"შეყვარებული მომტაცეს..."
2 915 ნახვა
კახა, 18 წლის: "ძალიან გთხოვთ, დამეხმარეთ. ადრე ყველანაირი ბარიერის გადალახვას ვახერხებდი, მაგრამ ახლა ისე გავიჭედე, რომ აღარ ვიცი, როგორ მოვიქცე.
საქმე ისაა, რომ გასულ კვირას შეყვარებული მომტაცეს... მე და ეკას ერთმანეთი ძალიან გვიყვარდა და ლამაზ მომავალზეც ვოცნებობდით, მაგრამ ვინ დაგვაცალა? ახლა ვიღაც იკითხავს: კი მაგრამ, თუ ერთმანეთი ასე გიყვარდათ, რაღას ელოდებოდით, ოჯახი რატომ არ შექმენითო?
ჯერ ერთი იმიტომ, რომ გვინდოდა, ერთმანეთისთვის სწავლაში არ შეგვეშალა ხელი და იმისიც გვეშინოდა, ნაადრევად შექმნილი ოჯახი წლების შემდეგ თავზე არ დაგვმხობოდა; მეორეც - ნამდვილად არ ვიცოდით, თუ ჩვენს სიყვარულს რაიმე საფრთხე ემუქრებოდა. ის ბიჭი, ვინც ეკა მოიტაცა, მეზობელი რაიონიდანაა.
თურმე ერთ დღეს ქუჩაში უნახავს და "აჰკიდებია". ვინაიდან გოგომ ყურადღება არ მიაქცია, მის შესახებ სხვებს დაელაპარაკა, ინფორმაცია მოაგროვა - ანუ ეკასა და მის ოჯახზე ყველაფერი გაიგო და, როცა დარწმუნდა, რომ სუფთა წარსულის გოგო იყო, გადაწყვიტა, მოეტაცა. მან იცოდა, ეკას შეყვარებული რომ ჰყავდა, მაგრამ ამას არ შეუშლია მისთვის ხელი, რომ ბინძურ განზრახვაზე ეთქვა უარი...
როცა ეკას მოტაცების ამბავი გავიგე, ვერ გეტყვით, რა დამემართა. გონს რომ მოვედი, ბიჭები "ავყარე" და შეყვარებულის ძებნა დავიწყე. თუმცა მის კვალს ვერსად მივაგენი. მხოლოდ მეხუთე დღეს გავიგე, ვინ იყო ეკას ოჯახის სიძე და სად ჰყავდათ გოგო გადამალული... ჯერ მშობლებმა მიაკითხეს. მეგონა, წამოიყვანდნენ, მაგრამ ხომ იცით, როგორც ხდება ხოლმე...
მერე იმ ოჯახში მეც მივედი, მაგრამ ეკას ნახვა ვერაფრით მოვახერხე. სამაგიეროდ, მისი მომტაცებელი მაგრად დავალილავე. თითქმის ყოველდღე ბიჭებს სიტუაციის დასაზვერად ვუშვებდი: ეკას თვალს თუ მოჰკრავთ, უთხარით, რომ ველოდები. ოღონდ გამოიპაროს და აუცილებლად შევირთავ-მეთქი, მაგრამ როგორც ჩანს, გოგოს გარეთ ცხვირსაც არ აყოფინებენ...
ახლახან შეყვარებულის ოჯახის წევრებმა შემომითვალეს: ჩვენს გოგოს შეეშვი! მის თვალთვალს თავს თუ არ დაანებებ, გიჩივლებთ და ეგ იქნება. ეკას ნუ გააუბედურებ, მას უკვე ოჯახი აქვს, ქმარი ჰყავს და ჩვენც ნუ მოგვჭრი თავსო. ჰოდა, ახლა აღარ ვიცი, რა ვქნა. ძმაკაცებიც მეუბნებიან, რომ ამ შემთხვევაში უკან უნდა დავიხიო.
საინტერესოა, თქვენ რას მირჩევდით? ძალიან გთხოვთ, ჩემთვის მესიჯის გამოგზავნა არ დაგეზაროთ. მე თითოეულ რჩევას სულმოუთქმელად ველი".
ჟურნალი "გზა"
საქმე ისაა, რომ გასულ კვირას შეყვარებული მომტაცეს... მე და ეკას ერთმანეთი ძალიან გვიყვარდა და ლამაზ მომავალზეც ვოცნებობდით, მაგრამ ვინ დაგვაცალა? ახლა ვიღაც იკითხავს: კი მაგრამ, თუ ერთმანეთი ასე გიყვარდათ, რაღას ელოდებოდით, ოჯახი რატომ არ შექმენითო?
ჯერ ერთი იმიტომ, რომ გვინდოდა, ერთმანეთისთვის სწავლაში არ შეგვეშალა ხელი და იმისიც გვეშინოდა, ნაადრევად შექმნილი ოჯახი წლების შემდეგ თავზე არ დაგვმხობოდა; მეორეც - ნამდვილად არ ვიცოდით, თუ ჩვენს სიყვარულს რაიმე საფრთხე ემუქრებოდა. ის ბიჭი, ვინც ეკა მოიტაცა, მეზობელი რაიონიდანაა.
თურმე ერთ დღეს ქუჩაში უნახავს და "აჰკიდებია". ვინაიდან გოგომ ყურადღება არ მიაქცია, მის შესახებ სხვებს დაელაპარაკა, ინფორმაცია მოაგროვა - ანუ ეკასა და მის ოჯახზე ყველაფერი გაიგო და, როცა დარწმუნდა, რომ სუფთა წარსულის გოგო იყო, გადაწყვიტა, მოეტაცა. მან იცოდა, ეკას შეყვარებული რომ ჰყავდა, მაგრამ ამას არ შეუშლია მისთვის ხელი, რომ ბინძურ განზრახვაზე ეთქვა უარი...
როცა ეკას მოტაცების ამბავი გავიგე, ვერ გეტყვით, რა დამემართა. გონს რომ მოვედი, ბიჭები "ავყარე" და შეყვარებულის ძებნა დავიწყე. თუმცა მის კვალს ვერსად მივაგენი. მხოლოდ მეხუთე დღეს გავიგე, ვინ იყო ეკას ოჯახის სიძე და სად ჰყავდათ გოგო გადამალული... ჯერ მშობლებმა მიაკითხეს. მეგონა, წამოიყვანდნენ, მაგრამ ხომ იცით, როგორც ხდება ხოლმე...
მერე იმ ოჯახში მეც მივედი, მაგრამ ეკას ნახვა ვერაფრით მოვახერხე. სამაგიეროდ, მისი მომტაცებელი მაგრად დავალილავე. თითქმის ყოველდღე ბიჭებს სიტუაციის დასაზვერად ვუშვებდი: ეკას თვალს თუ მოჰკრავთ, უთხარით, რომ ველოდები. ოღონდ გამოიპაროს და აუცილებლად შევირთავ-მეთქი, მაგრამ როგორც ჩანს, გოგოს გარეთ ცხვირსაც არ აყოფინებენ...
ახლახან შეყვარებულის ოჯახის წევრებმა შემომითვალეს: ჩვენს გოგოს შეეშვი! მის თვალთვალს თავს თუ არ დაანებებ, გიჩივლებთ და ეგ იქნება. ეკას ნუ გააუბედურებ, მას უკვე ოჯახი აქვს, ქმარი ჰყავს და ჩვენც ნუ მოგვჭრი თავსო. ჰოდა, ახლა აღარ ვიცი, რა ვქნა. ძმაკაცებიც მეუბნებიან, რომ ამ შემთხვევაში უკან უნდა დავიხიო.
საინტერესოა, თქვენ რას მირჩევდით? ძალიან გთხოვთ, ჩემთვის მესიჯის გამოგზავნა არ დაგეზაროთ. მე თითოეულ რჩევას სულმოუთქმელად ველი".
ჟურნალი "გზა"
