როგორ გაეხვივნენ ქართველი ფეხბურთელები გაუგებრობაში
4 137 ნახვა
ფეხბურთელები დათო თარგამაძე და თორნიკე ოქრიაშვილი ბოლო დროს სკანდალში გაეხვივნენ. მათი საფეხბურთო გუნდის ''ილიჩივეცის'' მწვრთნელმა ჟურნალისტებთან საუბრისას განაცხადა, რომ არ იცის, სად არიან ქართველი ფეხბურთელები, ერთი თვეა, რაც არ გამოჩენილანო. დათოსა და თორნიკეს ''ილიჩივეცის'' ხელშეკრულება ცოტა ხნის წინ დაუმთავრდათ, თბილისში დაბრუნდნენ და ახლა სხვა გუნდებისგან ელიან შეთავაზებებს. დავით თარგამაძესთან შეხვედრა საკმაოდ გაგვიჭირდა, მაგრამ როგორც იქნა, მოვიხელთეთ ინტერვიუს ჩასაწერად.
- დათო, რა მოხდა დონეცკში? ცოტა ხნის წინ მწვრთნელი ამბობდა შენსა და თორნიკე ოქრიაშვილზე, რომ დაიკარგეთ და ვერ გპოულობდათ. სად იყავით?
- ჩვენს გუნდთან ერთად. დაიწერა, რომ ნაკრებიდან სექტემბერში წავედით და მას მერე გუნდში არ გამოვჩენილვართ. ამ ინტერვიუს დაბეჭდვის შემდეგ მწვრთნელმა დაგვიბარა და გვითხრა, ვიგულისხმე, რომ ნაკრებიდან ტრავმირებულები ჩამოხვედით და გუნდთან ერთად ვეღარ ივარჯიშეთ. ჟურნალისტებმა სხვანაირად გაიგეს და სხვანაირად დაწერესო. ფაქტია, რომ რეალურად გუნდთან ერთად ვიყავით. მე წელის პრობლემა მქონდა, თორნიკეს - მენისკის და გუნდთან ერთად არ გვივარჯიშია. თუმცა გუნდის ექიმთან დავდიოდით და მერე ინდივიდუალურად ვვარჯიშობდით. ჩვენმა მწვრთნელმა ჩვენი თანდასწრებით დაურეკა ჟურნალისტს და უთხრა, თქვენ სხვანაირად გაიგეთ, რაც გითხარითო და მერე დაიწერა, რომ მე და თორნიკე გუნდში ვიყავით, მაგრამ ტრავმების გამო არ ვვარჯიშობდით. მართლა არ მესმის, როგორ უნდა ეთქვა მწვრთნელს, თორნიკე და დათო არ მინახავსო, როცა ყოველდღე გვხედავდა.
- სოციალურ ქსელში გავრცელდა ფოტოები, სადაც ჩანს, როგორ ერთობით შენ და თორნიკე.
- ფოტოები გადაღებულია ჩვენი გუნდელის დაბადების დღეზე. მთელი გუნდი ვიყავით დაბადების დღეზე და ბიჭებმა გვთხოვეს, ქართული იცეკვეთო. ამ დროს გადაგვიღეს ფოტოები, რომლებიც სოციალურ ქსელში მოხვდა. ამ ფოტოების გამოქვეყნების შემდეგ გაკეთდა კომენტარები, თარგამაძე და ოქრიაშვილი გულაობენ და რეჟიმში არ არიანო. ამ ამბავს გავითვალისწინებ და შემდეგში მსგავს ფოტოებს სოციალურ ქსელში აღარ დავდებ, თორემ ასეთ საქციელს ბევრი ჭორი მოჰყვება.
- ფოტოების მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, შენ და თორნიკე კარგად ცეკვავთ.
- მე ასე ვერ ვიტყოდი. უკრაინელებისთვის კარგად ვცეკვავთ. ყველას მოსწონდა და გვთხოვდნენ, ქართული გვეცეკვა.
- დადიოდით ცეკვაზე?
- არა, ჩვენი სტილი გვაქვს და რაღაცებს ვწვალობთ.
- სასმელთან როგორი ურთიერთობა გაქვთ?
- მე და თორნიკე ვცდილობთ, ჯანსაღად ვიცხოვროთ. ჩვენგან სიგარეტი ძალიან შორსაა. რაც შეეხება დალევას, ძალიან იშვიათად და ცოტას ვსვამთ. ახალ წელს შეიძლება, ოჯახთან ერთად სიმბოლურად ერთი ჭიქა დავლიო. იმდენი არასდროს დამილევია, სახლში ხელით წავეყვანე ვინმეს.
- კონტრაქტი ორივეს გაგიუქმდათ ''ილიჩივეცში''. თორნიკე არ არის კმაყოფილი ამ გუნდში თამაშით. შენც იმავე აზრის ხარ?
- რა თქმა უნდა, არ ვიყავი კმაყოფილი ამ გუნდში ყოფნით, მაგრამ კონტრაქტი გვქონდა და ვერ წამოვიდოდით. ''ილიჩივეცზე'' უკეთესი გუნდები არიან. მოლაპარაკებები მიმდინარეობს. ჯერ არც ვიცი, სად წავალთ. ჩვენი აგენტები მუშაობენ. იანვრის ბოლომდე არის სატრანსფერო ფანჯარა. ამ დრომდე შეგვიძლია, სხვა გუნდში გადავიდეთ. გადაწყვეტილების მიღებას არ ვჩქარობთ. ყველაზე კარგი შემოთავაზება სადაც იქნება, იქ გადავალ.
- რომელ გუნდში გირჩევნია თამაში. როგორ ფიქრობ, სად უფრო გამოამჟღავნებ შენს შესაძლებლობებს?
- ჩემი და თორნიკეს ძალიან დიდი სურვილია, ევროპაში ვითამაშოთ.
- ახლა, როდესაც შემოთავაზებას ელოდები და ისვენებ, ვარჯიშს აგრძელებ?
- რამდენიმე დღეა, თბილისში ჩამოვედი. ინდივიდუალურად ვარჯიშს ვაგრძელებ. დავდივარ ტრენაჟორებსა და აუზზე. საერთოდ რომ არ ვივარჯიშო, იფიქრებენ, არაპროფესიონალი ვარ. ინდივიდუალურად ჩვენთვის ვვარჯიშობთ. მინიფეხბურთს ვთამაშობ ხოლმე ჩვენს მეგობრებთან ერთად.
- რას ფიქრობ ქართულ ფეხბურთთან დაკავშირებით? ბოლო დროს ამ თემაზე ბევრს ლაპარაკობენ. შენი აზრით, თემურ ქეცბაიას სწორად აკრიტიკებენ?
- ზოგი მის წასვლას ითხოვს, ზოგი - დარჩენას. ქართველები ყველაფერში კარგ შედეგს მალევე ვითხოვთ. ასე არაა, მით უფრო, ნაკრებში თამაში რთულია. შეიძლება, მწვრთნელი, რომელიც კლუბში მუშაობს, სამ თვეში დაითხოვო. ნაკრებში იმავეს ვერ გააკეთებ. ვფიქრობ, საქართველოს ნაკრებს დრო სჭირდება, რომ ჯგუფურ ეტაპზე გავიდეს. ფეხბურთის ფედერაციის გადასაწყვეტია, მთავარი მწვრთნელი დარჩეს თუ წავიდეს. ვფიქრობ, თემურ ქეცბაიამ ყველაზე კარგი შედეგი აჩვენა საქართველოს ნაკრების მწვრთნელებს შორის.
- იმ ფეხბურთელებზე რას ფიქრობ, რომლებიც ნაკრების მწვრთნელს დაუპირისპირდნენ - ხიზანიშვილსა და მამრიკიშვილს ვგულისხმობ.
- ისინი უკვე დიდი ხანია, თანაშრომლობენ და ალბათ, პირადი კონფლიქტი მოუვიდათ და ამის გამო თქვეს უარი საქართველოს ნაკრებში თამაშზე. ცოტა რთული სიტუაციაა.
- შენს სპორტულ კარიერაზე გვიამბე. რა ასაკში დაიწყე ფეხბურთის თამაში?
- ბავშვობაში კარატეზე შევედი. ძალიან ცოტა ხანს ვიარე. ჩემი მშობლებისთვის არც მითქვამს, ფეხბურთზე რომ შევედი. ფეხბურთი ძალიან მიყვარდა და ეზოში ბავშვებთან ერთად სულ ვთამაშობდი. შვიდი წლის ვიყავი, ჩემმა ძმაკაცმა მითხრა, მოდი და მიგიღებენ ფეხბურთზეო. მეც ბურთი ავიღე და მივედი. ძალიან პატარა და დაბალი ვიყავი. ჩემი პირველი მწვრთნელი მამაჩემის მეგობარი აღმოჩნდა. რომ ვუთხარი, თარგამაძე ვარ-მეთქი, მაშინვე მკითხა, ელდარის შვილი ხარო? თურმე მამას იცნობდა.
- ფეხბურთის გამო სწავლას ნაკლებ დროს უთმობდი?
- მოგატყუებთ, რომ გითხრათ, სწავლაზე გაგიჟებული ვიყავი-მეთქი. 35-ე საფეხბურთო სკოლაში დავდიოდი, სწავლისთვის დიდი დრო არ მრჩებოდა, რადგან 24 საათს ვვარჯიშობდი. დედაჩემმა რუსულისა და ინგლისურის მასწავლებელი ამიყვანა, რომელიც სახლში მოდიოდა. სერიოზულად სწავლისთვის დროც არ მქონდა. სულ ფეხბურთზე ვიყავი გადართული. ჩემი ცხოვრება იმდენად იყო დაკავშირებული ამ სპორტთან, ვერც წარმოვიდგენდი, რომ როდისმე სხვა საქმეს ავირჩევდი.
- სკოლის დამთავრების შემდეგ შენი საფეხბურთო კარიერა როგორ გაგრძელდა?
- სწავლა არ გამიგრძელებია. მაშინ ფეხბურთისთვის უნდა დამეკლო დრო. გერმანიაში წავედი. ოთხი წელი ფრაიბურგში ვთამაშობდი. მერე მწვრთნელთან ურთიერთობა გამიფუჭდა და თან კონტრაქტიც დამიმთავრდა და წავედი უკრაინაში.
- მწვრთნელებსა და ფეხბურთელებს შორის ხშირადაა დაძაბული ურთიერთობა. რატომ ხდებოდა, რომ ფორმაში იყავი, მაგრამ მაინც არ გათამაშებდა მწვრთნელი ''ილიჩივეცში''
- ვერ გეტყვი, ყველას უკვირდა. ფეხბურთელები მეკითხებოდნენ, მწვრთნელთან ჩხუბი ხომ არ მოგივიდა, რომ არ გათამაშებსო. ბოლოს ''კარპატს'' ვეთამაშეთ, მაშინ შემიყვანა მოედანზე, გოლიც გავიტანე და მას მერე, ფაქტობრივად, აღარ მითამაშია. ერთხელ ნაკრების თამაშის მერე ჩვენი რეისი გადაიდო და უკრაინაში გვიან დავბრუნდით. მე და თორნიკემ ერთი ვარჯიში გავაცდინეთ. მწვრთნელი ნაწყენი შეგვხვდა. რატომ დააგვიანეთ, ნაკრებიდან ყველა ფეხბურთელი დაბრუნდა თქვენ გარდაო. ისე გველაპარაკა, მივხვდით, ძალიან გაბრაზდა, მას მერე ჩვენზე გული აუცრუვდა და აღარ გვათამაშებდა. მერე მეც ტრავმა მივიღე და დაახლოებით თვე-ნახევარი გუნდთან ვეღარ ვითამაშე. ფეხბურთში და ზოგადად სპორტში ასე ხდება. ხან კარგად გექნება საქმე, ხან ტრავმები შეგაწუხებს, ხან მწვრთნელთან კამათი მოგივა. იმედია, იანვარში მე და თორნიკეს კარგი გუნდი შემოგვთავაზებს კონტრაქტის დადებას.
- თამაშის გაგრძელება ერთ გუნდში გსურთ?
- რა თქმა უნდა. მე და თორნიკეს ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქვს. ნათესავებიც გამოვდივართ. თორნიკეს ბავშვი მოვნათლე. უკრაინაში ერთად ვცხოვრობდით. 24 საათი ერთად ვიყავით და ხშირად ვეუბნებოდით, შენ რომ სხვა გუნდში წახვიდე, ძალიან გამიჭირდება-მეთქი. გვინდა ერთ გუნდში თამაში, მაგრამ საბოლოოდ, ყველაფერს ისე გავაკეთებთ, როგორც ჩვენი სპორტული კარიერა მოითხოვს.
- როგორც ვხვდები, ფეხბურთი ძალიან გიყვარს. ფეხბურთელი წინაპარი გყავდა?
- ბაბუაჩემის ძმა ფეხბურთელი იყო, ფოთის ''კოლხეთში'' თამაშობდა ძალიან ადრე. მეკარე იყო. ჩემი ძმაც, ირაკლი თარგამაძე, ფეხბურთელი გახლდათ, მაგრამ დიდი ხანია, თამაშს თავი დაანება. მშობლები - მზია მონიავა და ელდარ თარგამაძე - ტანვარჯიშში საბჭოთა კავშირის ოლიმპიური ჩემპიონები იყვნენ. სამწუხაროდ, მამა სამი წლის წინ გარდამეცვალა. ფეხბურთის სიყვარული მე და ჩემს ძმას, ალბათ, დიდი ბაბუის გენიდან გადმოგვეცა.
- როგორ ფიქრობ, დაახლოებით ოცი წლის შემდეგ კვლავ ფეხბურთში იქნები ჩართული აქტიურად?
- ჩემს ცხოვრებაში წინასწარ ვერაფერს ვგეგმავ. აზრი არ აქვს. რაც უნდა დავგეგმო, არ გამომდის. ამიტომ წინასწარ არაფერს ვიტყვი, რას გავაკეთებ. ასე უფრო საინტერესოა ცხოვრება. მით უფრო, ოცი წლის მერე ვერაფერს დავგეგმავ.
- ''ფეისბუქზე'' გიწერია, რომ ურთიერთობაში ხარ. როგორც ვხვდები, შეყვარებული ხარ.
- ასე ჩემმა მეგობარმა დაწერა. რაც შეეხება ჩემს პირად ცხოვრებას, თავისუფალი ვარ და არავინ მიყვარს. ვარ მარტოხელა ფეხბურთელი. მქონდა რაღაც ურთიერთობები, რომელიც არ გამოვიდა. თან რთულია, მე უკრაინაში ვიყო და შეყვარებული საქართველოში მყავდეს. დიდი მანძილი ურთიერთობას აფუჭებს.
- გერმანელი და უკრაინელი გოგონები არ მოგწონდა?
- სერიოზული ურთიერთობები გერმანიასა და უკრაინაში არ მქონია. ვიღაც მომწონებია, მაგრამ სერიოზული რომანი არავისთან მქონია. ბევრი ლამაზი გოგონაა უკრაინაშიც და გერმანიაშიც, მაგრამ სილამაზეში ხომ არაა საქმე. მე ისეთი ადამიანი ვარ, სულ მგონია, რომ ქართველის გარდა ვერავინ გამიგებს. მინდა, ქართველი მეუღლე მყავდეს. თუმცა არ ვიცი, მოვლენები როგორ განვითარდება. სიყვარული ისეთი რამეა, შეიძლება, ხვალ იაპონელი შემიყვარდეს, მაგრამ ჩემი სურვილია, ქართული ოჯახი მქონდეს და ოჯახის წევრებიც სულ მეუბნებიან, ქართველი გოგონა მოიყვანე ცოლადო. ჯერჯერობით არავის ვეძებ. სიყვარული ისეთი რამეა, ყოველთვის თავისით მოდის, რამდენიც უნდა ეძებო, ვერ იპოვი.
- როგორი გოგონები მოგწონს?
- სტერეოტიპი არ მაქვს. რა თქმა უნდა, გოგო, პირველ რიგში, გარეგნულად უნდა მოგეწონოს. არ მომწონს ტინგიცა და ''ფრონცკი'' გოგონები. მომწონს ჭკვიანი გოგონები, ცანცარები რომ არ არიან და ისეთი, რომელიც მე გამიგებს. თუ არ იქნება მეტრი და ოთხმოცდახუთი სანტიმეტრი და თან ''ვიქტორია სეკრეტის'' მოდელი, ამაზე გართულება არ მაქვს.
მერი კობიაშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
- დათო, რა მოხდა დონეცკში? ცოტა ხნის წინ მწვრთნელი ამბობდა შენსა და თორნიკე ოქრიაშვილზე, რომ დაიკარგეთ და ვერ გპოულობდათ. სად იყავით?
- ჩვენს გუნდთან ერთად. დაიწერა, რომ ნაკრებიდან სექტემბერში წავედით და მას მერე გუნდში არ გამოვჩენილვართ. ამ ინტერვიუს დაბეჭდვის შემდეგ მწვრთნელმა დაგვიბარა და გვითხრა, ვიგულისხმე, რომ ნაკრებიდან ტრავმირებულები ჩამოხვედით და გუნდთან ერთად ვეღარ ივარჯიშეთ. ჟურნალისტებმა სხვანაირად გაიგეს და სხვანაირად დაწერესო. ფაქტია, რომ რეალურად გუნდთან ერთად ვიყავით. მე წელის პრობლემა მქონდა, თორნიკეს - მენისკის და გუნდთან ერთად არ გვივარჯიშია. თუმცა გუნდის ექიმთან დავდიოდით და მერე ინდივიდუალურად ვვარჯიშობდით. ჩვენმა მწვრთნელმა ჩვენი თანდასწრებით დაურეკა ჟურნალისტს და უთხრა, თქვენ სხვანაირად გაიგეთ, რაც გითხარითო და მერე დაიწერა, რომ მე და თორნიკე გუნდში ვიყავით, მაგრამ ტრავმების გამო არ ვვარჯიშობდით. მართლა არ მესმის, როგორ უნდა ეთქვა მწვრთნელს, თორნიკე და დათო არ მინახავსო, როცა ყოველდღე გვხედავდა.
- სოციალურ ქსელში გავრცელდა ფოტოები, სადაც ჩანს, როგორ ერთობით შენ და თორნიკე.
- ფოტოები გადაღებულია ჩვენი გუნდელის დაბადების დღეზე. მთელი გუნდი ვიყავით დაბადების დღეზე და ბიჭებმა გვთხოვეს, ქართული იცეკვეთო. ამ დროს გადაგვიღეს ფოტოები, რომლებიც სოციალურ ქსელში მოხვდა. ამ ფოტოების გამოქვეყნების შემდეგ გაკეთდა კომენტარები, თარგამაძე და ოქრიაშვილი გულაობენ და რეჟიმში არ არიანო. ამ ამბავს გავითვალისწინებ და შემდეგში მსგავს ფოტოებს სოციალურ ქსელში აღარ დავდებ, თორემ ასეთ საქციელს ბევრი ჭორი მოჰყვება.
- ფოტოების მიხედვით თუ ვიმსჯელებთ, შენ და თორნიკე კარგად ცეკვავთ.
- მე ასე ვერ ვიტყოდი. უკრაინელებისთვის კარგად ვცეკვავთ. ყველას მოსწონდა და გვთხოვდნენ, ქართული გვეცეკვა.
- დადიოდით ცეკვაზე?
- არა, ჩვენი სტილი გვაქვს და რაღაცებს ვწვალობთ.
- სასმელთან როგორი ურთიერთობა გაქვთ?
- მე და თორნიკე ვცდილობთ, ჯანსაღად ვიცხოვროთ. ჩვენგან სიგარეტი ძალიან შორსაა. რაც შეეხება დალევას, ძალიან იშვიათად და ცოტას ვსვამთ. ახალ წელს შეიძლება, ოჯახთან ერთად სიმბოლურად ერთი ჭიქა დავლიო. იმდენი არასდროს დამილევია, სახლში ხელით წავეყვანე ვინმეს.
- კონტრაქტი ორივეს გაგიუქმდათ ''ილიჩივეცში''. თორნიკე არ არის კმაყოფილი ამ გუნდში თამაშით. შენც იმავე აზრის ხარ?
- რა თქმა უნდა, არ ვიყავი კმაყოფილი ამ გუნდში ყოფნით, მაგრამ კონტრაქტი გვქონდა და ვერ წამოვიდოდით. ''ილიჩივეცზე'' უკეთესი გუნდები არიან. მოლაპარაკებები მიმდინარეობს. ჯერ არც ვიცი, სად წავალთ. ჩვენი აგენტები მუშაობენ. იანვრის ბოლომდე არის სატრანსფერო ფანჯარა. ამ დრომდე შეგვიძლია, სხვა გუნდში გადავიდეთ. გადაწყვეტილების მიღებას არ ვჩქარობთ. ყველაზე კარგი შემოთავაზება სადაც იქნება, იქ გადავალ.
- რომელ გუნდში გირჩევნია თამაში. როგორ ფიქრობ, სად უფრო გამოამჟღავნებ შენს შესაძლებლობებს?
- ჩემი და თორნიკეს ძალიან დიდი სურვილია, ევროპაში ვითამაშოთ.
- ახლა, როდესაც შემოთავაზებას ელოდები და ისვენებ, ვარჯიშს აგრძელებ?
- რამდენიმე დღეა, თბილისში ჩამოვედი. ინდივიდუალურად ვარჯიშს ვაგრძელებ. დავდივარ ტრენაჟორებსა და აუზზე. საერთოდ რომ არ ვივარჯიშო, იფიქრებენ, არაპროფესიონალი ვარ. ინდივიდუალურად ჩვენთვის ვვარჯიშობთ. მინიფეხბურთს ვთამაშობ ხოლმე ჩვენს მეგობრებთან ერთად.
- რას ფიქრობ ქართულ ფეხბურთთან დაკავშირებით? ბოლო დროს ამ თემაზე ბევრს ლაპარაკობენ. შენი აზრით, თემურ ქეცბაიას სწორად აკრიტიკებენ?
- ზოგი მის წასვლას ითხოვს, ზოგი - დარჩენას. ქართველები ყველაფერში კარგ შედეგს მალევე ვითხოვთ. ასე არაა, მით უფრო, ნაკრებში თამაში რთულია. შეიძლება, მწვრთნელი, რომელიც კლუბში მუშაობს, სამ თვეში დაითხოვო. ნაკრებში იმავეს ვერ გააკეთებ. ვფიქრობ, საქართველოს ნაკრებს დრო სჭირდება, რომ ჯგუფურ ეტაპზე გავიდეს. ფეხბურთის ფედერაციის გადასაწყვეტია, მთავარი მწვრთნელი დარჩეს თუ წავიდეს. ვფიქრობ, თემურ ქეცბაიამ ყველაზე კარგი შედეგი აჩვენა საქართველოს ნაკრების მწვრთნელებს შორის.
- იმ ფეხბურთელებზე რას ფიქრობ, რომლებიც ნაკრების მწვრთნელს დაუპირისპირდნენ - ხიზანიშვილსა და მამრიკიშვილს ვგულისხმობ.
- ისინი უკვე დიდი ხანია, თანაშრომლობენ და ალბათ, პირადი კონფლიქტი მოუვიდათ და ამის გამო თქვეს უარი საქართველოს ნაკრებში თამაშზე. ცოტა რთული სიტუაციაა.
- შენს სპორტულ კარიერაზე გვიამბე. რა ასაკში დაიწყე ფეხბურთის თამაში?
- ბავშვობაში კარატეზე შევედი. ძალიან ცოტა ხანს ვიარე. ჩემი მშობლებისთვის არც მითქვამს, ფეხბურთზე რომ შევედი. ფეხბურთი ძალიან მიყვარდა და ეზოში ბავშვებთან ერთად სულ ვთამაშობდი. შვიდი წლის ვიყავი, ჩემმა ძმაკაცმა მითხრა, მოდი და მიგიღებენ ფეხბურთზეო. მეც ბურთი ავიღე და მივედი. ძალიან პატარა და დაბალი ვიყავი. ჩემი პირველი მწვრთნელი მამაჩემის მეგობარი აღმოჩნდა. რომ ვუთხარი, თარგამაძე ვარ-მეთქი, მაშინვე მკითხა, ელდარის შვილი ხარო? თურმე მამას იცნობდა.
- ფეხბურთის გამო სწავლას ნაკლებ დროს უთმობდი?
- მოგატყუებთ, რომ გითხრათ, სწავლაზე გაგიჟებული ვიყავი-მეთქი. 35-ე საფეხბურთო სკოლაში დავდიოდი, სწავლისთვის დიდი დრო არ მრჩებოდა, რადგან 24 საათს ვვარჯიშობდი. დედაჩემმა რუსულისა და ინგლისურის მასწავლებელი ამიყვანა, რომელიც სახლში მოდიოდა. სერიოზულად სწავლისთვის დროც არ მქონდა. სულ ფეხბურთზე ვიყავი გადართული. ჩემი ცხოვრება იმდენად იყო დაკავშირებული ამ სპორტთან, ვერც წარმოვიდგენდი, რომ როდისმე სხვა საქმეს ავირჩევდი.
- სკოლის დამთავრების შემდეგ შენი საფეხბურთო კარიერა როგორ გაგრძელდა?
- სწავლა არ გამიგრძელებია. მაშინ ფეხბურთისთვის უნდა დამეკლო დრო. გერმანიაში წავედი. ოთხი წელი ფრაიბურგში ვთამაშობდი. მერე მწვრთნელთან ურთიერთობა გამიფუჭდა და თან კონტრაქტიც დამიმთავრდა და წავედი უკრაინაში.
- მწვრთნელებსა და ფეხბურთელებს შორის ხშირადაა დაძაბული ურთიერთობა. რატომ ხდებოდა, რომ ფორმაში იყავი, მაგრამ მაინც არ გათამაშებდა მწვრთნელი ''ილიჩივეცში''
- ვერ გეტყვი, ყველას უკვირდა. ფეხბურთელები მეკითხებოდნენ, მწვრთნელთან ჩხუბი ხომ არ მოგივიდა, რომ არ გათამაშებსო. ბოლოს ''კარპატს'' ვეთამაშეთ, მაშინ შემიყვანა მოედანზე, გოლიც გავიტანე და მას მერე, ფაქტობრივად, აღარ მითამაშია. ერთხელ ნაკრების თამაშის მერე ჩვენი რეისი გადაიდო და უკრაინაში გვიან დავბრუნდით. მე და თორნიკემ ერთი ვარჯიში გავაცდინეთ. მწვრთნელი ნაწყენი შეგვხვდა. რატომ დააგვიანეთ, ნაკრებიდან ყველა ფეხბურთელი დაბრუნდა თქვენ გარდაო. ისე გველაპარაკა, მივხვდით, ძალიან გაბრაზდა, მას მერე ჩვენზე გული აუცრუვდა და აღარ გვათამაშებდა. მერე მეც ტრავმა მივიღე და დაახლოებით თვე-ნახევარი გუნდთან ვეღარ ვითამაშე. ფეხბურთში და ზოგადად სპორტში ასე ხდება. ხან კარგად გექნება საქმე, ხან ტრავმები შეგაწუხებს, ხან მწვრთნელთან კამათი მოგივა. იმედია, იანვარში მე და თორნიკეს კარგი გუნდი შემოგვთავაზებს კონტრაქტის დადებას.
- თამაშის გაგრძელება ერთ გუნდში გსურთ?
- რა თქმა უნდა. მე და თორნიკეს ძალიან კარგი ურთიერთობა გვაქვს. ნათესავებიც გამოვდივართ. თორნიკეს ბავშვი მოვნათლე. უკრაინაში ერთად ვცხოვრობდით. 24 საათი ერთად ვიყავით და ხშირად ვეუბნებოდით, შენ რომ სხვა გუნდში წახვიდე, ძალიან გამიჭირდება-მეთქი. გვინდა ერთ გუნდში თამაში, მაგრამ საბოლოოდ, ყველაფერს ისე გავაკეთებთ, როგორც ჩვენი სპორტული კარიერა მოითხოვს.
- როგორც ვხვდები, ფეხბურთი ძალიან გიყვარს. ფეხბურთელი წინაპარი გყავდა?
- ბაბუაჩემის ძმა ფეხბურთელი იყო, ფოთის ''კოლხეთში'' თამაშობდა ძალიან ადრე. მეკარე იყო. ჩემი ძმაც, ირაკლი თარგამაძე, ფეხბურთელი გახლდათ, მაგრამ დიდი ხანია, თამაშს თავი დაანება. მშობლები - მზია მონიავა და ელდარ თარგამაძე - ტანვარჯიშში საბჭოთა კავშირის ოლიმპიური ჩემპიონები იყვნენ. სამწუხაროდ, მამა სამი წლის წინ გარდამეცვალა. ფეხბურთის სიყვარული მე და ჩემს ძმას, ალბათ, დიდი ბაბუის გენიდან გადმოგვეცა.
- როგორ ფიქრობ, დაახლოებით ოცი წლის შემდეგ კვლავ ფეხბურთში იქნები ჩართული აქტიურად?
- ჩემს ცხოვრებაში წინასწარ ვერაფერს ვგეგმავ. აზრი არ აქვს. რაც უნდა დავგეგმო, არ გამომდის. ამიტომ წინასწარ არაფერს ვიტყვი, რას გავაკეთებ. ასე უფრო საინტერესოა ცხოვრება. მით უფრო, ოცი წლის მერე ვერაფერს დავგეგმავ.
- ''ფეისბუქზე'' გიწერია, რომ ურთიერთობაში ხარ. როგორც ვხვდები, შეყვარებული ხარ.
- ასე ჩემმა მეგობარმა დაწერა. რაც შეეხება ჩემს პირად ცხოვრებას, თავისუფალი ვარ და არავინ მიყვარს. ვარ მარტოხელა ფეხბურთელი. მქონდა რაღაც ურთიერთობები, რომელიც არ გამოვიდა. თან რთულია, მე უკრაინაში ვიყო და შეყვარებული საქართველოში მყავდეს. დიდი მანძილი ურთიერთობას აფუჭებს.
- გერმანელი და უკრაინელი გოგონები არ მოგწონდა?
- სერიოზული ურთიერთობები გერმანიასა და უკრაინაში არ მქონია. ვიღაც მომწონებია, მაგრამ სერიოზული რომანი არავისთან მქონია. ბევრი ლამაზი გოგონაა უკრაინაშიც და გერმანიაშიც, მაგრამ სილამაზეში ხომ არაა საქმე. მე ისეთი ადამიანი ვარ, სულ მგონია, რომ ქართველის გარდა ვერავინ გამიგებს. მინდა, ქართველი მეუღლე მყავდეს. თუმცა არ ვიცი, მოვლენები როგორ განვითარდება. სიყვარული ისეთი რამეა, შეიძლება, ხვალ იაპონელი შემიყვარდეს, მაგრამ ჩემი სურვილია, ქართული ოჯახი მქონდეს და ოჯახის წევრებიც სულ მეუბნებიან, ქართველი გოგონა მოიყვანე ცოლადო. ჯერჯერობით არავის ვეძებ. სიყვარული ისეთი რამეა, ყოველთვის თავისით მოდის, რამდენიც უნდა ეძებო, ვერ იპოვი.
- როგორი გოგონები მოგწონს?
- სტერეოტიპი არ მაქვს. რა თქმა უნდა, გოგო, პირველ რიგში, გარეგნულად უნდა მოგეწონოს. არ მომწონს ტინგიცა და ''ფრონცკი'' გოგონები. მომწონს ჭკვიანი გოგონები, ცანცარები რომ არ არიან და ისეთი, რომელიც მე გამიგებს. თუ არ იქნება მეტრი და ოთხმოცდახუთი სანტიმეტრი და თან ''ვიქტორია სეკრეტის'' მოდელი, ამაზე გართულება არ მაქვს.
მერი კობიაშვილი
ჟურნალი ''რეიტინგი''
