გიორგი ყიფშიძე: "მა­მა­ჩემს იუ­ბი­ლე­ზე კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრომ ერ­თი ბოთ­ლი ღვი­ნო გა­მო­უგ­ზავ­ნა"

მსა­ხი­ო­ბი გი­ორ­გი ყიფ­ში­ძე პრო­ექტ "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბის" გა­მორ­ჩე­უ­ლი მო­ნა­წი­ლე­ა, პრო­ექ­ტის პა­რა­ლე­ლუ­რად გი­ორ­გი სე­რი­ალ "ჩე­მი ცო­ლის და­ქა­ლებ­შიც" თა­მა­შობს, თუმ­ცა ამ­ჯე­რად მი­სი მთა­ვა­რი მი­ზა­ნი"­ ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვებ­ში" გა­მარ­ჯვე­ბა­ა.

- ამ პრო­ექ­ტში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას შე­მო­თა­ვა­ზე­ბის­თა­ნა­ვე დავ­თან­ხმდი, ვერ წარ­მო­მედ­გი­ნა, ცეკ­ვა ასე­თი რთუ­ლი თუ იქ­ნე­ბო­და, მაგ­რამ მონ­დო­მე­ბუ­ლი ვარ, ჩე­მი იდე­ე­ბით მივ­დი­ვარ რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე და მინ­და გა­ვი­მარ­ჯვო. თუ პრო­ექ­ტი მო­ვი­გე, ოჯახ­თან ერ­თად ცალ­კე გა­და­ვალ საცხ­ოვ­რებ­ლად. ახ­ლა ყვე­ლა­ნი ერ­თად ვცხოვ­რობთ. გა­მარ­ჯვე­ბის იმე­დი იმი­ტომ მაქვს, რომ ყვე­ლა­ზე მა­გა­რი მეწყ­ვი­ლე მყავს, ჯუ­ლი­ა­ნა ბარ­გნა­რი არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი გო­გო­ა. ის იგებს, ვი­საც მე­ტს უმე­სი­ჯე­ბენ, ვი­საც ფუ­ლი­ა­ნი მე­გობ­რე­ბი ჰყავს, მეც რომ მყავ­დეს ასე­თი მე­გობ­რე­ბი, აუ­ცი­ლებ­ლად და­მეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ. ამი­ტომ სა­ზო­გა­დო­ე­ბის მხრი­დან ვე­ლო­დე­ბი მხარ­და­ჭე­რას. მთე­ლი ოჯა­ხი გვერ­დში მიდ­გას, მა­მამ პირ­ველ ტურ­ზე ისე ინერ­ვი­უ­ლა, რომ ტი­რო­და...

- თე­ატ­რი, სე­რი­ა­ლი, პრო­ექ­ტი - ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე დროს რო­გორ ანა­წი­ლებ?
- ხელს მიწყ­ობს გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფიც და თე­ატ­რიც. ამ­ჯე­რად სპექ­ტაკ­ლე­ბი არა მაქვს, გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფი კი პა­რას­კევს მი­ნიშ­ნავს გა­და­ღე­ბას. ისე, ხალ­ხი უა­რე­სებს ახერ­ხებს... ოჯა­ხის­თვის დრო სა­ერ­თოდ არ მრჩე­ბა, ბავ­შვი ვე­ღარ მცნობს, ჩემს სუ­რა­თებს ეფე­რე­ბა და ტე­ლე­ფონ­ში მე­ძა­ხის, მა­მა, მო­დი­ო... ახ­ლა რე­ზო გი­გი­ნე­იშ­ვი­ლი იღებს ფილმს "ჯინ­სე­ბის თა­ო­ბის" მი­ხედ­ვით, ცო­ტა ხნის წინ სინ­ჯებ­ზე ვი­ყა­ვი და ვნა­ხოთ, რა იქ­ნე­ბა. ხში­რად მთა­ვა­ზო­ბენ ამა თუ იმ ფილ­მის კას­ტინ­გში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას, მაგ­რამ არის სცე­ნა­რი, სა­დაც კონ­კრე­ტულ­მა პერ­სო­ნაჟ­მა უნ­და ითა­მა­შოს, თუ არ ამირ­ჩე­ვენ, ძა­ლით არ "შე­ვე­ტე­ნე­ბი".

- ამ ასაკ­ში მა­მო­ბა ალ­ბათ სხვა­ნა­ი­რად აღიქ­ვი...
- ასა­კი მო­მე­მა­ტა და, ბუ­ნებ­რი­ვი­ა, სხვა­ნა­ი­რად აღ­ვიქ­ვამ მა­მო­ბას. ნა­ტაშ­კა რომ და­ი­ბა­და, მა­შინ ძა­ლი­ან პა­ტა­რა ვი­ყა­ვი. ნა­ტაშ­კა ახ­ლა 12 წლის არის და რო­გორც ჩემს ტოლს, ისე ვექ­ცე­ვი, შე­ნიშ­ვნის მი­ცე­მაც კი მი­ჭირს. ჩემს მე­უღ­ლეს, ანის, რაც შე­მიძ­ლი­ა, ვეხ­მა­რე­ბი, მაგ­რამ ცეკ­ვე­ბის გა­მო მხო­ლოდ იმ დროს მხე­დავს, რო­ცა მძი­ნავს. თუ მცა­ლი­ა, ალექ­სან­დრეს ვე­რის ბაღ­ში ვა­სე­ირ­ნებ, მო­პირ­და­პი­რე მხა­რეს ვცხოვ­რობთ და მი­წის­ქვე­შა გა­და­სას­ვლე­ლით გა­დამ­ყავს ბაღ­ში. კი­ბე­ზე რთუ­ლია მი­სი ჩაყ­ვა­ნა, რად­გან პან­დუ­სე­ბი არ არის გა­კე­თე­ბუ­ლი. ამ მხრივ ქა­ლაქ­ში ძა­ლი­ან ცუ­დი მდგო­მა­რე­ო­ბა­ა. მარ­ტო ბავ­შვე­ბი ხომ არ არიან, უამ­რავ უნარ­შეზღ­უ­დულ ადა­მი­ანს და­მო­უ­კი­დებ­ლად სურს გა­და­ად­გი­ლე­ბა ქა­ლაქ­ში, მაგ­რამ თბი­ლის­ში ამის სა­შუ­ა­ლე­ბა არ არის. სირ­ცხვი­ლი არ არის? ერ­თი პან­დუ­სი ვერ გაგ­ვი­კე­თე­ბი­ა? მე­რი­ა­ში მე­ტი რა საქ­მე აქვთ, ქა­ლა­ქი უნ­და მო­აწყ­ონ. მთავ­რო­ბის მხრი­დან ასე­თი პრობ­ლე­მე­ბის გა­დაჭ­რა ხალ­ხის­თვის დი­დი შვე­ბა იქ­ნე­ბა.

- გა­ვი­გე, რომ ცო­ტა ხნის წინ მა­მა­შე­ნი, ზუ­რაბ ყიფ­ში­ძე, 60 წლის გახ­და და სა­თა­ნა­დოდ არც კი მი­უ­ლო­ცეს კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო­დან...
- სხვა ქვე­ყა­ნა­ში ეს არ მოხ­დე­ბო­და - ზუ­რა 60 წლის რომ გახ­და, კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრომ ერ­თი ბოთ­ლი წი­თე­ლი ღვი­ნო გა­მო­უგ­ზავ­ნა... სამ­წუ­ხა­როდ, კულ­ტუ­რის სფე­რო­ში არა­ფე­რი შეც­ვლი­ლა. ვის აბა­რია ეს სფე­რო, არც კი ვი­ცი.

- კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტროს...
- ჰო­და, აზ­რზე არ ვარ, ვინ მუ­შა­ობს იქ და რას აკე­თე­ბენ. მგო­ნი, უბ­რა­ლოდ, სხვა­დას­ხვა ქვეყ­ნებ­ში დაფ­რი­ნა­ვენ, თე­ატ­რშიც არა­ვინ მი­ნა­ხავს კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო­დან.

- ად­რე ით­ქვა, რომ ვე­რა­ზე სა­კუ­თა­რი ბიზ­ნე­სი წა­მო­იწყ­ე, გა­ა­მარ­თლა იმ საქ­მემ?
- მე არა­ფე­რი გა­მი­კე­თე­ბი­ა, მე­გო­ბარ­მა გახ­სნა კვე­ბის ობი­ექ­ტი და "ფეხ­ზე
დად­გო­მა­ში" ვეხ­მა­რე­ბო­დით. ნე­ტა მარ­თლა მქონ­დეს სა­კუ­თა­რი ბიზ­ნე­სი და ყო­ველ­დღე იმა­ზე არ მი­წევ­დეს ფიქ­რი, სახ­ლში ჩემს შვილს პუ­რი აქვს თუ არა. მსა­ხი­ო­ბებს სა­მარ­ცხვი­ნო ხელ­ფა­სი გვაქ­ვს, ა­რა­და, ბევრს პი­რი­ქით ჰგო­ნი­ა. არ­ტის­ტე­ბი ასე არ უნ­და ვი­ყოთ, ზოგ­ჯერ ისე უფუ­ლოდ ვყო­ფილ­ვარ, რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე ფე­ხი­თაც კი მივ­სულ­ვარ.

- კულ­ტუ­რის სფე­როს ბევ­რმა მუ­შაკ­მა ამის გა­მო სა­ქარ­თვე­ლო და­ტო­ვა და საზღ­ვარ­გა­რეთ წა­ვი­და სა­მუ­შა­ოდ, შენ არ გიც­დია აქე­დან წას­ვლა?
- ვის რა­ში ვჭირ­დე­ბი? წა­ვი­დო­დი რუ­სეთ­ში, მაგ­რამ არ არის შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა. გა­ვი­გეთ, რომ რუ­სე­თის იმ­პე­რია მთელ დე­და­მი­წას ებ­რძვის და რომ ჩვენ ად­ვი­ლად და­სა­ჩაგ­რე­ბი ვართ, მაგ­რამ ყვე­ლა რუ­სი ასე­თი ხომ არ არის? რა­ტომ არ უნ­და ვი­ცო­დე რუ­სუ­ლი, რა­ტომ არ უნ­და წა­ვი­კითხო ჩე­ხო­ვი ან დოს­ტო­ევ­სკი რუ­სუ­ლად? ეს არის გო­ი­მუ­რი მიდ­გო­მა. ვერ ვე­რე­ვით მტერს და ამი­ტომ არ ვის­წავ­ლოთ რუ­სუ­ლი? თუ აგ­რე­ა, მტერ­თან ყვე­ლა­ზე ახ­ლოს უნ­და იყო.

თამარ ბოჭორიშვილი
ყოველკვირეული გაზეთი "ყველა სიახლე"