რა პრეტენზიები აქვს ამიკო ჩოხარაძეს შოუს ჟიურისთან

პროფესიით მეზღვაური ამიკო ჩოხარაძე თავის დროზე ტელემაყურებელმა იუმორისტად, უფრო კი პაროდისტად გაიცნო. ახლა კი ის პროფესიონალ მომღერლებს და მსახიობებს უწევს კონკურენციას შოუში, სადაც გარეგნულადაც, ვოკალურადაც და პლასტიკურადაც ასი პროცენტით უნდა დაემსგავსოს ცნობილ ქართველ თუ უცხოელ მომღერლებს. თუ ამ საქმეში მის არაპროფესიონალობას გავითვალისწინებთ, ეს მართლაც კარგად გამოსდის, მაყურებელსაც მოსწონს, მაგრამ ამიკო ჟიურის წევრების არცთუ დადებითი შეფასებებით დაბნეულია და მათ მიმართ უკმაყოფილებას ღიად გამოხატავს. "სარკეს" სწორედ ამ თემაზე ესაუბრა.

– ამიკო, ვინ და რატომ მიგიწვიათ შოუ–კონკურსში "ერთი ერთში"?

– როგორც ამ პროექტის დამფუძნებლებმა საქართველოში – "ჯიდიესის" ხელმძღვანელობამ მითხრა, პირველი ადამიანი ვიყავი, ვისზეც გათვალეს, რომ ამ პროექტში უეჭველად უნდა ვყოფილიყავი. აქამდეც ბევრი ადამიანის პაროდია გამიკეთებია, ოღონდ – იუმორისტულ ხასიათში. ამ შემთხვევაში მიბაძვა ერთი ერთში მიწევს.
პირველი ლაივ შოუ მე გავხსენი და ძალიან ვინერვიულე. ამიტომ ისეთი კარგი არ გამოვიდა, როგორიც მინდოდა, რომ ყოფილიყო. ამ ყველაფერს საკმარისი დროც ვერ დავუთმე, რადგან ამ შოუს პარალელურად სხვა პროექტებსაც ვაკეთებ, რომლებიც "ჯიდიესის" ეთერში მალე გავა.
– რა უფრო ადვილია, იუმორისტულ ხასიათში გააკეთო ვინმეს პაროდია თუ ერთი ერთში მიბაძო ცნობილ ადამიანს?
– ერთი ერთში მიბაძვა უფრო რთულია, რადგან ადამიანის კოპირება გიწევს. მოკლედ რომ ვთქვა, ცნობილი ადამიანის სარკე უნდა იყო, თუმცა შეიძლება, სხვებთან შედარებით, მე უფრო ადვილად გამომდის. სხვა ადამიანს თუ ორი საათი სჭირდება რომელიღაც პერსონაჟის მისაბაძად, შეიძლება მე ერთ ან ნახევარ საათში გავაკეთო და პირიქით, შეიძლება რომელიმე ადამიანის მიბაძვა მე გამიჭირდეს და სხვას გაუადვილდეს. მაგალითად, ანრი ჯოხაძემ ფილიპ კირკოროვის იმიტაცია გააკეთა. ჩემთვის კი მისი მიბაძვა რთული იქნებოდა, რადგან ანრი კირკოროვს ვიზუალურადაც ჰგავს, პლუს, ისიც მომღერალია. მე არც მომღერალი ვარ, არც მოცეკვავე და არც მსახიობი. პროფესიით მეზღვაური გახლავართ. გემი შემიძლია ისევე კარგად წავიყვანო, როგორც ანრი მღერის კარგად. ამიტომ მინდა, ჟიურიმაც სწორი შეფასებები გააკეთოს და მაყურებელმაც.

– ფიქრობთ, რომ ჟიური ზედმეტად მკაცრია თქვენ მიმართ?
– ასეთი შთაბეჭდილება ბევრს რჩება. შეიძლება ჩემგან ბევრს მოითხოვენ, რადგან ის მეტი ვერ დაინახეს, რაც შემიძლია და დაბალი ქულებიც ამიტომ დამიწერეს. უკეთესზე უკეთესი არ დაილევა. ჟიურის რაღაც გადაწყვეტილებებს არ ვეთანხმები, რადგან ზოგი პერსონაჟი რაღაცეების საშუალებას არ გაძლევს. მაგალითად, "განგამ სტაილის" შესრულებისას არ შემეძლო სცენიდან სხვა ტერიტორიაზე გავსულიყავი ან იმ ცეკვის გარდა სხვა მეცეკვა, თავი ვოკალურად გამომეჩინა, რადგან საი, ანუ ის ადამიანი, ვინც ამ სიმღერას ასრულებს, ძლიერი მომღერალი არ არის. რაც შეეხება ცეკვას, რასაც ის ცეკვავდა, მეც ის გავიმეორე.
ჟიურიმ მითხრა, შენგან მეტს ველოდითო. რა მხრივ, ვერ გავიგე. საის იმიტაცია ერთი ერთში გავაკეთე, კორეულიც კი ვისწავლე, რაც ადვილი სულაც არ იყო. მინდოდა, სიმღერის შინაარსი გამეგო და გავიგე კიდეც. განგამ სტაილი სამხრეთ კორეაში "სვეცკების" უბანია, რომელზეც საი ამ სიმღერაში ხუმრობს, მთელი სიმღერის იდეა სწორედ ამაშია.
– როგორ ფიქრობთ, ჟიურის წევრები თქვენ მიმართ სუბიექტურები არიან?
– არ ვიცი, ქალბატონ ნანუკა ხუსკივაძეს პირადად ჩემ მიმართ რა დამოკიდებულება აქვს, მაგრამ მას ზოგადად "კომედი შოუს" მსახიობებისადმი ცუდი დამოკიდებულება ჰქონდა, რადგან ის თეატრალია. შეიძლება ამიტომ მიწერს ასეთ დაბალ ქულებს. ყოველ შემთხვევაში, იმის ღირსი არ ვიყავი, რა ქულებიც დამიწერა. ამას მეც ვამბობ და ხალხიც. მაიკლ ჯეკსონი რომ შევასრულე, მისმა ბექ ვოკალისტმა 7 ქულა დამიწერა. თუ ეს ადამიანი 7 ქულას წერს, ჟიურის დანარჩენმა წევრებმა მისი შეფასება უნდა გაითვალისწინონ, რადგან ჯეკსონს ყველაზე კარგად და ახლოს ის ადამიანი იცნობდა. არც იმის ამბიცია მაქვს, რომ რომელიმე ტურზე ჩემთვის 12 ქულა უნდა მოეცათ, ამის ღირსი არც ვყოფილვარ, მაგრამ არც იმის ღირსი ვიყავი, რა ქულებიც დამიწერეს.
თუმცა ამით გულს არ გავიტეხ, წინ 8 კონცერტი მაქვს და, ვფიქრობ, მაყურებელსაც გავაოცებ და ჟიურისაც. შევძლებ, რომ ქალბატონმა ნანუკამ მაღალი ქულა დამიწეროს.
– საერთო ჯამში, საკუთარი ნამუშევრით კმაყოფილი ხართ?
– არც პირველ ტურით ვარ კმაყოფილი და არც – მეორით, უფრო უკეთესად შემიძლია ვიღაც–ვიღაცეების მიბაძვა, რომლებიც მომავალში ლოტოტრონში ამომივა.
– ლოტოტრონში მართლა შემთხვევით ამოდის მომღერალი თუ წინასწარაა გათვლილი, ვის ვინ შეხვდება?
– წინასწარ არ არის გათვლილი. ახლა ჯამიროქვაი ამომივიდა, ძალიან მაგარი ტიპია და მაგრად უნდა მივბაძო. ამ ადამიანის სიმღერის სტილი ძალიან მომწონს და ის სიმღერაც, რომელიც უნდა შევასრულო. ჯამიროქვაის ტიპაჟი, მისი მოძრაობები, ჩემთვის მისაღებია. მოკლედ, უნდა მოვახერხო და ჯამიროქვაი საქართველოში "ჩამოვიყვანო".
– როგორი ტიპაჟია თქვენთვის რთულად მისაბაძი, რას ვერ გააკეთებთ?
– ასეთი კითხვა ბევრჯერ დავუსვი საკუთარ თავს, მაგრამ პასუხი ვერ გავეცი. ქალის ამპლუაშიც ვყოფილვარ, მაღალ ქუსლებზეც ვმდგარვარ, რამდენიმედენიანი კოლგოტებიც მცმია და მინი ქვედატანებიც. მოკლედ, ძალიან მარტივად შემიძლია ქალს მივბაძო. შოუსთვისაც უკეთესი იქნება, ქუსლებზე შემდგარი მაგარი "ნაშა" თუ "გავიჩითები", დადებითი განწყობა შეიქმნება. შეიძლება ამან მაინც იმოქმედოს ჟიურიზე, შეიძლება ამას მოელიან, რომ კაბა ჩავიცვა.
აქვე უნდა ვთქვა, რომ ჩემთვის მაყურებელი და ხალხია მნიშვნელოვანი, სწორედ ეს ჟიური მაძლევს მაღალ ქულებს და ამით ვარ კმაყოფილი. ხალხთან შედარებით ის ჟიური, რომელიც იქ ზის, ჩემთვის არ არსებობს.
– გრიმს ვინ გიკეთებთ?
– ბულგარეთიდან ორი გრიმიორი ქალბატონი ჩამოიყვანეს. სხვათა შორის, გრიმით კმაყოფილი არ ვარ. ჯეკსონის პაროდიას სხვა დროს რომ ვაკეთებდი, ჩემი მიმიკით და სახით უფრო ვემსგავსებოდი მას, ვიდრე იმ მაკიაჟით, რომელიც პირველ ტურში გამიკეთეს. როცა "განგამ სტაილი" შევასრულე, ვიღაც კორეელი ადამიანი ვიყავი, ოღონდ ვიღაც და არა – საი. ცოტა მოსუქებული ტიპი უნდა ვყოფილიყავი, ლოყებიც უფრო მსუქანი უნდა მქონოდა. თმაც არასწორად მქონდა. ამ პრეტენზიებს კი გამოვხატავ, მაგრამ ვინაიდან ჩემზე კომპეტენტურები ისინი არიან, მეტის თქმის უფლება არ მაქვს. შემიძლია პრეტენზია გამოვხატო და რაღაც შემისწორონ ან – არა.
– სიმღერის დროს გრიმი ალბათ ხელსაც გიშლით.
– კი, როგორ არა! სახეზე გადევს სილიკონი, ლეიკო, წებო, საღებავები, პარიკი... ეს ყველაფერი სიმღერის დროს ხელს გიშლის, მაგრამ ისიც უნდა გავითვალისწინოთ, რომ, ჩემ გარდა, ეს ხელისშემშლელი ფაქტორები სხვებსაც აქვთ.
– ყველაზე რეალურ კონკურენტად ვის აღიქვამთ და რამდენად დაძაბულია შიგნით სიტუაცია?
– კონკურენტად ვის აღვიქვამ? არ ვიცი. მე ვერც ანრი ჯოხაძეზე უკეთესად ვიმღერებ, ვერც სალომე ქათამაძეზე, რადგან ისინი მომღერლები არიან. ვერც ლაშა რამიშვილზე უკეთ, რადგან ის მუსკომედიის მსახიობია და ვოკალური მონაცემებიც აქვს. მე შემიძლია მათი პაროდია გავაკეთო, ანრი ჯოხაძეს, სალომე ქათამაძეს, ლაშა რამიშვილს მივბაძო. რატომღაც ხალხმა ისე აღიქვა, რომ მე მომღერალიც ვარ. თუმცა იმის ამბიციაც მაქვს, რომ შეიძლება ისეთი ადამიანის მიბაძვა მომიწიოს, რომ ჩემი ვოკალური მონაცემებით ანრიც ჩამოვიტოვო, სალომეც და ლაშაც.
გამარჯვება ყველას უნდა, მაგრამ ადამიანური დაპირისპირება არავისთან მაქვს, პირიქით, ზოგჯერ რაღაც იდეებსაც კი ვუზიარებ მათ, რადგან ეს გადაცემა იმ არხზე კეთდება, სადაც მე ვმუშაობ. ამიტომ მინდა, ეს შოუ ბევრს მოეწონოს.
– რა პრიზია გამარჯვებულისთვის?
– პირველ ადგილზე გასულისთვის 40 000 ლარია დაწესებული, მეორე ადგილზე გასულისთვის – 20 000, მესამე ადგილზე გასულს კი ავტომობილი ერგება წილად. ნებისმიერი ადგილი ჩემთვის მისაღებია. ვიბრძვი იმისთვის, რომ ხალხმა თქვას, ამიკო ნიჭიერიაო. კიდევ ერთხელ ვამბობ, ჩემი ჟიური ხალხია!
– ამიკო, ასეთი დატვირთული სამუშაო რეჟიმის პარალელურად თქვენი ოჯახური ცხოვრება როგორ მიდის?
– ორი შვილის, საბას და ემილის მამა ვარ. საბა 2 წლის და 6 თვისაა, ემილი კი – 6 თვის. იმის გამო, რომ სახლში ერთი–ორი თეთრი შევიტანო, დღის მთავარ ნაწილს – დილიდან საღამომდე, სამსახურს ვუთმობ. შვილებს ერთი საათით ძილის წინ ან გაღვიძებისას ვნახულობ. ამის გამო მეუღლესთან კამათიც მომსვლია, რომ ბავშვი გასასეირნებლად ვერ მიმყავს და ა.შ. რა თქმა, უნდა, გული მწყდება, რომ ცოლ–შვილს ბევრ დროს ვერ ვუთმობ. ბავშვებთან ყოფნა ძალიან მიყვარს, მათთან პრობლემები მავიწყდება, არც ბანკის ვალები მახსოვს, არც – შოუ. ჩემი ცოლი, ანა ონიანი, ძალიან მაგრად მიდგას გვერდით, აქტიურად მიჭერს მხარს.
ეკა ლემონჯავა, ჟურნალი სარკე