როდის გაიღვიძა ნიკა გრიგოლიამ კოტიკო თოლორაიას გვერდზე
1 521 ნახვა
მას მერე, რაც ნიკა გრიგოლია „კომედი ჯგუფს“ გამოეყო, არაერთხელ გავრცელდა ინფორმაცია, რომ „რუსთავი 2“ -ზე ახალ პროექტს იწყებდა. ამ ინფორმაციას თავად ნიკაც ადასტურებდა. პროცესი გაიწელა, ნიკა კვლავ არ ჩანს სცენაზე და კვლავ გვპირდება, რომ მალე ვნახავთ ამ არხზე, მანამდე კი მასთან ბლიცინტერვიუს გთავაზობთ.
- დრო რომ იყიდებოდეს...
- იმდენს ვიყიდდი, რამდენზეც ფული მეყოფოდა, ვიცხოვრებდი მუდამ ახალგაზრდა და ბედნიერი.
- ყველაზე მწარედ მახსოვს...
- (ფიქრობს) ბევრი სიმწარე მახსოვს, მაგრამ ახლა ბოლოდროინდელი ამბავი მახსენდება. მოტოთი მივდიოდი, უცბად გამოვარდა ძაღლი და გამომეკიდა. შემაშინა. არ ევასებათ მაგათ მოტოები, ხმაზე ღიზიანდებიან.
- თვალს ვარიდებ...
- ყველაფერს, რაც არ მაინტერესებს.
- არ მომწონს...
- გოგო, რომელიც უტვინოა.
- ბევრი შეგხვედრია ასეთი?
- არ გამიტყდება იმის თქმა, რომ ცხოვრებაში ბევრი უტვინო გოგო შემხვედრია. უჭკუო გოგონები კაცებს მოსწონთ.
- მეშინია...
- გუშინ ვფიქრობდი ზუსტად ამ თემაზე. ბუნებრივი კატაკლიზმების არ მეშინია. ფობიებიც არ მაქვს. ჩემი ნივთების დაკარგვის მეშინია ყველაზე მეტად. ახლახან სახლი გამიტეხეს და ალბათ, იქიდან ამეკვიატა ეს შიში.
- ახლახან როდის?
- ორი კვირის წინ. მოვედით და კარი შემტვრეული დამხვდა. არაფერი წაუღიათ. მეზობელმა მალე შეამჩნია და ხმაურზე გაიქცნენ ალბათ.
- სახლი რომ მეწვებოდეს, პირველ რიგში, გამოვიტანდი...
- ალბათ, მეც დავიწვებოდი იმის ფიქრში, რა გამომეტანა პირველი. ყველა ნივთი ძვირფასია ჩემთვის, მაგრამ პირველი ალბათ მაინც მოტო იქნებოდა.
- ვაპროტესტებ...
- იმდენი რამეა ქვეყანაში გასაპროტესტებელი... ზედმეტი შარია. მასობრივ-საზოგადოებრივი რაღაცების გაპროტესტების თავი არ მაქვს, მეზარება, ისე მეგობრებთან არაფერს ვაპროტესტებ.
- არ მიყვარს, როცა მეპატიჟებიან...
- რესტორანში. არ მიყვარს გართობის ეს ფორმა. სმა, ჭამა და ღრეობა. სმა შემიძლია, მაგრამ არ მიყვარს.
- ვერ ვიტან ზედმეტად მოწესრიგებულ...
- ხალხს და გარდერობს (იცინის). ვერავის და ვერაფერს ვერ ვიტან ზედმეტად მოწესრიგებულს, საქმესაც კი.
- გული მტკივა, როცა...
- ქუჩაში კეთილ მოხუცებს ვხედავ, ძლივს რომ დადიან. ძალიან მიყვარს მოხუცი ბებოები, ბავშვებზე მეტად მათზე მტკივა გული, ქუჩაში რომ დგანან, შუქნიშანზე ვერ გადადიან, მართლა მტკივა გული... ოღონდ კეთილი ბებოები და ბაბუები მეცოდებიან, ბოროტები - არა.
- არასდროს ვუგდებ ყურს...
- იმ ადამიანებს, რომელთა აზრიც ჩემთვის საინტერესო არ არის. ზოგადად ძალიან ცოტა ადამიანის აზრსა და რჩევას ვითვალისწინებ.
- ცოლს რომ გავშორდი...
- რთული პერიოდი მქონდა. რამდენიმე კვირის განმავლობაში გაგრძელდა. ეს ჩემთვის დიდი დროა. რთულ პერიოდებს რამდენიმე დღეში ვამთავრებ.
- დღეს რომ პროფესიას ვირჩევდე...
- უსაქმური ვიქნებოდი. აუ, ის მაგარი კაცი რატომ არ ავირჩიეთ, უმუშევრებს ხელფასს რომ უნიშნავდა (იცინის)? ისე, ხუმრობა იქით იყოს და, დღეს რომ პროფესიას ვირჩევდე, ან სპორტსმენი ვიქნებოდი, ან მხატვარი, ან მუსიკოსი, იმას გავაკეთებდი, რისი გაკეთებაც მესიამოვნებოდა და ამით ვიშოვიდი ფულს. პროფილაქტიკაში ვიმუშავებდი, მოტოებს შევაკეთებდი.
- დღეს რაშიც გიხდიან ფულს, ის საქმე არ გსიამოვნებს?
- როგორ არა, მაგრამ რაც ჩამოვთვალე, ის უფრო მესიამოვნებოდა. ნაკლები შრომა და ბევრი თავისუფალი დრო მსიამოვნებს მე.
- სიამოვნებით ვიცეკვებდი...
- გოჩა ჩერტკოევთან ერთად. ერთხელ იმდენი დავლიე, რომ წესითა და რიგით, გოგონასთან ერთად უნდა გამღვიძებოდა და კოტიკო თოლორაიასთან ერთად გავიღვიძე. ძველ ამბავს ვყვები. კოტიკომ პახმელიაზე გამომიყვანა პატიოსნად. ხაზს ვუსვამ, პატიოსნად.
- არასდროს შევჭამ...
- არ არსებობს ისეთი პროდუქტი, რომელსაც არ ვჭამ. არ ვარ პრეტენზიული მჭამელი.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი „რეიტინგი“
- დრო რომ იყიდებოდეს...
- იმდენს ვიყიდდი, რამდენზეც ფული მეყოფოდა, ვიცხოვრებდი მუდამ ახალგაზრდა და ბედნიერი.
- ყველაზე მწარედ მახსოვს...
- (ფიქრობს) ბევრი სიმწარე მახსოვს, მაგრამ ახლა ბოლოდროინდელი ამბავი მახსენდება. მოტოთი მივდიოდი, უცბად გამოვარდა ძაღლი და გამომეკიდა. შემაშინა. არ ევასებათ მაგათ მოტოები, ხმაზე ღიზიანდებიან.
- თვალს ვარიდებ...
- ყველაფერს, რაც არ მაინტერესებს.
- არ მომწონს...
- გოგო, რომელიც უტვინოა.
- ბევრი შეგხვედრია ასეთი?
- არ გამიტყდება იმის თქმა, რომ ცხოვრებაში ბევრი უტვინო გოგო შემხვედრია. უჭკუო გოგონები კაცებს მოსწონთ.
- მეშინია...
- გუშინ ვფიქრობდი ზუსტად ამ თემაზე. ბუნებრივი კატაკლიზმების არ მეშინია. ფობიებიც არ მაქვს. ჩემი ნივთების დაკარგვის მეშინია ყველაზე მეტად. ახლახან სახლი გამიტეხეს და ალბათ, იქიდან ამეკვიატა ეს შიში.
- ახლახან როდის?
- ორი კვირის წინ. მოვედით და კარი შემტვრეული დამხვდა. არაფერი წაუღიათ. მეზობელმა მალე შეამჩნია და ხმაურზე გაიქცნენ ალბათ.
- სახლი რომ მეწვებოდეს, პირველ რიგში, გამოვიტანდი...
- ალბათ, მეც დავიწვებოდი იმის ფიქრში, რა გამომეტანა პირველი. ყველა ნივთი ძვირფასია ჩემთვის, მაგრამ პირველი ალბათ მაინც მოტო იქნებოდა.
- ვაპროტესტებ...
- იმდენი რამეა ქვეყანაში გასაპროტესტებელი... ზედმეტი შარია. მასობრივ-საზოგადოებრივი რაღაცების გაპროტესტების თავი არ მაქვს, მეზარება, ისე მეგობრებთან არაფერს ვაპროტესტებ.
- არ მიყვარს, როცა მეპატიჟებიან...
- რესტორანში. არ მიყვარს გართობის ეს ფორმა. სმა, ჭამა და ღრეობა. სმა შემიძლია, მაგრამ არ მიყვარს.
- ვერ ვიტან ზედმეტად მოწესრიგებულ...
- ხალხს და გარდერობს (იცინის). ვერავის და ვერაფერს ვერ ვიტან ზედმეტად მოწესრიგებულს, საქმესაც კი.
- გული მტკივა, როცა...
- ქუჩაში კეთილ მოხუცებს ვხედავ, ძლივს რომ დადიან. ძალიან მიყვარს მოხუცი ბებოები, ბავშვებზე მეტად მათზე მტკივა გული, ქუჩაში რომ დგანან, შუქნიშანზე ვერ გადადიან, მართლა მტკივა გული... ოღონდ კეთილი ბებოები და ბაბუები მეცოდებიან, ბოროტები - არა.
- არასდროს ვუგდებ ყურს...
- იმ ადამიანებს, რომელთა აზრიც ჩემთვის საინტერესო არ არის. ზოგადად ძალიან ცოტა ადამიანის აზრსა და რჩევას ვითვალისწინებ.
- ცოლს რომ გავშორდი...
- რთული პერიოდი მქონდა. რამდენიმე კვირის განმავლობაში გაგრძელდა. ეს ჩემთვის დიდი დროა. რთულ პერიოდებს რამდენიმე დღეში ვამთავრებ.
- დღეს რომ პროფესიას ვირჩევდე...
- უსაქმური ვიქნებოდი. აუ, ის მაგარი კაცი რატომ არ ავირჩიეთ, უმუშევრებს ხელფასს რომ უნიშნავდა (იცინის)? ისე, ხუმრობა იქით იყოს და, დღეს რომ პროფესიას ვირჩევდე, ან სპორტსმენი ვიქნებოდი, ან მხატვარი, ან მუსიკოსი, იმას გავაკეთებდი, რისი გაკეთებაც მესიამოვნებოდა და ამით ვიშოვიდი ფულს. პროფილაქტიკაში ვიმუშავებდი, მოტოებს შევაკეთებდი.
- დღეს რაშიც გიხდიან ფულს, ის საქმე არ გსიამოვნებს?
- როგორ არა, მაგრამ რაც ჩამოვთვალე, ის უფრო მესიამოვნებოდა. ნაკლები შრომა და ბევრი თავისუფალი დრო მსიამოვნებს მე.
- სიამოვნებით ვიცეკვებდი...
- გოჩა ჩერტკოევთან ერთად. ერთხელ იმდენი დავლიე, რომ წესითა და რიგით, გოგონასთან ერთად უნდა გამღვიძებოდა და კოტიკო თოლორაიასთან ერთად გავიღვიძე. ძველ ამბავს ვყვები. კოტიკომ პახმელიაზე გამომიყვანა პატიოსნად. ხაზს ვუსვამ, პატიოსნად.
- არასდროს შევჭამ...
- არ არსებობს ისეთი პროდუქტი, რომელსაც არ ვჭამ. არ ვარ პრეტენზიული მჭამელი.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი „რეიტინგი“
