ლელა წურწუმია: "მარიკოს ახლა მოეხსნა სტრესი და უკვე ამბობს, რომ ჩემი შვილია"

მომღერალმა ლელა წურწუმიამ დროებით კულისებში, უფრო სწორად, მწვრთნელის რანგში გადაინაცვლა. პროექტ "ახალ ხმაში" მონაწილეობას დიდი პასუხისმგებლობით ეკიდება. თავად მას საკონკურსო ცხოვრება დიდად არასოდეს ხიბლავდა. მომღერლის კარიერაში მხოლოდ ორი მუსიკალური კონკურსი იყო – "ჩვენ ვეძებთ ტალანტებს" და "იალტა–მასკვა ტრანზიტ". ამ უკანასკნელის დასრულების შემდეგ საკუთარ თავს პირობა მისცა, რომ კონკურსში მონაწილეობას აღარასდროს მიიღებდა. ამიტომაც კარგად ესმის "ახალი ხმის" მონაწილეების განცდები. ახალი ამპლუა ისევე ითხოვს მისგან მსხვერპლს, როგორც წინამორბედები – შვილისგან ისევ შორს ყოფნა, მაგრამ ამავე დროს მისგან იმასაც იღებს, რაც ძალიან სჭირდება – საქმის კეთების, საკუთარი ძალების რეალიზების სიამოვნება. მომღერალი "სარკეს" თავის ახალ ამპლუაზე ესაუბრება.
– ქალბატონო ლელა, რით დაგაინტერესათ ამ შოუმ, როცა მონაწილეობას დათანხმდით?
– ძალიან საინტერესო პროექტია, პირდაპირ ჩემს პროფესიას ეხება და ამიტომ დიდ სიამოვნებას მანიჭებს მუშაობა. საკმაოდ გვიან, პროექტის დაწყებამდე ერთი კვირით ადრე დამიკავშირდნენ და დავთანხმდი. ამ კონკურსს სულ ვუყურებდი და ვიცოდი, რა უნდა მეკეთებინა. არ გამჭირვებია, მაგრამ ძალიან საპასუხისმგებლო საქმეა. ის ცოდნა გამოვიყენე, რაც მაქვს. სწორი არჩევანი უნდა გააკეთო, სწორად უნდა შემოუბრუნდე მომღერალს, რადგან იმ ეტაპზე მის ბედს შენ წყვეტ. ძალიან კარგი ჯგუფი შევკრიბე, კმაყოფილი ვარ.
კონკურსს თავისი წესები აქვს. კრიტიკა მაქსიმალურად არის აკრძალული. ხშირ შემთხვევაში მაყურებელს ბევრი კითხვა უჩნდება. მაგალითად, ცოტა ალოგიკურია, როდესაც ღილაკს ხელს არ აჭერ, კონკურსანტისკენ არ ბრუნდები, მერე კი აქებ. ეს იმიტომ ხდება, რომ მწვრთნელს არ აქვს უფლება, კონკურსანტის ნამღერი გააკრიტიკოს.
– როცა შემოუბრუნდებით, მაგრამ კონკურსანტი სხვა მწვრთნელს ირჩევს, თქვენზე ეს როგორ მოქმედებს?
– ასეთია შოუს ფორმატი. პრინციპში, ესაა ამ გადაცემის მთელი ადრენალინი, შენ იბრძვი კონკრეტული კონკურსანტისთვის. რინგამდე ჩვენი მოვალეობა ეს არის, რომ სწორად შევარჩიოთ მომღერლები, გუნდი მრავალფეროვანი იყოს. მერე კი მწვრთნელმა თავისი მუშაობის შედეგი უნდა აჩვენოს. უნდა ჩანდეს, რომ თითოეულ მონაწილესთან იმუშავე, სწორი რეპერტუარი მიეცი, გაითვალისწინე მისი მონაცემები და ამ ყველაფრის რეალიზება მოახდინე.
ვინც მომეწონა, ხელი ყველას ნამღერზე დავაჭირე. არ მინდოდა, ის კონკრეტული ადამიანი გამეშვა ხელიდან.
– როგორ ატყობთ, როგორი თაობა მოდის ესტრადაზე?
– ძალიან კარგი თაობა მოდის. სხვათა შორის, პირველი სეზონის "ახალი ხმისგან" განსხვავებით, წელს ბევრად მრავალფეროვანი და საინტერესო კონკურსანტები მოვიდნენ. მუსიკოსები, ჩამოყალიბებული მომღერლები არიან და არა – კონკურსის ფორმატის. ეს ის შემთხვევაა, როცა ზიხარ და მათი მოსმენით სიამოვნებას იღებ. თუმცა არ ვიცი, ეს შემდგომ ეტაპზე რამდენად კარგად აისახება, რადგან, სამწუხაროდ, შემდგარი მუსიკოსები დროზე ადრე ტოვებენ ხოლმე პროექტს.
– როგორ ფიქრობთ, ეს რისი ბრალია, ზედმეტი თავდაჯერებულობის ხომ არა?
– გემოვნების. ისინი ისეთ მუსიკას მღერიან, რომლის მოსასმენად დიდი სიამოვნებით წავიდოდი კლუბში. რატომღაც ჩვენთან ფიქრობენ, რომ რაც უფრო მაღალ ტონალობაში მღერის მომღერალი, ეს კარგია. არადა მომღერლის ხარისხი მაღალი ნოტებით არასოდეს განისაზღვრება. მთავარია, რამდენად გემოვნებიანად აკეთებ ამ ყველაფერს. ჩემს გუნდში არ არიან შემსრულებლები, ვინც მაღალ რეგისტრში მღერიან, სამაგიეროდ, გემოვნებიანი, კარგი მომღერლები მყავს. მოკლედ, საუკეთესო გუნდი შევკრიბე და ისინი კარგად დავაწყვილე. იმედი მაქვს, რომ რინგზე ძალიან კარგ შედეგს ვაჩვენებთ.
– ახალ თაობას სხვა ხედვა აქვს. არ გიჭირთ მათთან მუშაობა?
– რასაკვირველია, სხვა ხედვა აქვთ, მაგრამ მათთან მუშაობა არ გამჭირვებია. მანამდეც ბევრი ახალგაზრდა მომღერლისთვის გამიწვდია დახმარების ხელი. ბოდიშს ვიხდი, საკუთარ თავზე რომ ვლაპარაკობ, მაგრამ ასეა. ყოველთვის ვამბობ, რომ ვამაყობ დუეტით "ჯორჯია". მათ მთელი საქართველო გაახარეს და მარტო ეს კმარა, ჩემს შემოქმედებით ისტორიაში რომ ჩაიწეროს. მე ეს ადამიანები (რატი დურგლიშვილი და მაკა ზამბახიძე) ვაჩუქე ქვეყანას! სხვა ბევრისთვისაც მიმიცია სწორი მიმართულება.
– გოგა მესხი, რომელიც წლების წინ თქვენს ბექ ვოკალში მღეროდა, ნუთუ კონკურსზე ვერ იცანით, რომ შემობრუნებოდით?
– ვერ ვიცანი. გოგა ჩემთან ბექ ვოკალში კი მღეროდა, მაგრამ მისი სოლო ნამღერი არ მომისმენია. მისი დანახვა ძალიან გამიხარდა. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენ ვცდილობთ, გაპიარებული სახეები არ ავიყვანოთ შოუში, მიხარია, რომ გოგა პროექტში დარჩა. ის პროფესიონალია. მაია დარსმელიძემ წაიყვანა თავის ჯგუფში.
– ეს პროექტი თქვენს ცხოვრებაში დიდ დროს იკავებს?
– მონაწილეებთან კვირაში სამი დღე რეპეტიცია მაქვს. დროებით სიმღერების ჩაწერა შევაჩერე. ღამით კომპიუტერთან ვმუშაობ, მასალებს ვიღებ, რეპერტუარს ვურჩევ. კონკურსანტებს დავყვები მაღაზიებში, თავად ვურჩევ სამოსს, მაკიაჟს, ვარცხნილობას. თითოეულ ბავშვთან ამ პრინციპით ვმუშაობ.
– ქართულ "ახალ ხმაში" ქართული სიმღერა არ ჟღერს, ამის გამო პროექტს ხშირად აკრიტიკებენ. ასეთი მოთხოვნაა, რომ მშობლიურ ენაზე არ იმღერონ?
– ასეთი მოთხოვნა არაა. უბრალოდ, კონკურსანტებს თვითონ არ უნდათ. ქართული სიმღერის შესრულება ძალიან რთულია და ახალ თაობას ამის დიდი ინტერესი არც აქვს. ისინი სხვა მუსიკაზე იზრდებიან.
– ამ პროექტში მწვრთნელების კონკურენციას სკანდალური ელფერი აქვს, განსაკუთრებით სტეფანე–მაიასა და ფორჩხიძეს შორის. თქვენ როგორ ალაგებთ მათთან ურთიერთობას?
– ყველაფერი ზომიერების ფარგლებშია. სტეფანეს და მაიას შვილის ნათლია ვარ, ჩემი მეგობრები არიან. საღი, ჯანსაღი დამოკიდებულება გვაქვს. გვინდა–არ გვინდა, ჩვენი ეს ურთიერთობა ძალიან აისახება სამუშაო პროცესზე.
– დათო ფორჩხიძესთან როგორი ურთიერთობა გაქვთ?
– დათოს წლებია ვიცნობ, მაგრამ მასთან ხშირი კომუნიკაცია არ მაქვს. ამ წლების განმავლობაში პროფესიული შეხვედრები თუ იყო და ისიც ძალიან იშვიათად. სტეფანე და მაია კი ჩემები არიან.
– მაყურებელმა მოისმინა დათო ფორჩხიძის მისამართით გამოთქმული მაია დარსმელიძის და სტეფანეს რეპლიკები. ნორმალურია, პროექტს ასეთი დაძაბულობა ახლდეს თან?
– ზომიერების ფარგლებში ყველაფერი შესაძლებელია. მთავარია, კონფლიქტში არ გადაიზარდოს. კონკურსი რომ მთავრდება, დაძაბულობა აღარ არსებობს. ემოციებს როცა ჰყვები, ძნელია, არ იკამათო, ეს შოუს ნაწილიცაა.
ჩემზე ვერავინ იტყვის, რომ კონფლიქტური ვარ. პირიქით, ადამიანებთან ურთიერთობა მიყვარს. ვცდილობ, მათთან საერთო ენა გამოვნახო, გონიერი და თბილი ვიყო. არიან ადამიანები, რომლებიც ინტრიგებზე აგებენ თავიანთ ცხოვრებას, მაგრამ მე არ მივეკუთვნები მათ კატეგორიას, ცხოვრების ასეთი წესი არ მხიბლავს.
– თქვენს გუნდში გამოკვეთილი ლიდერი არის ვინმე?
– ზოგადად, კარგი გუნდია, ლიდერი კი ჯერ არ მყავს. როგორც მწვრთნელი, ძალიან მომთხოვნი ვარ, მაგრამ ამას ზომიერების ფარგლებში ვაკეთებ. ვიცი, რომ ჩემს ბავშვებს ძალიან ვუყვარვარ, პატივს მცემენ და მათ მიმართ მეც ასევე ვარ. მათში მთელ ენერგიას და გამოცდილებას ვდებ. რთულია კონკურსის პრინციპი, რინგიდან რამდენიმე მათგანი უნდა გავუშვა, მაგრამ რა ვქნა? ყველას წინასწარ მოვუხადე ბოდიში. მონაწილეებს არავითარ შემთხვევაში ისე არ დავაწყვილებ, რომ არათანაბარი ბრძოლა გავმართო.
– თავად რა შეგძინათ ამ პროექტმა?
– ძალიან მიყვარს შრომა. ჩემთვის მთავარია, დაკავებული ვიყო და ჩემი საქმე ვაკეთო. ეს დიდი პასუხისმგებლობა და ბედნიერებაა, ახალ თაობას ჩემს გამოცდილებას ვუზიარებ. ახალბედა მომღერლებს მსგავსი პროექტები ძალიან დიდ შანსს აძლევთ, საკუთარი ნიჭის რეალიზება მოახდინონ. მთავარია, მერე რას იზამენ, რომ არ დაიკარგონ. მარტო სიმღერა არაფერია, იმიჯი უნდა გქონდეს შექმნილი ჩაცმით, ცხოვრების სტილით. სამწუხაროდ, დედამიწაზე ერთადერთი ქვეყანაა საქართველო, სადაც წარმატებული ადამიანები არ უყვართ. ჩვენთან კრიტიკა არ არსებობს, ამიტომ მათ ლანძღავენ.
– ამის თქმის საფუძველს რა გაძლევთ, სოციალურ ქსელებში გამოქვეყნებული კომენტარები ხომ არა?
– სოციალური ქსელების მომხმარებელი არ ვარ, არ ვკითხულობ, იქ რა წერია. მე ჩემს საქმეს ვაკეთებ!
– სოციალურ ქსელებში, სხვა მწვრთნელებისგან განსხვავებით, თქვენ ცუდად არ გახასიათებენ, ლოიალურიაო, წერენ.
– დიდი მადლობა! მახარებს ეს ფაქტი.
– გამარჯვებაზე ფიქრობთ?
– რა თქმა უნდა, ჩემი გუნდის ერთ–ერთ წევრს აქვს მოგების შანსი. სასიამოვნოა, როცა მუშაობა გიფასდება და შენი ჯგუფის წევრი იმარჯვებს. მთავარი ისაა, ამ კონკურსის მერე მე რას ვიზამ მათთვის.
– რას პირდებით? მწვრთნელები წინა სეზონებშიც პირდებოდნენ კონკურსანტებს ბევრ რამეს, მაგრამ...
– მე ვაკეთებ საქმეს და არავის არაფერს ვპირდები. როცა დავინახავ, რომ ამ ადამიანებში არის ის პოტენციალი, სცენაზე იდგნენ, ყველანაირად დავუდგები გვერდით და ვეცდები, არ დაიკარგონ, სხვადასხვა კონცერტში ჩავრთო და ა.შ. თუ მერე სხვა ქვეყანაში კარიერის გაგრძელებას მოინდომებენ, რატომაც არა? წარმატებებს ვუსურვებ.
– ბევრი გააღიზიანა იმან, რომ საბავშვოც და დიდების "ახალი ხმაც" დათო ფორჩხიძის გუნდის წევრმა მოიგო. თქვენი აზრით, დათოს წარმატების მიზეზი რა გახდა – შემთხვევითობა, გამართლება თუ სწორი არჩევანი?
– დათოს ძალიან გაუმართლა, რომ კარგი კონკურსანტები შეხვდნენ. უსამართლობა იქნება, ვთქვა, სალომე ქათამაძე და რეზიკო დიდებაშვილი მოგებას არ იმსახურებდნენ–მეთქი. ისინი ძალიან კარგები არიან, მოგებას იმსახურებდნენ, თუმცა სტეფანესაც იმდენად კარგი ბავშვები ჰყავდა, რომ მათი გამარჯვებაც ძალიან სამართლიანი იქნებოდა. მინდა, ადამიანები ნაკლებად გაღიზიანდნენ მწვრთნელებზე, ამდენი აგრესია საჭირო არ არის.
– თავად როგორი იყავით 19–20 წლის ასაკში, მონაწილეობდით კონკურსებში?
– კი. ყველა კონკურსანტს გულწრფელად ვუთანაგრძნობ, რადგან ვიცი, კონკურსი რა არის. 1986 წელს, როგორც კი სკოლა დავამთავრე, მონაწილეობა მივიღე პროექტში "ჩვენ ვეძებთ ტალანტებს". ამ კონკურსის ლაურეატი გავხდი. 3 კონცერტი გაიმართა ანსამბლ "ივერიას" თანხლებით, ძალიან კარგად მახსოვს, "ღიმილის ბიჭებს" ვმღეროდი. 1994 წელს იყო "იალტა–მასკვა ტრანზიტი", სადაც სტრესულ მდგომარეობაში აღმოვჩნდი. თანაც პატარა, 25 წლის გოგო ვიყავი. რუსეთი პირდაღებული ლომია, სხვა პარამეტრები და მასშტაბებია. მაშინ მივიღე არასასიამოვნო შემოთავაზება, რაზეც არ დავთანხმდი. საკმაოდ წარმატებული გამოსვლა მქონდა, მაგრამ ძველი ამბის გახსენება არ მინდა. მას მერე თბილისში იმართებოდა პატარ–პატარა კონკურსები, მაგრამ რუსეთიდან დაბრუნების შემდეგ ვთქვი, რომ მათში მონაწილეობას აღარ მივიღებდი. რუსეთში გამართულ კონკურსზე ისე ვინერვიულე, პირველი ჭაღარა მაშინ გამიჩნდა თმაში.
– მაგრამ შარშანწინ რისკიანი ნაბიჯი მაინც გადადგით და პროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები" მიიღეთ მონაწილეობა.
– საოცრება გავაკეთე და ხანგრძლივი წყვეტის შემდეგ ამ პროექტში მივიღე მონაწილეობა. ეს იყო ძალიან შრომატევადი საქმე, თანაც ისეთი, რომელიც ჩემი არ არის. ყველანაირად ვცდილობდი, თავი კარგად გამერთმია. დღეს ის ეტაპი ღიმილით მახსენდება. როცა ახლა ვუყურებ ჩემს შესრულებას, ვფიქრობ, რომ ძალიან კულტურული და კარგი გამოსვლები მქონდა. სოფო ნიჟარაძემ მითხრა, ამ პროექტში მონაწილეობის გამო ძეგლი უნდა დაგიდგაო.
– თქვენი ოჯახი, ქმარი, რომელიც თქვენი პროდიუსერიც არის, "ახალ ხმაზე" რა აზრის არის?
– ოჯახის წევრები ჩემი დიდი გულშემატკივრები არიან. ჩემი და მამულიჩას აზრები ერთმანეთს ძალიან ემთხვევა. მონაწილეების დაწყვილების საკითხში ისიც აბსოლუტურად დამეთანხმა. შეიძლება რაღაც მომენტში მამულიჩას წინააღმდეგობა გავუწიო, მაგრამ მის შეხედულებას მაინც ვითვალისწინებ. მისი აზრი ძალიან მნიშვნელოვანია ჩემთვის. კარგი სმენა და სასიმღერო მონაცემები აქვს. ჩემი დედამთილი არაჩვეულებრივად მღერის და მამულიჩას გენეტიკით ერგო ეს ნიჭი. დიდ ინფორმაციას ფლობს მუსიკაზე.
რაც შეეხება ჩვენს შვილს, მარიკოს, ერთ–ერთ რეპეტიციაზე მივიყვანე და საოცრად სწორი შეფასება მომცა. ზუსტად ის ბავშვები მოეწონა, ვის დატოვებასაც ვაპირებ. მარიკო მღერის, მაგრამ მის ამ ნიჭზე არ ვამახვილებ ყურადღებას, რადგან მირჩევნია, კარგად ისწავლოს. სიმღერა თუ მოუნდება, მონაცემები აქვს და ეს არ არის პრობლემა.
– მარიკო განებივრებული გოგოა?
– მარიკო 11 წლისაა. არ ვთვლი, რომ ბავშვს ბავშვობა უნდა დაუკარგო და ზედმეტად გაათამამო. ჩემი შვილი ძალიან ნორმალურ პირობებში იზრდება. იყო პერიოდი, როცა მარიკო არ ამბობდა, რომ ჩემი შვილი იყო. ეს, რა თქმა უნდა, მისი შინაგანი პროტესტი იყო, რადგან ამ პროფესიამ მშობლები წაართვა. რამდენიმე დღის წინ სახლში მარიკოს ნახატი ვიპოვე, რომელიც 3 წლის ასაკში დაუხატავს. სურათზე ბავშვი ტირის. ვკითხე, ეს რატომ დახატე, რატომ ტირის–მეთქი. მიპასუხა, იმიტომ, რომ დედა ენატრებაო. მისგან პასუხი ახლა მივიღე...
მარიკო ძალიან კომუნიკაბელური, საინტერესო ადამიანია. შეიძლება ჩემი მხრიდან შვილზე საუბარი სასაცილოდ ჟღერს, მაგრამ, საბედნიეროდ, მყავს კარგი შვილი, რომელიც ნამდვილად ბავშვურია. მას არასოდეს უთქვამს, ლელა წურწუმია დედაჩემიაო. ერთადერთხელ იყო ასეთი შემთხვევა. დაბადების დღე გადავუხადე და მაშინ ბავშვებს უთხრა, გინდათ, ლელა წურწუმია განახოთ, აი, აგერ დგასო. მარიკო ჩემს დედამთილთან ცხოვრობს. როცა მასთან მივდივარ და ეზოში თამაშობს, ბავშვებს დაუძახებს ხოლმე, ბავშვებო, ლელა მოვიდაო. ისინიც მოდიან ფოტოაპარატით და ყველა ერთად ვიღებთ სურათებს. ახლა მოეხსნა სტრესი და უკვე ამბობს, რომ ჩემი შვილია.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე