სალომე ღვინიაშვილი: "ზურას კიდევ ერთ შვილს აუცილებლად გავუჩენ"

ყოფილი მოდელი სალომე ღვინიაშვილი 8 წელია საქართველოს საფეხბურთო ნაკრების აწ უკვე ყოფილი კაპიტნის, ზურა ხიზანიშვილის მეორე ნახევარია და ფეხბურთელის ცხოვრების ჭაპანს ქმართან ერთად ეწევა, თავისი სტატუსის ყველა პლუსი და მინუსი გამოცდილი აქვს. ზურას მატჩები, ნერვიულობა, ტრავმები, მოგება, წაგება, ხანგრძლივი განშორებები... მათ ცხოვრებას ართულებს, მაგრამ სალომე ქმრისთვის ძლიერი ზურგია, ყველა პრობლემას ერთად უმკლავდებიან. საქართველოს ნაკრების მწვრთნელმა თემურ ქეცბაიამ ზურა ხიზანიშვილი არცთუ სასურველ კონტექსტში მოიხსენია, ცოლ–ქმარი ამ გულისტკენასაც ერთად მოერივნენ და ნაკრების დატოვების შესახებ გადაწყვეტილებაც ერთად მიიღეს.
ცოლი თბილისში სამ შვილთან ერთად ცხოვრობს, ქმარი კი თურქეთში, გუნდ "ქაისერში" თამაშობს. სალომე ხან აქ არის, ხან იქ. მათი ოჯახის ცხოვრებაზე, სიხარულსა თუ პრობლემებზე, ნაკრებში მომხდარ ბოლოდროინდელ სკანდალზე ფეხბურთელის ცოლი "სარკეს" უამბობს.
– სალომე, საქართველოს ფეხბურთის ნაკრებში სკანდალი არ წყდება. მწვრთნელ თემურ ქეცბაიასა და თქვენს ქმარს შორის კი ბოლო დროს განსაკუთრებით დაიძაბა ურთიერთობა. ეს ყველაფერი თქვენზეც მძიმედ მოქმედებს?
– მე ამ ყველაფრის მომსწრე ვიყავი და ვარ. გული მეტკინა, როცა ბატონმა თემურმა ინტერვიუში ზურას არაპატრიოტი და ბინძური ადამიანი უწოდა. დარწმუნებული ვარ, ეს ცხელ გულზე იყო ნათქვამი. ზურა უკონფლიქტო ადამიანია, არასდროს ჰქონია უთანხმოება არც მწვრთნელთან, არც მეგობრებთან და არც ოჯახში. თუ რამეს არასწორად ფიქრობს ან ამბობს, მის მიმართ ყოველთვის ობიექტური ვარ.
ზურა ყოველ მატჩს ტკივილგამაყუჩებლებით თამაშობს. 32 წლის არის და ამ სპორტისთვის პატარა აღარაა, ფეხზე დიდი ტრავმა აქვს, ამ ყველაფრის მიუხედავად, ბავშვივით გახარებული მოდიოდა ხოლმე საქართველოს ნაკრების თამაშებზე.
– ზურამ სატელევიზიო ინტერვიუში თქვა, რომ ქეცბაია იყო ცუდი მწვრთნელი, ის აგინებდა ფეხბურთელებს...
– საკუთარ თავს ამ თემაზე ლაპარაკის უფლებას არ ვაძლევ, რადგან ვთვლი, რომ ეს ფეხბურთელისა და მწვრთნელის ურთიერთობაა. თან მინდა, შეგისწოროთ და გითხრათ, ზურას არ უთქვამს, რომ ბატონი თემური ცუდი მწვრთნელია, პირიქით, თქვა, რომ ქეცბაია კარგი მწვრთნელია და შეუძლებელია, ამაში არ დავეთანხმოთ.
ზურა ყოველთვის გაგებით ეკიდება ყველაფერს, ისეთი არ არის, წყენა გულში ჩაიდოს. უბრალოდ ცუდია, როცა ტელევიზიით იგებ, რომ საქართველოს ნაკრების კაპიტანი აღარ ხარ. ეს ამბავი მეც ტელევიზიით შევიტყვე და სიმართლე გითხრათ, მეწყინა, გავბრაზდი და ზურას ვუთხარი, ნაკრებიდან წამოდი–მეთქი. გამიბრაზდა და მიპასუხა, ნაკრებში კაპიტნის ლენტის გამო ხომ არ ვთამაშობო. არ მინდოდა ამ თემაზე ლაპარაკი, მაგრამ გულნატკენი ვარ, რადგან ვიცი სიმართლე და რეალობა. ეს სიმართლე იცის ყველამ, ხილ–ბოსტნეულის მაღაზიაში რომ შევდივარ, გამყიდველებიც კი მეუბნებიან, თუ როგორ სტკივათ ამ ამბის გამო გული.
– თემურ ქეცბაიას ოჯახთან თქვენ და ზურას მეგობრული ურთიერთობა გქონდათ?
– ზურა და თემური შოტლანდიის გუნდ "დანდიში" ერთად თამაშობდნენ. წლებია ერთმანეთს იცნობენ, მე პირადად მასთან ახლო ურთიერთობა არ მქონია.
– ქეცბაიამ თქვა, რომ ზურა ყველაზე სუსტი მოთამაშეა და იმ გუნდის კაპიტანი იყო, რომელსაც თამაში არ მოუგია.
– თუ მწვრთნელი თვლის, რომ ფეხბურთელი სუსტია, უნდა გაუშვას ნაკრებიდან, აღარ უნდა გამოიძახოს. ბატონი თემური კი ზურას მაინც იძახებდა გუნდში.
– როცა ბოლოს ზურამ მაინც გადაწყვიტა ნაკრების დატოვება, როგორ შეხვდით მის ამ ნაბიჯს?
– მისთვის ამ გადაწყვეტილების მიღება ძალიან მტკივნეული იყო. როცა ზურა ამ განცხადებას წერდა, მეც მის გვერდით ვიყავი და ორივეს ცრემლები მოგვდიოდა. ზურამ 92 მატჩი ითამაშა ნაკრებში, 17 წლიდან მოყოლებული მთელი ცხოვრება ნაკრებში გაატარა, მისთვის მეორე სახლი იყო... ჩვენს ემოციას სიტყვებით ვერ გადმოგცემთ! რა თქმა უნდა, ყველა სპორტი დროებითია, ზურა ადრე თუ გვიან ისედაც წამოვიდოდა საქართველოს ნაკრებიდან და დაამთავრებდა საფეხბურთო კარიერას, მაგრამ მისი ამ სახით წამოსვლა გულსატკენი იყო.
– სად უფრო გეამაყებოდათ მისი თამაში – საქართველოში თუ საზღვარგარეთ?
– რა თქმა უნდა, საქართველოს ნაკრებში თამაშის დროს უფრო დიდი სიამაყით ვუყურებდი. ბუნებრივია, საზღვარგარეთაც ვნერვიულობ მატჩის წინ, მაგრამ ამ ორს ერთმანეთთან არ შევადარებ, ჩემს ნათქვამს კარგად გაიგებენ ფეხბურთელების ცოლები. ყოველთვის, როცა საქართველოს ნაკრების თამაში იმართებოდა თბილისში, ნაკრების მაისურით მივდიოდი. არ აქვს მნიშვნელობა, ზურა ითამაშებს თუ არა ან ბატონი თემური იქნება მწვრთნელი თუ არა, საქართველოს ნაკრების გულშემატკივრობას გავაგრძელებ.
– თემურ ქეცბაიამ თქვა, ზურას უკან ბევრი ადამიანი დგასო. რა კლანზე საუბრობდა?
– მის ამ ნათქვამზე გამეცინა, მართლა მაინტერესებს, რა კლანზე საუბრობდა და თუ რამეს გაიგებთ, მეც შემატყობინეთ.
– როგორ ფიქრობთ, ზურას საქმიანობას საქართველო უფრო დააფასებს თუ უცხოეთი?
– რა თქმა უნდა, თავის ქვეყანაში დააფასებენ. მან 92 მატჩი ითამაშა საქართველოს ნაკრებში და ეს არ არის დასაფასებელი? კობიაშვილმა ითამაშა 100 მატჩი და ზურა არის მეორე, რომელმაც ამდენი მატჩი ჩაატარა საქართველოს ნაკრებში. მას ინგლისშიც აფასებენ, თურქეთშიც, მაგრამ ეს ყველაფერი მეორეხარისხოვანია, მთავარია, როგორ გაფასებენ შენს ქვეყანაში.

– ზურასთან ერთად შვიდმა ფეხბურთელმა დატოვა ნაკრები, ისინიც გულნატკენები წავიდნენ გუნდიდან. ეს ფაქტი თქვენთვის რაზე მეტყველებს?
– კარგია, რომ ეს თემა წამოჭერით. ამ რამდენიმე დღის წინ "პირველ არხზე" თემურ ქეცბაიას რომ ვუსმენდი, ეს კითხვა დამებადა – შვიდი ფეხბურთელი რატომ წავიდა ნაკრებიდან, მაგრამ, სამწუხაროდ, ჟურნალისტმა ეს კითხვა არ დაუსვა. ნაკრები მხოლოდ ზურამ ხომ არ დატოვა? დანარჩენებიც იმავე პრობლემის გამო წავიდნენ. მე ვთვლი, რომ ზურა ქეცბაიას წინაშე მართალია. რთულია, როცა გაბრალებენ, რომ არაპატრიოტი ხარ. შეიძლება სპორტსმენი არ მოგწონს, მაგრამ მადლობა გადაუხადე, დაემშვიდობე და უთხარი, რომ ასპარეზი ახალგაზრდებს გადასცეს. ამ ფორმით ურთიერთობა ცუდია.
– როცა ქმარი პრობლემების წინაშე დგას, თქვენ ამ დროს რას განიცდით?
– ყოველთვის ვცდილობ, ობიექტური ვიყო. გული მტკივა, როცა მას სტკივა, ისევე განვიცდი, როგორც ის განიცდის.
– როგორ ფიქრობთ, ზურა იღბლიანი ფეხბურთელია?
– ზურა ძალიან შრომისმოყვარეა, პროფესიონალია. 8 წლის განმავლობაში არ მახსოვს, ერთხელ მაინც გაეცდინოს ვარჯიში. 39 ჰქონია ტემპერატურა და მაინც უვარჯიშია, ამას სრული პასუხისმგებლობით ვამბობ. ბევრი ფეხბურთელი იყო ზურაზე იღბლიანი და ნიჭიერი, მაგრამ თავიანთი კარიერა ძალიან მალე დაასრულეს. ასე რომ, მთავარი შრომისმოყვარეობაა.

– მისი გეგმები როგორია, რას აპირებს?
– რამდენიმე წელი კიდევ აპირებს თამაშს. ძალიან წარმატებით თამაშობს "ქაისერში". როცა საფეხბურთო კარიერას დაასრულებს, დარწმუნებული ვარ, თავის სფეროში დარჩება.
– ითქვა, რომ კახი კალაძის მსგავსად, ზურაც პოლიტიკაში აპირებს წასვლას. ეს სიმართლეა?
– სისულელეა! ზუსტად ვიცი, რომ პოლიტიკაში წასვლას არ გეგმავს.
– ფეხბურთელის ცოლობა პრესტიჟული და საამაყოცაა და, როგორც უკვე გამოსცადეთ, რთულიც. პირადად თქვენ რა პრობლემებს წააწყდით ამ 8 წლის განმავლობაში?
– როდესაც ზურას მივყვებოდი ცოლად, დედამისმა მითხრა, ფეხბურთელის ცოლობა რთულიაო. მოგეხსენებათ, რომ ზურას მამაც ფეხბურთელი იყო. მაშინ ვიფიქრე, ნეტა, ფეხბურთელის ცოლობაში რა სირთულე უნდა იყოს–მეთქი. ახლა კი მეც ვამბობ, რომ რთულია ფეხბურთელის ცოლობა, უფრო მეტიც, არ მინდა, ჩემი შვილი ფეხბურთელი გახდეს. რასაც ზურას გამო განვიცდი, შვილზეც იმავეს ვერ გადავიტან, ნერვიულობა ტრავმებზე, მოგებაზე, წაგებაზე... აღარ მინდა, ეს ყველაფერი თავიდან გავიარო. სხვადასხვა ქვეყნებში ვცხოვრობთ, ესეც ერთი დიდი სირთულეა.
– როგორ უძლებთ ამ განშორებებს?
– ბუნებრივია, რთულად. ეს ყველაფერი შვილებისთვისაც არ არის ადვილი, რამდენჯერმე შეიცვალეს სკოლა. უცხო თვალისთვის შეიძლება ეს ადვილია ან ფიქრობს, რომ ფუფუნებაში ვცხოვრობთ, მაგრამ რეალურად, ასე არ არის, ყველაფერში უდიდესი შრომაა ჩადებული. ფაქტობრივად, ფეხბურთელს თავისი ცხოვრება არ აქვს. ვერ ჭამს იმას, რაც უნდა, ვერ ერთობა, თავიდან ბოლომდე საქმეზეა დამოკიდებული.

– მშვიდი ოჯახური ცხოვრება როგორ წარმოგიდგენიათ?
– ჩემი და ზურას დიდი სურვილია, დარჩეს ფეხბურთში. მას აქვს იმის პოტენციალი, რომ კარგი მწვრთნელი იყოს. თუ ასე გამოვა, მშვიდი ცხოვრება სიბერეში გველის.
– როცა განშორებების მერე ზურა შვილებს ხვდება, როგორია მათი ურთიერთობა, გაუცხოება ხომ არ იგრძნობა?
– როგორც იცით, უფროსი ვაჟი, დათუნა, პირველი ქორწინებიდან მყავს და ის უკვე 11 წლის ბიჭია. ტასო 7 წლისაა, ნიტა – 5–ის. ზურას მათთან არაჩვეულებრივი ურთიერთობა აქვს. ბავშვები რომ იძინებენ, მამას ითხოვენ, როცა ბანაობენ, უნდათ, რომ მამამ დაბანოს. ჩემ ირგვლივ ზურასნაირი მამა ჯერ არ მინახავს. დათუნამ გაიგო ნაკრებიდან ზურას წამოსვლის შესახებ და ძალიან განიცადა. ტასუნა და ნიტა კი პატარები არიან და ასეთ საკითხებზე მათი თანდასწრებით არ ვსაუბრობთ.
– თქვენს 8 წლიან თანაცხოვრებას როგორ შეაფასებდით?
– რაც დრო გადის, ვრწმუნდები, რომ ბედნიერი ადამიანი ვარ, რადგან ისეთი მამაკაცი მყავს გვერდით, როგორიც ზურაა. რაც წლები გვემატება, ზურა მით უფრო მიყვარდება. ასე თუ გაგრძელდა, შეიძლება სიყვარულისგან გული გამისკდეს!
– ამბობენ, რომ მეოთხე შვილს ელოდებით, მართალია?
– არა, ორსულად არ ვარ. მეც და ზურასაც ძალიან გვინდა, რომ კიდევ გავაჩინოთ შვილი, თუმცა ეს ახლო მომავლის გეგმებში არ შედის. ჩვენი გოგოები რომ წამოიზრდებიან, ზურას კიდევ ერთ შვილს აუცილებლად გავუჩენ.
– სალომე, ინტერვიუს დასასრულს გკითხავთ კახი კალაძის ცოლის, ანუკი არეშიძის კოლექციის ჩვენებაზე, რომელიც კიევში გაიმართა. თქვენ ამ ჩვენებას ესწრებოდით. რა შთაბეჭდილებებით დაბრუნდით უკრაინიდან?
– პირველ რიგში, ანუკის ვულოცავ ამ წარმატებას! ძალიან კარგი კოლექცია შემოგვთავაზა. ანუკი ძალიან ბევრს შრომობს და დარწმუნებული ვარ, წინ დიდი წარმატება ელის. მჯერა, რომ მალე მთელი მსოფლიო გაიცნობს და მის ტანსაცმელს მსოფლიოს მოდური ქალები ჩაიცვამენ. მას ძალიან ლამაზი ჩვენება ჰქონდა კიევში და განსაკუთრებულად შთამბეჭდავი ფინალი იყო ირინა შეიკის გამოსვლა პოდიუმზე.
– თქვენ არ გასულხართ პოდიუმზე?
– მის ჩვენებაზე სტუმრის სტატუსით ვიყავი. მე სამოდელო კარიერას თავი დავანებე. ახლა ტელეწამყვანობას ვაპირებ, ერთ–ერთ არხზე მზადდება გადაცემა, სადაც წამყვანად მოგევლინებით.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე