ეკა აბშილავას მამაკაცი მძღოლები ავტორბოლაში იწვევენ

კომედი გრუპის მსახიობს, იუმორისტ ეკა აბშილავას, ისეთი მანქანა ჰყავს, მამაკაცების ყურადღებას იქცევს და მას ხშირად შეჯიბრში იწვევენ. სპორტული წითელი "ბეემვე" – ბიჭების საყვარელი მოდელი – ქალურად მორთო, სალონის სარკესთან ფუმფულა სათამაშო დაკიდა, ჭერზე კი პატარ–პატარა ვარსკვლავები მიაკრა. 2 წელია, რაც საჭესთან ზის. თავი უკვე გრძელ გზაზეც მოსინჯა – თბილისიდან ბათუმამდე ჩავიდა, მაგრამ, აი, იქიდან უკან გამობრუნება ვეღარ გარისკა. თვლის, რომ ნორმალური მძღოლია და საჭესთან პატარ–პატარა "ეშმაკობების" უფლებასაც აძლევს თავს.
– ეკა, ბიჭებისთვის საყვარელ მოდელზე რატომ შეაჩერეთ არჩევანი?
– ჩემი "ბეემვე" შეიძლება ბიჭის ავტომობილია, მაგრამ იმდენად საყვარელია, გოგოსაც ძალიან უხდება. თავიდან მექანიკური მართვის მანქანის ყიდვა მინდოდა, სიჩქარეების გადართვის პროცესი მაგრად მომწონს, მაგრამ მერე ეს მირჩიეს. მართვის მოწმობა ძალიან მარტივად ავიღე, თეორიის ჩაბარება არ გამიჭირდა, მაგრამ პრაქტიკაში პირველ ცდაზე ჩავიჭერი. არადა ყველა ეტაპი გავლილი მქონდა, ერთი მანევრი მაპატიეს, მაგრამ როცა ბოლოში მანქანა ჩამიქრა, უკან გამომაბრუნეს. მეორე ცდაზე უპრობლემოდ ჩავაბარე.
– მანქანის ყიდვის სურვილი როდის მოგიმწიფდათ?
– მანქანის ყიდვაზე არც ვფიქრობდი, უბრალოდ მართვის მოწმობის აღების მუღამი მქონდა. სხვათა შორის, მოტოციკლის ა კატეგორიის მართვის მოწმობის აღებაც მინდოდა, მაგრამ ასე მითხრეს, ჯერ მანქანის უნდა აიღო და მერე – მოტოციკლისო. იმედი მაქვს, მოტოციკლს მომავალ ზაფხულს ვიყიდი. მისი მართვა არ ვიცი, მაგრამ მინდა, მყავდეს. მართვის მოწმობა რომ ავიღე, ერთი წელი ჯიბით დამქონდა, რადგან მანქანა არ მყავდა. სხვათა შორის, სერიაც წინასწარ მაჩუქა მეგობრის ქმარმა.

– "ბეემვე"–ს საჭესთან დაჯდომა ახალბედა მძღოლისთვის სარისკო არ იყო?
– ყველა მირჩევდა, ჯერ პატარა, "მალალიტრაჟკა" რამე იყიდე, მიარტყ–მოარტყამ და მალე გააფუჭებო, მაგრამ მე ასე არ ვფიქრობ. ჩემი მანქანა სპორტულია, ვიზუალითაც ძალიან მომწონს და არც ძვირადღირებულია. დამწყებმა მძღოლმა შეიძლება მანქანა გაუსვ–გამოუსვას, ასეთი შემთხვევები მეც მქონდა, მაგრამ გამოცდილება უკვე მივიღე და ასეთი რამ აღარ მემართება. პირველად რომ დავჯექი საჭესთან და ქალაქში გავედი, ყველაზე შოკისმომგვრელი, იცით, რა იყო? გამოცდაზე რაც ჩავაბარე, იმ თეორიისგან განსხვავებით, ქალაქში სულ სხვა ამბები ხდებოდა. მახსოვს, პირველად ჩემი და მოვისვი გვერდით, მეორე დღეს კი სრულიად მარტო მივუჯექი საჭეს. ახალბედა მძღოლი ვიყავი, როცა ბათუმში წავედი, მაინტერესებდა, როგორ "გავქაჩავდი". უკან გამობრუნებისას აღარ დავჯექი, რადგან მივხვდი, რომ ახალბედა მძღოლისთვის ამხელა გზაზე წასვლა–წამოსვლა სარისკო იყო და მეგობარი დავსვი.
– ახლა როგორი მძღოლი ხართ?
– ვთვლი, რომ მანქანას ნორმალურად ვმართავ. მოძრაობის დროს მესიჯიც ამიკრეფია და დამირეკავს კიდეც, მაგრამ არაფერი მაბნევს. ჩემს მანქანაში ყველა მშვიდად ზის. მამაჩემი კი, თუ ჩემ გვერდით ჯდომა უწევს, ყოველთვის მსაყვედურობს, ახლა იმას რატომ გაუსწარი, დათმობა ხომ შეგეძლოო. მისგან სულ შენიშვნებს ვიღებ. არადა სინამდვილეში ძალიან დამთმობი მძღოლი ვარ, ფეხით მოსიარულეებსაც ყურადღებას ვაქცევ. სწრაფი რეაგირების უნარიც გამომუშავებული მაქვს, რაც მძღოლისთვის აუცილებელია.
– ხომ არ გაღიზიანებთ, როცა კაცები ქალებზე ამბობენ, მანქანას ცუდად მართავენო?
– ქალები მართლაც ცუდად მართავენ. მანევრირებაზე ვხვდები, რომ საჭესთან ქალია. არ იცი, მეორე ხაზიდან როდის ჩაგიჭრის გზას. გოგოების უმრავლესობას პარკირება ძალიან უჭირს, მე კი ამის პრობლემა არ მაქვს. მანქანას ვგრძნობ, ზუსტად ვიცი, სად ან როგორ უნდა ჩავაყენო. რამდენიმე დღის წინ ქალმა მძღოლმა ჩემს მანქანას გაუსვა და, როცა მივხვდი, ეს ქალების ავარია იყო, ძალიან მომერიდა. ის გოგო პანიკაში ჩავარდა, არ გაანძრიო მანქანა, დაზღვევა მაქვსო. საპატრულო პოლიცია მოვიდა და მართალი აღმოვჩნდი.
– თქვენ არ შეგიქმნიათ ავარიული სიტუაცია?
– კი, როგორ არა. ერთი შემთხვევა მახსენდება, როცა მეგობრებთან ერთად თბილისის ზღვაზე ავედით. გვინდოდა, სუფთა ჰაერზე დავმსხდარიყავით. გასაჩერებელ ადგილს ვეძებდით. უცებ ჩასახვევი დავინახე და მოულოდნელად გზა ისე მოვჭერი, საპირისპირო მხრიდან მომავალმა მანქანამ ისე ჩამიარა, ლამის დაგვეჯახა.
– გიყვართ სწრაფი სიარული?
– კი, მიყვარს, მაგრამ არასოდეს ვმაიმუნობ მანქანით, მით უმეტეს, თუ გვერდით ვინმე მიზის, მაგრამ ყოფილა შემთხვევები, საიდანღაც გვიან წამოვსულვარ და რაღაც მანევრები გამიკეთებია. რალიში მონაწილეობა რომ შემომთავაზონ, სიამოვნებით დავთანხმდებოდი და გულს იქ ვიჯერებდი. თბილისში ფიზიკურად აღარ არის ადგილი იმისათვის, რომ გაზის სატერფულს ფეხი დააჭირო და 200 კმ/სთ სიჩქარით გავარდე, მით უმეტეს, საღამოს საათებში, როცა ხალხი სამსახურიდან ბრუნდება, ამ დროს ფაქტობრივად 20–ით ვმოძრაობ.
– "ბეემვე"–ს საჭესთან გოგოს რომ ხედავენ, მამაკაცები რბოლაში ხომ არ გიწვევენ?
– სხვათა შორის, ასეთი გამოწვევა ხშირია, თან, იცით, როგორი? წინ გამისწრებენ და ფანჯრიდან ხელს მიქნევენ, გამოგვყევიო, მაგრამ რა სისულელეა, მათ არასოდეს ავყვები! ასეთი ტიპები ხულიგნები და უსაქმურები არიან.
– მოძრაობის წესებს მკაცრად იცავთ?
– კანონმორჩილი მძღოლი კი ვარ, მაგრამ მოძრაობის წესები დამირღვევია. როცა ვიცი, რომ ერთ ქუჩაზე შესასვლელად დიდი წრე უნდა დავარტყა და მაქვს შანსი, მოკლეზეც შევაჭრა, ვარღვევ, მაგრამ ისე არა, რომ სულ ერთი იყოს, წითელი ენთება თუ მწვანე. იცით, მოძრაობის დროს ყველაზე მეტად რა არ მიყვარს? როცა ყვითელი ანთია, შემიძლია წითელი შუქნიშნის ანთებამდე გავიარო და ამ დროს წინ ვიღაც ჩერდება.
– ამ დროს ბრაზდებით?
– არა, ნერვული მძღოლი არ ვარ. გოგოებმა რაღაცეების მიძახება რომ იციან, ასეთი რამ არ მჩვევია და საჭესთან არც ვბილწსიტყვაობ. საცობში თუ მოვხვდი, არც ამ დროს ვღიზიანდები, მუსიკას ვუსმენ.
– პატრული ხშირად გაჩერებთ?
– სხვათა შორის, პატრული ხშირად მაჩერებს, განსაკუთრებით კი საღამოს საათებში. დიდი ბოდიშის მოხდით ალკოჰოლზეც მამოწმებენ. ეს მათი მოვალეობაა და არ ვაპროტესტებ.
ერთხელ ძალიან სასაცილო სიტუაციაში აღმოვჩნდი. ჩემი დაქალი ნახალოვკაში დავტოვე და რომ გამოვბრუნდი, პატრულმა ოთხჯერ გამაჩერა. ბოლოს რომ გამაჩერეს, ისტერიკული სიცილი ამიტყდა, რა ხდება, ხომ მშვიდობაა, საეჭვო მანქანაზე ხომ არ ვზივარ–მეთქი, ვიკითხე. ამიხსნეს, რომ იმ საღამოს ყველას ამოწმებდნენ. როცა მაჩერებენ, ისე ვიძაბები, სულ მგონია, რაღაც დავაშავე. ჯარიმები თითქმის არ მაქვს.
– ძველი ავტომობილი გყავთ, პროფილაქტიკაში სიარული ხშირად გიწევთ?
– თქვენ წარმოიდგინეთ, არა. ძრავიდან დაწყებული ყველაფრით კმაყოფილი ვარ. მანქანის გამოცვლა კი მინდა, მაგრამ არა იმიტომ, რომ ძველია და არაკომფორტულობას ვუჩივი, უბრალოდ უკეთესი მინდა და ალბათ ისევ "ბეემვე"–ს ვიყიდი.
– როგორც მივხვდი, უკვე მანქანის ნაწილებშიც ერკვევით.
– ძალიან კარგად – არა, მაგრამ რაღაც–რაღაცეები უკვე ვიცი. მაგალითად, ამას წინათ ზეთი ჰქონია გამოსაცვლელი და ვერ მივხვდი. ამის გამო კი სხვა ნაწილიც გავაფუჭე.
– მანქანის სალონს აქსესუარებით თუ ამშვენებთ?
– აქსესუარების რა მოგახსენოთ, მაგრამ "ცაზე" ვარსკვლავებს უხვად შენიშნავთ. მეგობრები რომ მისხდებიან მანქანაში, მეუბნებიან, ხვალ შენს მანქანაში რა მაგარი ამინდი იქნებაო. ჩემს "ბეემვე"–ში მეგობრები ვარსკვლავებს თავიანთ სახელებს აწერენ, მოკლედ, ყველას თავისი ვარსკვლავი აქვს "გახსნილი". თავიდან სალონის სარკესთან უამრავი ძონძი მეკიდა, ბრელოკები, ნამდვილი "ბუბლიკებიც". ერთხელ ჩემი 6 წლის ბიძაშვილი ჩამიჯდა მანქანაში. "ბუბლიკი" რომ დაინახა, მოგლიჯა და პირში იტაკა. ბოლოს მივხვდი, რომ სარკესთან ამდენი ხარახურა აღარ შეიძლებოდა და ჩამოვხსენი. ახლა ეს ფუმფულა სათამაშო მიკიდია.
საერთოდ, რასაც შევიძენ, მისი მოვლა და მოწყობა ძალიან მიყვარს. ამ მანქანას თავიდან ისტერიკულად ვუვლიდი, ჩემი ხელით ვრეცხავდი, სერიოზულ "უბორკას" ვატარებდი, ახლა კი ასე აღარ ვარ. სალონში განსაკუთრებულს არაფერს ვინახავ. თქვენ წარმოიდგინეთ, საბარგულიც სულ ცარიელი მაქვს. ქუსლიან ფეხსაცმელს არ ვატარებ და შესაბამისად არც მანქანით დამაქვს.
სოფიო ბოჭორიძე, ჟურნალი სარკე