თათია სულუაშვილმა ერთი თურქი სასტუმროდან გააგდო, მეორეს კი აუზში გადაუძახა

"კომედი გრუპის" მსახიობ თათია სულუაშვილის საზღვარგარეთული ვიზიტები სახალისო ისტორიებითაა სავსე. სანამ გათხოვდებოდა, მეგობრებთან ერთად მოგზაურობით იჯერა გული და უამრავი თავგადასავალიც დარჩა მოსაგონრად. ქმართან, ვასო შაბურიშვილთან ერთად წელს პირველად გაემგზავრა გერმანიაში. "ვანოს შოუში" მოგებულმა გერმანიის საგზურმა წყვილს კიოლნში გატარებული 4 დაუვიწყარი დღე აჩუქა. ყოველდღიური ცხოვრებისგან დაღლილ თათიას ეგონა, რომ ამ დღეებს დასვენებისთვის გამოყოფდა, მაგრამ... გერმანიაში ჩასულმა ამდენ სავაჭრო ცენტრს გულგრილად ვერ შეხედა, ის დღეები შოპინგს გადაჰყვა და ამის გამო ქმართან კამათიც კი მოუვიდა. აღმოჩნდა, რომ თათია მარტო ეკრანზე არაა ჩხუბისთავი და საზღვარგარეთული ვოიაჟების დროსაც ხშირად გაუმართავს მუშტი–კრივი. ეს "სარკეს" თავად უამბო.
– თათია, ბოლოს სად იმოგზაურეთ?
– რამდენიმე დღეა, რაც გერმანიიდან დავბრუნდი. ალბათ დაგაინტერესებთ, იქ როგორ მოვხვდი. "ვანოს შოუში" ცნობილი გერმანული ლუდის კომპანიის წარმომადგენელი, ბატონი გერჰარდი იყო სტუმრად. ლუდის სმაში კონკურსი ჩატარდა, ოღონდ მე რატომ მიმაღებინეს მონაწილეობა, დღემდე ვერ ვხვდები. ჩემთან ერთად დრუპი და თემუკა პატარიძეც იყვნენ. ლუდის სმით დიდად არ გამოვირჩევი, მაქსიმუმი 200 გრამი დავლიო და უკვე ჩემი მემართება. ვიცოდი, რომ დრუპი გაიმარჯვებდა. კულისებში ვიდექი, როცა გერჰარდმა თქვა, გამარჯვებულს გერმანიაში სტუმრად მივიწვევ და ჩემი ლუდის ქარხნებს დავათვალიერებინებო. ეს რომ გავიგე, გადამეკეტა, არ ვიცი, რა მოხდა და 4 კათხა ლუდი წამებში დავლიე. დრუპისაც ვაჯობე და თემუკასაც! თემუკამ მალევე შეწყვიტა გაჯიბრება, რადგან სანამ ისინი ჭიქას ხელში აიღებდნენ, მე უკვე სამი კათხა მქონდა დაცლილი. მე კი გავიმარჯვე, მაგრამ მაინც სამივე დაგვპატიჟეს გერმანიაში.
– ქმარიც თან წაიყვანეთ?
– გათხოვილი ვარ და მარტო ხომ არ წავიდოდი?! ჩემი ქმარი ვანოს დახმარებით წავიყვანე. მარტო რომ წავსულიყავი, ვასოს არც ამის პრობლემა ჰქონდა, მაგრამ მე მინდოდა მასთან ერთად წასვლა, ერთად უფრო ლამაზი დღეები დაგვამახსოვრდებოდა. რომ დავურეკე და ვუთხარი, ლუდის სმაში გავიმარჯვე და გერმანიის საგზური მოვიგე–მეთქი, გადაირია! იცის, რომ ლუდის დიდი მოყვარული არ ვარ.
დიუსელდორფში ჩავფრინდით, იქიდან კიოლნში, სადაც ოთხვარსკვლავიან სასტუმროში დაგვაბინავეს. ძალიან კარგად დაგვხვდნენ. წარმოიდგინეთ, გერმანული ენა, ჩემი ქმრის, ვასოს გარდა, არავინ ვიცოდით. 10 წელი გერმანიაში ცხოვრობდა და ის დაგვეხმარა. აეროპორტში ვიღაც კაცს უნდა შევხვედროდით, რომელიც ხელში დიდი წარწერით უნდა დაგვხვედროდა. რამდენჯერმე ავიარ–ჩავიარეთ და, როგორც იქნა, შევხვდით. გიდი გვყავდა და ლუდის ქარხნებში დაგვატარებდა. იმდენი ქარხანაა კიოლნში, რომ ყველას ნახვა ვერც მოვასწარით. თარჯიმანი დაგვყვებოდა, გვათვალიერებინებდა, გველაპარაკებოდა, ოღონდ არაფერი მესმოდა, ქმარი მითარგმნიდა. თარჯიმანი და კომპანიის წარმომადგენელი ვასოს ელაპარაკებოდნენ, ჩვენ უბრალოდ დავყვებოდით. დღეში სამჯერ რესტორანში გვეპატიჟებოდნენ. რესტორნიდან რესტორანში იმდენი გვატარეს, ბოლოს საჭმლის დანახვა აღარ გვინდოდა.
– ყველაზე მეტად რამ მოგხიბლათ გერმანიაში?
– გერმანელები საოცრად სტუმართმოყვარენი აღმოჩნდნენ და ეს ნამდვილად მომეწონა. იქ ყველა ბედნიერი დადის, ამან განმაცვიფრა! 80 წლის ქალი ველოსიპედით ჩაგივლის და თბილად მოგესალმება. 90 წლის ცოლ–ქმარს ერთმანეთი უყვართ, ხელჩაკიდებულები დასეირნობენ. საქართველოში კი ადამიანს რომ მიესალმები და მოიკითხავ, თავისი პრობლემებით იწყებს საუბარს, ვალები მაქვს და დედა მაქვს ნატირებიო. აი, ეს განსხვავება დავინახე ჩვენს ქვეყანასა და გერმანიას შორის.
გერმანელებს სიცივის ვერაფერი შევატყვე, პირიქით, ძალიან თბილი ხალხია, ყველა ზედ გადაგვყვა.
– ბევრი რესტორანი მოგივლიათ. თქვენი აზრით, რითია გერმანული სამზარეულო გამორჩეული?
– რესტორნებიდან ფაქტობრივად მშიერი გამოვდიოდი, იქაურობა ხორცეულს მიჰქონდა. გერმანული არ ვიცი და არ ვიცოდი, რა შეიძლებოდა შემეკვეთა, მენიუს გადავშლიდი და, ყველაზე ძვირი რაც იყო, იმას ვიღებდი. რესტორანში ერთ–ერთ შესვლაზე ჩემთვის 30 ევროიანი დიდი ბარკალი ავიღე. ქმარს ვუთხარი, მოდი, დღეს მე შეგირჩევ საჭმელს–მეთქი და 40 ევროდ მოუტანეს მოხარშული ატამი გახეხილი სულუგუნითა და მწვანილებით. მე ღორის დიდი ბარკალი მედო წინ თავისი სოუსით, ვასო კი ატამს ჭრიდა დანა–ჩანგლით! ძალიან ვიხალისეთ.
– სად ერთობოდით?
– სხვათა შორის, იქ კლუბები ვერ ვნახეთ. ჩვენი ჩასვლა ლუდის ფესტივალს დაემთხვა ანუ რესტორანში უნდა შესულიყავი და ლუდი დაგელია. დისკოთეკა და ასეთი სახის გართობა კიოლნში არ იყო. ვერც იმას გეტყვით, რომ კლუბური და ღამის ცხოვრება მიყვარს, ასე ნამდვილად არ არის. მირჩევნია, ღამით ვისეირნო ან სადმე ბარში დავჯდე და წყნარ მუსიკას მოვუსმინო. ღამის ცხოვრება და კლუბები ჩემი საქმე არ არის.
– ღირსშესანიშნაობები დაათვალიერეთ?
– სამწუხაროდ, ბევრი ვერაფერი ვნახეთ, რადგან ძალიან ცოტა დრო გვქონდა, სულ რაღაც 3 დღით ვიყავით ჩასული. ღვთისმშობლის ტაძარი დავათვალიერეთ, ისეთი ლამაზი არქიტექტურა აქვს, შოკში ვიყავი, რომ დავინახე! უნდა გამოგიტყდეთ, რომ ძირითადად შოპინგს გადავყევი. შოპინგზე მეკეტება! ჩემთვის განტვირთვის ერთ–ერთი საუკეთესო საშუალებაა. გერმანიაში რომ ჩავედით და ამდენი მაღაზია დავინახე, აღარაფერი მახსოვდა! ისეთი სიძვირე იყო, რაც ფული გამაჩნდა, იქ დავტოვე.
– ქმარიც დაგყვებოდათ საყიდლებზე?
– კი, დამყვებოდა, მაგრამ რამდენჯერმე ვიკამათეთ. 3 დღე გვაქვს სულ, ამ შოპინგს თავი დაანებე და ქალაქი დავათვალიეროთო, მაგრამ არ შემეძლო. ჩემთვის ძალიან ცოტა რაღაც ვიყიდე, ძირითადად საჩუქრებში დავხარჯე ფული. შვილს ყველაზე ბევრი ტანსაცმელი ჩამოვუტანე. სანამ გერმანიაში გავემგზავრებოდი, შვილმა მითხრა, მე პრინცესა თუ მძინარე მზეთუნახავი ვარ და ისეთი ჯადოსნური ჯოხი ჩამომიტანე, რომ დაგარტყამ, პრინცესად გადაიქცეო. ჩემს დედამთილთან პირველად დავტოვე ამდენი ხნით. როგორც კი ჩავფრინდი და სკაიპით დავურეკე, დედა, ჯადოსნური ჯოხი არ დაგავიწყდესო, მითხრა. მთელი 3 დღე ქეთოს დაბარებულ ჯადოსნურ ჯოხს ვეძებდი და რომ ვერსად მივაგენი, ავდექი და ჩვეულებრივი ჯოხი ვუყიდე, ლენტი გამოვაბი, ვარსკვლავი დავკიდე და ჩამოვუტანე. დღემდე ძალიან ბედნიერია.
– სამი დღე გერმანიაში გეყოთ თუ კიდევ დარჩებოდით, საშუალება რომ ყოფილიყო?
– მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან კარგად გავერთეთ, საშინლად მინდოდა წამოსვლა, რადგან აქ შვილი მელოდებოდა. სკაიპით რომ ველაპარაკებოდი, ეკრანზე მკოცნიდა, მეფერებოდა და თან ტიროდა, დედიკო, ძალიან მენატრები და მალე ჩამოდიო. აღარც ის ლუდის ქარხნები მახსოვდა, აღარც რესტორნები და აღარც ის მოსიყვარულე მოხუცი წყვილები, ქეთოსთან მინდოდა. ღამის 4 საათზე შევედი სახლში, ქეთო გავაღვიძე და, რა მომიტანეო, ეგრევე ეს მკითხა.
– ქმართან ერთად ეს თქვენი პირველი მოგზაურობა იყო უცხოეთში?
– დიახ, ერთად პირველად ვიყავით საზღვარგარეთ. ვასო ძალიან კარგი თანამგზავრია. ჟარგონზე რომ გითხრათ, ყველაფერს მისწორებდა, არ იღლებოდა, ჩემთან ერთად ყველგან დადიოდა. დილის 8 საათიდან ზურგჩანთით კარში იდგა, არ უნდა დავიძინოთ, ბევრი რაღაც უნდა ვნახოთო. მე კი, ყოველდღიური ცხოვრებითა და სამსახურით დაღლილს, მეგონა, იქ მაინც დავიძინებდი.
– კიდევ რომელ მოგზაურობას გაიხსენებდით?
– თურქეთზე გიამბობთ. ბევრჯერ ვარ ნამყოფი, მაგრამ ერთ–ერთ ჩასვლაზე მართლა საოცრებები გადამხდა.
სანამ გავთხოვდებოდი, მეგობრებთან ერთად დასასვენებლად წავედი. ვიღაც ულვაშიანი თურქი მომადგა. მოვატყუე, გათხოვილი ვარ–მეთქი და გავუშვი. არ არის პრობლემაო, მითხრა და სასტუმროს მენეჯერთან მივიდა, ეს გოგო ძალიან მომწონსო. ისიც ჩვენსავით დამსვენებელი იყო და ალბათ გოგოებს დასდევდა. ერთი სიტყვით, ამ კაცმა ამომიჩემა, ჩემი შებმა უნდოდა თუ სხვა რამე, არ ვიცი. ერთ დღესაც ლიფტში შევედი, ნომერში უნდა ავსულიყავი. სანამ ლიფტი დაიძვრებოდა, უცებ კარი ორივე ხელით გასწია, შემოვარდა და რაღაცის ხვეწნა დამიწყო. მხოლოდ ის მოვახერხე, რომ თავში მაგრად ჩავათხლიშე და ლიფტიდან გამოვვარდი. ახლაც მახსოვს, ხელ–ფეხი როგორ მიკანკალებდა. რომ დავწყნარდი, დაქალებს მოვუყევი, თურქი კაცი ლიფტში შემომივარდა და რაღაცას მთხოვდა, თან მეჯაჯგურებოდა–მეთქი. რამდენადაც გარეგნულად თამამი ვჩანვარ, იმდენად ძალიან მშიშარაც ვარ, რასაც ჩემს დაქალებზე ვერ ვიტყვი.
მოკლედ, გოგოებმა დამარიგეს, კიბეზე ადი და, რომ ამოგყვება, მერე ჩვენ ვიცითო. ნომერი მეორე სართულზე გვქონდა, მესამემდე ავედი და ის თურქიც ამომყვა. უცებ ჩემი გოგოები შემოესივნენ და იმდენი ურტყეს, ცხვირიდან სისხლი წასკდა! მე კი კუთხეში ვიდექი და სიცილით ვიხეოდი. თურქებს პოლიციას და პრობლემას რომ უხსენებ, ძალიან ეშინიათ. ამ ყვირილზე სასტუმროს დირექტორი და მენეჯერი ამოცვივდნენ. თურქულად რაც ვიცოდი, ყველაფერი ვიყვირე: "აი პრობლემ, აი პოლიცია, აი გებურდაგ!". მოკლედ, ეს კაცი ჩემმა გოგოებმა მაგრად სცემეს, ბარგი ჩაალაგებინეს, ჩასვეს მანქანაში და ბოლოს მის მანქანას მაგარი წიხლი ამოარტყეს, "კრილო" ჩამოუგდეს და ისე გააცილეს. ისეთი საცოდავი სურათი იყო და ის ულვაშიანი თურქი ისე შემეცოდა, ლამის ბოდიში მოვუხადე.

– როგორ ერთობოდით დასასვენებლად წასული გოგოები?
– ანტალიაში ძირითადად დასვენება იყო ჩვენი მოვალეობა. კლუბში ვიყავით რამდენჯერმე, სადაც მართლა შოკი მივიღე! იმხელა კლუბი იყო, ათასამდე კაცი ეტეოდა. ფაქტობრივად ერთი ავტობუსი მეგობრები ვიყავით წასული და ხომ წარმოგიდგენიათ, როგორ გავერთობოდით?
ერთ შემთხვევასაც მოგიყვებით, რამაც ასევე ძალიან გაგვახალისა. აუზთან შეზლონგზე ვიწექი. ჩემ წინ ვიღაც თურქი კაცი კამერით იღებდა, ამაში პრობლემა ვერაფერი ვნახე, მაგრამ ცოტა ხანში გადმოვტრიალდი და დავინახე, რომ ეს კაცი თავზე მადგა და კამერით მე მიღებდა. ავდექი, საცურაო კოსტიუმი გავისწორე, შარფი შემოვიხვიე და როგორც კი თავის სავარძელში ჩაჯდა, მივედი, უკნიდან წიხლი მივცხე და სავარძლიანად აუზში გადავუშვი.
დარწმუნებული ვარ, თურქები "გურჯისტან" ქალებს რომ გაიგებენ, გაიქცევიან და მათი ხსენება აღარ მოუნდებათ. პირველ დღეს ერთი თურქი გავაგდე სასტუმროდან, მესამე დღეს კი მეორეს გადავუძახე აუზში. მახსოვს, როგორი დასველებული ულვაშით ამოვიდა იქიდან. მსგავსი ისტორია ბაქოშიც გადამხდა.
– ბაქოში რატომ იყავით და იქ ვიღას ჩაუტარეთ მუშტი–კრივი?
– მე და დედაჩემმა გადავწყვიტეთ, ბაქოში წავსულიყავით, თან დაგვეთვალიერებინა, თან სახლისთვის საოჯახო ნივთები შეგვეძინა. 7–8 წლის წინანდელ ამბავს გიყვებით. ბაქო რომ ულამაზესი ქალაქია, ამას ჩემი დასტური ნამდვილად არ სჭირდება. სიმართლე გითხრათ, დასათვალიერებლად დრო არც გვქონდა. გამომწვევად ჩაცმა არ მჩვევია, მაგრამ დედაჩემმა გამაფრთხილა, გულამოღებული არაფერი ჩაიცვაო. ცხელოდა და ზონრებიანი მაისური ჩავიცვი. ავტობუსში ვიგრძენი, რომ ვიღაცამ თმაში ხელი შემომიცურა. წინ წამოვიწიე და დავრწმუნდი, რომ ყველას ეძინა, მაგრამ რამდენიმე წუთში ისევ ვიგრძენი თმაში ხელის შეცურება. ერთი ის მოვახერხე, რომ ჩუმად წამოვიწიე, უკან გადავწვდი და ვიღაც ბიჭს ძალიან მაგრად ჩავარტყი. ეს რომ არ გამეკეთებინა, ალბათ გააგრძელებდა თმაში ხელების ფათურს. მეორე დღეს დედაჩემს რომ ვუთხარი, გადაირია, ვიღაც უცხოს როგორ ჩაარტყიო.
– სამოგზაურო სამზადისი დიდ დროს გართმევთ?
– ყოველთვის ძალიან ბევრი ტანსაცმელი მიმაქვს, ამ დროს კი შეიძლება სულ ორი რაღაც ჩავიცვა. გერმანიაში გასამგზავრებლად ჩემოდანი ისე გავტენე... მგონი, ამდენი ბარგი მარტო მე მქონდა.
– ყველაზე კარგად სად და ვისთან ერთად ისვენებთ?
– ქმართან ერთად სადაც უნდა წავიდე, ყველაზე კარგად ვისვენებ. ბავშვთან ერთად საზღვარგარეთ თურქეთში დავდივარ, საქართველოში კი – ბაკურიანსა და სიონში. ჩემს დასვენებას უკვე დიდ მნიშვნელობას აღარ ვანიჭებ, მთავარია, ჩემმა შვილმა იგრძნოს თავი კარგად. ამ ზამთარსაც ვაპირებ ბაკურიანში ოჯახთან და მეგობრებთან ერთად წასვლას, ზაფხულში კი ძალიან მინდა, ვენაში წავიდე. იქ ჩემი ქმრის დეიდა ცხოვრობს, მისგან მოწვევა რამდენჯერმე მივიღეთ და წასვლა ვერ მოვახერხეთ იმის გამო, რომ ქეთო პატარა იყო. ახლა კი უკვე 4 წლის ხდება და ოჯახით წასვლას შევძლებთ.
– საქართველოში მოგზაურობას რამდენად შეიძლება მოგზაურობა უწოდოთ?
– რატომაც არა? ესეც მოგზაურობაა. კონცერტები ძირითადად ქუთაისსა და გორში გვაქვს. სამწუხაროდ, ჩვენი რეჟიმის გამო ქალაქების დათვალიერების დრო არ გვაქვს. რეპეტიციების მერე კონცერტებს ვატარებთ და, როგორც კი ვამთავრებთ, ეგრევე უკან ვბრუნდებით ან ცოტა ხნით ვრჩებით, რადგან, როგორც ცნობილია, "კომედი გრუპის" წევრების უმეტესობა ქუთაისიდანაა. თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ ქუთაისელები ყველაზე სტუმართმოყვარეები არიან, ძალიან კარგი დახვედრა იციან. ქუთაისი კიდევ იმითაა გამორჩეული, რომ ძალიან კარგი მაყურებელი ჰყავს.
– ბევრს აეროპორტისა და თვითმფრინავის სიტუაცია სიამოვნებას ანიჭებს. თქვენ?
– სიმაღლის ძალიან მეშინია. თუ ვიღაცას ფრენა სიამოვნებას ანიჭებს, ჩემზე პირიქით მოქმედებს, დიდ დისკომფორტს განვიცდი. გერმანიაში რომ მივფრინავდით, დაჯდომის დროს ყურები ისე დამიგუბდა, ვერ გეტყვით, რა დამემართა, მშობიარობის ტკივილი ამ შეგრძნებასთან არაფერია. ვასოს მალ–მალე ვეკითხებოდი, რამდენი წუთი დარჩა დაჯდომამდე–მეთქი. სალონს რომ გადავხედე, ყველა მშვიდად იჯდა, მხოლოდ მე ვიყავი ცუდად. დავიძინე და, რომ გავიღვიძე, უკვე დიუსელდორფში ვიყავით.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე