დედა–შვილმა თამარ ღვინიაშვილმა და სოფომ ერთდროულად იმშობიარეს
2 023 ნახვა
საქართველოს საპატრიარქოს წმინდა იოაკიმესა და ანას სახელობის სამედიცინო ცენტრში დედამ და შვილმა ერთ დღეს, რამდენიმე საათის ინტერვალით იმშობიარეს. დედამ – 4 კილო და 260 გრამი ბიჭი გააჩინა, შვილმა კი – გოგონა, რომელიც 3 კილოსა და 700 გრამს იწონის.
დედა–შვილს შორის ასაკობრივი სხვაობა 20 წელია. თამარ ღვინიაშვილი 44 წლის არის, მისი შვილი, სოფო – 24–ის. ექიმები ამბობენ, რომ დამთხვევა, როცა დედა–შვილი ერთსა და იმავე დღეს მშობიარობს, 10–15 წელიწადში ერთხელ თუ ფიქსირდება.
ბიძა–დისშვილი 25–26 ნოემბრის გასაყარზე მოევლინენ ქვეყანას. ბიძა დისშვილზე 5 საათით ადრე დაიბადა. მას ალექსანდრე დაარქვეს, მის დისშვილს კი – ბებიის სახელი თამარი.
მშობიარე დედა–შვილი ეკლესიაში დადიან, სიონის ტაძრის მრევლი არიან. მოძღვარმა მათ საპატრიარქოს კლინიკაში მშობიარობა ურჩია.
თამარ ღვინიაშვილი: ოთხი შვილის დედა გავხდი. სოფოს გარდა, მყავს 23 წლის სალომე, 10 წლის საბა, ახლა კი ალექსანდრე გაჩნდა.
სოფოს ჩემზე ორი კვირით ადრე, 25 ნოემბრამდე უნდა ემშობიარა, მე კი 5 დეკემბრამდე. სულ ვხუმრობდით, ბიძა დისშვილზე ცოტა უფროსი უნდა იყოსო და მართლაც ასე გამოვიდა, ალექსანდრე თამარზე რამდენიმე საათით ადრე დაიბადა. თითქმის ერთდროულად დაიბადებოდნენ, სოფოს მდგომარეობა რომ არ გართულებოდა და საკეისრო არ დასჭირვებოდა.
– ერთად მოხვედით სამშობიაროდ?
– არა, სოფო მუხიანში ცხოვრობს, მე – თემქაზე. ვგრძნობდი, რომ კარგად ვერ ვიყავი და სამშობიაროში გასასინჯად წამოვედი. სოფოც მოვიდა ჩემს საგულშემატკივროდ. თქვა, რაღაც მეც ვერ ვარ კარგადო. ექიმმა გასინჯა და მშობიარობა დაწყებული ჰქონდა.
სოფო: სამშობიარო ბლოკიდან დედაჩემი გამოიყვანეს და მე შემიყვანეს.
თამარი: ჩემი ორსულობა ყველასთვის მოულოდნელი იყო. 44 წლის ვარ. რომ გავიგე, ორსულად ვიყავი, უკვე 7 თვის ფეხმძიმე გახლდით. მანამდე მეგონა, რაღაც მჭირდა, რადგან ძალიან ცუდად ვიყავი. მეგონა, ნაღვლის ბუშტი ან სხვა რამ მაწუხებდა და ექოსკოპიის გადასაღებად წავედი. აღმოჩნდა, რომ ორსულად ვიყავი. როგორც მითხრეს, ტყუპი ნაყოფი იყო, მაგრამ ერთი არ განვითარდა და ორგანიზმმა გამოაძევა.
სოფო: მე უფრო ადრე დავორსულდი, მაგრამ დედაჩემმა დამასწრო, რადგან ნაადრევი მშობიარობა დაეწყო.
თამარი: ყველა შვილი ნაადრევი მშობიარობით მყავს გაჩენილი.
– ახლობლების რეაქციები როგორი იყო, როცა იგებდნენ, რომ დედა და შვილი ერთდროულად ელოდებოდით ბავშვებს?
თამარი: ყველას სხვადასხვა რეაქცია ჰქონდა. ზოგი გაოცებას გამოხატავდა, ზოგი – დაცინვას, მეუბნებოდნენ, რაღა დროს შენი შვილიაო. ამაზე ძალიან ვბრაზდები. ყოველთვის მინდოდა, ბევრი შვილი მყოლოდა, მაგრამ ნამდვილად ვეღარ წარმოვიდგენდი, რომ საბას შემდეგ კიდევ გამიჩნდებოდა. ყველა ორსულობა პრობლემური მქონდა, ჯანმრთელობა არ მიწყობდა ხელს. რადგან ასე მოხდა და ღმერთმა კიდევ ერთი შვილი გამოიმეტა, ამაზე უარს როგორ ვიტყოდი?! თან ორი გოგო და ორი ბიჭი გამიხდა. ჩემი ქმარი პირველი ორი დღე გაურკვევლობაში, შოკში იყო. არ იცოდა, გახარებოდა თუ სწყენოდა. ორი დღის შემდეგ კი ისეთი გახარებული იყო, მთელ საახლობლოს შეატყობინა, რომ ბავშვს ველოდებოდით. დედაჩემი შოკში იყო, რადგან ჩემი ორსულობის ყოველთვის ეშინოდა.
სასწაული, იცით, რა არის? მე პირველი რეზუს–უარყოფითი ჯგუფის სისხლი მაქვს. ჩემს გოგოებს რეზუს–დადებითი სისხლის ჯგუფი აქვთ და ბიჭებს – უარყოფითი.
სოფო: ჩემმა ქმარმა რომ გაიგო, დედა–შვილი ერთდროულად დავფეხმძიმდით, თქვა, ასეთი დამთხვევა ალბათ არც მომხდარაო. ახლა იცინის, ჩემს ცოლს ძმა ეყოლაო.
თამარი: მაღაზიაში ბავშვების საწოლებს ვათვალიერებდით. ორივე გაბერილები ვიყავით და სოფომ დამიძახა, დედაო. გადაირივნენ გამყიდველები. გაოცებულები გვეკითხებოდნენ, მართლა დედა–შვილი ხართო. რომელი ხართ დედა და რომელი შვილიო, ამასაც ხშირად გვეკითხებიან. სოფოც და სალომეც ჩემზე დიდი ტანისანი არიან.
სოფო: ბევრჯერ უთქვამთ ჩემთვის, დედაშენი უფრო ახალგაზრდულად გამოიყურებაო. ზოგს ეს სწყინს, მე – პირიქით, მიხარია. კარგია, ახალგაზრდა მშობლები რომ მყავს. ამით ვამაყობ. უკვე გაბერილები ვიყავით, ჩემი ჯვრისწერა რომ იყო და ჩემი ქმრის ნათესავებმა რომ დაინახეს დედაჩემი, გაოცდნენ, ყველასთვის მოულოდნელი იყო.
თამარი: ჩემს სალომესა და საბას შორის ასაკობრივი სხვაობა 13 წელია. ორი წლის წინ ქმარს ვუთხარი, პატარა ბავშვი მომენატრა–მეთქი. მიპასუხა, ცოტაც მოიცადე და შენ და სოფომ ბარემ ერთდროულად გააჩინეთო. მაშინ, რა თქმა უნდა, ვშაყირობდით, მაგრამ მართლა ასე არ მოხდა?!
– რა შეგრძნებაა, როცა ბებია და კიდევ ერთი შვილის დედა ერთდროულად ხდები?
თამარი: ვერ გეტყვით. თამარი ხელში რომ ამყავს, ისიც ჩემი შვილი მგონია. გაუგებარი შეგრძნებაა. მგონი, შვილიშვილსაც ისე აღვიქვამ, როგორც შვილს, თუმცა ახლა ცოტა დაბნეულები ვართ. როცა ოჯახში ახალი სიცოცხლე შემოდის, ყველაფერი მის ირგვლივ ტრიალებს.
სოფო: ვერც მე აღვიქვამ ჩემს ძმას ძმად. ექიმს ვეუბნებოდი, ასე მგონია, ახლობლის შვილია–მეთქი.
თამარი: სიძემ თავის შვილს ჩემი სახელი დაარქვა. რომ გაიგო, გოგოს ელოდებოდა, დამირეკა და მითხრა, თამარი უნდა დავარქვათო. ჩემი შვილების სახელები "ს"–ზე იწყება და ალექსანდრეს სანდროს დავუძახებთ. ჩემი მეუღლისთვის სამშობიაროს პერსონალს მოკრძალებით შეუთავაზებია, გავავრცელებთ ამბავს, რომ დედა–შვილმა ერთად იმშობიარეს და სახელებს და გვარებს არ ვიტყვითო. უთქვამს, სახელიც თქვით და გვარიც, ჩემზე ბედნიერი კაცი არ დადისო. ახლაც სიხარულით გადარეულია. იმ ღამეს, როცა ვიმშობიარეთ, უამრავი ხალხი იყო მოსული, სამეგობრო, სანათესაო – ყველა აქ იყო.
– სოფო, საკეისრო კვეთით რომ უნდა გემშობიარათ, ეს თავიდანვე გადაწყვეტილი იყო?
სოფო: არა, ფიზიოლოგიურად უნდა მემშობიარა, მაგრამ პრობლემები შემექმნა. გადაუდებელი ოპერაცია რომ არ ჩამტარებოდა, ბავშვს საფრთხე ემუქრებოდა. რამდენიმე საათი მუცელი საშინლად მტკიოდა და სხვა გზა აღარ იყო. რომ ვმშობიარობდი, ვიცოდი, დედაჩემი აქვე, ზედა სართულზე იყო და ეს გარკვეულწილად მამშვიდებდა. ტკივილისგან რომ ვყვიროდი, მეგონა, დედაჩემს ესმოდა. ექიმს ვკითხე, ეს ყვირილი ზემოთ თუ ისმის–მეთქი.
თამარი: საშინელ დღეში ვიყავი – ჩემი გამჭირვებოდა, თან ბავშვზე ვფიქრობდი – ალექსანდრეს ჭიპლარი ჰქონდა შემოხვეული და სარისკო იყო. ამავე დროს, სოფოზე ვდარდობდი... გვიან მითხრეს, საკეისრო რომ გაუკეთეს.
...
საპატრიარქოს წმინდა იოაკიმესა და ანას სახელობის სამედიცინო ცენტრის სამეანო მიმართულების ხელმძღვანელი, ლია ჯანელიძე, ამბობს, რომ დედისა და შვილის ერთდროული მშობიარობა 10–15 წელიწადში ერთხელ თუ ემთხვევა, თუმცა ბევრი ახსოვს ისეთი შემთხვევა, როცა დედაც ორსულად იყო და შვილიც.
ლია ჯანელიძე: მქონია შემთხვევები, როცა დედა და შვილი ერთდროულად იყვნენ ორსულად, მაგრამ ჩემს საკმაოდ დიდ პრაქტიკაში ის, რომ ორივეს ერთ დღეს ემშობიაროს, არ მაგონდება. იყო შემთხვევა, როცა ჯერ ქალიშვილმა იმშობიარა და რამდენიმე თვის შემდეგ – დედამ. ისიც მომხდარა, რომ საკმაოდ დიდი შვილიშვილები მოჰყოლიან ბებიას, როცა ის მშობიარობდა. ახლა კი მოხდა ისე, რომ დედას დაეწყო მშობიარობა, იმშობიარა და ზუსტად ამის შემდეგ დაეწყო შვილს. ყველაზე ბედნიერი ის კაცი იყო, რომელიც ამ დღეს ერთდროულად გახდა მამაც და ბაბუაც. ამბობდა, ორი შვილი შემეძინაო. დედისთვის მეხუთე მშობიარობაა. ერთი დაღუპული ჰყავს ნაადრევი მშობიარობის გამო. ახლა კი სრულიად ჯანმრთელი შვილი შეეძინა.
– არცთუ ისე დიდი ხნის წინ, როცა ქალს მოზრდილი შვილები ჰყავდა, ერიდებოდა, კიდევ გაეჩინა შვილი. თუ დაოჯახებული ჰყავდა რომელიმე – მით უმეტეს. ახლა უხერხულობის მომენტი ქალებს აღარ აქვთ?
– ცოტა უხერხულობას გრძნობს დედა, განსაკუთრებით მაშინ, თუ ქალიშვილი გათხოვილი ჰყავს. უფრო სიძის ერიდებათ ხოლმე, მაგრამ შვილი ისეთი დიდი ბედნიერებაა, ამ უხერხულობის გამო უარს ბევრი აღარ ამბობს. საბედნიეროდ, საქართველოში ძალიან შემცირდა ხელოვნული აბორტების რიცხვი. ხან მეორე ქორწინებაშია დედა და უნდა, ქმარს შვილი გაუჩინოს. რადგან ორსულობა დადგა, ესე იგი, ჯერ კიდევ ახალგაზრდები არიან და რატომ უნდა შეუშალონ ახალი სიცოცხლის დაბადებას ხელი?! თუ ქალს კანონიერი ქმარი ჰყავს და ნორმალური ოჯახი აქვს, რატომაც არ უნდა გააჩინოს ბევრი შვილი?! ძალიან კარგი ოჯახია, რადგან მიუხედავად იმისა, რომ ქალიშვილი გათხოვილი ჰყავდათ, ბავშვზე უარი არ თქვეს.
– რომელმა უფრო რთულად იმშობიარა – დედამ თუ შვილმა?
– რა თქმა უნდა, დედამ, რადგან მისთვის მეხუთე მშობიარობა იყო. პირველი შვილის გაჩენაც ყოველთვის რთულია. ორივე არაჩვეულებრივი ბავშვია. ბიჭი, ბიძა, 4 კილო და 260 გრამი დაიბადა. დიდი და სერიოზულია, როგორც ბიძას შეეფერება. მისი დისშვილი გოგო კი ცოტა ხმაურიანია, 3 კილო და 700 გრამი დაიბადა. ალბათ ტყუპებივით გაიზრდებიან რამდენიმე საათის სხვაობით დაბადებული ბავშვები. საშუალო სტატისტიკის მიხედვით, 10–15 წელში ერთხელ თუ ხდება ასეთი რამ, როცა დედა და შვილი ერთ დღეს მშობიარობენ.
მქონია შემთხვევები, როცა ოჯახის სამი შვილი სხვადასხვა წლებში ერთსა და იმავე დღეს დაბადებულა. ესეც საოცარი ფაქტია და უფლის ნებაა. მქონია შემთხვევა, როცა დედას ორი ვაჟი დაქორწინებული ჰყავდა და დაფეხმძიმდა. ეგონა, რომ შვილოსნობის პერიოდმა გაიარა და ვერაფრით წარმოედგინა ორსულობა. 5 თვის ფეხმძიმე იყო, როცა მიხვდა, რომ ორსულად იყო. ძალიან ერიდებოდა, რცხვენოდა შვილების, რძლების, შვილიშვილების, მაგრამ მისმა ვაჟებმა თავი მოიკლეს და აბორტი არაფრით გააკეთებინეს. როცა ბავშვი მიჰყავდათ, უნდა გენახათ, როგორი გახარებულები იყვნენ, რომ პატარა ძმა ჰყავდათ.
შარშან ჩვენთან 52 წლის ქალმა იმშობიარა. გვყოლია 46–48 წლის მშობიარეები. როცა ბავშვი ისახება, ის აუცილებლად უნდა გაჩნდეს და მის დაბადებას ხელი არავინ უნდა შეუშალოს. ჩვენი პროფესია ისეთია, ბევრ უცნაურ ამბავს წააწყდები.
– ყველაზე უცნაურს რას წაწყდომიხართ?
– ჩემს ახალგაზრდობაში, როცა ექოსკოპია არ არსებობდა, ერთმა ქალმა იმშობიარა. მაშინ მახარობლების ინსტიტუტი იყო. ჩავიდა მახარობელი და მამას უთხრა, ვაჟი გაგიჩნდათ, გილოცავთო. 10 წუთის მერე ჩავიდა და უთხრა, გილოცავთ, კიდევ გაგიჩნდათ ვაჟიო. კიდევ ჩავიდა და ამჯერად გოგოს დაბადება მიულოცა. მეხუთედ რომ ახარა, კაცს გული წაუვიდა და ძლივს მოვასულიერეთ. მგონი, ცოტა შეურაცხყოფილადაც იგრძნო თავი. ერთი ბავშვი დაიღუპა, რადგან პატარა წონისანი იყვნენ და ის ძალიან სუსტი აღმოჩნდა.
– ექიმი ექოსკოპიის გარეშე ვერ აფიქსირებს ტყუპების არსებობას?
– კი, მაგრამ შეიძლება ის ქალი არც იყო მისული ექიმთან.
– სამი ტყუპის გაჩენა ადრე იშვიათი მოვლენა იყო. ახლა რამდენიმე ტყუპის დაბადება აღარავის უკვირს. ეს ხელოვნური განაყოფიერების შედეგია თუ ბუნებრივადაც დგება მრავალნაყოფიანი ორსულობა?
– ტყუპების რაოდენობამ იმატა არამხოლოდ ხელოვნური ჩასახვის გამო. ადრე ძალიან იშვიათად იბადებოდნენ ტყუპები. შეიძლება ეს სტიმულატორებსაც უკავშირდება, რადგან რამდენიმე კვერცხუჯრედის ერთდროულად მომწიფება ხდება. თავიდან, როცა ხელოვნური განაყოფიერება დაიწყეს, სამი–ოთხი ემბრიონი გადაჰქონდათ ქალის საშვილოსნოში. იქიდან შეიძლებოდა ორი გადარჩენილიყო ან არც ერთი. ახლა მხოლოდ ორი ემბრიონი გადააქვთ, რომ პირიქით, ბევრმა ემბრიონმა ერთმანეთს ხელი არ შეუშალოს.
რუსუდან ადვაძე, ჟურნალი სარკე
დედა–შვილს შორის ასაკობრივი სხვაობა 20 წელია. თამარ ღვინიაშვილი 44 წლის არის, მისი შვილი, სოფო – 24–ის. ექიმები ამბობენ, რომ დამთხვევა, როცა დედა–შვილი ერთსა და იმავე დღეს მშობიარობს, 10–15 წელიწადში ერთხელ თუ ფიქსირდება.
ბიძა–დისშვილი 25–26 ნოემბრის გასაყარზე მოევლინენ ქვეყანას. ბიძა დისშვილზე 5 საათით ადრე დაიბადა. მას ალექსანდრე დაარქვეს, მის დისშვილს კი – ბებიის სახელი თამარი.
მშობიარე დედა–შვილი ეკლესიაში დადიან, სიონის ტაძრის მრევლი არიან. მოძღვარმა მათ საპატრიარქოს კლინიკაში მშობიარობა ურჩია.
თამარ ღვინიაშვილი: ოთხი შვილის დედა გავხდი. სოფოს გარდა, მყავს 23 წლის სალომე, 10 წლის საბა, ახლა კი ალექსანდრე გაჩნდა.
სოფოს ჩემზე ორი კვირით ადრე, 25 ნოემბრამდე უნდა ემშობიარა, მე კი 5 დეკემბრამდე. სულ ვხუმრობდით, ბიძა დისშვილზე ცოტა უფროსი უნდა იყოსო და მართლაც ასე გამოვიდა, ალექსანდრე თამარზე რამდენიმე საათით ადრე დაიბადა. თითქმის ერთდროულად დაიბადებოდნენ, სოფოს მდგომარეობა რომ არ გართულებოდა და საკეისრო არ დასჭირვებოდა.
– ერთად მოხვედით სამშობიაროდ?
– არა, სოფო მუხიანში ცხოვრობს, მე – თემქაზე. ვგრძნობდი, რომ კარგად ვერ ვიყავი და სამშობიაროში გასასინჯად წამოვედი. სოფოც მოვიდა ჩემს საგულშემატკივროდ. თქვა, რაღაც მეც ვერ ვარ კარგადო. ექიმმა გასინჯა და მშობიარობა დაწყებული ჰქონდა.
სოფო: სამშობიარო ბლოკიდან დედაჩემი გამოიყვანეს და მე შემიყვანეს.
თამარი: ჩემი ორსულობა ყველასთვის მოულოდნელი იყო. 44 წლის ვარ. რომ გავიგე, ორსულად ვიყავი, უკვე 7 თვის ფეხმძიმე გახლდით. მანამდე მეგონა, რაღაც მჭირდა, რადგან ძალიან ცუდად ვიყავი. მეგონა, ნაღვლის ბუშტი ან სხვა რამ მაწუხებდა და ექოსკოპიის გადასაღებად წავედი. აღმოჩნდა, რომ ორსულად ვიყავი. როგორც მითხრეს, ტყუპი ნაყოფი იყო, მაგრამ ერთი არ განვითარდა და ორგანიზმმა გამოაძევა.
სოფო: მე უფრო ადრე დავორსულდი, მაგრამ დედაჩემმა დამასწრო, რადგან ნაადრევი მშობიარობა დაეწყო.
თამარი: ყველა შვილი ნაადრევი მშობიარობით მყავს გაჩენილი.
– ახლობლების რეაქციები როგორი იყო, როცა იგებდნენ, რომ დედა და შვილი ერთდროულად ელოდებოდით ბავშვებს?
თამარი: ყველას სხვადასხვა რეაქცია ჰქონდა. ზოგი გაოცებას გამოხატავდა, ზოგი – დაცინვას, მეუბნებოდნენ, რაღა დროს შენი შვილიაო. ამაზე ძალიან ვბრაზდები. ყოველთვის მინდოდა, ბევრი შვილი მყოლოდა, მაგრამ ნამდვილად ვეღარ წარმოვიდგენდი, რომ საბას შემდეგ კიდევ გამიჩნდებოდა. ყველა ორსულობა პრობლემური მქონდა, ჯანმრთელობა არ მიწყობდა ხელს. რადგან ასე მოხდა და ღმერთმა კიდევ ერთი შვილი გამოიმეტა, ამაზე უარს როგორ ვიტყოდი?! თან ორი გოგო და ორი ბიჭი გამიხდა. ჩემი ქმარი პირველი ორი დღე გაურკვევლობაში, შოკში იყო. არ იცოდა, გახარებოდა თუ სწყენოდა. ორი დღის შემდეგ კი ისეთი გახარებული იყო, მთელ საახლობლოს შეატყობინა, რომ ბავშვს ველოდებოდით. დედაჩემი შოკში იყო, რადგან ჩემი ორსულობის ყოველთვის ეშინოდა.
სასწაული, იცით, რა არის? მე პირველი რეზუს–უარყოფითი ჯგუფის სისხლი მაქვს. ჩემს გოგოებს რეზუს–დადებითი სისხლის ჯგუფი აქვთ და ბიჭებს – უარყოფითი.
სოფო: ჩემმა ქმარმა რომ გაიგო, დედა–შვილი ერთდროულად დავფეხმძიმდით, თქვა, ასეთი დამთხვევა ალბათ არც მომხდარაო. ახლა იცინის, ჩემს ცოლს ძმა ეყოლაო.
თამარი: მაღაზიაში ბავშვების საწოლებს ვათვალიერებდით. ორივე გაბერილები ვიყავით და სოფომ დამიძახა, დედაო. გადაირივნენ გამყიდველები. გაოცებულები გვეკითხებოდნენ, მართლა დედა–შვილი ხართო. რომელი ხართ დედა და რომელი შვილიო, ამასაც ხშირად გვეკითხებიან. სოფოც და სალომეც ჩემზე დიდი ტანისანი არიან.
სოფო: ბევრჯერ უთქვამთ ჩემთვის, დედაშენი უფრო ახალგაზრდულად გამოიყურებაო. ზოგს ეს სწყინს, მე – პირიქით, მიხარია. კარგია, ახალგაზრდა მშობლები რომ მყავს. ამით ვამაყობ. უკვე გაბერილები ვიყავით, ჩემი ჯვრისწერა რომ იყო და ჩემი ქმრის ნათესავებმა რომ დაინახეს დედაჩემი, გაოცდნენ, ყველასთვის მოულოდნელი იყო.
თამარი: ჩემს სალომესა და საბას შორის ასაკობრივი სხვაობა 13 წელია. ორი წლის წინ ქმარს ვუთხარი, პატარა ბავშვი მომენატრა–მეთქი. მიპასუხა, ცოტაც მოიცადე და შენ და სოფომ ბარემ ერთდროულად გააჩინეთო. მაშინ, რა თქმა უნდა, ვშაყირობდით, მაგრამ მართლა ასე არ მოხდა?!
– რა შეგრძნებაა, როცა ბებია და კიდევ ერთი შვილის დედა ერთდროულად ხდები?
თამარი: ვერ გეტყვით. თამარი ხელში რომ ამყავს, ისიც ჩემი შვილი მგონია. გაუგებარი შეგრძნებაა. მგონი, შვილიშვილსაც ისე აღვიქვამ, როგორც შვილს, თუმცა ახლა ცოტა დაბნეულები ვართ. როცა ოჯახში ახალი სიცოცხლე შემოდის, ყველაფერი მის ირგვლივ ტრიალებს.
სოფო: ვერც მე აღვიქვამ ჩემს ძმას ძმად. ექიმს ვეუბნებოდი, ასე მგონია, ახლობლის შვილია–მეთქი.
თამარი: სიძემ თავის შვილს ჩემი სახელი დაარქვა. რომ გაიგო, გოგოს ელოდებოდა, დამირეკა და მითხრა, თამარი უნდა დავარქვათო. ჩემი შვილების სახელები "ს"–ზე იწყება და ალექსანდრეს სანდროს დავუძახებთ. ჩემი მეუღლისთვის სამშობიაროს პერსონალს მოკრძალებით შეუთავაზებია, გავავრცელებთ ამბავს, რომ დედა–შვილმა ერთად იმშობიარეს და სახელებს და გვარებს არ ვიტყვითო. უთქვამს, სახელიც თქვით და გვარიც, ჩემზე ბედნიერი კაცი არ დადისო. ახლაც სიხარულით გადარეულია. იმ ღამეს, როცა ვიმშობიარეთ, უამრავი ხალხი იყო მოსული, სამეგობრო, სანათესაო – ყველა აქ იყო.
– სოფო, საკეისრო კვეთით რომ უნდა გემშობიარათ, ეს თავიდანვე გადაწყვეტილი იყო?
სოფო: არა, ფიზიოლოგიურად უნდა მემშობიარა, მაგრამ პრობლემები შემექმნა. გადაუდებელი ოპერაცია რომ არ ჩამტარებოდა, ბავშვს საფრთხე ემუქრებოდა. რამდენიმე საათი მუცელი საშინლად მტკიოდა და სხვა გზა აღარ იყო. რომ ვმშობიარობდი, ვიცოდი, დედაჩემი აქვე, ზედა სართულზე იყო და ეს გარკვეულწილად მამშვიდებდა. ტკივილისგან რომ ვყვიროდი, მეგონა, დედაჩემს ესმოდა. ექიმს ვკითხე, ეს ყვირილი ზემოთ თუ ისმის–მეთქი.
თამარი: საშინელ დღეში ვიყავი – ჩემი გამჭირვებოდა, თან ბავშვზე ვფიქრობდი – ალექსანდრეს ჭიპლარი ჰქონდა შემოხვეული და სარისკო იყო. ამავე დროს, სოფოზე ვდარდობდი... გვიან მითხრეს, საკეისრო რომ გაუკეთეს.
...
საპატრიარქოს წმინდა იოაკიმესა და ანას სახელობის სამედიცინო ცენტრის სამეანო მიმართულების ხელმძღვანელი, ლია ჯანელიძე, ამბობს, რომ დედისა და შვილის ერთდროული მშობიარობა 10–15 წელიწადში ერთხელ თუ ემთხვევა, თუმცა ბევრი ახსოვს ისეთი შემთხვევა, როცა დედაც ორსულად იყო და შვილიც.
ლია ჯანელიძე: მქონია შემთხვევები, როცა დედა და შვილი ერთდროულად იყვნენ ორსულად, მაგრამ ჩემს საკმაოდ დიდ პრაქტიკაში ის, რომ ორივეს ერთ დღეს ემშობიაროს, არ მაგონდება. იყო შემთხვევა, როცა ჯერ ქალიშვილმა იმშობიარა და რამდენიმე თვის შემდეგ – დედამ. ისიც მომხდარა, რომ საკმაოდ დიდი შვილიშვილები მოჰყოლიან ბებიას, როცა ის მშობიარობდა. ახლა კი მოხდა ისე, რომ დედას დაეწყო მშობიარობა, იმშობიარა და ზუსტად ამის შემდეგ დაეწყო შვილს. ყველაზე ბედნიერი ის კაცი იყო, რომელიც ამ დღეს ერთდროულად გახდა მამაც და ბაბუაც. ამბობდა, ორი შვილი შემეძინაო. დედისთვის მეხუთე მშობიარობაა. ერთი დაღუპული ჰყავს ნაადრევი მშობიარობის გამო. ახლა კი სრულიად ჯანმრთელი შვილი შეეძინა.
– არცთუ ისე დიდი ხნის წინ, როცა ქალს მოზრდილი შვილები ჰყავდა, ერიდებოდა, კიდევ გაეჩინა შვილი. თუ დაოჯახებული ჰყავდა რომელიმე – მით უმეტეს. ახლა უხერხულობის მომენტი ქალებს აღარ აქვთ?
– ცოტა უხერხულობას გრძნობს დედა, განსაკუთრებით მაშინ, თუ ქალიშვილი გათხოვილი ჰყავს. უფრო სიძის ერიდებათ ხოლმე, მაგრამ შვილი ისეთი დიდი ბედნიერებაა, ამ უხერხულობის გამო უარს ბევრი აღარ ამბობს. საბედნიეროდ, საქართველოში ძალიან შემცირდა ხელოვნული აბორტების რიცხვი. ხან მეორე ქორწინებაშია დედა და უნდა, ქმარს შვილი გაუჩინოს. რადგან ორსულობა დადგა, ესე იგი, ჯერ კიდევ ახალგაზრდები არიან და რატომ უნდა შეუშალონ ახალი სიცოცხლის დაბადებას ხელი?! თუ ქალს კანონიერი ქმარი ჰყავს და ნორმალური ოჯახი აქვს, რატომაც არ უნდა გააჩინოს ბევრი შვილი?! ძალიან კარგი ოჯახია, რადგან მიუხედავად იმისა, რომ ქალიშვილი გათხოვილი ჰყავდათ, ბავშვზე უარი არ თქვეს.
– რომელმა უფრო რთულად იმშობიარა – დედამ თუ შვილმა?
– რა თქმა უნდა, დედამ, რადგან მისთვის მეხუთე მშობიარობა იყო. პირველი შვილის გაჩენაც ყოველთვის რთულია. ორივე არაჩვეულებრივი ბავშვია. ბიჭი, ბიძა, 4 კილო და 260 გრამი დაიბადა. დიდი და სერიოზულია, როგორც ბიძას შეეფერება. მისი დისშვილი გოგო კი ცოტა ხმაურიანია, 3 კილო და 700 გრამი დაიბადა. ალბათ ტყუპებივით გაიზრდებიან რამდენიმე საათის სხვაობით დაბადებული ბავშვები. საშუალო სტატისტიკის მიხედვით, 10–15 წელში ერთხელ თუ ხდება ასეთი რამ, როცა დედა და შვილი ერთ დღეს მშობიარობენ.
მქონია შემთხვევები, როცა ოჯახის სამი შვილი სხვადასხვა წლებში ერთსა და იმავე დღეს დაბადებულა. ესეც საოცარი ფაქტია და უფლის ნებაა. მქონია შემთხვევა, როცა დედას ორი ვაჟი დაქორწინებული ჰყავდა და დაფეხმძიმდა. ეგონა, რომ შვილოსნობის პერიოდმა გაიარა და ვერაფრით წარმოედგინა ორსულობა. 5 თვის ფეხმძიმე იყო, როცა მიხვდა, რომ ორსულად იყო. ძალიან ერიდებოდა, რცხვენოდა შვილების, რძლების, შვილიშვილების, მაგრამ მისმა ვაჟებმა თავი მოიკლეს და აბორტი არაფრით გააკეთებინეს. როცა ბავშვი მიჰყავდათ, უნდა გენახათ, როგორი გახარებულები იყვნენ, რომ პატარა ძმა ჰყავდათ.
შარშან ჩვენთან 52 წლის ქალმა იმშობიარა. გვყოლია 46–48 წლის მშობიარეები. როცა ბავშვი ისახება, ის აუცილებლად უნდა გაჩნდეს და მის დაბადებას ხელი არავინ უნდა შეუშალოს. ჩვენი პროფესია ისეთია, ბევრ უცნაურ ამბავს წააწყდები.
– ყველაზე უცნაურს რას წაწყდომიხართ?
– ჩემს ახალგაზრდობაში, როცა ექოსკოპია არ არსებობდა, ერთმა ქალმა იმშობიარა. მაშინ მახარობლების ინსტიტუტი იყო. ჩავიდა მახარობელი და მამას უთხრა, ვაჟი გაგიჩნდათ, გილოცავთო. 10 წუთის მერე ჩავიდა და უთხრა, გილოცავთ, კიდევ გაგიჩნდათ ვაჟიო. კიდევ ჩავიდა და ამჯერად გოგოს დაბადება მიულოცა. მეხუთედ რომ ახარა, კაცს გული წაუვიდა და ძლივს მოვასულიერეთ. მგონი, ცოტა შეურაცხყოფილადაც იგრძნო თავი. ერთი ბავშვი დაიღუპა, რადგან პატარა წონისანი იყვნენ და ის ძალიან სუსტი აღმოჩნდა.
– ექიმი ექოსკოპიის გარეშე ვერ აფიქსირებს ტყუპების არსებობას?
– კი, მაგრამ შეიძლება ის ქალი არც იყო მისული ექიმთან.
– სამი ტყუპის გაჩენა ადრე იშვიათი მოვლენა იყო. ახლა რამდენიმე ტყუპის დაბადება აღარავის უკვირს. ეს ხელოვნური განაყოფიერების შედეგია თუ ბუნებრივადაც დგება მრავალნაყოფიანი ორსულობა?
– ტყუპების რაოდენობამ იმატა არამხოლოდ ხელოვნური ჩასახვის გამო. ადრე ძალიან იშვიათად იბადებოდნენ ტყუპები. შეიძლება ეს სტიმულატორებსაც უკავშირდება, რადგან რამდენიმე კვერცხუჯრედის ერთდროულად მომწიფება ხდება. თავიდან, როცა ხელოვნური განაყოფიერება დაიწყეს, სამი–ოთხი ემბრიონი გადაჰქონდათ ქალის საშვილოსნოში. იქიდან შეიძლებოდა ორი გადარჩენილიყო ან არც ერთი. ახლა მხოლოდ ორი ემბრიონი გადააქვთ, რომ პირიქით, ბევრმა ემბრიონმა ერთმანეთს ხელი არ შეუშალოს.
რუსუდან ადვაძე, ჟურნალი სარკე
