როგორი გოგონები არ მოსწონს გიორგი ქორქიას

მიუხედავად იმისა, რომ დრო ცოტა აქვს, ამბობს, დრო რომ იყიდებოდეს, არ იყიდდა. დილით, უფრო სწორად ღამე, იმისთვის იღვიძებს, რომ ''რუსთავი 2'' -ის დილის მაყურებელს კარგი განწყობა შეუქმნას. ეშინია ბნელი ხალხის და ვერ იტანს ზედმეტად მოწესრიგებულ იდიოტებს. მაშ ასე, ამჯერად ''რუსთავი 2'' -ის ტელეწამყვანის გიორგი ქორქიას ბლიცინტერვიუს გთავაზობთ

- დრო რომ იყიდებოდეს...
- არ ვიყიდდი.
- რატომ?
- უბრალოდ, არ მჭირდება. რისთვისაც საჭიროა, დროს ყოველთვის მოვნახავ.
- რომ არ არსებობდეს შვებულება...
- დავემსგავსებოდი აქლემს. დილის გადაცემაში საკმაოდ რთული სამუშაო გრაფიკი მაქვს. ყოველდღე დილის 5 საათიდან სამსახურში ვარ. სახლშიც ღამე მივდივარ. ასე რომ, შვებულების გარეშე გამიჭირდებოდა. ხუთი წლის განმავლობაში პირველად წელს დავისვენე.
- ყველაზე მწარედ მახსოვს...
- ალბათ, თბილისის ომი. 90-ანი წლები იყო ყველაზე ცუდი, თუმცა მე გამიმართლა, რომ ნორმალურ ხალხთან მქონდა ურთიერთობა.
- თვალს ვარიდებ...
- როცა თვალში ლინზებს ისვამენ. მართლა ვერ ვუყურებ მაგ პროცესს.
- არ მომწონს გოგო, რომელიც...
- ...ხმამაღლა ლაპარაკობს.
- მეშინია...
- ბნელი ხალხის, თუმცა შიშს ვერ დავარქმევდი მაინც ამას. უფრო ვერიდები ეგეთებს.
- სახლი რომ მეწვებოდეს, პირველ რიგში, გამოვიტანდი...
- ლეპტოპს. ყველაფერი მანდ მაქვს. ან პირველი რაც მომხვდებოდა ხელში, იმას. ან სულ არაფერს... თუ ვერ მოვასწრებდი.
- ვაპროტესტებ...
- ყველაფერს, რაც არ მომწონს.
- არ მიყვარს, როცა მეპატიჟებიან...
- ქორწილებში და არც დავდივარ. სულ ორჯერ ვარ ქორწილში ნამყოფი. აქედან ერთხელ მეჯვარე ვიყავი.
- თავად არ გქონია ქორწილი?
- არა.
- ვერ ვიტან ზედმეტად მოწესრიგებულ...
- იდიოტებს.
- გული მტკივა, როცა...
- ზოგიერთ ქართველ მომღერალს ვუსმენ.
- რატომ?
- იმიტომ, რომ არ შეიძლება, ასე ტრაკში გამოისვა სიმღერა. ყველაზე უფრო არ მიყვარს ფანოღური, იაფფასიანი "დავლევ, აბა, რას ვიზამ" სიმღერები.
- არასდროს ვუგდებ ყურს...
- როდესაც მეუბნებიან, როგორ მოვიქცე. ამას ვერავინ ვერ მასწავლის.
- არავის?
- თუ საქმე პროფესიულ რჩევას ეხება, რა თქმა უნდა, გავითვალისწინებ, ოღონდ ვინც ამ რჩევას მომცემს, საქმეში ჩახედული უნდა იყოს.
- ცოლს რომ გავშორდი...
- შუადღე იყო.
- დღეს რომ პროფესიას ვირჩევდე...
- ისევ ჟურნალისტიკას ავირჩევდი.
- ერთხელ იმდენი დავლიე...
- მეორედაც იმდენივე დავლიე. ხანდახან მიჭირს რაოდენობის გაკონტროლება.
- სიამოვნებით ვიცეკვებდი...
- რომ შემეძლოს. ცეკვა მაინცდამაინც არ მიყვარს. არც იმის ყურება, როგორ ცეკვავენ სხვები.
- არასდროს გიცეკვია?
- მგონი, არა... ვერ ვიხსენებ.
- არასდროს შევჭამ...
- ჰერკულესს. ბავშვობიდან მეზიზღება ფაფები.
- დროში მოგზაურობა რომ შემეძლოს...
- ვიმოგზაურებდი ხან წარსულში, ხან მომავალში.
- უფრო კონკრეტულად?
- გადავინაცვლებდი შუა საუკუნეებში, მერე გადმოვინაცვლებდი აწმყოში. მერე შევათვალიერებდი მომავალსაც. ბოლოს სადმე დავრჩებოდი.

ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''