ქართველი ემიგრანტის წერილი დედას ევროპიდან
3 364 ნახვა
დედა როგორ ხართ? მამა როგორაა? მე ვარ ნელ-ნელა. ახლა უკვე პარაფირებული ქვეყნის შვილი ვარ და მომავალს იმედით შევყურებ. ნელ-ნელა ვსწავლობ ამათ ენასაც, მე არ ვასწავლი ჩვენ ენას მაგრამ ისეთი სიტყვები, სადაც ბგერები "ტ" და "ყ" –ა თავისით ისწავლეს, ძალიან განვითარებული აქვთ ენის ათვისების უნარი.
ადრე, როცა ჩემს ქართველობას იგებდნენ, ყველა შევარდნაძეს და სტალინს ამბობდა, ახლა ყველა ხატიას იძახის და მკერდზე იტყაპუნებს ხელს. ეს რას ნიშნავს, ვერაფრით ვერ გავიგე.
ძალიან მენატრებით, ადვოკატი მპირდება, რომ მალე წამოვალ თქვენთან და თან რაღაც სიტყვას ამბობს, რომელიც არ მესმის, მაგრამ როგორც ვხვდები, "დეპორტივოს" გულშემატკივარია.
აქაურები საერთოდ აზრზე არ არიან, რაა "ბირჟა". შესაბამისად, არც მისი გამაგრება იციან. 1 კვირა მარტო ვიდექი და ვამაგრებდი, მაგრამ ამდენხანს მაგარი რთული ყოფილა ასეთ საქმეს მარტო შეეჭიდო, ამიტომ შევეშვი. მეორე დღეს პოლიცია მოვიდა და სამსახურში რატომ არ ხარო? რა სამსახური-მეთქი და იქ რომ იდექიო, ავუხსენი, რატომაც ვიდექი... ისე, აქაური ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში ბევრად უკეთესი პირობებია ვიდრე მანდ.
აქ დალევის კულტურა არ აქვთ, ისიცი კი არ იციან, როგორ მოიქცნენ, როცა წითელი ღვინო დაექცევათ ტანსაცმელზე. რამდენიმე დღის წინ მეგობრი დაბადების დღე იყო და მოიტანეს ხორცი, მარილი მოვაყარე და ისე ვჭამე (ცოდვა გამხელილი ჯობს და ძალიან მშიოდა) ცოტა გაუკვირდათ, მაგრამ "მაპის" არ მოცემას მე ნუ დამაბრალებთ. ჰოდა, მორიგი სადღერძელოს დროს ჭიქა დამივარდა და გვერდით მჯდომს წითელი ღვინო ფეხზე დაექცა. მე, როგორც ნამდვილმა ქართველმა, მაშინვე მარილი დავაყარე ფეხზე, რომ არ დალაქავებოდა, იმან კიდე "კანიბალი, კანიბალიო" ყვირილი დაიწყო და გაიქცა... როგორც გითხარით აქაური ფსიქიატრიული ბევრად ჯობს ქართულს და ამაში კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი.
საერთოდ თუ შეატყვეს, რომ ქართველი ხარ ძალიან დიდი პატივისცემით გეპყრობიან. მაგალითად, ერთ-ერთ დიდი სუპერმარკეტში გაიგეს ჩემი წარმომავლობა და პოლიციის ესკორტმა მიმიყვანა სახლამდე, ამის მერე მეზობლები მოწიწებით მეპყრობიან.
ეკლესიაში სულ არ დადიან და რაღაც უნაირო მღვდლები ყავთ, უწვერო. აღდგომას ცხვარი მივიყვანეთ საკურთხზე და ხეზე რომ ჩამოვაბით და გატყავება დავუწყეთ, გამოვარდნენ და კივილ-წივილი მორთეს, ვითომ კაცს ვკლავდით. მოვიდა პოლიცია და ცხვარიც წაგვართვეს და ჩვენც აგვიყვანეს. ბევრი ვიძახეთ მერე, ცხვარი დაგვიბრუნეთ-მეთქი, მაგრამ დაუმარხიათ ამ გამოქლიავებულებს.
აქ წესი ქონიათ, თუ უბილეთო მგზავრს აჯარიმებ უფროსობა მადლობას გიხდის, ამის გამო ავტობუსის კონტროლიორებს ჩემი დანახვა ძალიან უხარიათ. თითქმის ყველა მცნობს, როცა ქუჩაში მხვდებიან, მეუბნებიან: სამწუხაროა, რომ ავტობუსში არ ვართო.
ახლა წერილს რომ ვწერ, თან ახალი სუპერმარკეტის გახსნაზე ვარ, მეგობარმა მომიყვანა. ჯერ-ჯერობით კარგი პირობებია, დაცვის მხოლოდ 2 წევრი მოძრაობს და არც კამერების სიმრავლეა. დღეში ერთი საათიც არ მიწევს მუშაობა და 2-3 კვირაში ერთხელ 1-2 თვიანი შვებულებაც მაქვს ხოლმე. სხვა რა მოგწეროთ არ ვიცი, ძალიან მენატრებით და მესიზმრებით.
თქვენი გოგლიკო
პ.ს. ძალიან გთხოვთ, "შალახოს" დისკი გამომიგზავნეთ, თორემ ზოგჯერ არ მიჯერებენ, რომ მართლა ქართველი ვარ.
ადრე, როცა ჩემს ქართველობას იგებდნენ, ყველა შევარდნაძეს და სტალინს ამბობდა, ახლა ყველა ხატიას იძახის და მკერდზე იტყაპუნებს ხელს. ეს რას ნიშნავს, ვერაფრით ვერ გავიგე.
ძალიან მენატრებით, ადვოკატი მპირდება, რომ მალე წამოვალ თქვენთან და თან რაღაც სიტყვას ამბობს, რომელიც არ მესმის, მაგრამ როგორც ვხვდები, "დეპორტივოს" გულშემატკივარია.
აქაურები საერთოდ აზრზე არ არიან, რაა "ბირჟა". შესაბამისად, არც მისი გამაგრება იციან. 1 კვირა მარტო ვიდექი და ვამაგრებდი, მაგრამ ამდენხანს მაგარი რთული ყოფილა ასეთ საქმეს მარტო შეეჭიდო, ამიტომ შევეშვი. მეორე დღეს პოლიცია მოვიდა და სამსახურში რატომ არ ხარო? რა სამსახური-მეთქი და იქ რომ იდექიო, ავუხსენი, რატომაც ვიდექი... ისე, აქაური ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში ბევრად უკეთესი პირობებია ვიდრე მანდ.
აქ დალევის კულტურა არ აქვთ, ისიცი კი არ იციან, როგორ მოიქცნენ, როცა წითელი ღვინო დაექცევათ ტანსაცმელზე. რამდენიმე დღის წინ მეგობრი დაბადების დღე იყო და მოიტანეს ხორცი, მარილი მოვაყარე და ისე ვჭამე (ცოდვა გამხელილი ჯობს და ძალიან მშიოდა) ცოტა გაუკვირდათ, მაგრამ "მაპის" არ მოცემას მე ნუ დამაბრალებთ. ჰოდა, მორიგი სადღერძელოს დროს ჭიქა დამივარდა და გვერდით მჯდომს წითელი ღვინო ფეხზე დაექცა. მე, როგორც ნამდვილმა ქართველმა, მაშინვე მარილი დავაყარე ფეხზე, რომ არ დალაქავებოდა, იმან კიდე "კანიბალი, კანიბალიო" ყვირილი დაიწყო და გაიქცა... როგორც გითხარით აქაური ფსიქიატრიული ბევრად ჯობს ქართულს და ამაში კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი.
საერთოდ თუ შეატყვეს, რომ ქართველი ხარ ძალიან დიდი პატივისცემით გეპყრობიან. მაგალითად, ერთ-ერთ დიდი სუპერმარკეტში გაიგეს ჩემი წარმომავლობა და პოლიციის ესკორტმა მიმიყვანა სახლამდე, ამის მერე მეზობლები მოწიწებით მეპყრობიან.
ეკლესიაში სულ არ დადიან და რაღაც უნაირო მღვდლები ყავთ, უწვერო. აღდგომას ცხვარი მივიყვანეთ საკურთხზე და ხეზე რომ ჩამოვაბით და გატყავება დავუწყეთ, გამოვარდნენ და კივილ-წივილი მორთეს, ვითომ კაცს ვკლავდით. მოვიდა პოლიცია და ცხვარიც წაგვართვეს და ჩვენც აგვიყვანეს. ბევრი ვიძახეთ მერე, ცხვარი დაგვიბრუნეთ-მეთქი, მაგრამ დაუმარხიათ ამ გამოქლიავებულებს.
აქ წესი ქონიათ, თუ უბილეთო მგზავრს აჯარიმებ უფროსობა მადლობას გიხდის, ამის გამო ავტობუსის კონტროლიორებს ჩემი დანახვა ძალიან უხარიათ. თითქმის ყველა მცნობს, როცა ქუჩაში მხვდებიან, მეუბნებიან: სამწუხაროა, რომ ავტობუსში არ ვართო.
ახლა წერილს რომ ვწერ, თან ახალი სუპერმარკეტის გახსნაზე ვარ, მეგობარმა მომიყვანა. ჯერ-ჯერობით კარგი პირობებია, დაცვის მხოლოდ 2 წევრი მოძრაობს და არც კამერების სიმრავლეა. დღეში ერთი საათიც არ მიწევს მუშაობა და 2-3 კვირაში ერთხელ 1-2 თვიანი შვებულებაც მაქვს ხოლმე. სხვა რა მოგწეროთ არ ვიცი, ძალიან მენატრებით და მესიზმრებით.
თქვენი გოგლიკო
პ.ს. ძალიან გთხოვთ, "შალახოს" დისკი გამომიგზავნეთ, თორემ ზოგჯერ არ მიჯერებენ, რომ მართლა ქართველი ვარ.
