რატომ ეცოდება ნოდარი მაყურებელს და როგორია გიგა ტაბიძის ნამდვილი დედა
2 320 ნახვა
„კომედი შოუს“ მაყურებელს უკვე რამდენიმე თვეა, ამოჩემებული ჰყავს პერსონაჟი ნოდარი, რომელსაც ფსიქიკურად აშლილი დედა ჰყავს და რომლის გამოც ხშირად უხერხულ სიტუაციაში ვარდება სკოლაში, მეგობრებთან, მასწავლებელთან. თათია სულუაშვილის პერსონაჟი, რომელიც სკეტჩში ნოდარის დედას ასახიერებს, ნერვული აშლილობის ნიადაგზე ურტყამს განურჩევლად ყველას, შვილს, მის თანაკლასელებს. შეურაცხყოფას აყენებს შვილის კლასელის მშობლებს, მასწავლებელს, ხევს შპალერს კლასში, შვილის კლასელის სახლში, ოჯახური კონფლიქტის შემდეგ რეანიმაციაში უწევს ქმარი. ერთი სიტყვით, „კომედი შოუს“ მაყურებელს უკვე რეალურ ცხოვრებაშიც ეცოდება ნოდარი, რომელსაც პროფესიით ფარმაცევტი, 23 წლის ქუთაისელი გიგა ტაბიძე ასახიერებს.
- ბავშვობიდან ვთამაშობ „მან-სან-კან“- ში. ქუთაისში ვარ დაბადებული და გაზრდილი, იქ იუმორი არავის უკვირს. „კავეენზე“ გამომდიოდა თამაში, ხუმრობის წერა. იქ შემამჩნიეს ბიჭებმა და შემომთავაზეს სამსახური.
- პროფესიით ფარმაცევტი ყოფილხარ …
- ჰო. არ ვიცი, რატომ დავინტერესდი. როცა აბიტურიენტი ვიყავი, თავად არ ვიცოდი, რა პროფესია მაინტერესებდა. დედა ფარმაცევტია და ოჯახმა მიიღო გადაწყვეტილება, მის გზას გავყოლოდი. მერე მივხვდი, რომ ჩემგან აფთიაქარი ვერ დადგებოდა. რამდენიმე თვე ვიმუშავე აფთიაქში, დიპლომიც მაქვს. ქარხანაშიც ვიმუშავე, უნივერსიტეტიდან სტაჟირებაზე გამიშვეს. პასუხისმგებლობით კი ვეკიდებოდი უნივერსიტეტს, ნორმალურად ვსწავლობდი, მაგრამ…...
- მშობლები როგორ შეხვდნენ იმას, რომ პროფესია მიატოვე?
- პირველივე კურსიდან იყვნენ შეგუებული, რომ მალე მივატოვებდი ამ საქმეს…. მამაჩემი იუმორისტია, „პიკასოს ბიჭების“ ძველი თაობის წარმომადგენელი. ნიკა არაბიძე, კობა ბარათელი, მამაჩემი - გია ტაბიძე, ერთად მოვიდნენ „რუსთავი 2“-ში და პირველი კომედიური გადაცემებიც მათ უკავშირდება. მამა აქ დათო გოგიჩაიშვილის დროს მუშაობდა. ნინო ბურჯანაძის პირველი პაროდია მას ეკუთვნის.
- მამას გაუხარდებოდა შენი წარმატება ამ სფეროში.
- გაუხარდა. კარგად იცის, რა არის რთული ამ სფეროში, რჩევებსაც მაძლევს. ნოდარი მოსწონს, უბრალოდ, ასეთი დაჩაგრული არ გამიზრდიხარო, მეუბნება (იცინის) და არც ასეთი მახინჯი გამიშვიხარ თბილისშიო.
- გიგა, ნევროზიანი დედის ხელში შენი პერსონაჟი მაყურებელს ეცოდება. შენი ნამდვილი დედა როგორია?
- თათიას პერსონაჟისგან რადიკალურად განსხვავებული. სრული იდილია მაქვს მაგ მხრივ.
- წნევა არ აწუხებს?
- წნევა კი აწუხებს, პულსსაც ვუსინჯავთ, მაგრამ ისეთი არ არის, არც არასდროს ყოფილა.
- არც მაგიდის გადასაფარებლებს ჭრის მეზობლებთან?
- არა, არ ჭრის. ისე, დიდი ხანია, ქუთაისში არ ჩავსულვარ, შეიძლება, დაიწყო უკვე (იცინის).
- მშობლები ქუთაისში ცხოვრობენ, შენ ვის ჩაგაბარეს?
- უკვე დიდი ხანია საკუთარ თავს მიმაბარეს, სტუდენტობიდან მოყოლებული. უკვე მივეჩვიე. კერძებსაც თავად ვიმზადებ და სარეცხსაც ვრეცხავ. ერთი მხრივ, კარგია მარტო ცხოვრება, ბევრ რამეს გასწავლის. სახლსაც თვითონ ვალაგებ.
- შენი გმირის ცხოვრება სკოლას, კლასელებსა და მასწავლებელს უკავშირდება. შენი სკოლის პერიოდიდან რას გაიხსენებ?
- ეს პერიოდი თავგადასავლებით იყო სავსე. რომ ვთქვა, კარგი მოსწავლე ვიყავი და არც ერთ მასწავლებელს ნერვებს არ ვუშლიდი-მეთქი, დიდი ტყუილი იქნება. რომელიმე მასწავლებელი მომივარდება და თქვენს ჟურნალს თავზე დამახევს (იცინის). ბუნტის, შატალოს, ყველაფერი უმსგავსობის ორგანიზატორიც გახლდით და შემსრულებელიც. 2-ჯერ ვარ გარიცხული სხვადასხვა სკოლიდან. პირველი გარიცხვის მიზეზს ვერ ვიტყვი, მრცხვენია, მეორე სკოლიდან თვითონ წამოვედი. ბოლოს სახელი გამიფუჭდა, თუ რამე ფუჭდებოდა კლასში, ყველაფერი მე მბრალდებოდა.
- ქუჩაში ნოდარით ხომ არ მოგმართავენ?
- ეგ არ მწყინს. ერთადერთი, რაც დისკომფორტს მიქმნის, არის სახელი - პიტალო. ქუთაისელის სკეტჩში ეკა აბშილავას ძმას რომ ვთამაშობ, იქ ხომ მეძახიან ამ სახელს. აი, ეს მკლავს (იცინის). ერთხელ შუქნიშანზე გადავდიოდი, უკან ბავშვები მომყვებოდნენ, დამიძა-ხეს პიტალო, ვერ გავიგე, უნდა მეცემა თუ უნდა გამეღიმა. სამჯერ გავუღიმე, მერე დედაჩემის პერსონაჟს დავემსგავსე, თათიას გმირს. პულსი აღარ მესინჯებოდა (იცინის). ერთხელ კიდევ დამიძახებ და მწვანეზეც ვეღარ გადახვალ-მეთქი, შევუღრინე. ხალხი ნოდარს ძირითადად სიბრალულით უყურებს, როგორ უძლებო, მეკითხებიან.
- როგორ ახერხებთ ამ სკეტჩის გადაღების დროს სიცილის შეკავებას?
- გვეცინება. რამდენიმე დუბლად ვწერთ. დედაჩემი თავში რომ მირტყამს, ჭამე, ნოდარო, ეს სცენა რამდენჯერმე ჩავწერეთ. ბოლოს თვალთ დამიბნელდა. სამი დღე თავი მტკიოდა. თუ იმპროვიზაციაც ხდება, თავს ვეღარ ვიკავებთ. მაგალითად, თათიამ შპალერი რომ ჩამოხია, იმპროვიზაცია იყო, თავის შეკავება ძალიან გაგვიჭირდა. საახალწლო კონცერტებს ვგეგმავთ და მაყურებელი საახალწლო კურიოზებში ნახავს იმ დუბლებს, რომლებიც ეთერში არ გასულა. ის სცენა თუ გახსოვთ, იუბილარი ტორტს რომ აქრობს და სანთლები არ ქრება. არ იცოდნენ, ასეთი სანთლები რომ არსებობდა.
- ეგ დადგმული მეგონა.
- მეც... სანთლები რომ აღარ ქრებოდა, იერუსალიმში მეგონა თავი (იცინის). მერე ეგეც იმპროვიზაციულად მოიფიქრა თათიამ, ტორტს წყალი რომ დაასხა.
- გიგა, ნოდარს როგორი გოგონები მოსწონს?
- საერთოდ არ მოსწონს…. არა, კი მოსწონს, მაგრამ ჯერ დედამისს უნდა მოეწონოს და რთულია ეგ ამბავი. მე თავისუფალი გოგონები მომწონს, კარგი ვიზუალით და თავისუფალი აზროვნებით.
- შეყვარებული ყოფილხარ?
- ორჯერ ვიყავი შეყვარებული.
- გოგონებს თავს როგორ აწონებ?
- ყველანაირად, იუმორით, საქციელით, რაც გამომდის,… რაც არ გამომდის, იმასაც ვაკეთებ, მაგრამ მერე ვხვდები, რომ არ იყო საჭირო (იცინის).
- რა გამოგდის?
- სიმღერა გამომდის, ბავშვობაში სკოლის ანსამბლში ხალხურ სიმღერებს ვმღეროდი. ქუთაისის მოსწავლე-ახალგაზრდობის სახლშიც ვმღეროდი, ოღონდ გოგოს ფანჯრებთან სერე-ნადები არასდროს შემისრულებია, ასეთი რამეები არ მომწონს. ერთხელ ძმაკაცის შეყვარებულისთვის ვიმღერე, თან კორპუსი შეგვეშალა, კორპუსი კი არა, მიკრორაიონი (იცინის). სინათლე მარტო ერთ ბინაში აინთო. კვერცხები არ უსვრიათ, გადავრჩით…. კიდევ ცეკვა გამომდის ცოტა-ცოტა. მკლავჭიდელიც გახლავართ, საქართველოს ჩემპიონიც გავხდი ამ სპორტში. მერე ტრავმის გამო დავანებე თავი.
- რას გვიმზადებთ შენ და თათია საახალწლო კონცერტებზე დედა-შვილის ამპლუაში?
- მუსიკალურ ნომერზე ვფიქრობთ, ვნახოთ, ვეცდებით, საინტერესო და სახალისო ნომერი შემოგთავაზოთ.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი „რეიტინგი“
- ბავშვობიდან ვთამაშობ „მან-სან-კან“- ში. ქუთაისში ვარ დაბადებული და გაზრდილი, იქ იუმორი არავის უკვირს. „კავეენზე“ გამომდიოდა თამაში, ხუმრობის წერა. იქ შემამჩნიეს ბიჭებმა და შემომთავაზეს სამსახური.
- პროფესიით ფარმაცევტი ყოფილხარ …
- ჰო. არ ვიცი, რატომ დავინტერესდი. როცა აბიტურიენტი ვიყავი, თავად არ ვიცოდი, რა პროფესია მაინტერესებდა. დედა ფარმაცევტია და ოჯახმა მიიღო გადაწყვეტილება, მის გზას გავყოლოდი. მერე მივხვდი, რომ ჩემგან აფთიაქარი ვერ დადგებოდა. რამდენიმე თვე ვიმუშავე აფთიაქში, დიპლომიც მაქვს. ქარხანაშიც ვიმუშავე, უნივერსიტეტიდან სტაჟირებაზე გამიშვეს. პასუხისმგებლობით კი ვეკიდებოდი უნივერსიტეტს, ნორმალურად ვსწავლობდი, მაგრამ…...
- მშობლები როგორ შეხვდნენ იმას, რომ პროფესია მიატოვე?
- პირველივე კურსიდან იყვნენ შეგუებული, რომ მალე მივატოვებდი ამ საქმეს…. მამაჩემი იუმორისტია, „პიკასოს ბიჭების“ ძველი თაობის წარმომადგენელი. ნიკა არაბიძე, კობა ბარათელი, მამაჩემი - გია ტაბიძე, ერთად მოვიდნენ „რუსთავი 2“-ში და პირველი კომედიური გადაცემებიც მათ უკავშირდება. მამა აქ დათო გოგიჩაიშვილის დროს მუშაობდა. ნინო ბურჯანაძის პირველი პაროდია მას ეკუთვნის.
- მამას გაუხარდებოდა შენი წარმატება ამ სფეროში.
- გაუხარდა. კარგად იცის, რა არის რთული ამ სფეროში, რჩევებსაც მაძლევს. ნოდარი მოსწონს, უბრალოდ, ასეთი დაჩაგრული არ გამიზრდიხარო, მეუბნება (იცინის) და არც ასეთი მახინჯი გამიშვიხარ თბილისშიო.
- გიგა, ნევროზიანი დედის ხელში შენი პერსონაჟი მაყურებელს ეცოდება. შენი ნამდვილი დედა როგორია?
- თათიას პერსონაჟისგან რადიკალურად განსხვავებული. სრული იდილია მაქვს მაგ მხრივ.
- წნევა არ აწუხებს?
- წნევა კი აწუხებს, პულსსაც ვუსინჯავთ, მაგრამ ისეთი არ არის, არც არასდროს ყოფილა.
- არც მაგიდის გადასაფარებლებს ჭრის მეზობლებთან?
- არა, არ ჭრის. ისე, დიდი ხანია, ქუთაისში არ ჩავსულვარ, შეიძლება, დაიწყო უკვე (იცინის).
- მშობლები ქუთაისში ცხოვრობენ, შენ ვის ჩაგაბარეს?
- უკვე დიდი ხანია საკუთარ თავს მიმაბარეს, სტუდენტობიდან მოყოლებული. უკვე მივეჩვიე. კერძებსაც თავად ვიმზადებ და სარეცხსაც ვრეცხავ. ერთი მხრივ, კარგია მარტო ცხოვრება, ბევრ რამეს გასწავლის. სახლსაც თვითონ ვალაგებ.
- შენი გმირის ცხოვრება სკოლას, კლასელებსა და მასწავლებელს უკავშირდება. შენი სკოლის პერიოდიდან რას გაიხსენებ?
- ეს პერიოდი თავგადასავლებით იყო სავსე. რომ ვთქვა, კარგი მოსწავლე ვიყავი და არც ერთ მასწავლებელს ნერვებს არ ვუშლიდი-მეთქი, დიდი ტყუილი იქნება. რომელიმე მასწავლებელი მომივარდება და თქვენს ჟურნალს თავზე დამახევს (იცინის). ბუნტის, შატალოს, ყველაფერი უმსგავსობის ორგანიზატორიც გახლდით და შემსრულებელიც. 2-ჯერ ვარ გარიცხული სხვადასხვა სკოლიდან. პირველი გარიცხვის მიზეზს ვერ ვიტყვი, მრცხვენია, მეორე სკოლიდან თვითონ წამოვედი. ბოლოს სახელი გამიფუჭდა, თუ რამე ფუჭდებოდა კლასში, ყველაფერი მე მბრალდებოდა.
- ქუჩაში ნოდარით ხომ არ მოგმართავენ?
- ეგ არ მწყინს. ერთადერთი, რაც დისკომფორტს მიქმნის, არის სახელი - პიტალო. ქუთაისელის სკეტჩში ეკა აბშილავას ძმას რომ ვთამაშობ, იქ ხომ მეძახიან ამ სახელს. აი, ეს მკლავს (იცინის). ერთხელ შუქნიშანზე გადავდიოდი, უკან ბავშვები მომყვებოდნენ, დამიძა-ხეს პიტალო, ვერ გავიგე, უნდა მეცემა თუ უნდა გამეღიმა. სამჯერ გავუღიმე, მერე დედაჩემის პერსონაჟს დავემსგავსე, თათიას გმირს. პულსი აღარ მესინჯებოდა (იცინის). ერთხელ კიდევ დამიძახებ და მწვანეზეც ვეღარ გადახვალ-მეთქი, შევუღრინე. ხალხი ნოდარს ძირითადად სიბრალულით უყურებს, როგორ უძლებო, მეკითხებიან.
- როგორ ახერხებთ ამ სკეტჩის გადაღების დროს სიცილის შეკავებას?
- გვეცინება. რამდენიმე დუბლად ვწერთ. დედაჩემი თავში რომ მირტყამს, ჭამე, ნოდარო, ეს სცენა რამდენჯერმე ჩავწერეთ. ბოლოს თვალთ დამიბნელდა. სამი დღე თავი მტკიოდა. თუ იმპროვიზაციაც ხდება, თავს ვეღარ ვიკავებთ. მაგალითად, თათიამ შპალერი რომ ჩამოხია, იმპროვიზაცია იყო, თავის შეკავება ძალიან გაგვიჭირდა. საახალწლო კონცერტებს ვგეგმავთ და მაყურებელი საახალწლო კურიოზებში ნახავს იმ დუბლებს, რომლებიც ეთერში არ გასულა. ის სცენა თუ გახსოვთ, იუბილარი ტორტს რომ აქრობს და სანთლები არ ქრება. არ იცოდნენ, ასეთი სანთლები რომ არსებობდა.
- ეგ დადგმული მეგონა.
- მეც... სანთლები რომ აღარ ქრებოდა, იერუსალიმში მეგონა თავი (იცინის). მერე ეგეც იმპროვიზაციულად მოიფიქრა თათიამ, ტორტს წყალი რომ დაასხა.
- გიგა, ნოდარს როგორი გოგონები მოსწონს?
- საერთოდ არ მოსწონს…. არა, კი მოსწონს, მაგრამ ჯერ დედამისს უნდა მოეწონოს და რთულია ეგ ამბავი. მე თავისუფალი გოგონები მომწონს, კარგი ვიზუალით და თავისუფალი აზროვნებით.
- შეყვარებული ყოფილხარ?
- ორჯერ ვიყავი შეყვარებული.
- გოგონებს თავს როგორ აწონებ?
- ყველანაირად, იუმორით, საქციელით, რაც გამომდის,… რაც არ გამომდის, იმასაც ვაკეთებ, მაგრამ მერე ვხვდები, რომ არ იყო საჭირო (იცინის).
- რა გამოგდის?
- სიმღერა გამომდის, ბავშვობაში სკოლის ანსამბლში ხალხურ სიმღერებს ვმღეროდი. ქუთაისის მოსწავლე-ახალგაზრდობის სახლშიც ვმღეროდი, ოღონდ გოგოს ფანჯრებთან სერე-ნადები არასდროს შემისრულებია, ასეთი რამეები არ მომწონს. ერთხელ ძმაკაცის შეყვარებულისთვის ვიმღერე, თან კორპუსი შეგვეშალა, კორპუსი კი არა, მიკრორაიონი (იცინის). სინათლე მარტო ერთ ბინაში აინთო. კვერცხები არ უსვრიათ, გადავრჩით…. კიდევ ცეკვა გამომდის ცოტა-ცოტა. მკლავჭიდელიც გახლავართ, საქართველოს ჩემპიონიც გავხდი ამ სპორტში. მერე ტრავმის გამო დავანებე თავი.
- რას გვიმზადებთ შენ და თათია საახალწლო კონცერტებზე დედა-შვილის ამპლუაში?
- მუსიკალურ ნომერზე ვფიქრობთ, ვნახოთ, ვეცდებით, საინტერესო და სახალისო ნომერი შემოგთავაზოთ.
ნინო მჭედლიშვილი
ჟურნალი „რეიტინგი“
