ყველაზე ბედნიერი მეგონა თავი

წვიმდა.. ისევ წვიმდა როგორც მაშინ, თაროზე რაღაც შევნიშნე და უცებ გულში რაღაცამ გაიღვიძა მინდოდა ხელში ამეღო მაგარმ მეშინოდა არ ვიცოდი მოგონებების გაღვიძება ჩემში რას გამოიწვევდა თუმცა მაინც გავბედე და მივედი. იმდენი ხანია ამ თაროს არავინ შეხებია უკვე მტვერიც დასდებია. წითელი ალბომი გადმოვიღე და იქვე ჩამოვჯექი, ალბომი გადავშალე და ყველა მოგონება ერთად ამომიტივტივდა გამახსენდა ის დრო როდესაც ყველაზე ბედნიერი ვიყავი ღიმილიც კი გამომესახა ამდენი ხნის შემდეგ სახეზე, მაგრამ უცებ ის დღე გამახსენდა საშინელი დღე როცა წავიდა ის ჩემგან. არადა რა ბედნიერი ვიყავი იმ დღეს ვფიქრობდი ეს დღე ყველაზე მეტად დამამახსოვრდებათქო. დამამახსოვრდა კიდეც მაგრამ არა როგორც ბედნიერი არამედ როგორც ყველაზე უბედური. იმ დღეს დილით ნიკუშას ზარმა გამაღვძა საათს რომ დავხედე შვიდი იყო სხვა რომ ყოფილიყო ალბათ ვეჩხუბებოდი ჩემი გაღვიძებისთვის მაგრამ ნიკუშას ხმის გაგონებაზე ყველაფერი დამავიწყდა. მან მითხრა ერთ საათში გამოგივლი და მზად იყავი უნდა წავიდეთო. მე რათქმაუნდა თანხმობა ვუთხარი და სამზადისს შევუდექი, ნახევარ საათში უკვე გამოწყობილი ვიყავი და მალე ნიკუშაც მოვიდა მე მაგრად ჩავეხუტე მან კი ხელი ჩამკიდა და მანქანაში ჩამსვა. მალე კახეთის გზას დავადექით და სიღნაღშიც ჩავედით.
იქ მთელი დღე ერთად დავდიოდით და ერთმანეთს სიყვარულს ვუხსნიდით. მეუბნეოდა რომ მისთვის მზე ვიყავი რომელიც ათბობდა, მთვარე რომელიც ღამით გზას უნათებდა და ყველაფერი ვიყავი მისთვის რაც სჭირდებოდა. ისიც ყველაფერი იყო ჩემთვის. ის ოცნება იყო ჩემი ოცნება რომელიც მალე განადგურდა და მხოლოდ ოცნებად დარჩა. ბოლოს შემოგვაღამდა კიდეც და ნიკუშას ვთხოვე წავსულიყავით ჩემები ინერვილებენთქო მან ერთი წუთიცო და რათქმაუნდა დავთანხმდი შემდეგ დაიწყო. –შენ ხომ იცი რომ სირნაღი სიყვარულის ქალაქია ისიც ხომ იცი როგორ ძალიან მიყვარხარ სიყვარულზე მეტად მიყვარხარ სიცოცხლეზე მეტად და აი აქ სიღნაღში სიყვარულის ქალაქში მინდა გთხოვო გახდე ადამიანი რომელიც სიცოცხლის ბოლომდე ჩემთან იქნება და მე ის მეყვარება მეყვარება ისე როგორც არასდროს. ყოველწამს ჩემი შენდამი გრძნობა ძლიერდება მინდა დიდი ოჯახი გვქონდეს ბევრი შვილები გვყავდეს ძალიან ბევრი და მინდა ყველაზე ბედნიერი იყო ხმის ამოღება აღარ შემეძლო ისე დავიბენი მან ჯიბეში ხელი ჩაიყო და ბეჭედი ამოიღო და მთხოვა ცოლად გამომყევი ნინი, პასუხზე თითქმის არც დავფიქრებულვარ ისე ვუპაუხე კი რათქმაუნდა ნიკას თვალები გაუბრწყინდა ჩამეხუტა და მაკოცა კიდევ ორი საატი ვსეირნობდით ასე და მომავალზე ვლაპარაკობდით ცოტახანში ძილი ძალიან მომერია და წამოსვლა გადავწყვიტეთ. მთელი გზა ვმღეროდით ვიცინოდით გვიხაროდა და ბედნიერები ვიყავით. თბილისთან უკვე ახლოს ვიყავით რომ ვიღაც მთვრალი გამოჩნდა მანქანით მანქანას ვეღარ მართავდა ნიკუშამ ხელი მომკიდა ამ დროს მანქანა შეგვეჯახა.

სამი დღის შემდეგ თვალები გავახილე ვერ ვხვდებოდი სად ვიყავი უცებ დედას ხმა გავიგე თვალები გაახილა მოდიტ შეხედეთ. უცებ აზრზე მოვედი ყველაფერმა თვალწინ ხელმეორედ გამიარა და პირველივე რაც ვთქვი ეს იყო ნიკა, აკანკალებული ხმით ვთქვი. დედამ უკან დაიხია თითქოს თქმა არ უნდოდა გაჩუმდა მე მივხვდი მაგრამ არ მჯეროდა მე ხომ ყველაზე ბედნიერი ვიყავი არა არ არსებობს ეს არ უნდა მომხდარიყო პირველივე ეს გავიფიქრე, მერე უკვე აღარ მახსოვს რა მოხდა. რამოდენიმე თვე გარეთ არ გავდიოდი ერთ ღამეს ნიკუშა ჩემთან მოვიდა და მითხრა სიზმარი იყო მაგრამ მე ცხადად მეჩვენებოდა –ნინი განაგრძე ცხოვრება ამით არაფერი დასრულებულა ჩვენ იქ შევხვდებით დაგელოდები. ეს თქვა და გაქრა მეც ველოდები იმ ერთ დღეს როცა მე მასთან ვიქნები ისიც ვიცი იქ ბევრი შვილი გვეყოლება და ბედნიერები ვიქნებით. მე მჯერა ამის. მე ნიკა დამპირდა ის კი პირობას ყოველთვის ასრულებს