"წლების წინ მე სხვას დავუნგრიე ოჯახი, ახლა კი ჩემს შვილს წაართვეს ქმარი"
2 147 ნახვა
სანამ საკუთარ ტყავზე არ გამოცდი იმ დანაშაულის სიმწარეს, რაც სხვის წინაშე ჩაიდინე, მანამ ბოლომდე ვერ გააცნობიერებ, რაც გააკეთე. მე ცხოვრების ზუსტად იმ ეტაპზე ვარ, როცა ჩემს წარსულს, გადადგმულ ნაბიჯებს ვაანალიზებ და ვფიქრობ, რა შეცდომები დავუშვი. უცოდველი არავინაა, მაგრამ ისეთი რამ არ უნდა გააკეთო, რომელიც ადამიანს გააუბედურებს. მე კი სწორედ ასეთი დანაშაული ჩავიდინე. ჩემმა გადაწყვეტილებამ ბევრი ადამიანი დააზარალა.
25 წლის გოგოს ერთი მამაკაცი შემიყვარდა, რომელსაც ცოლიც ჰყავდა და შვილიც. მასაც ძალიან ვუყვარდი. ერთად თავს ძალიან კარგად ვგრძნობდით. ეს რომანი შეიძლებოდა ისე დამთავრებულიყო, ჩვენი ურთიერთობის შესახებ არავის გაეგოთ, მაგრამ ჯერ ჩემმა დაქალმა გაიგო, მერე მან სხვას უთხრა, ბოლოს კი მისი ცოლის ყურამდე მივიდა. დაიწყო სკანდალები, ჩხუბი... მე თავს ვიმართლებდი, რომ მიყვარდა და მის გარეშე არ შემეძლო, რომ გრძნობას ვერაფრით მოვერიე. ახლა კი ვფიქრობ და დარწმუნებულიც ვარ, სხვები რომ არ ჩარეულიყვნენ, შეიძლებოდა ისედაც დავშორებოდით ერთმანეთს, რადგან ჩვენ შორის ისეთი ვნება აღარ იყო, როგორიც სიყვარულის პირველ ეტაპზე, თავდასხმებმა კი უფრო გაგვაძლიერა.
ეს ყველაფერი დიდიხნის წინ ხდებოდა. მაშინ საზოგადოება უფრო მკაცრი იყო. ახლა ასეთი ამბები შეიძლება ყოველდღე მოისმინო, მაგრამ მაშინ იშვიათი იყო. მთელი რაიონი ჩვენი ისტორიის მოყოლით ირთობდა თავს. უცნობი თუ ნაცნობი ამაზე ლაპარაკობდა. როგორც გითხარით, თავდასხმებმა ჩვენი სიყვარული უფრო გააძლიერა, გრძნობამ თითქოს თავიდან იფეთქა. საბოლოოდ ჩემს საყვარელ მამაკაცს ოჯახი დაენგრა და მისი ცოლი გავხდი.
გეტყვით, როგორც ქალი, რას ვგრძნობდი. მანამდე რომ მეგონა, უბედნიერესი ვიქნებოდი, პირიქით მოხდა. ჩვენს ურთიერთობას ბედნიერების ნიშანწყალი არ ეტყობოდა. დამღასავით მოგვყვებოდა ის, რაც წარსულში ორივემ ჩავიდინეთ. მართალია, ამაზე ერთმანეთთან აღარ ვლაპარაკობდით, მაგრამ ზუსტად ვიცი, ჩემი ქმარიც ნანობდა თავის საქციელს და არც მე ვიყავი კარგ დღეში. ასე თუ ისე, დღემდე ოჯახი გვაქვს და ერთმანეთს პატივს ვცემთ.
ორი გოგონა შეგვეძინა. უფროსი ორი წლის წინ გათხოვდა. ახლა კი საშინელი რამ შეემთხვა. მასაც ზუსტად იგივენაირად მოექცნენ, როგორც მე მოვექეცი ჩემი ქმრის პირველ ცოლს. ერთმა ქალმა ჩემს შვილს ქმარი წაართვა. ჩემი გოგონა საშინელ მდგომარეობაში აღმოჩნდა. ისე ინერვიულა, თავის მოკვლაც კი სცადა და, უფლის წყალობით, გადავარჩინეთ. მისი მოძღვრის მადლიერი ვარ, რომ ცხოვრებისკენ მოახედა და იმედი გაუჩინა.
ყოფილი სიძისთვის არც მე მითქვამს რამე და არც ჩემს ქმარს. ან რა უფლება მქონდა, მის საქმეში ჩავრეულიყავი, თავის დროზე ხომ ჩვენც მსგავსი ნაბიჯი გადავდგით? ჩემი ქმრის ყოფილმა სიდედრმა შემომითვალა, როგორი ყოფილა ეგ სიმწარე, ახლა ხვდები, მე რა დღეში ჩამაგდეო. მისი თქმა არ მჭირდებოდა. დანაშაულის შეგრძნება ისედაც მთელი ცხოვრება მომყვება.
სარკის ერთგული მკითხველი
25 წლის გოგოს ერთი მამაკაცი შემიყვარდა, რომელსაც ცოლიც ჰყავდა და შვილიც. მასაც ძალიან ვუყვარდი. ერთად თავს ძალიან კარგად ვგრძნობდით. ეს რომანი შეიძლებოდა ისე დამთავრებულიყო, ჩვენი ურთიერთობის შესახებ არავის გაეგოთ, მაგრამ ჯერ ჩემმა დაქალმა გაიგო, მერე მან სხვას უთხრა, ბოლოს კი მისი ცოლის ყურამდე მივიდა. დაიწყო სკანდალები, ჩხუბი... მე თავს ვიმართლებდი, რომ მიყვარდა და მის გარეშე არ შემეძლო, რომ გრძნობას ვერაფრით მოვერიე. ახლა კი ვფიქრობ და დარწმუნებულიც ვარ, სხვები რომ არ ჩარეულიყვნენ, შეიძლებოდა ისედაც დავშორებოდით ერთმანეთს, რადგან ჩვენ შორის ისეთი ვნება აღარ იყო, როგორიც სიყვარულის პირველ ეტაპზე, თავდასხმებმა კი უფრო გაგვაძლიერა.
ეს ყველაფერი დიდიხნის წინ ხდებოდა. მაშინ საზოგადოება უფრო მკაცრი იყო. ახლა ასეთი ამბები შეიძლება ყოველდღე მოისმინო, მაგრამ მაშინ იშვიათი იყო. მთელი რაიონი ჩვენი ისტორიის მოყოლით ირთობდა თავს. უცნობი თუ ნაცნობი ამაზე ლაპარაკობდა. როგორც გითხარით, თავდასხმებმა ჩვენი სიყვარული უფრო გააძლიერა, გრძნობამ თითქოს თავიდან იფეთქა. საბოლოოდ ჩემს საყვარელ მამაკაცს ოჯახი დაენგრა და მისი ცოლი გავხდი.
გეტყვით, როგორც ქალი, რას ვგრძნობდი. მანამდე რომ მეგონა, უბედნიერესი ვიქნებოდი, პირიქით მოხდა. ჩვენს ურთიერთობას ბედნიერების ნიშანწყალი არ ეტყობოდა. დამღასავით მოგვყვებოდა ის, რაც წარსულში ორივემ ჩავიდინეთ. მართალია, ამაზე ერთმანეთთან აღარ ვლაპარაკობდით, მაგრამ ზუსტად ვიცი, ჩემი ქმარიც ნანობდა თავის საქციელს და არც მე ვიყავი კარგ დღეში. ასე თუ ისე, დღემდე ოჯახი გვაქვს და ერთმანეთს პატივს ვცემთ.
ორი გოგონა შეგვეძინა. უფროსი ორი წლის წინ გათხოვდა. ახლა კი საშინელი რამ შეემთხვა. მასაც ზუსტად იგივენაირად მოექცნენ, როგორც მე მოვექეცი ჩემი ქმრის პირველ ცოლს. ერთმა ქალმა ჩემს შვილს ქმარი წაართვა. ჩემი გოგონა საშინელ მდგომარეობაში აღმოჩნდა. ისე ინერვიულა, თავის მოკვლაც კი სცადა და, უფლის წყალობით, გადავარჩინეთ. მისი მოძღვრის მადლიერი ვარ, რომ ცხოვრებისკენ მოახედა და იმედი გაუჩინა.
ყოფილი სიძისთვის არც მე მითქვამს რამე და არც ჩემს ქმარს. ან რა უფლება მქონდა, მის საქმეში ჩავრეულიყავი, თავის დროზე ხომ ჩვენც მსგავსი ნაბიჯი გადავდგით? ჩემი ქმრის ყოფილმა სიდედრმა შემომითვალა, როგორი ყოფილა ეგ სიმწარე, ახლა ხვდები, მე რა დღეში ჩამაგდეო. მისი თქმა არ მჭირდებოდა. დანაშაულის შეგრძნება ისედაც მთელი ცხოვრება მომყვება.
სარკის ერთგული მკითხველი
