თამრიკო ჭოხონელიძე: "ქორწინების ბეჭედს საფლავშიც ჩავიყოლებ"

მომღერალი თამრიკო ჭოხონელიძე უკვე ორი შვილიშვილის ბებიაა. ამ სტატუსმა მის ცხოვრებას დიდი სიხარული შეჰმატა. ელენე მახარაძე უკვე 3 წლისაა, პატარა მარიამ როინიშვილი კი სულ რამდენიმე თვის წინ მოევლინა ქვეყანას. მომღერალი ბებია ცდილობს, მათ აღზრდაში თავისი წვლილი შეიტანოს, მათ ახალგაზრდა დედებს მაქსიმალურად დაეხმაროს. ქალბატონ თამრიკოს უკვე დაუდგა ეტაპი, როცა შვილები დაფრთიანდნენ და დამოუკიდებელი ცხოვრებისკენ გაფრინდნენ. მარტოობა მისთვის ახლა უფრო საგრძნობია, მაგრამ მაინც არ ნანობს, რომ მეორედ არ გათხოვდა, ახალი ბედნიერების ძიება სხვა მამაკაცთან არ დაიწყო. დღემდე ქორწინების ბეჭედს ატარებს, როგორც იმ პერიოდის სიმბოლოს, რომელმაც მის ცხოვრებაში შვილების სახით დიდი საჩუქარი დატოვა. ყოფილ ქმარზე, მსახიობ გია როინიშვილზე, რომელიც ნაციონალური ხელისუფლების წევრი და წინა მოწვევის პარლამენტის დეპუტატი იყო, მიუხედავად პოლიტიკურ შეხედულებათა განსხვავებულობისა, ისევ გული შესტკივა.
– ქალბატონო თამრიკო, უკვე ორი შვილიშვილის ბებია ხართ და თქვენს ცხოვრებაში ალბათ სხვა, ძალიან სასიამოვნო პერიოდი დაიწყო.
– ჯერ კიდევ ვერ ვაცნობიერებ, რომ ელენე და მარიამი ჩემი შვილიშვილები არიან. ასე მგონია, შვილების დაბადების ეტაპი განმიახლდა. კოკომ და მარიამმა ამქვეყნად მოვლინებით იმხელა ბედნიერება მომიტანეს, რომ ამას არაფერი შეედრება. არავინ თქვას, რომ შვილიშვილის დაბადება შვილის დაბადებას გადაწონის, ეს არის მტკნარი სიცრუე! გულში არსებობს ადგილი, რომელიც მიძინებულია და, როგორც კი შვილიშვილი იბადება, ეს გულისკარი იხსნება. ადამიანის ცხოვრებაში შვილს და შვილიშვილს თავიანთი ადგილი უჭირავთ.
45 წლის ვიყავი, ბებია რომ გავხდი. ძალიან მალე ნახევარ საუკუნეს ორი შვილიშვილით შევხვდები. 3 წლის წინ ელენეს დაბადებამ ჩვენს ოჯახში დიდი სიხარული შემოიტანა. მეორე შვილიშვილს სხვაგვარი მოლოდინით დავხვდი, ვიცოდი, რომ მის მშობლებს სხვა სახელი ჰქონდათ მოფიქრებული, ანიმ (ანი იმნაძე, თამრიკო ჭოხონელიძის რძალი, ავტ.) კი დიდი სიურპრიზი მომიწყო – როცა მის სანახავად პალატაში შევედი, პატარა მარიამ როინიშვილის დაბადება მომილოცა. მინდა, მადლობა გადავუხადო ჩაჩავას კლინიკას იმ მოპყრობისა და პროფესიონალიზმისთვის, რომელიც მათ გამოიჩინეს.
– შვილიშვილების აღზრდაში აქტიურ როლს თამაშობთ?
– ელენე ჩემთან იზრდება, ამიტომ მის აღზრდაში ყოველდღიურად ვმონაწილეობ, თუმცა ვთვლი, რომ შვილი დედამ და მამა უნდა აღზარდონ. მარიამი სამაგალითო დედაა, მე კი ხელს ვუწყობ. რაც შეეხება პატარა მარიამის აღზრდას, ერთადერთი, რაც შემიძლია, რძალს ხელს ვუწყობ, რომ ბავშვი დიდი ხანი ჰყავდეს ბუნებრივ კვებაზე. სხვა მხრივ, ანი ოჯახურ ცხოვრებას ძალიან კარგად უძღვება.
– ელოდით, რომ თქვენი რძალი და ქალიშვილი ასე კარგად მოირგებდნენ დედის როლს?
– ნაწილობრივ ამის მოლოდინი მქონდა. ვიცოდი, სად და ვის მაგალითზე იზრდებოდა მარიამი. მას ოჯახში ბევრი ქალი ჰყავდა სამაგალითოდ, რომ თვითონაც კარგი დედა დამდგარიყო. იგივე შემიძლია ანიზე ვთქვა, არაჩვეულებრივი ოჯახიდანაა და მართლაც სამაგალითო დედაა. იმას კი ნამდვილად არ ველოდი, რომ კოკო, როგორც ქმარი და მამა, ასეთი ჩამოყალიბდებოდა. თითით საჩვენებელი აღმოჩნდა. ბავშვის აღზრდაში თავიდან ბოლომდეა ჩართული, მისნაირი მამები მართლა დიდი იშვიათობაა.
– შვილებს თავ–თავისი პირადი ცხოვრება აქვთ, თქვენ კი ისეთ ასაკში გახდით ბებია, როცა ქალები ჯერ ისევ თხოვდებიან. არასოდეს გაგჩენიათ სურვილი, რომ თქვენც გყოლოდათ გვერდით მეგობარი, მეუღლე, ხელმეორედ გეცადათ ოჯახის შექმნა?
– ქალს მცირედი ხიბლი მაინც თუ გააჩნია, მას ყოველთვის ჰყავს თაყვანისმცემელი და არც მე მქონია ამის დეფიციტი, მაგრამ არასდროს მიფიქრია ხელმეორედ ქორწინებაზე. კარგად ხედავთ, რომ ქორწინების ბეჭედი დღემდე არ მომიხსნია ხელიდან. ეს ბევრს უკვირს, მაგრამ 25 წელია ეს ბეჭედი ხელზე მიკეთია და ალბათ საფლავშიც ჩავიყოლებ. ეს ბეჭედი ჩემი ცხოვრების დიდი და ლამაზი მოვლენის ნიშანია, რამაც კოკო და მარიამი მაჩუქა.
თუ როგორ განვითარდა ჩემი ცხოვრება, ამას სხვებისთვის მნიშვნელობა არ აქვს, თუმცა ჩემთვის მტკივნეული და მძიმე საკითხია. ოჯახის დანგრევის შემდეგ ვეღარ შევძელი ჩემი სიყვარულის სხვისთვის განაწილება, თუმცა ვთვლი, რომ ახალგაზრდა ქალი არ უნდა იყოს მარტო. რთულია მარტოობა, მით უმეტეს, ჩემი ნატურის ადამიანისთვის, რომელიც დიდი სიამოვნებით ვიქნებოდი სხვაზე დამოკიდებული, მაგრამ ცხოვრებამ, ყოფითობამ მაიძულა, ვიყო დამოუკიდებელი და კაცის და ქალის ფუნქციები საკუთარ თავზე ავიღო.
ჩემი ცხოვრება რთულად წარიმართა, მაგრამ არ მინდა, ვინმეს ეგონოს, რომ ვწუწუნებ. არა! ყოველდღე უფალს მადლობას ვწირავ, ალბათ ასე იყო საჭირო, ეს იყო ჩემი გამოცდა. ვცდილობ, შვილებს არაფერი ვაგრძნობინო, არაფერი მოვაკლო. ჩემს ცხოვრებაში იდგა საოცრად დეპრესიული პერიოდი, შვილებისთვის რთული სანახავი იყო ნამტირალევი დედა, მაგრამ, ღვთის წყალობით, ეს პერიოდი გადავლახე და ჩვეულ ცხოვრებას დავუბრუნდი. მინდა, იმ ქალებს მოვუწოდო, რომლებსაც ჩემნაირი ბედი ერგოთ: თქვენში ქალი არ დაკარგოთ! საჭიროდ მივიჩნიე, ჩემი ცხოვრება შვილებისა და შვილიშვილებისთვის მიმეძღვნა.
– შეცდომად მიიჩნევთ, რომ მეორედ არ გათხოვდით?
– არა, უბრალოდ არ ვთვლი, რომ ჩემი ცხოვრება სხვისთვის სამაგალითოა. თუ ქალს აქვს იმის უნარი, რომ სიყვარული სხვა მამაკაცსაც გაუნაწილოს, ცხოვრება არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გააგრძელოს მარტომ.
– ყოფილ ქმართან, გია როინიშვილთან, შერიგება არასდროს გიცდიათ?
– შერიგება არასდროს გვიცდია. როცა ჩვენი სიყვარული უნდა გაფურჩქვნილიყო, ჩვენ შორის სწორედ მაშინ გაჩნდა ძალიან დიდი ბზარი და ერთმანეთს დავშორდით. რატომღაც საზოგადოებას ძალიან უნდოდა, რომ მესამე პირი ყოფილიყო ჩვენი ურთიერთობის დამანგრეველი, მაგრამ, მერწმუნეთ, მესამე პირი არ ჩარეულა ჩვენს ცხოვრებაში. ჯერ ჩვენს ურთიერთობაში გაჩნდა ბზარი და მერე ალბათ იყო მესამე პირი.
ისე, "მესამე პირების" გასაგონად მინდა ვთქვა, თუ გადაწყვეტენ, რომ ცოლ–ქმარს შორის ჩადგნენ ანუ მესამე გახდნენ, თუ მაგრები არიან, პირველებად იქცნენ! როგორც ხედავთ, არც ჩემთან და არც გიასთან ჯერჯერობით არავინ გამოჩენილა, არც მე შევქმენი მეორედ ოჯახი და არც გიამ.
ჩვენ ცივილური ურთიერთობა გვქონდა, მაგრამ პოლიტიკურ აზრთა სხვადასხვაობის გამო გია არ მცნობს... ეს მართლაც სასაცილოა, სატირალი რომ არ იყოს. როგორც ჩანს, ჩემი პოლიტიკურად განსხვავებული აზრი მისთვის საზიანო და სამარცხვინო იყო.
– რას თვლიდა სამარცხვინოდ?
– როცა მივხვდი, რომ ჩემს ქვეყანაში ბევრი უზნეო და მიუღებელი რამ ხდებოდა, ჩემი პოზიცია დავაფიქსირე. როცა ბიძინა ივანიშვილმა პირველი განცხადება გააკეთა, მივხვდი, რომ ახალი ცხოვრება დაიწყებოდა და მის გვერდით დავდექი, აქცია არ გამომიტოვებია, არადა ვერასდროს წარმოვიდგენდი, რომ ოდესმე აქციაზე დავდგებოდი. ეს არ ყოფილა მიმართული იმისკენ, რომ ხვალ და ზეგ რაიმე თანამდებობა მიმეღო. ამ მხრივ, ჩემს ცხოვრებაში არაფერი შეცვლილა, ისევ ისე ვმუშაობ, ისევ ისე ვიდგამ წელებზე ფეხს.
– დიდი ოჯახი, სამუშაო, შემოქმედებითი საქმიანობა... მაგრამ ქალი მაინც ქალია და სურს, კარგად გამოიყურებოდეს. თქვენც იტოვებთ დროს საკუთარი გარეგნობისთვის?
– კაცის და ქალის ფუნქცია საკუთარ თავზე მაქვს აღებული, ამიტომ ურეჟიმოდ ვცხოვრობ. როცა მახსენდება, რომ იმ დღეს არაფერი მიჭამია, მაშინ ვიკვებები და ეს არასწორია. ამიტომ ჩემს მდგომარეობაში რთულია ფორმაში ჩადგომა. დიდ უნიჭობაში ვუთვლი ადამიანს იმას, მხოლოდ ზომა–წონას რომ აქცევს ყურადღებას. მე ცოტა სიღრმისეულად ვაფასებ პიროვნებას, სულია მთავარი და თვალი, რომელიც სულის გამოძახილია.
– არსებობს მრავალი საშუალება, თუნდაც პლასტიკური ქირურგია, რომელიც ქალს ეხმარება კარგი გარეგნობის შენარჩუნებაში, ახალგაზრდობის გახანგრძლივებაში. თქვენ არ გქონიათ ეს ცდუნება?
– არც სახისთვის მიხლია ხელი და არც სხვა რამისთვის. შეიძლება ვინმემ თქვას, იმიტომაც გამოიყურები ასე "კარგადო", მაგრამ მიყვარს ბუნებრივი სილამაზე და ღიმილი. შევეცდები, რომ კიდევ ბევრი წელი ხელოვნურად არაფერი შევცვალო.
– ახლო მომავალში თქვენს შემოქმედებაში სიახლეებს უნდა ველოდოთ?
– საზოგადოებას კარგად ახსოვს ჩემ მიერ ჩატარებული რეზო ლაღიძის შემოქმედებითი საღამო და ყველას მადლობას ვუხდი კარგი შეფასებისთვის. რეზო ლაღიძის ბევრი მარგალიტი დაკარგული იყო, იმ კონცერტზე კი 7 ახალი ვერსია შესრულდა, ბევრი დაკარგული მელოდია აღვადგინე.
ზუსტად ასეთივე დამოკიდებულება მაქვს არჩილ კერესელიძის შემოქმედებისადმი. "ჩვენი ეზო", "სხვისი შვილები", "მაგდანას ლურჯა", "ორი ოჯახი" – ამ ფილმებში მისი მუსიკა ჟღერს. "ყელსაბამი ლალისფერი", "ისევ მიდიხარ, ისევ მშორდები" და ბევრი სხვა ლამაზი ქართული სიმღერა მისი შექმნილია, არადა ამ კომპოზიტორის შესახებ ახალმა თაობამ ნაკლებად იცის. ამიტომ მინდა, მისი სიმღერები ახლებურად ავაჟღერო. თუ ხელს შემიწყობენ, არჩილ კერესელიძის შემოქმედებით საღამოს გავმართავ. ასე რომ, დიდი გეგმები მაქვს.
ლანა კიკნაძე, ჟურნალი სარკე