„მე და ჩემი მეუღლე ქუჩაში ერთად რომ დავდივართ, და-ძმა ვგონივართ“
1 970 ნახვა
ქართული კალათბურთი მალე ფედერაციის ახალ პრეზიდენტს აირჩევს. ფედერაციას 2001 წლიდან ბესიკ ლიპარტელიანი ხელმძღვანელობს. ამჯერად პრეზიდენტობის სურვილი გამოთქვეს ვეტერანმა კალათბურთელმა მიხეილ ახვლედიანმა, კახა შენგელიამ, რომელიც ასევე ყოფილი კალათბურთელია. კახა „ბრუკლინ ნეთსის“ ღირსების დამცველ თორნიკე შენგელიას მამაა. პრეზიდენტობის კანდიდატია ვლადიმერ ბოისა, რომელიც ბოლოს სლოვენიაში თამაშობდა. სავარაუდოდ, დაძაბული ბრძოლის მომსწრე გავხდებით. ცხარე დებატები, თუ ვინ ჩაუდგება საქართველოს კალათბურთს სათავეში, უკვე დაწყებულია. ჩვენ ვლადიმერ ბოისას გავესაუბრეთ, თუმცა არა მხოლოდ ამ საკითხზე.
- ბოლო დროს ქართულ კალათბურთში სიტუაცია დაიძაბა. მალე ფედერაციის პრეზიდენტს აირჩევენ. თქვენ ერთ-ერთი კანდიდატი ხართ. არჩევნებში მონაწილეობა რატომ გადაწყვიტეთ?
- კალათბურთის ფედერაციაში არსებული დაპირისპირება მე არანაირად არ მეხება. არჩევნებში მონაწილეობა იმიტომ გადავწყვიტე, რომ მინდა, ქართულ კალათბურთს დავეხ-მარო. მწვრთნელებსა და მენეჯერებთან მუშაობის დიდი გამოცდილება მაქვს და მსურს, ეს გამოცდილება ქართულ კალათბურთს მოვახმარო. შემიძლია, როგორც კალათბურთელმა კი არა, როგორც კალათბურთის ფედერაციის პრეზიდენტმა, ბევრი კარგი საქმე გავაკეთო.
- როგორ ფიქრობთ, არჩევნებში თქვენი მთავარი კონკურენტი ვინაა?
- ყველა კანდიდატი კონკურენტია. მთავარია, ვინ რას ფიქრობს და ვის როგორ წარმოუდგენია ქართული კალათბურთის განვითარება. ახლა ძალიან ძნელია იმის თქმა, ვინაა ძლიერი. ჯერჯერობით ყველა ძლიერი კონკურენტია.
- პრეზიდენტად არჩევის შემთხვევაში, პირველ რიგში, რას შეცვლით?
- ამ თემაზე ბევრი რამის თქმა შემიძლია. ყველამ იცის, რომ საქართველოში ბავშვთა კალათბურთი არ არის ისეთ დონეზე, როგორც საჭიროა და ყველაფერი აქედანაა დასაწყები. მწვრთნელებთან მუშაობა და თამაშის დონის ამაღლება აუცილებელია. საქართველოში ქალთა კალათბურთი არ არის განვითარებული. ფედერაციის პრეზიდენტობის ყველა კანდიდატმა იცის ეს პრობლემები და დარწმუნებული ვარ, წარდგენისას ერთმანეთის მსგავსი პროექტები იქნება.
- კალათბურთიდან თქვენი წასვლა, მგონი, ადრე იყო.
- ამ თემაზე ბევრი ვიფიქრე. კარგი გუნდი თუ მიმიწვევდა, კიდევ ვითამაშებდი. სლოვენიაში კონტრაქტი დამიმთავრდა. კარგ გუნდებში მითამაშია, ამიტომ არ მინდოდა ისეთ გუნდში თამაში, რომელიც მერვე-მეცხრე ადგილის მოსაპოვებლად იბრძვის. გადავწყვიტე, საერთოდ დამენებებინა თავი კალათბურთისთვის.
- კალათბურთისთვის თავის დანებების შემდეგ თქვენი ცხოვრება როგორ შეიცვალა?
- კვირაში სამჯერ და ოთხჯერ თუ არ ვივარჯებ, ცუდად ვგრძნობ თავს. ბევრს დავრბივარ და ვცურავ. კალათბურთთან ნაკლები შეხება მაქვს. ხანდახან ბავშვებთან თუ მივალ და ვანახვებ, როგორ ითამაშონ. ხუთი ხუთზე და ერთი ერთზე მეგობრებთან ერთადარ ვთამაშობ. ლამის მთელი ცხოვრება კალათბურთში ვვარჯიშობ და ნარკოტიკივითაა ჩემთვის. ჯერ მხოლოდ ერთი წელია, რაც ამ სპორტიდან წამოვედი.
- თქვენი ძმის ცეკვას „ცეკვავენ ვარსკვლავებში“ როგორ შეაფასებდით?
- როცა ცეკვას იწყებ, მოგება გინდა. ისევე როგორც სპორტში, ცეკვაშიც ასეა. ჩემი აზრით, ტოლიკას ცეკვა კარგად გამოსდის. მხოლოდ მეორე ტურში არ გამოუვიდა, დანარჩენი ნომრები ძალიან მომეწონა. ჩემი აზრით, ისე კარგად ცეკვავდა, რომ ფინალში უნდა მოხვედრილიყო. ტოლიკას პროექტში მონაწილეობა ნებისმიერ შემთხვევაში კარგი იყო. მან დაანახვა მაყურებელს, რომ სპორტსმენებსაც შეუძლიათ კარგად ცეკვა. ტოლიკამ დაამტკიცა, მაღალ სპორტსმენებს შედარებით დაბალ და მოქნილ მსახიობებზე კარგად შეუძლიათ ცეკვა.
- თქვენ გეხერხებათ ცეკვა?
- როცა კარგ ხასიათზეა, ყველას ჰგონია, რომ კარგად ცეკვავს. რაც მე ვნახე, ტოლიკამ შეიძლება ამ მხრივ მაჯობოს, მაგრამ მე რომ ცეკვებში ძალიან დაბალი ქულები მივიღო და ტოლიკამ ჩემზე ბევრად მაღალი ქულები დაიმსახუროს, მეეჭვება, ასე მოხდეს. ტოლიკამ დაამტკიცა, რომ კალათბურთში თუ არა, ცეკვებში ჩემზე მაგარია. ჩემთვის პროექტში მონაწილეობა რომ შემოეთავაზებინათ, არ მგონია, დავთანხმებოდი. ბევრი ვარჯიში უნდა. თუ არ გრძნობ, რომ ცეკვა ძალიან გიყვარს, ძალით რატომ უნდა იცეკვო?!.
- ბავშვობაზე გვიამბეთ. სკოლაში კარგად სწავლობდით?
- ცუდი მოსწავლე ნამდვილად არ ვყოფილვარ. კარგად ვსწავლობდი ყველა საგანს, მაგრამ კალათბურთი ისე მიყვარდა, სხვა პროფესიაზე არც მიფიქრია. თხუთმეტი-თექვსმეტი წლიდან ვიცოდი, რომ გავიზრდებოდი, რას გავაკეთებდი. ისიც ვიცოდი, კალათბურთს რომ აღარ ვითამაშებდი, ისევ ამ სპორტში დავრჩებოდი. ვიცი, რომ ამ საქმეში ძლიერი ვარ. ვფიქრობ, რომ რაშიც მაგარი ხარ, იმ სფეროში უნდა დარჩე.
- პირად ცხოვრებაზე რას გვეტყვით?
- მყავს მეუღლე და ორი შვილი.
- მეუღლე სად გაიცანით?
- სლოვენიელია. ის ხელბურთელი იყო. ერთ დარბაზში ვვარჯიშობდით.
- ქორწილი სად გქონდათ?
- სლოვენიაში. ჯვარი არ დაგვიწერია. ბავშვები მართლმადიდებლები არიან, მეუღლე - არა. ჩემი მეჯვარე ნიკა ცქიტიშვილი იყო.
- ასწავლეთ მეუღლეს ქართული?
- ქართულის კარგად სწავლა ჩემთვისაც რთულია, რამდენიმე წელი სლოვენიაში ვთამაშობდი. მანამდე რუსულ სკოლაში დავდიოდი. ჩემთან რომ ეურთიერთა, მეუღლემ რუსული ისწავლა. საქართველოში რომ ჩამოვა, ქართულად თუ ვერაფერს გააგებინებს, რუსულად მაინც გაესაუბრება ხალხს და მიახვედრებს, რისი თქმა უნდა. ბავშვებიც ასე არიან. სლოვენიაში ქართულის სწავლის საშუალება არაა. მეუღლე და შვილები ახლა სლოვენიაში ცხოვრობენ.
- გამოდის, მეუღლემ ქართულად ერთი სიტყვაც არ იცის.
- თქვენ, ქალები, ამბობთ, არ ვიცითო, მაგრამ ბევრი რამ იცით. ამიტომ ჩემი მეუღლის ბოლომდე არ მჯერა, როცა ამბობს, ქართული საერთოდ არ ვიციო.
- კალათბურთის ფედერაციის პრეზიდენტად თუ აგირჩიეს, ალბათ, საბოლოოდ ჩამოვლენ და აქ იცხოვრებენ.
- ბავშვები სკოლაში დადიან. წელს გვიანი იქნება საქართველოში მათი ჩამოყვანა და მომავალი წლიდან ვეცდები ჩამოვიდნენ. გოგონა ათი წლისაა და ბიჭი - ექვსის.
- როგორ ფიქრობთ, თქვენს მეუღლეს არ გაუჭირდება საქართველოში ცხოვრება?
- ისეთი კომუნიკაბელური და ჭკვიანია, არ მგონია, გაუჭირდეს.
- ბავშვებს რა ჰქვიათ?
- გოგონას - ნაია და ბიჭს - ლიანი.
- საქართველოში არასდროს ყოფილან?
- ბევრჯერ ჩამოსულან.
- ბავშვები გარეგნულად ვის ჰგვანან?
- მე და ჩემი მეუღლე ქუჩაში ერთად რომ დავდივართ, და-ძმა ვგონივართ, ასე რომ, ძნელია იმის თქმა, რომელს გვგვანან.
- ბავშვები სპორტულები არიან? ხელბურთი მოსწონთ თუ კალათბურთი?
- ამაზე არ მიფიქრია. ბავშვს არ უნდა დააძალო პროფესიის არჩევა. ჯერჯერობით გოგონას ფრენბურთი მოსწონს და თამაშობს, ბიჭს - ფეხბურთი.
- მეუღლე აღარ თამაშობს ხელბურთს?
- ალინკა რამდენიმე ხნის წინ სლოვენიის ნაკრებში თამაშობდა. ახლა სპორტს თავი დაანება.
- სლოვენიაში რომელ ქალაქში ცხოვრობდით?
- ლუბლიანაში.
- არ გაგიჭირდათ ენის სწავლა?
- არაა რთული. რუსული თუ იცი, ნებისმიერი სლავური ენის სწავლა ადვილია.
- ადვილად შეეგუეთ სლოვენიაში ცხოვრებას?
- პირველი ერთი წელი გამიჭირდა. ახალგაზრდა ვიყავი, ჩვიდმეტი წლის. მერე საერთოდ აღარ მიჭირდა.
- მათი სამზარეულო ქართულისგან ძალიან განსხვავდება?
- ქართული საჭმელები მენატრებოდა, მაგრამ მათ ძალიან გემრიელი სამზარეულო აქვთ და მალე მივეჩვიე.
- ლუბლიანაში გაქვთ საკუთარი ბინა?
- გვაქვს. კალათბურთის ფედერაციის პრეზიდენტად თუ ამირჩიეს, ბევრ რამეზე მომიწევს უარის თქმა. საქართველოშიც და სლოვენიაშიც ისე ვგრძნობ თავს, როგორც საკუთარ სახლში.
მერი კობიაშვილი
ჟურნალი „რეიტინგი“
- ბოლო დროს ქართულ კალათბურთში სიტუაცია დაიძაბა. მალე ფედერაციის პრეზიდენტს აირჩევენ. თქვენ ერთ-ერთი კანდიდატი ხართ. არჩევნებში მონაწილეობა რატომ გადაწყვიტეთ?
- კალათბურთის ფედერაციაში არსებული დაპირისპირება მე არანაირად არ მეხება. არჩევნებში მონაწილეობა იმიტომ გადავწყვიტე, რომ მინდა, ქართულ კალათბურთს დავეხ-მარო. მწვრთნელებსა და მენეჯერებთან მუშაობის დიდი გამოცდილება მაქვს და მსურს, ეს გამოცდილება ქართულ კალათბურთს მოვახმარო. შემიძლია, როგორც კალათბურთელმა კი არა, როგორც კალათბურთის ფედერაციის პრეზიდენტმა, ბევრი კარგი საქმე გავაკეთო.
- როგორ ფიქრობთ, არჩევნებში თქვენი მთავარი კონკურენტი ვინაა?
- ყველა კანდიდატი კონკურენტია. მთავარია, ვინ რას ფიქრობს და ვის როგორ წარმოუდგენია ქართული კალათბურთის განვითარება. ახლა ძალიან ძნელია იმის თქმა, ვინაა ძლიერი. ჯერჯერობით ყველა ძლიერი კონკურენტია.
- პრეზიდენტად არჩევის შემთხვევაში, პირველ რიგში, რას შეცვლით?
- ამ თემაზე ბევრი რამის თქმა შემიძლია. ყველამ იცის, რომ საქართველოში ბავშვთა კალათბურთი არ არის ისეთ დონეზე, როგორც საჭიროა და ყველაფერი აქედანაა დასაწყები. მწვრთნელებთან მუშაობა და თამაშის დონის ამაღლება აუცილებელია. საქართველოში ქალთა კალათბურთი არ არის განვითარებული. ფედერაციის პრეზიდენტობის ყველა კანდიდატმა იცის ეს პრობლემები და დარწმუნებული ვარ, წარდგენისას ერთმანეთის მსგავსი პროექტები იქნება.
- კალათბურთიდან თქვენი წასვლა, მგონი, ადრე იყო.
- ამ თემაზე ბევრი ვიფიქრე. კარგი გუნდი თუ მიმიწვევდა, კიდევ ვითამაშებდი. სლოვენიაში კონტრაქტი დამიმთავრდა. კარგ გუნდებში მითამაშია, ამიტომ არ მინდოდა ისეთ გუნდში თამაში, რომელიც მერვე-მეცხრე ადგილის მოსაპოვებლად იბრძვის. გადავწყვიტე, საერთოდ დამენებებინა თავი კალათბურთისთვის.
- კალათბურთისთვის თავის დანებების შემდეგ თქვენი ცხოვრება როგორ შეიცვალა?
- კვირაში სამჯერ და ოთხჯერ თუ არ ვივარჯებ, ცუდად ვგრძნობ თავს. ბევრს დავრბივარ და ვცურავ. კალათბურთთან ნაკლები შეხება მაქვს. ხანდახან ბავშვებთან თუ მივალ და ვანახვებ, როგორ ითამაშონ. ხუთი ხუთზე და ერთი ერთზე მეგობრებთან ერთადარ ვთამაშობ. ლამის მთელი ცხოვრება კალათბურთში ვვარჯიშობ და ნარკოტიკივითაა ჩემთვის. ჯერ მხოლოდ ერთი წელია, რაც ამ სპორტიდან წამოვედი.
- თქვენი ძმის ცეკვას „ცეკვავენ ვარსკვლავებში“ როგორ შეაფასებდით?
- როცა ცეკვას იწყებ, მოგება გინდა. ისევე როგორც სპორტში, ცეკვაშიც ასეა. ჩემი აზრით, ტოლიკას ცეკვა კარგად გამოსდის. მხოლოდ მეორე ტურში არ გამოუვიდა, დანარჩენი ნომრები ძალიან მომეწონა. ჩემი აზრით, ისე კარგად ცეკვავდა, რომ ფინალში უნდა მოხვედრილიყო. ტოლიკას პროექტში მონაწილეობა ნებისმიერ შემთხვევაში კარგი იყო. მან დაანახვა მაყურებელს, რომ სპორტსმენებსაც შეუძლიათ კარგად ცეკვა. ტოლიკამ დაამტკიცა, მაღალ სპორტსმენებს შედარებით დაბალ და მოქნილ მსახიობებზე კარგად შეუძლიათ ცეკვა.
- თქვენ გეხერხებათ ცეკვა?
- როცა კარგ ხასიათზეა, ყველას ჰგონია, რომ კარგად ცეკვავს. რაც მე ვნახე, ტოლიკამ შეიძლება ამ მხრივ მაჯობოს, მაგრამ მე რომ ცეკვებში ძალიან დაბალი ქულები მივიღო და ტოლიკამ ჩემზე ბევრად მაღალი ქულები დაიმსახუროს, მეეჭვება, ასე მოხდეს. ტოლიკამ დაამტკიცა, რომ კალათბურთში თუ არა, ცეკვებში ჩემზე მაგარია. ჩემთვის პროექტში მონაწილეობა რომ შემოეთავაზებინათ, არ მგონია, დავთანხმებოდი. ბევრი ვარჯიში უნდა. თუ არ გრძნობ, რომ ცეკვა ძალიან გიყვარს, ძალით რატომ უნდა იცეკვო?!.
- ბავშვობაზე გვიამბეთ. სკოლაში კარგად სწავლობდით?
- ცუდი მოსწავლე ნამდვილად არ ვყოფილვარ. კარგად ვსწავლობდი ყველა საგანს, მაგრამ კალათბურთი ისე მიყვარდა, სხვა პროფესიაზე არც მიფიქრია. თხუთმეტი-თექვსმეტი წლიდან ვიცოდი, რომ გავიზრდებოდი, რას გავაკეთებდი. ისიც ვიცოდი, კალათბურთს რომ აღარ ვითამაშებდი, ისევ ამ სპორტში დავრჩებოდი. ვიცი, რომ ამ საქმეში ძლიერი ვარ. ვფიქრობ, რომ რაშიც მაგარი ხარ, იმ სფეროში უნდა დარჩე.
- პირად ცხოვრებაზე რას გვეტყვით?
- მყავს მეუღლე და ორი შვილი.
- მეუღლე სად გაიცანით?
- სლოვენიელია. ის ხელბურთელი იყო. ერთ დარბაზში ვვარჯიშობდით.
- ქორწილი სად გქონდათ?
- სლოვენიაში. ჯვარი არ დაგვიწერია. ბავშვები მართლმადიდებლები არიან, მეუღლე - არა. ჩემი მეჯვარე ნიკა ცქიტიშვილი იყო.
- ასწავლეთ მეუღლეს ქართული?
- ქართულის კარგად სწავლა ჩემთვისაც რთულია, რამდენიმე წელი სლოვენიაში ვთამაშობდი. მანამდე რუსულ სკოლაში დავდიოდი. ჩემთან რომ ეურთიერთა, მეუღლემ რუსული ისწავლა. საქართველოში რომ ჩამოვა, ქართულად თუ ვერაფერს გააგებინებს, რუსულად მაინც გაესაუბრება ხალხს და მიახვედრებს, რისი თქმა უნდა. ბავშვებიც ასე არიან. სლოვენიაში ქართულის სწავლის საშუალება არაა. მეუღლე და შვილები ახლა სლოვენიაში ცხოვრობენ.
- გამოდის, მეუღლემ ქართულად ერთი სიტყვაც არ იცის.
- თქვენ, ქალები, ამბობთ, არ ვიცითო, მაგრამ ბევრი რამ იცით. ამიტომ ჩემი მეუღლის ბოლომდე არ მჯერა, როცა ამბობს, ქართული საერთოდ არ ვიციო.
- კალათბურთის ფედერაციის პრეზიდენტად თუ აგირჩიეს, ალბათ, საბოლოოდ ჩამოვლენ და აქ იცხოვრებენ.
- ბავშვები სკოლაში დადიან. წელს გვიანი იქნება საქართველოში მათი ჩამოყვანა და მომავალი წლიდან ვეცდები ჩამოვიდნენ. გოგონა ათი წლისაა და ბიჭი - ექვსის.
- როგორ ფიქრობთ, თქვენს მეუღლეს არ გაუჭირდება საქართველოში ცხოვრება?
- ისეთი კომუნიკაბელური და ჭკვიანია, არ მგონია, გაუჭირდეს.
- ბავშვებს რა ჰქვიათ?
- გოგონას - ნაია და ბიჭს - ლიანი.
- საქართველოში არასდროს ყოფილან?
- ბევრჯერ ჩამოსულან.
- ბავშვები გარეგნულად ვის ჰგვანან?
- მე და ჩემი მეუღლე ქუჩაში ერთად რომ დავდივართ, და-ძმა ვგონივართ, ასე რომ, ძნელია იმის თქმა, რომელს გვგვანან.
- ბავშვები სპორტულები არიან? ხელბურთი მოსწონთ თუ კალათბურთი?
- ამაზე არ მიფიქრია. ბავშვს არ უნდა დააძალო პროფესიის არჩევა. ჯერჯერობით გოგონას ფრენბურთი მოსწონს და თამაშობს, ბიჭს - ფეხბურთი.
- მეუღლე აღარ თამაშობს ხელბურთს?
- ალინკა რამდენიმე ხნის წინ სლოვენიის ნაკრებში თამაშობდა. ახლა სპორტს თავი დაანება.
- სლოვენიაში რომელ ქალაქში ცხოვრობდით?
- ლუბლიანაში.
- არ გაგიჭირდათ ენის სწავლა?
- არაა რთული. რუსული თუ იცი, ნებისმიერი სლავური ენის სწავლა ადვილია.
- ადვილად შეეგუეთ სლოვენიაში ცხოვრებას?
- პირველი ერთი წელი გამიჭირდა. ახალგაზრდა ვიყავი, ჩვიდმეტი წლის. მერე საერთოდ აღარ მიჭირდა.
- მათი სამზარეულო ქართულისგან ძალიან განსხვავდება?
- ქართული საჭმელები მენატრებოდა, მაგრამ მათ ძალიან გემრიელი სამზარეულო აქვთ და მალე მივეჩვიე.
- ლუბლიანაში გაქვთ საკუთარი ბინა?
- გვაქვს. კალათბურთის ფედერაციის პრეზიდენტად თუ ამირჩიეს, ბევრ რამეზე მომიწევს უარის თქმა. საქართველოშიც და სლოვენიაშიც ისე ვგრძნობ თავს, როგორც საკუთარ სახლში.
მერი კობიაშვილი
ჟურნალი „რეიტინგი“
