გიორგი ბარბაქაძე: "ჩემთვის ერთადერთი ქალი არსებობს"

29 წლის პროფესიონალი მოცეკვავის, გიორგი ბარბაქაძის გამოჩენამ ტელეპროექტში "ცეკვავენ ვარსკვლავები" მაყურებელი გოგონები გულგრილი ვერ დატოვა. როგორც აღმოჩნდა, ის უცოლოა, არც შეყვარებული ჰყავს, მაგრამ, მიუხედავად ამისა, მისი გული თავისუფალი მაინც არ არის. ვინ არის ის, ვისი დავიწყებაც გიორგიმ ვერ შეძლო და როგორი ქალი შეძლებს მასში სიყვარულის გაღვიძებას, ამის შესახებ რუბრიკაში "ჩემი მშვენიერი ლედი" გიორგი თავად გვიამბობს.
– გიორგი, სანამ მშვენიერი სქესისადმი თქვენს დამოკიდებულებაზე საუბარს დავიწყებთ, მოგვიყევით, რა გზა გამოიარეთ დღემდე, როგორ გახდით მოცეკვავე.
– პროექტში თანამედროვე ცეკვების ერთადერთი მოცეკვავე მე ვარ, დანარჩენები ლათინური ცეკვების პროფესიონალი შემსრულებლები არიან. ცეკვა ერთ–ერთ უძლიერეს ქორეოგრაფთან, თემურ მეტრეველთან დავიწყე. მოყვარულების დონიდან პროფესიონალ მოცეკვავედ მაქცია. მანამდე მძლეოსანთა ნაკრებში ვიყავი, მერე ვჭიდაობდი, ბოლოს, 16 წლის ასაკში, მოცეკვავე გავხდი.
– მძლეოსნობიდან ცეკვაში – ასეთი კარდინალური შემოტრიალება თქვენს ცხოვრებაში რამ გამოიწვია?
– ჩემს ცხოვრებაში ეს ალბათ ყველაზე უცნაური რამ გახლავთ. ჩემმა ერთ–ერთმა მეგობარმა გოგომ ცეკვაზე მისვლა გადაწყვიტა. ხელი მომკიდა და მითხრა, მეწყვილე მჭირდება და უნდა წამომყვეო. მივედით ორივე და აღმოჩნდა, რომ ანსამბლი მსოფლიოს ჩემპიონატზე გასასვლელად ემზადებოდა, რომელიც გერმანიაში ტარდებოდა. მოგეხსენებათ, წლების წინ ბიჭი მოცეკვავეები ნაკლებად იყვნენ. ქორეოგრაფმა მითხრა, თუ შეძლებ და ამ კომპოზიციას ისწავლი, აუცილებლად ჩაგსვამ ჯგუფშიო. სპორტსმენისთვის თანამედროვე ცეკვა ადვილად დასახვეწი იყო და დავთანხმდი. დაბადების დღესა და ქორწილებში ცეკვის იმხელა კომპლექსი მქონდა, ფეხზე არასოდეს ვდგებოდი, ყოველთვის სხვისი მაყურებელი ვიყავი. მოყვარულებში ცეკვის დაწყება ალბათ იმის გამოც გადავწყვიტე, რომ კომპლექსები მომხსნოდა. ქორეოგრაფს კი იმიტომ დავთანხმდი, რომ ჩემი და გერმანიაში ცხოვრობდა, 5 წელი არ მყავდა ნანახი და, თუ იქ მოვხვდებოდი, მასაც ვნახავდი.
– მოხვდით ჩემპიონატზე?
– კი, მსოფლიოს ჩემპიონატშიც მივიღე მონაწილეობა და დაც ვნახე. შოუ–ბალეტ "ვერნისაჟის" მოცეკვავეც ვარ და ლადო მესხიშვილის სახელობის თეატრის ერთ–ერთი დამდგმელი ქორეოგრაფიც. თუკი ვინმეა შოუბიზნესში, ყველასთან მიცეკვია. დღეს კი ამ კონკურსის მონაწილე ვარ. პროექტში მოსახვედრად კასტინგი გავიარე. ქრისტინე იმედაძე ამომიდგა მხარში, რადგან მას თვითონაც უნდოდა, მისი მეწყვილე ვყოფილიყავი პირველ სეზონზე.
– როგორ გახსენდებათ ქრისტინესთან მუშაობა?
– მასთან მუშაობის პროცესში ძალიან დიდი სიამოვნება მივიღე, რისთვისაც ქრისტინეს დიდ მადლობას ვუხდი. ჩემს საცეკვაო კარიერაში ეს ერთ–ერთი საუკეთესო პერიოდი იყო, ხალხის სითბო პირველად მაშინ ვიგრძენი. ქრისტინეს მონაცემებით უკმაყოფილო არასოდეს ვყოფილვარ, პირიქით, გაკვირვებული გახლდით მისი შესაძლებლობებით.
– მაგრამ ერთმანეთთან კამათი ალბათ მაინც გქონდათ?
– ქრისტინეს სულ ვეხვეწებოდი, რომ მეტი რეპეტიცია გვქონოდა და ეს მან არაერთხელ აღნიშნა კიდეც. ქრისტინეს ჩემში რაც არ მოსწონდა, ამასაც გეტყვით. ვცდილობ, ყველაფერი, რასაც ვაკეთებ, უკეთესად ვაქციო. შეიძლება კომპოზიცია გაკეთებული მქონდეს, მაგრამ რაღაც კიდევ შევცვალო, ეს კი ქრისტინესთვის ცოტა გამაღიზიანებელი იყო. ალბათ ეს ჩემი მინუსია, მაგრამ მაინც ვფიქრობ, რომ ცვლილებები კომპოზიციის გასაუმჯობესებლად კეთდება. ვერ ვიტყვი, რომ ცვალებადი ხასიათი მაქვს, უბრალოდ, გადაწყვეტილებებს ვაუმჯობესებ.
– თქვენი ახლანდელი მეწყვილე, ტანმოვარჯიშე ქეთი ხატიაშვილი, როგორი მოცეკვავე დადგა?
– მე და ქეთი ხატიაშვილმა ერთმანეთი "იმედის" ერთ–ერთი გადაცემის პირდაპირ ეთერში გავიცანით. აღმოჩნდა, რომ თურმე ერთი უბნელები ვყოფილვართ, ბავშვობაში ერთად ვთმაშობდით და ერთ კორპუსში ვცხოვრობდით, რაც ჩემთვის ძალიან სასიამოვნო იყო. ჩვენ ერთმანეთი ფაქტობრივად თავიდან გავიცანით, ოღონდ სრულიად შემთხვევით. ისიც არ ვიცოდი, რომ ქეთი პროექტში იქნებოდა. როგორც იცით, ის ამ შოუს მეცამეტე მონაწილეა და ჩვენთან კასტინგის საშუალებით მოხვდა. ისიც არ ვიცოდი, ამ სეზონზე მე თუ ვიცეკვებდი, ანტალიაში ვიყავი კონტრაქტით. ვისი ვიდეოებიც ვნახე, ქეთი ჩემი ერთ–ერთი ფავორიტი მოცეკვავე იყო და მის ვიდეოს ყოველთვის ხმას ვაძლევდი, "ფეისბუქზეც" ვაზიარებდი. იმას კი ნამდვილად ვერ ვიფიქრებდი, რომ ჩემი მეწყვილე გახდებოდა.
ქეთის იმდენად კარგად არ ვიცნობ, რომ მის ხასიათზე რამე ვთქვა. კარგი ადამიანია, ძალიან ბუნებრივია, მასთან სერიოზული ვერ იქნები, სულ მხიარულია და იმის სტიმულსაც გაძლევს, რომ მეტი გააკეთო. ქეთის მშობლები, მეუღლე და შვილი – 3 წლის ანასტასიაც გავიცანი. ძალიან ლამაზი ოჯახი აქვს და მიხარია, რომ ასეთი მეწყვილე მყავს. ქეთისთან შენიშვნა ჯერ არ მქონია. 10 საათზე ის უკვე რეპეტიციაზეა, მე კი დილით ადრე ადგომა მიჭირს და სულ ვიგვიანებ.
– ზემოთ თქვით, სუფრიდან არ ვდგებოდი, ცეკვა მრცხვენოდაო. გოგონებთანაც ასეთი მორიდებული იყავით?
– ალბათ ყველა ბავშვს აქვს თავისი კომპლექსები. უბრალოდ, ცეკვა რომ არ ვიცოდი, უაზროდ ხელების ქნევას მერჩივნა, სულ არ მეცეკვა. ამის მრცხვენოდა, თორემ გოგონებთან არანაირი კომპლექსი არ მქონია. მათთან ახლო ურთიერთობაც მქონდა, ძალიან მეგობრულადაც ვიყავი. დაძმური ურთიერთობა დღემდე შემომრჩა.
– გოგოსა და ბიჭის მეგობრობის გჯერათ?
– რა თქმა უნდა. ბიჭისა და გოგოს მეგობრობა ვის როგორ ესმის, ეს ჩემთვის ნაკლებად საინტერესოა. მყავს ისეთი მეგობრები, რომლებიც ჩემთან ერთად გაიზარდნენ და, თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ მათთან დაძმური ურთიერთობა მაქვს. მეგობარი მეგობარია, რა მნიშვნელობა აქვს, ბიჭია თუ გოგო?
– სიყვარული გამოცდილი გაქვთ?
– პირად ცხოვრებაზე არასოდეს ვლაპარაკობ, მით უმეტეს, ჟურნალისტებთან. მირჩევნია, ჩემი ინტერვიუები პროექტს უკავშირდებოდეს, ვიდრე პირადს. არ ვარ იმდენად პოპულარული ადამიანი, რომ ჩემს პირად ცხოვრებაზე ვისაუბრო და ვიფიქრო, რომ ეს ვინმეს აინტერესებს. ამაზე მხოლოდ ძალიან ახლობლებთან ვლაპარაკობ, გამოსააშკარავებელი არაფერი მაქვს.
ძალიან ბევრი ადამიანისგან ვგრძნობ სიმპათიას, თუნდაც "ფეისბუქის" საშუალებით. პირად ცხოვრებაზეც მეკითხებიან, აინტერესებთ, მყავს თუ არა შეყვარებული. ძალიან დიდი სურვილი აქვთ, რომ შემხვდნენ.
– თქვენ რითი პასუხობთ – თანხმობით თუ უარით?
– "ფეისბუქით" გაცნობილ გოგოს არასოდეს შევხვედრივარ. მოდიან კონცერტზე და მეუბნებიან, მე ის ვარ, "ფეისბუქზე" რომ დამიმატეო. როგორ შეიძლება ისინი ვიცნო, რამდენი გოგოს ფოტო უნდა დავათვალიერო?! ხშირ შემთხვევაში აღმოჩნდება ხოლმე, რომ მათთან ფოტოც კი მაქვს გადაღებული. ამ სეზონზე კი ძალიან ბევრს გაუჩნდა ჩემთან კონტაქტის სურვილი. ეს პროცესი ნამდვილად სასიამოვნოა, მაგრამ ამავდროულად რთულიცაა, ყველას ვერ გასცემ პასუხს, რის გამოც შეიძლება გამინაწყენდნენ კიდეც.
– კითხვაზე მაინც არ მიპასუხეთ – შეყვარებული ხართ?
– კი, შეყვარებული ვარ და სულ ვიყავი. მხოლოდ იმას გეტყვით, რომ ძალიან ვიყავი შეყვარებული არაქართველზე, მასთან ერთად კიევში 3 წელი ვიცხოვრე. ერთად აღარ ვართ, მაგრამ ჩემთვის ისევ ის ადამიანი არსებობს. ეს სიყვარული არავის შეუცვლია.
– რა დაგიტოვათ ამ სიყვარულმა?
– გრძნობა... ამაზე მეტს არაფერს გეტყვით.
– როგორმა გოგონამ შეიძლება დაგაინტერესოთ?
– ცივი გარეგნობის გოგონები მომწონს. არასოდეს უნდა ვიგრძნო მისგან, რომ მოვწონვარ, ჯერ მე უნდა გამოვავლინო გრძნობა. როგორც კი პირველი აქტიურობას გოგო იწყებს, მაშინვე მეცვლება მასზე შეხედულება.
– თქვენთვის რომელია უპირატესი – გარეგნობა თუ ხასიათი?
– პირველ რიგში, რა თქმა უნდა, გარეგნობა, შემდეგ კი – ხასიათი. რამდენად შეიძლება გოგო გენდოს, ამას დიდი მნიშვნელობა აქვს. ნდობა თუ არ არის, ამ ურთიერთობას აზრი არ აქვს. ქალისთვის ინტელექტი და განათლებაც აუცილებელია, გარეგნულადაც დახვეწილი უნდა იყოს და საუბარიც ასეთივე უნდა ჰქონდეს. თუ ქალს სამზარეულოში ტრიალიც მოსწონს, ძალიან კარგია. ვფიქრობ, რომ რაღაც მაინც უნდა ეხერხებოდეს. გოგომ რომ სამზარეულოში ტრიალი იუკადრისოს, ალბათ არ მომეწონება.
– ქალის მავნე ჩვევად რა მიგაჩნიათ?
– ვერ ვიტან, როცა ქალი ილანძღება და იგინება. შეიძლება ეს დღევანდელობაში გასაკვირი არ არის, მაგრამ ჩემთვის მაინც მიუღებელია. ენის მიტან–მოტანაც გამაღიზიანებელია, თუნდაც კარგი ამბავი გითხრას.
– როგორ ფიქრობთ, ქართველი ქალების მთავარი პრობლემა, გნებავთ, კომპლექსი, მამაკაცთან ურთიერთობაში რა არის?
– სექსუალურ ურთიერთობაში აქვთ კომპლექსი. ნინა წკრიალაშვილმა ერთი აზრი დააფიქსირა, რაც ჩემთვის დღემდე ძალიან სასაცილოა. დღევანდელ საქართველოში ერთი და იგივე ქალები თხოვდებიანო. მგონი, მართლა ასეა. ვისაც ურთიერთობის კომპლექსი არ აქვს, ის თხოვდება.
– ტრადიციულ შეკითხვას დაგისვამთ, ქართველ ქალებს რას უსურვებდით?
– იყვნენ გახარებულები, ბედნიერები. მყავს დედა და და, რომლებიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარს. მთელი ჩემი სურვილები და ემოციები მათთანაა დაკავშირებული. როგორც ქართველი დედის შვილი, მანდილოსნებს გამრავლებას ვუსურვებდი.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე