სად ჩარჩა სილამაზის კონკურსის ქართველი მონაწილე
1 707 ნახვა
სოფო ვენეტიკიანმა ჩინეთში სილამაზის კონკურსზე ნომინაცია დაიმსახურა. მოდელი საქართველოდან სააგენტო „ფავორიტმა“ გააგზავნა. გოგონას ძალიან მოსწონს კონკურსებში მონაწილეობა და დაღლილობის მიუხედავად, მალე კიდევ ერთ სილამაზის კონკურსზე გაემგზავრება საქართველოს სახელით.
- ჩემი უნივერსიტეტის მისი გავხდი. მესამე კურსზე ვსწავლობ. პირველ კურზე რომ ვიყავი, სილამაზის კონკურსზე გავედი და გავიმარჯვე. სააგენტო „ფავორიტმა“, რომელიც სილამაზის კონკურსის ორგანიზატორი გახლავთ, პოლონეთში საერთაშორისო კონკურსზე „მის სუპერნეიშენალი“ გამაგზავნა. იქ 52 ქვეყნის წარმომადგენელი მონაწილეობდა. ეს, რასაკვირველია, ძალიან დიდ გამოცდილებას ნიშნავდა, ამიტომ გამიხარდა, რომ ჩემი ქვეყნის სახელით შემეძლო კონკურსში მონაწილეობა.
როგორც მივხვდი, გოგონას შეფასებას იმ მომენტიდანვე იწყებენ, როგორც კი თვითმფრინავიდან ფეხს ჩადგამ. მგონია, რომ გამარჯვებულს პირველივე დღეს არჩევენ. აკვირდებიან ყველაფერს, როგორ გამოიყურები დღის ნებისმიერ მომენტში, აგვიანებ თუ დროულად მიდიხარ და ა.შ. საკმაოდ კომუნიკაბელური ვარ და ორგანიზატორებსა თუ გოგონებთან ძალიან მეგობრული ურთიერთობა ჩამომიყალიბდა. ბელორუსიის წარმომადგენელთან ერთად მოვხვდი ოთახში და სწორედ ის გახდა გამარჯვებული, თავისი გვირგვინის მოზომებაც შემომთავაზა და მოვირგე. ეს იყო 2012 წელს. ამ კონკურსიდან დაბრუნების შემდეგ, სადაც 20 დღე გავატარე და საკმაო სტრესიც იყო, გამოვაცხადე, კონკურსის დანახვა არ მინდა-მეთქი. ისე დავიღალე, რომ არ მინდოდა ამის გაგონება, მაგრამ ერთი კვირის შემდეგ გადავწყვიტე, რომ ისევ მინდოდა ბედის ცდა. მოულოდნელად გამოჩნდა კიდევ ერთი შემოთავაზება, 2013 წლის სექტემბერში გავემგზავრე ჩინეთში, კიდევ ერთ კონკურსზე. ალბათ გამოცდილების დამსახურება იყო, რომ იქ თავს უფრო თავისუფლად ვგრძნობდი.
- როგორი რეჟიმი იყო?
- დილის 5-6 საათზე იღვიძებ და ნომრიდან გასულს უნდა გქონდეს მაკიაჟი, გამოწყობილი უნდა იყო და აქედან მოყოლებული ღამის ორ საათამდე კარგად უნდა გამოიყურებოდე. მიუხედავად დიდი ტანჯვისა, უნდა აჩვენო, რომ ძალიან ბედნიერი ხარ (იცინის). ეს რთულია, მაგრამ საინტერესოც. ამ კონკურსზე ვიცე-მის შარმის ტიტული მოვიპოვე. არ მეგონა, რომ ჩემს სახელს გამოაცხადებდნენ და ცოტა შოკირებული ვიყავი, რასაკვირველია, ძალიან გამიხარდა. ათამდე ნომინაცია იყო, რომელიც სხვადასხვა კატეგორიაზე გაიცა. შემდეგ ათეული და ბოლოს ხუთეული გამოაცხადეს, გამარჯვებული კი გახდა ლატვიელი გოგონა. ძალიან ლამაზი გოგონები იყვნენ. მე რომ მკითხოთ, ყველა მათგანი იმსახურებდა გვირგვინს. ეს ალბათ უფრო ჟიურის გემოვნებაზეა ხოლმე დამოკიდებული. ჟიურიდან ვერავინ ვიცანი, სხვადასხვა კონკურსის ორგანიზატორებით იყო დაკომპლექტებული.
- კიდევ გინდა კონკურსზე წასვლა?
- უკვე დავისვენე და ახლა ისევ მინდა, რა თქმა უნდა (იღიმის). 6 ოქტომბერს დავბრუნდი და უკვე დავისვენე. კიდევ ერთი კონკურსია, რომელზეც საქართველოს წარმომადგენელი პირველად მიემგზავრება. კონკურსს ჰქვია „მსოფლიო პატარძალი“ . მართალია, მე პატარძალი არასდროს ვყოფილვარ, არ ვარ გათხოვილი, მაგრამ საინტერესო იქნება საპატარძლო კაბის მორგება. იმ იმედით მივდივარ, რომ ამჯერადაც მივიღებ რამე ნომინაციას ან რომელიმე ადგილს.
- როგორც ვხვდები, მოდელობა მოგწონს.
- მოდელობა უფრო ჰობია ჩემთვის და მეორე პროფესია შეიძლება იყოს, მაგრამ ძალიან მომწონს და სიამოვნებით გავაგრძელებდი. ვფიქრობ, რომ შემიძლია პარალელურად ტურიზმის ფაკულტეტზე სწავლაც და მოდელობაც.
- ოჯახის წევრებს მოსწონთ შენი საქმიანობა?
- ძალიან მიწყობენ ხელს, ჩემი მშობლები არაფერზე მეუბნებიან უარს, უხარიათ და მაქსიმუმს აკეთებენ ჩემთვის.
- ვარჯიშობ? ფიქრობ გარეგნობაზე?
- სამი-ოთხი საათი სარკე მიჭირავს ხელში და სულ ვუყურებ საკუთარ თავს (იღიმის). დიეტას ხშირად ვიცავ ფორმის შესანარჩუნებლად, მაგრამ არ ვვარჯიშობ. ძალიან ხშირად ვამბობ უარს ტკბილეულზე, ჩემთვის დიდი სტრესია, როცა შოკოლადი მინდა და არ შეიძლება, მაგრამ სილამაზე მსხვერპლს მოითხოვს.
- საქართველოში კონკურსებში მონაწილეობას არ ფიქრობ?
- უფრო მეტად საზღვარგარეთ მოგზაურობა და იქაურ კონკურსებში მონაწილეობა მაინ-ტერესებს.
- შეყვარებული თუ გყავს?
- ერთი წელია, მყავს შეყვარებული. მგონი, ჩემი მოდელობა მას უფრო უხარია, ვიდრე მე (იცინის). მიწყობს ხელს და ძალიან მგულშემატკივრობს. ის 23 წლისაა, მე - 20-ის. სანდრო ჰქვია.
- როგორც ვიცი, მგზავრობისას საკმაოდ უცნაური ისტორია შეგემთხვა.
- ჩინეთში რომ მივფრინავდი, თბილისიდან დოჰაში უნდა ჩავფრენილიყავი და იქიდან - შანხაიში. ერთი საათი მქონდა გადაჯდომამდე, მაგრამ იქ აეროპორტში დაფრენისას პრობლემები შეგვექმნა და დოჰა-შანხაის თვითმფრინავზე დავაგვიანე. წარმოიდგინეთ, ვდგავარ ღამის სამ საათზე აეროპორტში, გარშემო ყველა ჩადრით დადის და ინგლისურად ცუდად ლაპარაკობენ. დავიწყე ტირილი. შემდეგ ნელ-ნელა დავმშვიდდი და სიტუაციაში გავერკვიე. დოჰას აეროპორტში მითხრეს, რომ ჩემი ბრალი არ იყო და შემდეგ რეისზე გადამიცვალეს ბილეთი, თუმცა 24 საათი იყო დარჩენილი ფრენამდე. სასტუმროს ნომერი უფასოდ მომცეს, მეორე დღეს კი გიდი მომიჩინეს, რომელმაც ქალაქი დამათვალიერებინა. სხვათა შორის, ჩინეთში არ გვქონია ასე დათვალიერების საშუალება, მაგრამ რასაც ავტობუსებიდან ვხედავდი, ძალიან მომაგონა ქართული ბუნება, მთები და სიმწვანე იყო...
ნინო მურღულია
ჟურნალი „რეიტინგი“
- ჩემი უნივერსიტეტის მისი გავხდი. მესამე კურსზე ვსწავლობ. პირველ კურზე რომ ვიყავი, სილამაზის კონკურსზე გავედი და გავიმარჯვე. სააგენტო „ფავორიტმა“, რომელიც სილამაზის კონკურსის ორგანიზატორი გახლავთ, პოლონეთში საერთაშორისო კონკურსზე „მის სუპერნეიშენალი“ გამაგზავნა. იქ 52 ქვეყნის წარმომადგენელი მონაწილეობდა. ეს, რასაკვირველია, ძალიან დიდ გამოცდილებას ნიშნავდა, ამიტომ გამიხარდა, რომ ჩემი ქვეყნის სახელით შემეძლო კონკურსში მონაწილეობა.
როგორც მივხვდი, გოგონას შეფასებას იმ მომენტიდანვე იწყებენ, როგორც კი თვითმფრინავიდან ფეხს ჩადგამ. მგონია, რომ გამარჯვებულს პირველივე დღეს არჩევენ. აკვირდებიან ყველაფერს, როგორ გამოიყურები დღის ნებისმიერ მომენტში, აგვიანებ თუ დროულად მიდიხარ და ა.შ. საკმაოდ კომუნიკაბელური ვარ და ორგანიზატორებსა თუ გოგონებთან ძალიან მეგობრული ურთიერთობა ჩამომიყალიბდა. ბელორუსიის წარმომადგენელთან ერთად მოვხვდი ოთახში და სწორედ ის გახდა გამარჯვებული, თავისი გვირგვინის მოზომებაც შემომთავაზა და მოვირგე. ეს იყო 2012 წელს. ამ კონკურსიდან დაბრუნების შემდეგ, სადაც 20 დღე გავატარე და საკმაო სტრესიც იყო, გამოვაცხადე, კონკურსის დანახვა არ მინდა-მეთქი. ისე დავიღალე, რომ არ მინდოდა ამის გაგონება, მაგრამ ერთი კვირის შემდეგ გადავწყვიტე, რომ ისევ მინდოდა ბედის ცდა. მოულოდნელად გამოჩნდა კიდევ ერთი შემოთავაზება, 2013 წლის სექტემბერში გავემგზავრე ჩინეთში, კიდევ ერთ კონკურსზე. ალბათ გამოცდილების დამსახურება იყო, რომ იქ თავს უფრო თავისუფლად ვგრძნობდი.
- როგორი რეჟიმი იყო?
- დილის 5-6 საათზე იღვიძებ და ნომრიდან გასულს უნდა გქონდეს მაკიაჟი, გამოწყობილი უნდა იყო და აქედან მოყოლებული ღამის ორ საათამდე კარგად უნდა გამოიყურებოდე. მიუხედავად დიდი ტანჯვისა, უნდა აჩვენო, რომ ძალიან ბედნიერი ხარ (იცინის). ეს რთულია, მაგრამ საინტერესოც. ამ კონკურსზე ვიცე-მის შარმის ტიტული მოვიპოვე. არ მეგონა, რომ ჩემს სახელს გამოაცხადებდნენ და ცოტა შოკირებული ვიყავი, რასაკვირველია, ძალიან გამიხარდა. ათამდე ნომინაცია იყო, რომელიც სხვადასხვა კატეგორიაზე გაიცა. შემდეგ ათეული და ბოლოს ხუთეული გამოაცხადეს, გამარჯვებული კი გახდა ლატვიელი გოგონა. ძალიან ლამაზი გოგონები იყვნენ. მე რომ მკითხოთ, ყველა მათგანი იმსახურებდა გვირგვინს. ეს ალბათ უფრო ჟიურის გემოვნებაზეა ხოლმე დამოკიდებული. ჟიურიდან ვერავინ ვიცანი, სხვადასხვა კონკურსის ორგანიზატორებით იყო დაკომპლექტებული.
- კიდევ გინდა კონკურსზე წასვლა?
- უკვე დავისვენე და ახლა ისევ მინდა, რა თქმა უნდა (იღიმის). 6 ოქტომბერს დავბრუნდი და უკვე დავისვენე. კიდევ ერთი კონკურსია, რომელზეც საქართველოს წარმომადგენელი პირველად მიემგზავრება. კონკურსს ჰქვია „მსოფლიო პატარძალი“ . მართალია, მე პატარძალი არასდროს ვყოფილვარ, არ ვარ გათხოვილი, მაგრამ საინტერესო იქნება საპატარძლო კაბის მორგება. იმ იმედით მივდივარ, რომ ამჯერადაც მივიღებ რამე ნომინაციას ან რომელიმე ადგილს.
- როგორც ვხვდები, მოდელობა მოგწონს.
- მოდელობა უფრო ჰობია ჩემთვის და მეორე პროფესია შეიძლება იყოს, მაგრამ ძალიან მომწონს და სიამოვნებით გავაგრძელებდი. ვფიქრობ, რომ შემიძლია პარალელურად ტურიზმის ფაკულტეტზე სწავლაც და მოდელობაც.
- ოჯახის წევრებს მოსწონთ შენი საქმიანობა?
- ძალიან მიწყობენ ხელს, ჩემი მშობლები არაფერზე მეუბნებიან უარს, უხარიათ და მაქსიმუმს აკეთებენ ჩემთვის.
- ვარჯიშობ? ფიქრობ გარეგნობაზე?
- სამი-ოთხი საათი სარკე მიჭირავს ხელში და სულ ვუყურებ საკუთარ თავს (იღიმის). დიეტას ხშირად ვიცავ ფორმის შესანარჩუნებლად, მაგრამ არ ვვარჯიშობ. ძალიან ხშირად ვამბობ უარს ტკბილეულზე, ჩემთვის დიდი სტრესია, როცა შოკოლადი მინდა და არ შეიძლება, მაგრამ სილამაზე მსხვერპლს მოითხოვს.
- საქართველოში კონკურსებში მონაწილეობას არ ფიქრობ?
- უფრო მეტად საზღვარგარეთ მოგზაურობა და იქაურ კონკურსებში მონაწილეობა მაინ-ტერესებს.
- შეყვარებული თუ გყავს?
- ერთი წელია, მყავს შეყვარებული. მგონი, ჩემი მოდელობა მას უფრო უხარია, ვიდრე მე (იცინის). მიწყობს ხელს და ძალიან მგულშემატკივრობს. ის 23 წლისაა, მე - 20-ის. სანდრო ჰქვია.
- როგორც ვიცი, მგზავრობისას საკმაოდ უცნაური ისტორია შეგემთხვა.
- ჩინეთში რომ მივფრინავდი, თბილისიდან დოჰაში უნდა ჩავფრენილიყავი და იქიდან - შანხაიში. ერთი საათი მქონდა გადაჯდომამდე, მაგრამ იქ აეროპორტში დაფრენისას პრობლემები შეგვექმნა და დოჰა-შანხაის თვითმფრინავზე დავაგვიანე. წარმოიდგინეთ, ვდგავარ ღამის სამ საათზე აეროპორტში, გარშემო ყველა ჩადრით დადის და ინგლისურად ცუდად ლაპარაკობენ. დავიწყე ტირილი. შემდეგ ნელ-ნელა დავმშვიდდი და სიტუაციაში გავერკვიე. დოჰას აეროპორტში მითხრეს, რომ ჩემი ბრალი არ იყო და შემდეგ რეისზე გადამიცვალეს ბილეთი, თუმცა 24 საათი იყო დარჩენილი ფრენამდე. სასტუმროს ნომერი უფასოდ მომცეს, მეორე დღეს კი გიდი მომიჩინეს, რომელმაც ქალაქი დამათვალიერებინა. სხვათა შორის, ჩინეთში არ გვქონია ასე დათვალიერების საშუალება, მაგრამ რასაც ავტობუსებიდან ვხედავდი, ძალიან მომაგონა ქართული ბუნება, მთები და სიმწვანე იყო...
ნინო მურღულია
ჟურნალი „რეიტინგი“
