ევროპად წოდებული სიძვა (რაღა დროს ქალიშვილობაა?..)
2 458 ნახვა
პინოქიოს უსინდისობის პირდაპირპროპორციულად ეზრდებოდა ცხვირი, მაგრამ მაშინ არ არსებობდა ესთეტიკური მედიცინის ცენტრი და პლასტიკური ქირურგია, ახლა არსებობს...
ხის თოჯინასაც ჰყავდა სინდისი, თუნდაც გალიაში გამომწყვდეული, მაგრამ ჩვენი გალია ან ძალიან ბინძურია, ან - ცარიელი.
ალბათ, უფრო დავაფასებდით საკუთარ მკერდს, თუ დავფიქრდებოდით იმაზე, რომ ადრე თუ გვიან მას უმანკო ჩვილის ბაგე უნდა დაეწაფოს... მაშინ, ალბათ, დაგვენანებოდა კერტები სხვის დასასრესად და ქალაქში გასამზიურებლად... ეს ერთი მხრივ...
მეორე მხრივ კი, რა მოხდა? უკვე ხომ დიდი ხანია, გაჩნდა თეორია (და პრაქტიკაც) ლიბიდოს შესახებ... სექსუალურმა რევოლუციამაც ჩაიარა და ჩვენც ევროაზიელები გვქვია...
უმანკოება ხომ ხორცის კი არა, სულის თვისებაა, მაგრამ დღეს ადამიანის მნიშვნელობა დაიყვანეს იმდენად ცხოველურ დონეზე, რომ სულის მთავარი თვისებები არათუ ჩრდილშია, სასაცილოდაც გაგვიხადეს...
მერე ტანზე გავიხადეთ ჯერ ერთთან, მერე მეორესთან და ა.შ. დანაშაულის შეგრძნების ასაცილებლად მივიღეთ ტერმინები: ”გირლ (და ”ბოი”) ფრენდი”, ავლაპარაკდით ფიზიკურ მოთხოვნილებებზე, წამოვწიეთ წინ და გავიხადეთ მმართველ ძალად ინსტინქტები. ჩვენს წელს ქვევით ბელადს გადაეცა სადავეები და არ თქვათ, რომ - არა!
თავშეუკავებლობა თავისუფლებად მოინათლა და ქალწულობა -ავადმყოფობად. ჯერ ტრადიციები დაიცინა, მერე - რელიგია... ბუნებრივია, ამას ხავერდის სქელი სარჩული ედო და ის საქალწულე აპკზე ძლიერი აღმოჩნდა. მაინტერესებს, რა უნდა დაკარგოს ადამიანმა პატიოსნების მერე?
რა ითვლება სისუფთავედ, თუ არა ხელშეუხებელი მკერდი?!
”სულის სიმფონიის ბოლო აკორდი” - სექსი... სულის სიმფონია კი იმდენად სრულყოფილია, რომ ღმერთს ჰგავს და მასთანვე მიდის... სხვა შემთხვევაში? - აქტი თოჯინების თეატრს ჰგავს...
არ განვიხილოთ თემა რელიგიურ და ტრადიციულ ჭრილში, მასაში ფასი ორივემ კანონზომიერად დაკარგა და შემზღუდავი მარწუხებიც მოიხსნა, მაგრამ როგორც უნდა ვაბათილოთ წინააღმდეგობები, ისინი მაინც არსებობს. სულს ვერ გაანეიტრალებს სხეული. როცა ფიზიკური აქტის პრელუდია სულის ერთობა არ არის, ის მხოლოდ სპერმიანი პრეზერვატივით მთავრდება და ურთიერთობის შესაბამისი დასასრულიც სანაგვეა.
ტყუილად ცდილობს კაცობრიობა შინაგანი უკმარისობის შევსებას ფიზიკური სიამოვნებებით. სადაც ფროიდმა სექსუალური ენერგია გააჟღერა, იქვე დაურთო, რომ ლიბიდო დაცლისთანავე ივსება.
ასე რომ, ”ხსნა” მასში არ არის. შინაგან კონფლიქტს სექსიც ისევე იწვევს, როგორც უსექსობა. ჰარმონია ისევ ომის მოგებაშია... საკუთარ თავთან... სურვილებთან, ინსტინქტებთან...
ჯანსაღ პიროვნებად ყალიბდები მაშინ, როცა უპირატესობებს სწორად განალაგებ და იერარქიები ცხოველსა და შენ შორის არ გერევა.
თორემ საკუთარი სურვილების ნებაზე მიშვება ყველას შეუძლია - (ფეხების გადაშლაც, სხვათა შორის). მოდის აყოლა უკვე გოიმობა უფროა და სულაც არ არის სკანდალური, როცა ხმამაღლა აწიკვინებ სექსის პროპაგანდას, უინტელექტო ლოზუნგებით. ეს უკვე ისე შაბლონურს გხდის, მეგობარო... (რვა წლის თავზე ქმრის ღალატი ”უკეთეს ალტერნატივასთან”, შეყვარებულთან სექსი, ქმრიდან ქმარზე (სხვის ქმარზეც) გადასვლა, ყველაფრის დაშვება, ეს ხომ უკვე ისეთი, ისეთი, ისეთი ბანალურია...
თანამედროვეობის დასამტკიცებლად მისთვის ფეხის აწყობა საჭირო არ არის. ნუ გავიწყდება, რომ შენთვის შეიქმნა სამყარო და არა - პირიქით. ეცადე, ფეხი მოდამ აგიწყოს. მერწმუნე, შეზღუდვაშია მეტი თავისუფლება. ე.წ. იმპორტული თავისუფლება სხვა არაფერია, თუ არა უამრავი დამოკიდებულების ტყვეობა.
ოშო: ”დაიბანეთ ფეხები, განიწმინდეთ ფიზიკურად და სულიერად, სანამ ამ წმინდა რიტუალს მიეახლებით”, რომელიც სხვა არაფერია, თუ არა ორი ადამიანის კავშირის ზენიტის ფიზიკური ხორცშესხმა.
...და როცა ადამიანი უძლიერესი ინსტინქტების ყველაზე რთულ ელემენტებს გაუმკლავდება, სხვა ყველა დანარჩენი წინააღმდეგობა მოთელვა იქნება; მაგრამ თუ დაგიმორჩილებს ცხოველური ენერგია, იმის იქით დასაკარგი მხოლოდ წუხელ გახდილი ბიუსტჰალტერია.
თუ გინდა, აჰყევი ტერმინს ”XXI საუკუნეა”... (თითქოს ეს ყველაფრის უფლებას გაძლევს), ამისთვის არავინ გაგკიცხავს... მრავალნი ხომ დავემსგავსეთ ფუნასთან ”მოფუსფუსე” ბუზებს და რა აუცილებელია, პრეტენზია გამოვთქვათ ფუტკრობაზე?! ჩემი აზრით კი, ეს დახურული ”ქალიშვილობის ინსტიტუტი” და აბუჩად აგდებული აპკი, სხვა არაფერია, თუ არა ევროპად წოდებული სიძვა...
ჟურნალი ”და ქალი”
ხის თოჯინასაც ჰყავდა სინდისი, თუნდაც გალიაში გამომწყვდეული, მაგრამ ჩვენი გალია ან ძალიან ბინძურია, ან - ცარიელი.
ალბათ, უფრო დავაფასებდით საკუთარ მკერდს, თუ დავფიქრდებოდით იმაზე, რომ ადრე თუ გვიან მას უმანკო ჩვილის ბაგე უნდა დაეწაფოს... მაშინ, ალბათ, დაგვენანებოდა კერტები სხვის დასასრესად და ქალაქში გასამზიურებლად... ეს ერთი მხრივ...
მეორე მხრივ კი, რა მოხდა? უკვე ხომ დიდი ხანია, გაჩნდა თეორია (და პრაქტიკაც) ლიბიდოს შესახებ... სექსუალურმა რევოლუციამაც ჩაიარა და ჩვენც ევროაზიელები გვქვია...
უმანკოება ხომ ხორცის კი არა, სულის თვისებაა, მაგრამ დღეს ადამიანის მნიშვნელობა დაიყვანეს იმდენად ცხოველურ დონეზე, რომ სულის მთავარი თვისებები არათუ ჩრდილშია, სასაცილოდაც გაგვიხადეს...
მერე ტანზე გავიხადეთ ჯერ ერთთან, მერე მეორესთან და ა.შ. დანაშაულის შეგრძნების ასაცილებლად მივიღეთ ტერმინები: ”გირლ (და ”ბოი”) ფრენდი”, ავლაპარაკდით ფიზიკურ მოთხოვნილებებზე, წამოვწიეთ წინ და გავიხადეთ მმართველ ძალად ინსტინქტები. ჩვენს წელს ქვევით ბელადს გადაეცა სადავეები და არ თქვათ, რომ - არა!
თავშეუკავებლობა თავისუფლებად მოინათლა და ქალწულობა -ავადმყოფობად. ჯერ ტრადიციები დაიცინა, მერე - რელიგია... ბუნებრივია, ამას ხავერდის სქელი სარჩული ედო და ის საქალწულე აპკზე ძლიერი აღმოჩნდა. მაინტერესებს, რა უნდა დაკარგოს ადამიანმა პატიოსნების მერე?
რა ითვლება სისუფთავედ, თუ არა ხელშეუხებელი მკერდი?!
”სულის სიმფონიის ბოლო აკორდი” - სექსი... სულის სიმფონია კი იმდენად სრულყოფილია, რომ ღმერთს ჰგავს და მასთანვე მიდის... სხვა შემთხვევაში? - აქტი თოჯინების თეატრს ჰგავს...
არ განვიხილოთ თემა რელიგიურ და ტრადიციულ ჭრილში, მასაში ფასი ორივემ კანონზომიერად დაკარგა და შემზღუდავი მარწუხებიც მოიხსნა, მაგრამ როგორც უნდა ვაბათილოთ წინააღმდეგობები, ისინი მაინც არსებობს. სულს ვერ გაანეიტრალებს სხეული. როცა ფიზიკური აქტის პრელუდია სულის ერთობა არ არის, ის მხოლოდ სპერმიანი პრეზერვატივით მთავრდება და ურთიერთობის შესაბამისი დასასრულიც სანაგვეა.
ტყუილად ცდილობს კაცობრიობა შინაგანი უკმარისობის შევსებას ფიზიკური სიამოვნებებით. სადაც ფროიდმა სექსუალური ენერგია გააჟღერა, იქვე დაურთო, რომ ლიბიდო დაცლისთანავე ივსება.
ასე რომ, ”ხსნა” მასში არ არის. შინაგან კონფლიქტს სექსიც ისევე იწვევს, როგორც უსექსობა. ჰარმონია ისევ ომის მოგებაშია... საკუთარ თავთან... სურვილებთან, ინსტინქტებთან...
ჯანსაღ პიროვნებად ყალიბდები მაშინ, როცა უპირატესობებს სწორად განალაგებ და იერარქიები ცხოველსა და შენ შორის არ გერევა.
თორემ საკუთარი სურვილების ნებაზე მიშვება ყველას შეუძლია - (ფეხების გადაშლაც, სხვათა შორის). მოდის აყოლა უკვე გოიმობა უფროა და სულაც არ არის სკანდალური, როცა ხმამაღლა აწიკვინებ სექსის პროპაგანდას, უინტელექტო ლოზუნგებით. ეს უკვე ისე შაბლონურს გხდის, მეგობარო... (რვა წლის თავზე ქმრის ღალატი ”უკეთეს ალტერნატივასთან”, შეყვარებულთან სექსი, ქმრიდან ქმარზე (სხვის ქმარზეც) გადასვლა, ყველაფრის დაშვება, ეს ხომ უკვე ისეთი, ისეთი, ისეთი ბანალურია...
თანამედროვეობის დასამტკიცებლად მისთვის ფეხის აწყობა საჭირო არ არის. ნუ გავიწყდება, რომ შენთვის შეიქმნა სამყარო და არა - პირიქით. ეცადე, ფეხი მოდამ აგიწყოს. მერწმუნე, შეზღუდვაშია მეტი თავისუფლება. ე.წ. იმპორტული თავისუფლება სხვა არაფერია, თუ არა უამრავი დამოკიდებულების ტყვეობა.
ოშო: ”დაიბანეთ ფეხები, განიწმინდეთ ფიზიკურად და სულიერად, სანამ ამ წმინდა რიტუალს მიეახლებით”, რომელიც სხვა არაფერია, თუ არა ორი ადამიანის კავშირის ზენიტის ფიზიკური ხორცშესხმა.
...და როცა ადამიანი უძლიერესი ინსტინქტების ყველაზე რთულ ელემენტებს გაუმკლავდება, სხვა ყველა დანარჩენი წინააღმდეგობა მოთელვა იქნება; მაგრამ თუ დაგიმორჩილებს ცხოველური ენერგია, იმის იქით დასაკარგი მხოლოდ წუხელ გახდილი ბიუსტჰალტერია.
თუ გინდა, აჰყევი ტერმინს ”XXI საუკუნეა”... (თითქოს ეს ყველაფრის უფლებას გაძლევს), ამისთვის არავინ გაგკიცხავს... მრავალნი ხომ დავემსგავსეთ ფუნასთან ”მოფუსფუსე” ბუზებს და რა აუცილებელია, პრეტენზია გამოვთქვათ ფუტკრობაზე?! ჩემი აზრით კი, ეს დახურული ”ქალიშვილობის ინსტიტუტი” და აბუჩად აგდებული აპკი, სხვა არაფერია, თუ არა ევროპად წოდებული სიძვა...
ჟურნალი ”და ქალი”
