ვაინონა რაიდერი: ''ჩემი პირველი მამაკაცი ჯონი დეპი იყო!''
2 030 ნახვა
ვაინონა რაიდერის ბოლო ნამუშევარი ''შიდა ფრონტი'' ახლახან გამოვიდა გაქირავებაში. ვაინონამ სწორედ ამ ახალ ფილმზე და სხვა საინტერესო საკითხებზე ისაუბრა.
- ალბათ, უკვე არაერთხელ გინახავთ ახალი ფილმი. კმაყოფილი ხართ შედეგით?
- ჩემი აზრით, კარგი ამბავი გამოგვივიდა. ჯერ ერთი, მომწონს პირველწყარო - ჩაკ ლოგანის რომანი. მეორეც, სიუჟეტი სილვესტერ სტალონეს მიერ არის ადაპტირებული, ჩემი კოლეგა შესანიშნავი სცენარისტია.
- ამბობენ, სლაი თვითონ აპირებდა მთავარი გმირის თამაშს და რეჟისორობას...
- დიახ, მაგრამ სცენარი ჯერ კიდევ 10 წლის წინ დაიწერა. ამ წლების განმავლობაში ბევრი რამ შეიცვალა, ამიტომ როლი ჯეისონ სტეტემს ანდო, დადგმა კი - გერი ფლედერს. თუმცა სლაი გადაღებებში აქტიურად მონაწილეობდა.
- თქვენ ძალიან დატვირთული როლი გაქვთ...
- ბაიკერი ვარ, მთავარი ბოროტმოქმედის მეგობარი გოგონა. ძალიან სახალისო იყო შავი ჯინსის, ტყავის ქურთუკის მორგება და ცუდ გოგოდ ქცევა. ეს სახე ჩემგან მეტისმეტად შორს არის. სინამდვილეში არც ისეთი გიჟმაჟი ვარ, როგორც წერენ ხოლმე... დიდხანს ძალიან მოკრძალებული მოზარდი ვიყავი. ასაკთან ერთად მოვიდა თავდაჯერება.
- საიდან ასეთი კომპლექსები?
- შემოქმედებითი ოჯახიდან ვარ, მამაჩემი მწერალი იყო და რამდენიმე წელი მშობლებთან ერთად ჰიპების კომუნაში ვცხოვრობდი. იქ დენიც კი არ იყო. 10 წლისა წავედი სკოლაში და როგორც უცნაურს, დამცინოდნენ. ლამაზადაც არავის მივაჩნდი. 15 წლისა ვიყავი, როცა კასტინგის დირექტორმა გამომიცხადა: ''ძვირფასო, არ ხარ საკმარისად ლამაზი, რომ მსახიობი გახდე. რაიმე სხვა გააკეთე!'' ალბათ, ეგონა, კარგი რჩევა მომცა (იცინის).
- ბევრმა ისიც არ იცის, რომ ბუნებრივად ქერათმიანი ხართ. რატომ შეიცვალეთ თმის ფერი?
- 12 წლიდან დავიწყე თმის შეღებვა. ტესტებს ვატარებდი - ცისფრიდან წითლამდე. როცა ფილმ ''ლუკასისთვის'' მსინჯავდნენ, შავი თმა მქონდა და რეჟისორმა მითხრა, რომ ეს საუკეთესო ვარიანტი იყო. მას მერე აღარც შემიცვლია.
- მოგწონთ პოპულარობა?
- პრინციპში, მე და პოპულარობა ერთმანეთს ვერ ვუგებთ. შენი სახელის პრესაში მოხვედრის გარდაუვალობა ამ პროფესიის მინუსია. რასაც წერენ, ხშირად არ არის მართალი, ან ისეთი რამეა, რის გაზიარებასაც სულაც არ ვაპირებდი მთელ სამყაროსთან.
- ჯონი დეპთან თქვენი დაშორების შემდეგ ატეხილ აჟიოტაჟს გულისხმობთ?
- ამასაც. როცა ნიშნობა ჩავშალეთ, საშინელი დეპრესია მქონდა. პრესაში კი ისეთ წვრილმანებს წერდნენ, ნერვები უარესად მეშლებოდა. მე ხომ უმანკო ვიყავი, როცა ჯონის შევხვდი. ის ჩემი პირველი მამაკაცი იყო და ჩემს გულში სამუდამოდ დარჩება... მას მერე ბევრი დრო გავიდა, მაგრამ დღემდე ვმეგობრობთ. ჯონი ყველაზე მძიმე წუთებშიც მეხმარება. როცა მაღაზიაში ძარცვისთვის დამიჭირეს, ჯონიმ გამომიგზავნა ყვავილები და ბარათი: ''არ იდარდო, ძვირფასო, ასეთი რამეები ჩვენ შორის საუკეთესოებსაც ემართებათ. სასამართლოში წარმატებებს გისურვებ! მე შენი მჯერა!'' მიხვდა, რომ ეს ნერვული აშლილობა იყო. დანარჩენებს კი ეგონათ, გავგიჟდი და საერთოდ არ მეკონტაქტებოდნენ. რამდენიმე წელი სამუშაოსაც არ მთავაზობდნენ. ამ ამბიდან მნიშვნელოვანი გაკვეთილი გამოვიტანე, მეტ დროს ვატარებდი ოჯახსა და იმ მეგობრებთან, რომლებიც ჰოლივუდის სამყაროს გარეთ მყავდა. აღმოვაჩინე, რომ ცხოვრება ჩემ გვერდით მიედინებოდა და მე მასში არ ვმონაწილეობდი, ისე ვიყავი ჩაფლული ჰოლივუდის ამბებში. თუმცა გარკვეული დროის შემდეგ მივხვდი, რომ მიყვარს სამსახიობო პროფესია და ამ სფეროში დავბრუნდი.
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- ალბათ, უკვე არაერთხელ გინახავთ ახალი ფილმი. კმაყოფილი ხართ შედეგით?
- ჩემი აზრით, კარგი ამბავი გამოგვივიდა. ჯერ ერთი, მომწონს პირველწყარო - ჩაკ ლოგანის რომანი. მეორეც, სიუჟეტი სილვესტერ სტალონეს მიერ არის ადაპტირებული, ჩემი კოლეგა შესანიშნავი სცენარისტია.
- ამბობენ, სლაი თვითონ აპირებდა მთავარი გმირის თამაშს და რეჟისორობას...
- დიახ, მაგრამ სცენარი ჯერ კიდევ 10 წლის წინ დაიწერა. ამ წლების განმავლობაში ბევრი რამ შეიცვალა, ამიტომ როლი ჯეისონ სტეტემს ანდო, დადგმა კი - გერი ფლედერს. თუმცა სლაი გადაღებებში აქტიურად მონაწილეობდა.
- თქვენ ძალიან დატვირთული როლი გაქვთ...
- ბაიკერი ვარ, მთავარი ბოროტმოქმედის მეგობარი გოგონა. ძალიან სახალისო იყო შავი ჯინსის, ტყავის ქურთუკის მორგება და ცუდ გოგოდ ქცევა. ეს სახე ჩემგან მეტისმეტად შორს არის. სინამდვილეში არც ისეთი გიჟმაჟი ვარ, როგორც წერენ ხოლმე... დიდხანს ძალიან მოკრძალებული მოზარდი ვიყავი. ასაკთან ერთად მოვიდა თავდაჯერება.
- საიდან ასეთი კომპლექსები?
- შემოქმედებითი ოჯახიდან ვარ, მამაჩემი მწერალი იყო და რამდენიმე წელი მშობლებთან ერთად ჰიპების კომუნაში ვცხოვრობდი. იქ დენიც კი არ იყო. 10 წლისა წავედი სკოლაში და როგორც უცნაურს, დამცინოდნენ. ლამაზადაც არავის მივაჩნდი. 15 წლისა ვიყავი, როცა კასტინგის დირექტორმა გამომიცხადა: ''ძვირფასო, არ ხარ საკმარისად ლამაზი, რომ მსახიობი გახდე. რაიმე სხვა გააკეთე!'' ალბათ, ეგონა, კარგი რჩევა მომცა (იცინის).
- ბევრმა ისიც არ იცის, რომ ბუნებრივად ქერათმიანი ხართ. რატომ შეიცვალეთ თმის ფერი?
- 12 წლიდან დავიწყე თმის შეღებვა. ტესტებს ვატარებდი - ცისფრიდან წითლამდე. როცა ფილმ ''ლუკასისთვის'' მსინჯავდნენ, შავი თმა მქონდა და რეჟისორმა მითხრა, რომ ეს საუკეთესო ვარიანტი იყო. მას მერე აღარც შემიცვლია.
- მოგწონთ პოპულარობა?
- პრინციპში, მე და პოპულარობა ერთმანეთს ვერ ვუგებთ. შენი სახელის პრესაში მოხვედრის გარდაუვალობა ამ პროფესიის მინუსია. რასაც წერენ, ხშირად არ არის მართალი, ან ისეთი რამეა, რის გაზიარებასაც სულაც არ ვაპირებდი მთელ სამყაროსთან.
- ჯონი დეპთან თქვენი დაშორების შემდეგ ატეხილ აჟიოტაჟს გულისხმობთ?
- ამასაც. როცა ნიშნობა ჩავშალეთ, საშინელი დეპრესია მქონდა. პრესაში კი ისეთ წვრილმანებს წერდნენ, ნერვები უარესად მეშლებოდა. მე ხომ უმანკო ვიყავი, როცა ჯონის შევხვდი. ის ჩემი პირველი მამაკაცი იყო და ჩემს გულში სამუდამოდ დარჩება... მას მერე ბევრი დრო გავიდა, მაგრამ დღემდე ვმეგობრობთ. ჯონი ყველაზე მძიმე წუთებშიც მეხმარება. როცა მაღაზიაში ძარცვისთვის დამიჭირეს, ჯონიმ გამომიგზავნა ყვავილები და ბარათი: ''არ იდარდო, ძვირფასო, ასეთი რამეები ჩვენ შორის საუკეთესოებსაც ემართებათ. სასამართლოში წარმატებებს გისურვებ! მე შენი მჯერა!'' მიხვდა, რომ ეს ნერვული აშლილობა იყო. დანარჩენებს კი ეგონათ, გავგიჟდი და საერთოდ არ მეკონტაქტებოდნენ. რამდენიმე წელი სამუშაოსაც არ მთავაზობდნენ. ამ ამბიდან მნიშვნელოვანი გაკვეთილი გამოვიტანე, მეტ დროს ვატარებდი ოჯახსა და იმ მეგობრებთან, რომლებიც ჰოლივუდის სამყაროს გარეთ მყავდა. აღმოვაჩინე, რომ ცხოვრება ჩემ გვერდით მიედინებოდა და მე მასში არ ვმონაწილეობდი, ისე ვიყავი ჩაფლული ჰოლივუდის ამბებში. თუმცა გარკვეული დროის შემდეგ მივხვდი, რომ მიყვარს სამსახიობო პროფესია და ამ სფეროში დავბრუნდი.
ჟურნალი ''რეიტინგი''
