარჯიშობ, შენი კონკურენტები წინ მიდიან, ორწლიანმა ტაიმაუტმა უკან დამხია. ჩემი მწვრთნელი რუსეთში ცხოვრობდა და მეც იქ წავედი, ვარჯიში დავიწყე. რუსეთში 3 წელი დავყავი, ოლიმპიადაზე გასასვლელი ლიცენზია ავიღე და ნახევარფინალშიც მოვხვდი. სამწუხაროდ, ფინალში ვერ გავედი.
– თქვენი ცოლქმრული თანაცხოვრება რამდენ ხანში დასრულდა?
– ორ წელიწადში. იმ ქორწინებიდან დაგვრჩა არაჩვეულებრივი გოგონა, ჩემი სიამაყე და სიცოცხლე – ნინა. ჩემი ყოფილი ქმარი ამერიკაში ცხოვრობს. მას და ნინას მეგობრული ურთიერთობა აქვთ.
– ამერიკიდან გიყურებთ?
– არ ვიცი, მიყურებს თუ არა, თუმცა, როგორც ნინამ მითხრა, გაიგო, რომ ამ პროექტში ვმონაწილეობ.
– მეორედ ოჯახის შექმნაზე არ გიფიქრიათ?
– ოლიმპიადის შემდეგ სიდნეიდან რომ ჩამოვედი, ჩემი სპორტული კარიერა დამთავრდა. მას მერე მთელი ცხოვრება ნინას მივუძღვენი და გათხოვებაზე აღარ მიფიქრია. თუმცა ამჟამად ჩემ გვერდით არის ადამიანი, რომელიც ძალიან მიყვარს და მასთან ბედნიერი ვარ. ეს დღეები კი მხოლოდ ცეკვებით ვცხოვრობ. ყველაფერი გვერდზე მაქვს გადადებული, პირადი ცხოვრებაც და ნინაც.
– ელოდით, რომ მაყურებელი ასე დადებითად მიგიღებდათ?
– ხალხისგან იმხელა სითბოს და სიყვარულს ვგრძნობ, რომ უკვე მეშინია. ასეთ რამეს მართლა არ ველოდი და ვერ წარმოიდგენთ, ეს რამხელა პასუხისმგებლობაა.
– სცენაზე გასვლის წინ როგორია თქვენი ემოცია?
– ყველაზე საშინელი მომენტია, როცა გაცხადებენ. ვიდრე კიბეს ჩავივლი და სცენაზე გავალ, გული საგულედან მივარდება, მტკივდება მუცელი, თავი, კოსტიუმი ნერვებს მიშლის, მაგრამ სცენაზე დავდგამ თუ არა ფეხს, ემოციები და ნერვიულობა იქვე მთავრდება. ცეკვისას თავს არაჩვეულებრივად ვგრძნობ.
– ჟიურის წევრების შეფასებებზე არ ნერვიულობთ?
– კი, ძალიან ვნერვიულობ. იმდენად ვღელავ, სიტყვები არ მესმის. საკონკურსო დღის დასრულების შემდეგ ჩემს გამოსვლას სახლში ვუყურებ და ჟიურის წევრების კომენტარებსაც მაშინ ვიგებ. ჟიური ჩემ მიმართ კეთილგანწყობილია და ალბათ ეს დავიმსახურე. მთელ ენერგიას ვდებ ცეკვაში, თავიდან ბოლომდე ვარ ჩართული. ამ პროექტით ჩემი ცხოვრება გადასხვაფერდა.
– ზოგიერთმა კონკურსანტმა გააპროტესტა საზოგადოებისთვის უცნობი ადამიანების მონაწილეობა პროექტში. ამაზე რა რეაქცია გქონდათ?
– არ ვიცი, რა გითხრათ. ვარსკვლავი ნამდვილად არ ვარ, ჩვეულებრივი თბილისელი ვარ. სიტყვა "ვარსკვლავი" ძალიან ხმამაღლა ჟღერს და არც მომწონს. კიდევ ვიმეორებ, ჩვეულებრივად ვცხოვრობ, ჩემი სამყარო მაქვს. ეს არის და ეს.
– კონკურსანტებთან დაახლოება მოახერხეთ?
– ქეთი ხატიაშვილს მანამდეც ვიცნობდი, სხვები კი ახლა გავიცანი. ყველა თავისებურად კარგია და ძალიან შემიყვარდა. ისინი, პირველ რიგში, ჩემი მეგობრები არიან და მერე – კონკურენტები. ყველას დიდ პატივს ვცემ.
– წინა ორ სეზონს თუ უყურებდით და რამდენად მოგწონდათ?
– აქტიური მაყურებელი არ ვყოფილვარ. პროექტში მონაწილეობა რომ გადავწყვიტე, მაშინ ვუყურე ქართულ, ამერიკულ და რუსულ ვერსიებს. სალომე ჭაჭუას და გიორგი ვარდოსანიძის წყვილმა მომნუსხა.
...
საუბარში ნინაც შემოგვიერთდა და თავისი აზრი გაგვიზიარა:
– დედამ ყოველ ხუთშაბათს სანერვიულო გამიჩინა. მისი შემართება მახარებს, მომწონს, როგორც ცეკვავს. დედას ფანკლუბი შევუქმენი. ჩემი მეგობრები აქტიურად გულშემატკივრობენ. არ ველოდი, ცეკვის ასეთი მონაცემები თუ ექნებოდა, რადგან სახლში არასოდეს უცეკვია. ნიჭიერი დედა მყავს, მგონია, რომ ცეკვაში სპორტსმენობამაც ხელი შეუწყო.
– დაბოლოს, ნანა, რაზე გწყდებათ გული, რა ოცნება ვერ აისრულეთ?
– გული მწყდება, რომ მსოფლიო ჩემპიონი ვერ გავხდი. ეს ჩემი ბრალი არ იყო, სამწუხაროდ, ისეთ ცუდ დროს ვიყავი სპორტში, როცა ქვეყანაში არეული სიტუაცია იყო – ომი, უშუქობა... ამ ყველაფერმა ჩემს კარიერაზე გავლენა იქონია.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე